Mafia Love!! กับดักรักร้าย มัดหัวใจนายมาเฟียที่รัก

chapter 6
ชุดนอน!:)
ผมจัดการย้ายข้าวของมายังห้องมาเฟีย ผมว่าห้องผมใหญ่มากๆแล้วนะที่ในใหญ่กว่าสิบเท่า*0*
"มองอยู่นั่นแหละ(-_,-) ไม่อาบน้ำรึไง"
ถ้าผมอยู่คนเดียวคงจะมีความสุขมากกว่านี้...
"กำลังจะไปน่า..."
"อี๋ เหงื่อเต็มเลย สกปรก(-_-)"
"ก็เพราะนายนั่นแหละน่า-^-" ผมว่าก่อนจะรื้อข้าวของเข้าไปในห้องน้ำ
 
15 นาทีผ่านไป
"หาววววว นายไม่อาบน้ำเหรอ-0-" ผมปิดปากหาวก่อนจะสะกิดคนที่นอนบนเตียง
"อาบแล้ว(-_-) นายนอนก่อนก็ได้ ฉันจะทำงาน"
แล้วก็ยกแม็คบุ๊คลงไปข้างล่าง ผมทำหน้าอึนเล็กน้อยก่อนจะล้มตัวลงนอนด้วย
ความเหนื่อย(-_-)zzZZZ
 
"อื้ออออ(-_-)" มาเฟียบิดขี้เกียจเล็กน้อยหลังจาดทำงานเสร็จแล้ว เขาชะโงกหน้าลงไปมองร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงก่อนจะผุดยิ้มเบาๆ
"อย่างกับเด็กน้อย(-_-);" มาเฟียบ่นพึมพัมก่อนจะยัดตัวเองไปในผ้าห่มแล้วก็ดึงลงมาคลุมอีกคน
"Good nigth♥" แล้วก็จุ๊บลงบนหน้าผากของมัดหมี่อย่างแผ่วเบา
 
กลางดึก
ขณะที่มาเฟียเคลิ้มๆจะหลับมือเล็กของใครบางคนก็กอดหมับที่เอวเขา ทำเอาสะดุ้งตื่น
"หือ(-_-)?" มาเฟียก้มมองร่างบางที่ซุกตัวในอกเขา ก่อนจะชักไปนิดหนึ่ง
เสื้อยืดตัวโคร่งที่มัดหมี่ใส่ไหล่ข้างหนึ่งร่นลงไปมาก เขาตั้งใจจะดึงขึ้นแต่แล้วก็ลืมไปว่าเจ้าตัวยังกอดเขาอยู่
"อือ~" มัดหมี่ขยับตัวนิดหน่อย เรียวขาเนียนบดเบียดกับขาของเขา ทำเอาเขาแทบคลั่ง!♥
ยิ่งเขาถอยหนีคนตัวเล็กก็ไล่ตามจนสุดท้ายก็พลิกตัวกลับไปเอง 
ในคืนนั้นมาเฟียก็นอนไม่หลับอีกเลย เอาแต่คิดฟุ้งซ่านจากสัมผัสของคนที่หลับไม่รู้เรื่องตรงนี้!!!!
 
รุ่งเช้า
"อ่าาาา หลับสบายจังเลยย^0^~" มัดหมี่บิดขี้เกียจแล้วเดินลงบันไดมากับมาเฟีย
คุณพ่อบ้านยิ้มให้นิดหน่อย ก่อนที่จะทำสีหน้าประหลาดใจ
"คุณมาเฟีย เป็นอะไรหรือปล่าวครับ ท่าทางไม่ได้นอน:)"
"คนแถวนี้น่ะสิพ่อบ้าน(-_-);"
ว่าแล้วก็ปรายตามาทางมัดหมี่
"ห...หา ฉันหรอ! ฉันนอนดิ้นหรอ ขอโทษนะT^T"
ยิ่งเห็นใบหน้าอ้อนๆอย่างนี้ ยิ่งทำให้เขาคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไม่เลิก 
"ไม่เป็นไรหรอก(-/_/-)"
"นายหน้าแดงล่ะ ไม่สบายเปล่า?" คนตัวเล็กเอามือมาอังหน้าผากเขา มาเฟียสะดุ้งนิดๆและขยับถอย มัดหมี่ทำเสียงจิ๊จ๊ะ ก่อนจะรั้งคอคนตัวสูงและเอาหน้าผากมาชนกัน
"อือ~ ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา"
"ก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไร(-/_/-);" หงุดหงิดใส่ก่อนจะเดินมานั่งโต๊ะอาหาร
"มานั่งดิ(-/_/-)"
"อ...อื้อ" มัดหมี่ตอบรับก่อนที่จะเดินมาทานข้าวเช้าเงียบๆ ส่วนพ่อบ้านก็เดินออกไปให้ทั้งสองอยู่ด้วยกัน
"..."
"..."
"พูดอะไรบ้างสิ อยู่อย่างนี้มันน่าเบื่อนะ-0-!" คนตัวเล็กโวยวายขึ้นมา ส่วนมาเฟียเองก็คิดอยู่แล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้
"พูดอะไรอ่ะ(-_-) ตอนทานข้าวเค้าไม่ให้พูดไม่ใช่เหรอฮะ มันเป็นมารยาทนะ"
"น...นายว่าฉันไม่มีมารยาทหรอ!"
"ฉันพูดตอนไหนกัน(-_-)"
"ถึงจะพูดอ้อมๆ แต่ฉันก็รู้นะ!-^-"
มาเฟียอยากจะถามเหลือเกินว่ามีใครเคยบอกมัดหมี่ไหมว่าเวลานายโกรธ น่ารักมากๆเลยล่ะ♥
"กินๆ ไปเถอะน่า(-_-)" แล้วก็คว้าขนมปังมายัดใส่ปากมัดหมี่
"อื๊ออออ!!Y_Y"
 
 
พ่อบ้านที่ปล่อยให้ทั้งสองอยู่ด้วยกันแล้วก็ขึ้นมาจัดห้องให้มาเฟียซึ่งเป็นประจำทุกเช้า ก่อนจะสังเกตเห็นเสื้อยืดตัวหนึ่งที่ไม่น่าจะเป็นของมาเฟีย พ่อบ้านเดินไปหยิบเสื้อตัวนั้นมาดู ก่อนจะเหลือบไปเห็นกางเกงขาสั้นตัวเล็กๆซึ่งมีคนเดียวในนี้ที่ใส่ได้
อ่า~ เขารู้แล้วล่ะว่าทำไมเช้านี้มาเฟียถึงทำหน้าแบบนั้น
"นี่! เสียมารยาทมากนะ เอาขนมปังยัดปากฉันแบบนั้นน่ะ!"
"พูดมาก(-_-)!"
เสียงจะเลาะกันหน้าห้องทำเอาพ่อบ้านจะดุ้งเล็กๆก่อนจะวางเสื้อตัวนั้นลงและเก็บอุปกรณ์เล็กๆน้อยๆ
"นายว่าฉันพ......อ่าว พ่อบ้าน-0-" มัดหมี่ที่กำลังเถียงเอาเป็นเอาตายหน้าเสียเล็กๆเมื่อเห็นพ่อบ้าน
"คุณมัดหมี่:)"
"ครับ?"
"คืนนี้มีชุดนอนอะไรใส่รึยังครับ"
"อ่ออ ยังหรอกครับ ผมก็กะใส่ชุดธรรมดานอนน่ะฮะ^^"
"ใส่ชุดคล้ายๆอย่างเดิมสิครับ:)"
"เอ๋?"
"เสื้อยืดยืมคุณมาเฟียก็ได้ครับ เขาไม่หวงหรอก:)"
แล้วก็ปรายตามองมาเฟียที่ยืนชูนิ้วโป้งให้เขา
"อา ก็ได้ครับ ทำไมหรอ?"
"อาจจะมีบางคนที่ชอบก็ได้ครับ:)"
มัดหมี่ยืนทำหน้าไม่เข้าใจ พ่อบ้านเลยขอตัวออกไป ก่อนออกไม่ลืมขยิบตาให้มาเฟียเล็กๆ
 
"มาเฟีย พ่อบ้านเขาพูดเรื่องอะไรอ่า-0-"
"ไม่รู้เหมือนกัน:)"
 
-----------------------------------------------
ตัดแฉ๊บบบ กิกิ
ตอนที่แล้วแอบมีคนขอให้ยาวกว่านี้เลยแต่งให้ยาวฝ่าเดิม นิสนุง
(นิดนึงจริงๆ-.-) ปอลอลิง.มัดหมี่ยั่วโครต=,.= #แต่งไป
ซับเลือดไป