มันกลับมาทวงคืน (ปล.เรื่องนี้ลงสองเว็บ)

“ยอมรับความจริงเถอะ”

“ไม่” มิ้มพูดน้ำตาคลอด้วยความสับสน และไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่เห็นนั้นเป็นความจริง

“ยอมรับซะ!!!” ทินปรากฏร่างที่หน้าเละครึ่งซีกให้เห็น

“ไม่ กรี๊ดดด! ทำไมพวกแกถึงทำแบบนี้” มิ้มพูดอย่างกับคนเสียสติ เพราะอะไรทำไมทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้ เธอยังไม่พร้อมที่จะยอมรับว่าสิ่งที่เห็นตรงหน้าเป็นความจริง

          มิกซ์กับภูวิ่งหนีวิญญาณของเพื่อนๆ ไปทั่วจนไม่รู้ตัวเลยว่าทั้งสองกำลังวิ่งเข้าหากองไฟที่กำลังไหม้จนเกือบทั่วอาคารแล้ว ควันจากไฟเริ่มคลุมไปทั้งอาคารจนทั้งสองเริ่มหายใจไม่ออก พวกเขาคิดหาทางออกไปจากที่นี่ให้ได้ แต่เพราะเหตุการณ์คับขันแบบนี้ทำให้คิดอะไรไม่ออกเลยสักนิด

“เฮ้ย ที่ห้องมีพระ” ภูพูดขึ้นเพราะจำได้ว่าหลังจากจบภาคเรียนเขาเป็นเอาพระมาวางเองกับมือ หวังว่าพระที่เขาวางไว้คงจะอยู่ที่เดิม

          ทั้งสองวิ่งลงมาที่ห้องของตัวเอง แต่ยังไม่ทันที่จะทั้งสองจะเข้าไปในห้องก็เจอกับมิ้มที่ยืนอยู่หน้าประตู หน้าตาเหมือนเพิ่งร้องไห้เพราะมีรอยคราบน้ำตาอย่างเห็นได้ชัด

“มิ้มเป็นอะไร” มิกซ์ถาม

“พวกนาย....ดาวตายแล้ว” มิ้มพูดเสียงสั่นพร้อมกับน้ำใสๆ ที่เริ่มไหลออกจากตา

“ไม่จริง” ภูเดินเข้ามาใกล้ๆ มิ้มแล้วถามอย่างไม่เชื่อว่า “ดาวยังไม่ตาย เธอหลอกเพื่อให้พวกเราหนีออกจากที่นี่ใช่มั้ย”

“ฉันพูดจริง”

“ไอ้ภูไปเอาพระเถอะ” มิกซ์พูดย้ำ

          ภูเดินเข้าไปเอาพระในนั้นคนเดียวเพราะเห็นว่ามิ้มกำลังเสียใจก็เลยให้รออยู่หน้าห้อง แต่...ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องนั้น ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายที่ภูเหลือบไปเห็น...

“มิ้ม” ภูเห็นมิ้มนอนอยู่ในห้องนี้แทบไม่เชื่อสายตาที่เห็น จากนั้นก็ค่อยเดินไปดูที่หน้าห้องก็เห็นมิ้มยืนอยู่ เขารู้ทันทีว่ามิ้มคงตายตั้งแต่ตอนนั้น

          ภูรีบออกมาดึงให้มิกซ์หนีไปกับตัวเอง ทั้งที่มิกซ์ยังสงสัยว่าจะหนีมิ้มทำไมแต่เขาก็ยังพาหนีมาจนถึงชั้นกลางที่มีไฟไหม้น้อยที่สุด

“อะไรวะ” มิกซ์พูดอย่างโมโห

“มิ้มตายแล้ว....”

“พูดอะไรวะ”

“กูเห็นจริงๆ นะโว้ยตอนที่เข้าไปเอาพระเห็นมิ้มนอนตายในห้องนั้น” ภูเล่าด้วยความเหนื่อย

“ถ้างั้นเรื่องที่ดาวตาย....”

“ก็ไม่ใช่เรื่องจริง” ภูตอบอย่างมั่นใจ

          ทั้งสองคิดว่ามิ้มคงตายตอนที่กระจกแกตกเพราะตอนนั้นทุกคนมัวสนใจแต่ดาว ตอนที่กระจกแตกคงจะไปมีเศษกระจกเข้าไปแทงมิ้มจนตาย

“เฮ้ย! นั่นดาว” มิกซ์ชี้ไปที่ผู้หญิงที่นั่งหน้าระเบียงห้อง

“ดาว ดาว”

“ไอ้ภูหุบปาก”

“ทำไมวะ”

“ไม่สงสัยเหรอวะทำไมอยู่ๆ ดาวก็นั่งอยู่ตรงนั้น เรื่องที่มิ้มเล่าอาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้นะโว้ย” มิกซ์พยายามเข้าใจเหตุการณ์