ปีศาจที่รัก <3

10.0

เขียนโดย อุ๋มอิ๋ม

วันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 16.27 น.

18 บท

3 วิจารณ์

23.26K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 17.40 น. โดย เจ้าของนิยาย

6) ฉันไม่ได้บ้านะ!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

แฮ่กๆๆๆๆ ฉันวิ่งหนีตาวายเอ็นมาไกลพอสมควรแล้ว เย้ ดีใจจังโอ๊ะ นั่นกลุ่มเพื่อนฉันนิ
"นี่ โมลี่ ไอริช ตะวัน"
"อ่าว ฮันนี่เธอมาอยู่ที่นี่ได้ไงอ่ะ" ตะวันเอ่ยขึ้น
"ฉันหนีวายเอ็นมาอะ"
"เธอจะหนีเทพบุรุษสุดหล่อของฉันทำไมกันนะ ยัยฮันนี่" ยัยโมลี่พูด
"ก็นายวายเอ็นนะเป็นปีศาจ นะสิ T^T ฉันหนีมาเนี่ย"
"55555555 ยัยฮันนี่เธอเพี้ยนรึไงห๊ะ มันจะมีปีศาจอยู่บนโลกนี้ได้ยังไงกันนะ" ยัยไอริชหัวเราะเยาะฉัน
"ใช่!! เธอมาใส่ความวายเอ็นสุดหล่อของฉันทำไมกันยะ"
"เธอเพี้ยนไปแล้ว หน้าเธอก็ดูซีดๆ ด้วยนะไปหาหมอไหม ฮันนี่" ตะวันออกความเห็น
"ไม่ต้องหรอกย่ะ ฉันไม่ได้เพี้ยนนะ ฉันพูดจริงๆนะ" แล้วอี่ตาตะวันก็อุ้มฉันขึ้นเฉยเลย แง้ๆๆๆ
"ปล่อยฉันนะ T^T ตะวานนนนนน"
ณ โรงพยาบาล
"ไหนอ้าปากดูหน่อยสิค่ะ อ้าาาาาาาา"
"อ่าว อ้าาาาาาาาาา *0*"
"นี่ รูปทรงอะไรค่ะ"
"สี่เหลียมค่ะ หมอหนูไม่ได้บ้านะค่ะ"
"หนูลองเล่าเรื่องที่หนูเจอมาให้หมอฟังหน่อยสิค่ะ"
"ค่ะ วันนั้นนะค่ะหนูอยู่ที่หลังโรงเรียนคนเดียวฉันได้ยินเสียงคนเดิน ฉันก็เลยเข้าไปดูว่าใคร แล้วฉันก็เห็นว่า วายเอ็นเพื่อนร่วมห้องของฉันเขากำลังกระโดดงับคอหมาป่าอยู่อ่ะค่ะ แล้วก็" ฉันเล่าเรื่องที่เจอมาทั้งหมดให้หมอฟัง
"คุณหมอเชื่อหนูนะค่ะ"
"เชื่อจ๊ หมอเชื่อ เชื่อว่าหนูเป็นบ้าจริงๆไงจ๊"
"ไหงงั้นง่า หนูไม่ได้บ้าน๊าาาาา T^T แง้ๆๆ ช่วยด้วยหมอลากฉันไปแย้ววว T^T"
"หมอค่ะ หนูไม่ได้บ้านะ"
"จ๊ๆ เดี๋ยวหมอจะพาไปนอน"
"นอนเนินอะไรกันไม่อ้าววววววว ปล่อยหนูๆ"
ฉันถูกลากขึ้นเตียงผู้ป่วยแถมยังถูกมัดมือมัดเท้าตรึงติดกับเตียงอีก จู่ๆ หมอก็หยิบเข็มฉีดยาขึ้นมา อ้าาาา ฉันกลัวเข็มมมม อ้ากกกกกกกก ตายชั่วขณะ ฉันค่อยๆ หลับตาลงทีละนิด จนไร้สติไป
รุ่งเช้า ฉันว่าฉันคงต้องหยุดเรื่องที่ว่านายวายเอ็นเป็นปีศาจเอาไว้แค่นี้ก่อนเพราะฉันไม่อยากเป็นคนบ้า และก็ได้ผลหมอเชื่อว่าฉันไม่ได้บ้าจริงๆ ด้วยอ้า ในที่สุด ฉันก็ได้ออกจากโรงบาล(บ้า) แล้ว นายวานเอ็นนายเสร็จฉันแน่ ทุกคนต้องรู้ว่านายคือ "ปีศาจ"
โปรดติดตามตอนต่อไป

บท 5

สารบัญ

บท 7