ปีศาจที่รัก <3

    ย่อง ย่อง ย่อง เรื่องอะไรกันนะ เขาจะวายเอ็นทำไมกันนะ สงสัย สงสัย สงสัย

"นี่เธอ!! มาทำอะไรที่นี่น่ะ"

แว้กกกกกกกกก จะออกมาทำไมตอนนี้นะ ซิกเกอร์

"เปล่านิ ฉันเห็นประตูแปลกดีน่ะ เลยเข้ามาดู"

"หรอ" ซิกเกอร์หลี่ตามองเหมือนจะบอกว่า ไม่เชื่องั้นแหละ

"จริงๆ นะ"

"อื้ม แล้วออกมาเดินเนียหายดีแล้วหรอออกมาเดินเนี่ย"

"จ๊ หายแล้ว ขอบใจนายมากนะที่ช่วยฉันไว้น่ะ"

"ไม่เป็นไร" 

"ว่าแต่ฉันอยากกลับบ้านแล้วอ่า"

"เอาไว้วันพรุ่งนี้ฉันไปส่งเธอที่บ้านนะ วันนี้ฉันมีธุระ ขอโทษที"

"ไม่เป็นไรจ๊ ^^ อยู่ที่นี่ก็ดีนะ บรรยากาศดีด้วย"

"งั้น ไปทำธุระก่อนนะ แล้วเข้าไปอยู่ในห้องห้ามออกมาเดินเด็ดขาด มานี่ฉันจะไปส่งเธอที่ห้อง" แล้วซิกเกอร์ก็ดึงมือฉันไป ลากยังกะรถของเล่น T^T

"เธออยู่ในห้องนี้นะ ห้ามออกไปไหนล่ะ เข้าใจนะ แล้วฉันจะรีบกลับมา"

ปังงงงงงงงงงงงงงงง

ซิกเกอร์ไปแล้ว ทำไมต้องห้ามฉันด้วยล่ะเนี่ย ฮึ ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ฉันต้องรู้ให้ได้เลยคอยดู ฉันไปที่ประตูแต่ มันดันล็อกน่ะสิ เหมือนโดนขังอ่ะ คิดว่าล็อกประตูแล้วฉันจะออกไม่ได้หรอ ออกทางอื่นก็ได้ฟ่ะ ฉันพยายามปีนออกมาทางหน้าต่าง

ตุ้บ อ่า ออกได้แล้วววววชิรู้จักนักปีนป่ายน้อยไปแล้ว(เธอเป็นลิงหรอย่ะ) ฉันเดินเข้าไปในป่าเรื่อยๆ "เอ๊ะ นี่อะไรน๊าาาาา" ฉันหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมาดูเป็นสร้อยข้อมือเก่าๆ แต่มันก็ยังสมบรูณ์และดูเหมืนใหม่ด้วยซ้ำไป มีพลอยสีชมพูด้วยอ่า สวยชะมัดเลยชอบ แล้วสร้อยนั่นก้เรืองแสงสีชมพูออกมา

"อ๊ะ อะไรกันเนี่ยสร้อยเส้นนี้"

"นี่เธอ ทำอะไรอยู่ตรงนั้นนะ"

แสงนั่นสว่างวาบเข้าที่ตาของฉันทำให้ฉัรหน้ามืดสลบไปในทันที

อ่าาาาาาาาาา รู้สึกตัวแล้วที่นี่ที่ไหนอีกล่ะเนี่ยใครพาฉันมาที่นี่

"ฮือ ใครมาจับมือฉันเนี่ย"

"อ่าวพื้นแล้วหรอ??"

"อ่าววายเอ็นนี่นายมาที่นี่ได้ยังไงกัน"

"ฉันควรต้องถามเธอมากกว่าว่าเธอไปอยู่ทำไมที่ในป่านั่น รู้ไหมว่ามันอันตรายน่ะ"

"แล้ว นายไปเจอฉันได้ไงกันเล่า"

"เอาเหอะน่า"

"อ่าว สร้อยนี่มายังไงเนี่ย"

"แล้วฉันจะรู้กับเธอไหม" ฉันยกมันขึ้นมาดู

O_O!! <<หน้าวายเอ็น

- -'' <<หน้าฉัน

"นี่วายเอ็น!! ทำไมนายต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยอ่า"

"เปล่านิ แล้วเธอได้สร้อยนี้มาจากไหนกัน"

"ฉันไม่รู้ แต่นายกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่"

"ก็บอกว่าไม่มีไง"

พูดจบวายเอ็นก็เดินออกจากห้องไปหน้าตาเฉย

โปรดติดตามตอนต่อไป