Part-time Secret. งานลับฉบับเลิฟ

          "สายแล้ว สายแล้ว สายแน่ๆ อ้ากกกกก" ไม่นะ! ถ้าฉันไม่ตื่นสายเพราะทำงานมาจนดึก ปกติแล้วฉันก็จะไม่ตื่นสายแบบนี้หรอก วันนี้ผมฉันก็มัดเอาไว้ลวกๆ(เพราะรีบมาก) กระเป๋านักเรียนมันก็ดูน่ารำคานขึ้นมาทันทีซึ่งปกติฉันก็จะไม่ได้รำคานมันหรอก(=_=)แต่วันนี้มันทำให้ฉันวิ่งช้าลง ใครก็ได้ช่วยด้วย ~

......................... อามิ ..........................

          "ไม่ทันแน่" เพราะพ่อแท้ๆมากวนใจผมเมื่อคืนเรื่องยัยผู้หญิงนิรนามคนนั้น(ก็ผมไม่รู้จักเธอนี่) ทำให้ผมนอนไม่หลับแล้วก็ตื่นสายในรอบปี รถก็ติด กว่าผมจะมาถึงก็ใช้เวลานานกว่าปกติด้วย

     ถึงผมจะมีเรื่องทะเลาะวิวาทบ่อย อ้อ บอกไว้ก่อนเลยนะว่าผมไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มก่อน พวกนั้นเริ่มกันเอง เมื่อก่อนผมก็เป็นเด็กคงแก่เรียนอยู่ในระเบียบวินัยธรรมดา แต่พอช่วงสองสามปี ตั้งแต่ผมพลาดท่าไปมีเรื่องกับพวกรุ่นพี่แล้วชนะ(ด้วยความไม่ตั้งใจ)นั่นแหละครับ ตั้งแต่นั้นก็มีพวกที่อยากตั้งตัวเป็นใหญ่ด้วยการมาหาเรื่องผม ช่วงแรกๆผมยอมรับนะว่าผมก็มีแพ้อยู่บ้าง แต่พอหลังๆมามันก็ชินเลยไม่แพ้แล้วล่ะครับ(ผมว่าการแพ้มันเรื่องปกตินะ พวกมันมาเป็นฝูงนี่)

     แล้วผมมาเข้าเรื่องทะเลาะวิวาทได้ยังไงเนี่ย เอาเป็นว่าเช้านี้ผมมาสายละกัน และผมก็อารมณ์เสียมากๆเลยเพราะคะแนนผมกำลังจะถูกตัด(แน่นอนว่าผมทะเลาะวิวาทนอกโรงเรียนคะแนนจึงไม่เคยโดนตัด) ซึ่งมันมีผลต่อเกรดเฉลี่ยปลายภาคของผมด้วย ถ้าเช้านี้มีใครเผลอมาหาเรื่องผมล่ะก็ พ่อจะฆ่าไม่เลี้ยงเลย

......................... ต้นไม้ ..........................

     ฉันเดินสุดฝีเท้าเพราะกฎโรงเรียนคือห้ามวิ่งตามทางเดิน ให้ตายเถอะ กฎบ้าอะไรเนี่ย คนยิ่งรีบๆอยู่ต้องมากลัวมาแทนที่จะโดนตัดคะแนนเพราะมาสายอย่างเดียวต้องถูกตัดคะแนนเรื่องวิ่งบนทางเดินด้วยนี่สิ เหนื่อยใจจริงๆ

     ฉันเดินมาจนเจอจุดแสกนบัตรนักเรียนซึ่งเสียไปแล้วสองในสามเครื่อง สรุปคือมันเหลือเครื่องเดียวนั่นแหละ แล้วฉันก็หยิบบัตรนักเรียนมาด้วยแล้วเร็วแล้วก็

     ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด

          "!!!!"

          "เห้ย!" ฉันอุทานอย่างไม่สมกับเป็นผู้หญิงออกมาด้วยความตกใจเมื่อบัตรนักเรียนของฉันกับนักเรียนอีกคนแสกนลงบนเครื่องพร้อมกันจนทำให้เครื่องส่งเสียงแหลมสูงบอกครูห้องปกครองว่า 'เด็กสองคนนี้มาสาย' ทั้งที่จริงๆครูจะไม่รู้เพราะมันเหลือเวลาอีกตั้ง1นาทีกว่าจะสาย

          "พวกเธอสองคนมาสายสินะ ตามครูมา" คุณครูห้องปกครองเดินเฉิดฉายราวกับเดินอยู่บนเวทีประกวดนางงามหน้าตึง(เจ๊แกไปดึงหน้ามาน่ะ) พูดด้วยน้ำเสียงมรณะที่นักเรียนไม่อยากได้ยินแล้วก้เดินนำหน้าฉันกับเด็กนักเรียนชายอีกคนไป

          "...."

     นายคนนั้นหันมามองที่ฉันด้วยสายตาเหมือนกำลังด่าฉันในใจ(ไม่น่าจะเหมือนแล้วล่ะ หมอนี่ด่าฉันแน่) ถ้าให้ทายคงจะประมาณว่า 'ถ้าไม่ใช่เพราะเธอแสกนบัตรพร้อมฉันจนเครื่องมันส่งสัญญาณเตือนภัย ป่านนี้ฉันได้ไปนั่งอยู่ในห้องเรียนเย็นๆสบายใจไปแล้วล่ะ' แบบนี้แน่ๆ

          "อะไรของนาย" ฉันแหวใส่ไปด้วยความหงุดหงิด "จะด่าจะว่าก็พูดออกมาเลยเถอะ ไม่ต้องมาส่งสายตาประนามมาที่ฉันขนาดนี้หรอก"

          "ก็รู้ตัวนี่"

          "!!!!!"

          "พวกเธอสองคนตามครูมาซะทีสิ"