ภารกิจรักมัดใจยัยเย็นชา

 บ้านออร่า 
 
 ''ออร่าตื่นเร็วลูกจะสายแล้วนะ!'' เสียงของคุณแม่ของฉันที่ขึ้นมาปลุกเพราะอีก 5 นาทีจะ 7 โมงครึ่งแล้ว
''ขออีก 5 นาที ค่ะแม่'' เสียงของฉันตอบแม่กลับไปอย่างหงุดหงิด
''อีก 5 นาที ของลูกนะมันจะสายแล้วน่ะ'' เสียงแม่ตอบกลับ
''วันนี้ไปสายได้ค่ะ แม่'' ฉันตอบกลับ
''หรอ งั้นแม่ไปทำงานก่อนละ'' แม่ฉันตอบกลับและเดินลงบันไดไป
เฮ้ออ! ได้นอนซะที ครอกฟี้ Zzz เอ้ะๆ ฉันลืมแนะนำตัวเองไป สวัสดีค่ะ ฉันชื่อนางสาวพิชยา จักษ์วัฒนะ ค่ะฉันอาศัยอยู่กับแม่ 2 คนเพราะพ่อของฉันไปทำงานต่างประเทศ -_- นิสัยฉันก็ไม่มีอะไรมากมายเป็นคนเย็นชา เบื่อง่าย ก็แค่นี้แหละ เอาล่ะ เรามาเข้าเรื่องกันต่อเถอะ! หลังจากที่แม่ฉันไปได้ไม่ถึง 10 นาที อยู่ๆก็มีเสียงกดกริ่งหน้าบ้านฉันจนฉันรำคาญ -_-^
กริ๊งง....กริ๊งงงงงงงง!!!!!!!!! 
''โอ๊ย..ใครว่ะ!!'' ฉันตะโกนอย่างหงุดหงิดและสักพักก็มีเสียงตอบกลับมา
''ฉันเองง!ยัยออร่าตื่นได้แล้ว'' เสียงยัยพิชนี่เองนึกว่าใครที่ไหนฉันเดินลงมาจากห้องและเดินไปที่ประตูเหล็กหน้าบ้าน
''มีอะไร?'' ฉันถาม
''นี่! แกยังไม่อาบน้ำอีกหรอ?'' ยัยพิชพูดพร้อมดูสารรูปของฉัน
''อ่อ ฉันอาบแล้ว'' ฉันตอบกลับ
''อาบบ้านแกสิ!! ใส่เสื้อแขนยาว กางเกงขาสั้น แถมผมเผ้ายังรุงรังอยู่เลย --*'' ยัยนั้นตอบพร้อมทำหน้าหงุดหงิด
''เอ้า!! แกก็เห็นอยู่ว่าฉันยังไม่อาบน้ำแล้วแกจะถามฉันทำซากมะเขือเทศไร -_-'' ฉันตอบกลับอย่างเบื่อหน่าย
''ฮื้ออ! ช่างเหอะ แกไปอาบน้ำได้แล้ว'' ยัยนั้นพูดพร้อมผลักหลังฉันเดินเข้าบ้าน
''เอ่อๆ รอแปป'' ฉันตอบ
1 ช.ม ต่อมา หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันกับยัยพิชก็เดินไปโรงเรียนด้วยกัน
''นี่ แกๆ'' ยัยพิชพูดและสะกิดหลังฉัน
''หาา?'' ฉันตอบกลับ
''แกเหม่ออะไรอยู่?'' ยัยพิชถาม
''อ่อ ป่าวหรอก^^'' ฉันตอบกลับและยิ้มน้อยๆ 
''หรออออ?'' ยัยพิชถามพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้
''เออสิ'' ฉันตอบกลับและผลักหน้ายัยพิชให้ห่างจากหน้าฉัน
''โอ๊ย! แกอ่ะผลักหน้าฉันทำไหม?'' ยัยพิชถามและเอามือลูบหน้า
''ก็แกอ่ะเอาหน้ามาใกล้ๆฉันทำไหมล่ะ?'' พอฉันถามเสร็จยัยพิชก็ตะโกนมาว่า
''เฮ้ย!! ระวังงงงงง'' ยัยพิชพูดพร้อมทำหน้าตาตกใจและและในตอนนั้นเองฉันก็เห็นว่ามีรถสปอร์ตพุ่งมาทางฉันด้วยความเร็วสูงทำให้ฉันต้องรีบกระโดดหลบข้างทางจนทำให้ฉันเกือบเสียหลักล้มแต่ดีที่ยัยพิชดึงมือฉันไว้ซะก่อนไม่งั้นก้นฉันคงกระแทกกับถนนไปเรียบร้อยแล้ว
''เฮ้ยย!! ขับรถประสาอะไรว่ะไม่เห็นรึไงว่ามีคนเดินอยู่อ่ะ ตาบอดรึไงว่ะ -_-*'' ฉันตะโกนไล่หลังไอ้รถบ้านั่น
''ใช่ๆ ไม่เห็นรึไงคนสวยเขากำลังเดินอยู่เนี่ย!'' ยัยพิชตะโกน
หลังจากที่ฉันกับยัยพิชยืนด่าไอ้รถสังคังนั่นที่เกือบจะชนฉันก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินลงมาจากรถและกำลังเดินมาทางฉันอยู่ๆก็มีเสียงกรี๊ดของยัยพีชดังขึ้นทำให้ฉันต้องรีบหันหน้าไปถามมัน
''แกเป็นอะไร ยัยพีช?'' ฉันถาม
''แกๆๆ!! ดูดิ รัศมีความหล่อของเขาที่กำลังพุ่งตรงมาทางนี้'' ยัยพิชพูดและทำท่าทางกะดิ๊กะด๊าจนฉันหมั่นไส้
''หล่อหรอ? แกเอาอะไรมองฮ้ะ!'' ฉันตอบอย่างหมั่นไส้
''เอาตาฉันมองไงแก!! เขาหล่อมากเลยย'' ยัยพิชพูด
''ก็งั้นๆแหละ'' ฉันตอบ
''งั้นๆอะไรของแก ทั้งหล่อ ขาว สูง ผมสีดำปนเทานิดๆ โอ้! สเป็คฉันเลย ><'' ยัยพิชพูด
ฮึ! ไม่เห็นจะหล่อตรงไหนเลยก็แค่ ใบหน้าคมเรียวได้รูป จมูกโด่ง ดวงตาสีเทาเฉียบคม ผิวขาวอมชมพูปะทะอยู่กับแสงแดด ริมฝีปากเฉียบบาง ตัวสูง ผมสั้นสีดำปนเทานิดๆ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ กางเกงเดฟขายาว ใส่แว่นตาสีดำขับรถสปอร์ต แค่เนี่ยย! ไม่เห็นจะหล่อเลย  
''แกๆแก เขาเดินมาทางนี้แล้ว! กรี๊ดด!'' ยัยพิชพูดไปกรี๊ดไปจนฉันรำคาญ
''นี่! แกเลิกกรี๊ดสักทีได้ไหม ฉันรำคาญ -_-^'' ฉันพูดและหันหน้าไปทางยัยพิชและทำหน้าเซ้ง
หลังจากที่ฉันกับยัยพิชยืนเถียงกันอยู่นานแสนนานนายคนนั้นก็เดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเราสองคนแล้วพูดว่า
''เธอ.....''
________________ตอนที่1จบแล้วค่ะ_______________
สนุกหรือไม่สนุกยังไงก็ช่วนกันเม้นหน่อยน่ะค่ะ ^^
ผิดผลาดตรงไหนก็ขอโทดด้วยน่ะค่ะ พึ่งแต่งเป็นเรื่องแรก
ขอบคุณค่ะ