สายสัมพันธ์ที่มิอาจตัดขาด [Satan]

    ลูกอมเดินเข้าไปสถานที่แห่งหนึ่งที่มีป่าไม้สีดำที่แห้งไหม้เกรียนสนิทพร้อมหิมะที่ปิดคลุมซ่อนเร้นข้างในของมันหญิงสาวกอดแขนตัวเองทั้งสองข้างไปมาพร้อมไอเย็นสีขาวที่ออกมาจากริมฝึปาก

  ความฝัน? .... 

เธอลองเอามือหยิกแก้มตัวเองเพื่อทดสอบแต่มันก็ไม่ผลสิ่งที่ได้รับมาคือความเจ็บปวด 

  ''จะ เจ็บ!'' เธอบ่นตัวเองไปมาก่อนจะได้ยินเสียงนกพิราบตัวหนึ่งจ้องมองเธอบนโขกหินสีเทาที่มีหิมะนกตัวนั้นมีขนสีขาวที่บริสุทธ์ซึ่งหลอมรวมเข้าด้วยกันกับหิมะที่ปกคลุมทั่วปีกของมันลูกอมจ้องมองสัตว์ตัวเล็กนั้นด้วยความหลงใหลกับขนปีกที่สวยงามของมันพร้อมกับนัยต์ตาสีเหลืองอ่อนที่จ้องมองกลับเช่นเดียวกับเธอ 

  ''นี้ แกมาจากไหนน่ะ?''  หญิงสาวเดินเข้าไปไกล้ถามอีกฝ่ายอย่างใคร่รู้โดยที่ไม่สงสัยอะไรเลยว่าเธอพูดภาษากับนกได้หรือเปล่า? ถ้านี้คงเป็นความฝัน มันคงเป็นเรื่องบ้าสำหรับเธอ  

  ''คุณเป็นใคร? ไหนคุณถึงได้เข้ามาที่นี้ได้'' เสียงจากนกพิราบดูเหมือนชายหนุ่มใครบางคนที่ลูกอมรู้จักก่อนจะจ้องมองอีกฝ่ายราวกับว่ามันกลายเป็นเขตห่วงห้ามของเจ้านกตัวนี้ลูกอมเอามือหัวเราะปิดปาก

  ''แล้วที่นี้คือที่ไหน?'' นัยต์ตาสีฟ้าจ้องมองนกพิราบตัวนั้นราวกับคุ้นมันเป็นอย่างดี 

  ''มันไม่ใช้เรื่องที่คุณต้องรู้''  มีเสียงหนึ่งแทรกกลางระหว่างบทสนธาทั้งคู่หันไปจ้องมองคนที่มาแทรกการพูดคุยของเขามีนกตัวหนึ่งบินลงมาข้างๆนกพิราบนกตัวนั้นแตกต่างตรงที่ขนของมันนั้นแหลมคมและสีดำพร้อมกลิ่นที่ส่งเหม็นราวกับไม่ได้อาบนํ้ามาทั้งชาติ 

ลูกอมจ้องมองนกตัวนั้นด้วยสายตาอันรังเกียจอยู่เล็กน้อย จะไม่ให้เธอไม่รังเกียจได้อย่างไร เพราะนกอีกานั้นเป็นตัวนำเชื้อโรคที่เหมือนนกพิราบ แต่เจ้านกพิราบตัวนี้กลับขาวใสสะอาดเนียนจึงเดินเข้าไปพูดคุยกับมันได้ 

  ''เขาคือผู้ถูกเลือกหรือเปล่าครับ?'' เสียงของนกพิราบหันไปสนธนานกอีกพันธุ์ที่ส่งสายตาพิจาณาร่างของลูกอม 

  ''ไม่ ก็แค่พวกที่หาที่ตายเท่านั้น''  อีกานั้นตัวพูดจาใจดำใส่อีกฝ่ายราวกับว่าไม่สนใจลูกอมจ้องมองอีกฝ่ายด้วยอารมณ์ที่โกรธเคียง 

  ''ไม่ความว่าไงฟะไอ้อีกาตัวเหม็น!'' ลูกอมพุ่งเข้าไปหาอีกาตัวนั้นโดยไม่ทันระวังดวงตาของอีกานั้นส่องแสงสีแดงเรือนรองอย่างน่ากลัว 

ทันใดนั้นสิ่งที่ไม่ทันคาดคิดก็เกิดขึ้น ... 

ร่างของอีกานั้นแปรเปลี่ยนเป็นร่างของมนุษย์แต่ไม่ใช้มนุษย์เป็นร่างสีขาวมีปีกพร้อมเทวดารูปหญิงและมีปีกหกปีกและสองปีกคลุมหน้าตามทั่วร่างกายหญิงสาวหน้าซีดเผือกทันทีร่างกายของเธอไม่สามารถขยับได้

  เมื่อหัวสมองสั่งการบอกว่าให้วิ่งเธอหันหลังกลับไปอย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งหนีพร้อมเสียงร้องของเธอด้วยความหวาดกลัวในตอนนี้ 

''กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด !'' 

------------------------------------------------------------------------------------

   ''ลูกอม!! ลูก !!'' 

   ''เป็นอะไรไปน่ะ!! ลูกอม!!''

เสียงอันอบอุ่นที่แฝงความตกใจของบิดามารดานั้นทำให้ลูกอมเบิกตาโพรงด้วยความตกใจและลุกขึ้นมาจากเตียง

   ''ฝันร้ายอะไรหรือลูกอม?!'' ผู้เป็นมารดาเดินเข้ากอดลูกอย่างเป็นห่วงด้วยอารมณ์ที่ห่วงใยลูกสาวของตนพร้อมผู้เป็นพ่อนั่งอยู่ข้างๆเตียงคอยปลอบลูกสาวเพียงคนเดียวของพวกเขาที่ร้องไห้ได้สักพักก่อนจะยอมพูดออกมาได้ 

   ''หนูแค่ฝันร้ายน่ะคะ ...'' หญิงสาวตอบด้วยนํ้าเสียงกลัวและซีกเผือกก่อนพ่อแม่จะปลอบอีกฝ่าย 

   ''นั้นมันก็แค่ฝันร้าย นี้จะเจ็ดโมงแล้ว พ่อว่าลูกควรเตรียมไปอาบนํ้าแล้วละนะ'' บิดาของลูกอมกล่าวตักเตือนอีกฝ่ายว่านั้นมันก็แค่ฝันร้ายก่อนที่ลูกอมจะยอมทำตามคำสั่งแต่โดยดีโดยที่เธอไปอาบนํ้าอย่างไม่รีรอพ่อแม่ของลูกอมจ้องมองอีกฝ่ายทำหน้ากลัวแต่ไม่ยอมบอกอะไรเขาจึงคิดว่าคงเป็นปัญหาของเพื่อนๆแน่ๆ .... 

ลูกอมนึกถึงความฝันเมื่อสักครู่นี้ในขนาดที่เธอกำลังติดกระดุมอยู่ 

อีกา .... นกพิราบ ...  เทวดาหญิง ... 

เธอทบทวนความฝันมะกี้ก่อนสิ่งที่เธอจะสรุปได้นั้น .... 

มันก็แค่ความฝัน!

เธอหัวเราะฝืดตรงหน้ากระจกโดยที่พ่อแม่ของลูกอมนั้นหันไปมองอีกฝ่ายด้วยความไม่เข้าใจก่อนที่จะเปิดข่าวทีวีและในขนาดเดียวกันนั้นข่าวในทีวีก็เผยแผ่ศพที่ถูกเซ็นเซอร์ฆาตกรรมตรงทางถนน 

       [ข่าวภาคเช้า พบซากหญิงสาวเสียชีวิตตายอยู่กลางถนนตรวจสอบไม่ทราบชื่อรายละเอียดถูกดำเนินสืบสวนทราบว่าถูกกระทำด้วยใบมีดและถูกชำแหละจงน่าสยดสยอง ขอให้ทุกท่านในช่วงนี้ระวังตัวไว้ด้วยละนะคะ .... ]

หญิงสาวนัยต์ตาสีฟ้าหวาดกลัวกับเสียงของรายการข่าวทีวีภาคเช้าที่พ่อกับแม่เธอนั่งฟังกันอยู่ด้วยแววตาที่สลด 

  ''น่าสงสารผู้หญิงคนนั้นเนอะ พ่อ โดนฆ่าขนาดนี้ ...'' เสียงของผู้เป็นแม่หวาดผวากับภาพที่ถูกเซ็นเซอร์ที่เห็นเลือดไหลนองเต็มถนน 

  ''สังคมทุกวันนี้มันโหดร้ายจริงๆ ลูกอม ช่วงนี้ลูกต้องระวังด้วยนะ''ผู้เป็นพ่อหันไปมองลูกสาวของตนด้วยอาการที่เป็นห่วงและรักลูกสาวของตน 

  ''เข้าใจแล้วคะ....''ลูกอมพยักหน้าตอบตกลงอีกฝ่ายก่อนจะมัดผมตรงทางกระจกแล้วเดินออกไปข้างนอก เธอในตอนนี้รู้สึกเหมือนว่าตัวเองมีความเปลี่ยนแปลงไป ทั้งๆที่เมื่อก่อนเถียงพ่อกับแม่แทบตายแต่ไหนวันนี้ถึงยอมทำตามคำสั่งแต่โดยดี? มันทำให้เธอหงุดหงิดและเหม็นขี้หน้าชะมัด ... หรือ

  เธอกลัวอะไรบางอย่างที่จะเกิดขึ้นข้างหน้า ..... 

    นับตั้งแต่ที่เธอเจอร่างของอสูรกายสัตว์ประหลาดภูตผีวิญญาไม่ทราบนั้นเข้ามาจู่โจมเธอและเพื่อนๆที่พวกเขาอยู่นั้น ...ได้เกือบตายจงหมด ...  แต่พวกเขาเหล่านั้นกลับไม่แจ้งตำรวจมีบางคนก็พยายามหนีจากกลุ่มเพื่อไปแจ้งตำรวจและหวังว่าจะได้ฆ่าพวกนั้นหรือจับตัวบงการอะไร ... ซึ่งนั้นคงเป็นเรื่องบ้าๆ ถ้าพวกเขาเล่าเรื่องว่ามีผู้หญิงมีปีกหกปีกหน้าตาติดปีกกำลังฆ่าพวกเขา ... คงเป็นเรื่องเพ้อเจ้อสำหรับเรื่องวัยรุ่นอย่างพวกเธอ

ลูกอมกำกระเป๋าแบรน์เนมของตนด้วยมือที่สั่นเทาและหวาดกลัวพร้อมกับเงยหน้ามองไปท้องฟ้า ไม่ว่าจะนกหรือขนนกที่ร่วนหล่นจากฟากฟ้ามันทำให้เหมือนฝันร้ายที่เหมือนจะเริ่มคืบคลานเข้ามาหาเธอ.....

------------------------------------------------------------------------------------