ปีศาจที่รัก <3

     ฉันตื่นขึ้นมาในที่ที่ไม่ค้นตาอีกเช่นเคยที่ไหนกันเนี่ย ฉันกำลังจะลุกเดินไปข้างนอกแต่ขาเจ้ากรรมมันปวดเหลือเกินจนฉันล้มลงไปกองกับพื้น

โครมมม!!

ตึกๆๆๆ

"เธอเป็นอะไรหรือเปล่าน่ะ" เสียงใครบางคนวิ่งมาหาฉันด้วยความเป็นห่วงฉันเงยหน้าขึ้นสบสายตากับเขา แล้วเขาก็พยุงฉันขึ้นไปนั่งบนเตียง

"อะ ซิกเกอร์!!"เขาก็คือซิกเกอร์ที่ช่วยฉันไว้เมื่อคืนนั่นเอง

"ฉันเอาข้าวต้มมาให้เธอกินนะ"

"ขอบใจนะ แล้วที่นี่คือบ้านของนายหรอ??"

"ใช่ เป็นไงบรรยากาศสดชื่นดีไหมล่ะ"

"อื้ม น่าอยู่ดีนะ ฉันเคยอยู่แต่ในเมื่องนะไม่ค่อยได้มาสูดบรรยาศในป่าแบบนี้หรอก"

"ฉันไม่ชอบเลยนะในเมื่องนะ วุ่นวายสิ้นดี"

"ฉันก็ว่างั้นแหละ"

"แต่ถ้าเธออยากมาบ้านฉันเมื่อไหร่ก็มาได้เสมอเลยนะ ฉันยินดีต้อนรับ"

"จ๊ะ ขอบใจนายนะ ซิกเกอร์ ฉันขอถามอะไรนายหน่อยสิ"

"ถามมาสิ" เขายิ้มให้ฉันพร้อมกับนั่งลงข้างๆ เตียง

"นายมีปัญหาอะไรกับวายเอ็นหรอ?? "

"ถามทำไมหรอ หรือว่าเธอเป็นแฟนหมอนั่น"

"เปล่านะ ฉันกับเขาเป็นแค่เพื่อนกัน แต่ฉันก็แค่อยากรู้"

"เธอไม่ถามจากปากวายเอ็นดูล่ะ"

"ฉันถามแล้วนะแต่เขาไม่บอก"

"ฉันว่าเขาไม่อยากให้เธอมายุ้งกับเรื่องนี้มากกว่านะ และฉันก็ไม่อยากให้เธอมายุ้งด้วยเช่นกันสาวน้อย" อะไรกันแม้แต่ซิกเกอร์ก็ไม่บอกฉัน แถมมาหาว่าฉันยุ้งอีกตั้งหาก

พูดจบซิกเกอร์ก็เดินออกไปจากห้องพร้อมๆ กับทิ้งปริศนาให้ชวนคิด

ฉันเดินไปรอบบ้านหลายรอบ บรรยากาศนี่ดีกว่าบ้านฉันตั้งหลายเท่าตัวแนะ แล้วฉันก็เดินมาในห้องปริศนาห้องหนึ่งนี่มันห้องอะไรกันนะ ประตูมันดูแปลกไปกว่าประตูทุกบ้าน ประตูที่แกะสลักเป็นรูปปีศาจ ทาสีดำมืด แต่จู่ๆ ฉันก็ได้ยินเสียงคนคุยกันดังขึ้น

"เรื่องที่ให้ไปจัดการไปถึงไหนแล้ว ซิกเกอร์" อะ ซิกเกอร์เขากำลังคุยกับใครกันนะ เสียงน่ากลัวชะมัดขนลุกชู่ไปหมด

ย่อง ย่อง ย่อง ฉันแอบฟังทั้งคู่พูดกัน

"เมื่อวานผมเจอวายเอ็นแล้วครับ ผมพอรู้มาบ้างว่าหมอนั่นอยู่ที่ไหน และที่สำคัญผมเอาของสำคัญของมันติดมือมาด้วย ถ้าเดาไม่ผิดหมอนั่นต้องมาตามแน่ครับท่าน"

"ดีมาก ซิกเกอร์ รีบกำจัดมันซะเสี้ยนหนามพวกนี้"

"ครับผมจะกำจัดวายเอ็นให้เร็วที่สุด"

อะ!! เมื่อกี้ซิกเอร์พูดว่าจะกำจัดวายเอ็นไม่จริงใช่ไหม ทำไมกันล่ะ ทำไม ทำไม ทำไม!!

โปรดติดตามตอนต่อไป