สายสัมพันธ์ที่มิอาจตัดขาด [Satan]

วิราวถูกร่างของกาเบเรียลเขวี้ยงกระเด็นไปทางป่าที่ห่างก่อนจะกระแทกลงบนหินขนาดใหญ่พร้อมเลือดที่กระอักลงมาบนตัวร่างกายของวิราว
 
 ''แค่ก!'' เสียงของวิราวดังมากพร้อมกับเงยหน้ามองร่างที่ลอยอยู่บนศรีษะนั้นคือกาเบเรียลพร้อมกับยูริลล์หลายตนที่จ้องมาทางเขา  
 
  ''ข้าเกลียด เกลียด เกลียดเจ้าชะมัดมิคาเอล'' เสียงที่พูดออกมาอย่างโกรธแค้นและเกลียดชังพร้อมกับแววตาที่เปลี่ยนไป ใช่ เขาเกลียดวิราวหรือพูดให้ถูกเขาเกลียด''มิคาเอล'' มานับตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว .... 
 
 
 ''พวกเราเคยรู้จักกันด้วยหรือครับ? ...แค่กๆ ''ชายหนุ่มแทบจะไม่เข้าใจพร้อมกับมองหน้าที่ส่งความโกรธมาทางเขาก่อนที่วิราวจะทำสีหน้าที่เฉยชาก่อนจะจับปืนพกของตนขึ้นมาสะบัดโซ่สีขาวที่ยืดยาวให้เข้ามาพอดี
 
 ''ข้าเกลียดเจ้าชะมัดมิคาเอล'' กาเบเรียลยังคงพูดทวนอีกครั้งก่อนร่างของพวกยูริลล์หลายตนจะปรากฏขึ้นฟ้าในขนาดที่วิราวยังคงอึ้งอยู่ 
 
 มาไม้นี้เลยเหรอ ...? 
 
วิราวคิดอยู่ในใจก่อนจะสะบัดเลือดสีขาวของตนก่อนจะสะบัดข้อมือของตนพร้อมโซ่สีขาวที่พุ่งพรวดออกมา 
 
  ''มิคาเอล'' ทันใดนั้นเกิดแสงสีขาวบนกระบอกปืนของมิคาเอล  
 
  [YesYour Highness] กระบอกปืนลวดลายเทพเจ้าบนโซ่สีขาวของมิคาเอลตอบรับ
 
  ''นายพร้อมที่จะทำลายหรือยัง?'' วิราวถามอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มที่เผยออกมา 
 
  [I am ready to destroy everything on this page] 
(ข้าพร้อมที่จะทำลายทุกสรรสิ่งตรงหน้านี้)
 
สิ้นเสียงของมิคาเอลแสงสีขาวรูปดาวเกิดเปลวไฟขนาดใหญ่พร้อมนัยต์ตาสีเหลืองเข้มปรากฏขึ้นมาตรงหน้ากับบนกระบอกปืนที่เปลี่ยนไป
 
------------------------------------------------------------------------------------
 
  ''ถ้อยไปโว้ยย!!'' อชิระตะโกนอย่างรุงแรงแข่งกับเสียงลมที่พัดมาหาเธอพร้อมยูมิลล์สี่ห้าตัวกำลังไล่ตามเธอมาติดๆบางตนก็ถูกฟันคอขาดกระเด็นกลิ้งไปทางถนนอชิระกำดาบคาตานะจงเกิดเสียงดังกร๊อบพร้อมดวงตาที่แดงกํ่า ตอนนี้เธอต้องรีบไปช่วยน้องชายของเธอ!
 
 ตู้ม! 
 
ยูริลล์ตัวหนึ่งเขวี้ยงดาบใส่มอเตอรืไซค์สีดำแต่โชคยังดีที่เธอใช้ดาบคาตานะกันได้แต่ดาบของยูริลล์กระเด็นไปโดนตรงสะพานจงพังพินาศทำให้อชิระต้องเบรกอย่างรวดเร็ว
 
  ''โธ่เว้ย!'' อชิระเริ่มไม่สบอารมณ์มองสิ่งกีดขวางบังตัวเอาไว้พร้อมยูริลล์ที่พุ่งเข้าไปหาเธออย่างรวดเร็วในขนาดที่เธอเตรียมป้องกันพร้อมตะโกนออกมาดังลั่น 
 
  ''ลูซิเฟอร์!!'' 
 
เปลวไฟสีดำบนดาบเผยออกมาพร้อมฟาดฟันร่างนั้นจงขาดสองท่อนในขนาดที่ยูริลล์อีกหลายตัวก็พุ่งเข้ามาหาเธอเช่นกัน 
 
------------------------------------------------------------------------------------
 
ปัง ! ปัง ! ปัง !  
เสียงลูกปืนดังออกมาอย่างรัวๆพร้อมร่างของยูริลล์นับสิบนอนเกลื่อนกลากอยู่บนพื้นพร้อมกับวิราวที่หอบหายใจอย่างรุงแรงกับลูกกระสุนสีทองที่เปล่งสว่างดับลงกาเบเรียลพิจาณาร่างที่หอบหายใจอยู่สักพักก็แสยะยิ้มออกมาพร้อมกับตบมือชื่นชมอีกฝ่าย 
 
  ''เก่งมาก ...เก่งมาก ...'' กาเบเรียล อดชื่นชมไม่ได้ยูริลล์นั้นมีร่างกายที่แข็งแกร่งและมีอาวุทธที่ครบครันแต่เขาก็นึกไม่ถึงว่าคนอย่างมิคาเอลจะสามารถทำลายยูริลล์ได้กาเบเรียลถอดชุดคลุมสีดำของตนเผยให้เห็นร่างเนื้อของตนที่มีบาดแผลพร้อมเสื้อผ้าที่เป็นชุดเครื่องแบบทหารที่พร้อมรบ 
 
สภาพวิราวในตอนนี้เขาเริ่มหมดแรงและอ่อนล้าเพราะร่างกายของเขาฝืนสภาพไม่ไหวกับพลังที่เขาปลดปล่อยออกมาก่อนที่ดวงตาที่อ่อนล้าของวิราวยังความเข้มแข็งไว้อยู่ก่อนจะเริ่มวิ่งเข้าหาแล้วกระโดดฟาดฟันกาเบเรียลด้วยกระบอกปืนที่ชักออกมาทางลูกกระสุน 
 
 ''ทำให้ข้าสนุกกว่านี้อีกสิมิคาเอล!'' กาเบเรียลพูดจงใจกวนประสาทอีกฝ่ายโดยที่ใบหน้าวิราวเอาจริงเอาจรังในขนาดที่ต่อสู้ก่อนปืนที่เขาถืออยู่นั้นจะเหนี่ยวไกเขาใส่หน้าของกาเบเรียลจงกระเด็นลงสู่พื้นดิน 
 
 ''อั๊ก!''เสียงของกาเบเรียลดังอย่างรุงแรงพร้อมวิราวที่โดดลงมาช้าๆด้วยสายตาที่เย็นชาและความเยือกเย็นเริ่มเข้าสู่วิราว
 
 ''หมดเวลาเล่นสนุกแล้วครับ .... ตอนนี้ผมอยากจะถามคุณอยู่หลายเรื่อง'' วิราวเดินเข้าไปไกล้กาเบเรียลพร้อมเอาปืนจ่อลงบนหัวในขนาดที่ใบหน้าของกาเบเรียลนั้นที่โดนลูกกระสุนเหนี่ยวไกตรงหน้าผากกลับคืนสู่สภาพ 
 
 ''ใครเป็นเจ้านายของคุณ?'' ริมฝีปากที่มีเลือดติดขยับออกมารอยยิ้มของกาเบเรียลยังคงติดความสนุกของตนไว้อยู่พร้อมทำหน้ากวนประสาทอีกฝ่าย
 
 ''ก็ข้าคือเจ้านายของพวกนั้นไง'' คำพูดของกาเบเรียลทำให้วิราวอึ้งเล็กน้อย 
 
หมายความว่าไง? 
 
วิราวยังคงสรุปเรื่องราวทั้งหมดไม่ได้เพราะตอนนี้เขากับพี่สาวกำลังประติดประต่อกับเรื่องราวของคนที่ชื่อว่า''ทระนงศักดิ์'' ยังไม่สมบูรณ์ ...และองค์กรนั้นด้วย .... 
 
ในขนาดที่ชายหนุ่มครุ่นคิดกาเบเรียลถือจังหวะเตะขาอีกฝ่ายให้ล้มลงไปกับพื้นวิราวถูกสกัดขาอย่างรวดเร็วปลายดาบของกาเบเรียลจ่อทางปลายคอของวิราว 
 
  ''รู้ไหมข้อเสียของเจ้าคืออะไรมิคาเอล?'' กาเบเรียลพูดจาติดตลกหันมาส่งยิ้มด้วยท่าทีที่เฉยชาในขนาดที่เหยียบท้องของอีกฝ่่ายเพื่อไม่ให้หนีไปไหน 
 
  ''เจ้ามักชอบครุ่นคิดในขนาดที่ต่อสู้อย่าไงละ!'' สิ้นเสียงของกาเบเรียลก็เตรียมทิ่งแทงคอฝ่ายตรงข้ามวิราวรีบหลับตาลงอย่างรวดแร็วก่อนจะมีเสียงฝ่าวงล้อมซากปรักหักพังดังอย่างรุงแรงพร้อมมอเตอร์ไซค์สีดำขับอย่างรวดเร็วพร้อมยกล้อใช้ยางรถยนต์ที่กลายเป็นเลื่อยถล่มหัวของกาเบเรียลอย่างรุงแรงจงเซทะลักไปอีกข้างก่อนจะหยุดลงพร้อมรีบวิ่งไปหาคนที่นอนหมอบอยู่ด้วยท่าทีที่เป็นห่วนอย่างรวดเร็ว 
 
  ''เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?!" อชิระเดินเข้าไปพยุงอีกฝ่ายพร้อมมองร่องรอยจากการต่อสู้ของวิราว 
 
  ''ฮ่าๆ ... พี่มองยังกับว่าผมไม่เจ็บน่ะ''วิราวแกล้งยิ้มพร้อมตอบขำอย่างประชดประชันกับอีกฝ่ายเล็กน้อยเพราะตอนนี้สภาพของเขาดูไม่เป็นท่าอย่างมาก 
 
ในขนาดที่ทั้งคู่กำลังรีบหนีกันอยู่นั้นร่างหนึ่งก็ผุดโผล่ตามข้างหลังอย่างรวดเร็วอชิระใช้ดาบคาตานะสีดำที่ติดเปลวไฟฟาดฟันลงมาแต่ก็ถูกชะงักด้วยฝ่ามือของกาเบเรียลที่จับเอาไว้ 
 
  ''ลูซิเฟอร์ที่รักของข้า ...''เสียงนั้นแห่บพร่าเพราะใบหน้าของกาเบเรียลตอนนี้ถูกใบมีคมบางส่วนถูกฝั่งลึกทำให้เห็นดวงตาที่หลุดหลุ่ยพร้อมริมฝีปากที่ขาดและใบหน้าที่มีแต่เลือดไหลออกมาส่งยิ้มให้อีกฝ่ายด้วยท่าทีที่ขนลุกแต่หากถ้าเป็นคนอื่นเขาแทบจะอาเจียนยกเว้นสองพี่น้องคู่นั้นเท่านั้นที่มีอาการท่าทีรู้สึกเฉยชากับภาพตรงหน้ายกเว้นการที่เขารู้สึกตะลึงเท่านั้น 
 
  ''ปล่อย!''อชิระแทบจะออกคำสั่งพร้อมปล่อยตัวอชิระกวาดตาด้วยความเครียดแค้นกับบุรุษผู้ที่อยู่ตรงหน้ากาเบเรียลมองท่าทีของลูซิเฟอร์ได้สักพักก่อนจะถอนหายใจเบาๆ 
 
  ''ไม่ไหวเลยน้า ...เจ้าก็ยังพยศเหมือนเดิม'' กาเบเรียลค่อยๆคลายมือช้าๆโดยที่มีแสงสีทองบนเท้าของชายหนุ่มเป็นวงกลมลอยผ่านพร้อมใบหน้าที่เริ่มกลับคืนสภาพเหมือนเดิมก่อนถ้อยหลังไปอีกสองสามเก้าโดยที่วิราวพุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจว่าอาการของตนเองจะสาหัสขนาดไหน
 
กาเบเรียลเข้าใจได้ชัดเลยว่าวิราวจะมาไม้ไหนก่อนจะดีดนิ้วเพียงแค่ครั้งร่างของพวกยูริลล์บนท้่องฟ้าสองสามตัวได้บุกโจมตีวิราวจงพื้นดินถล่มก่อนปีกสีดำจะกางออกมา 
 
  ''วันนี้พอแค่นี้ก่อนละกันนะ ลูซิเฟอร์ที่รักของข้า ! '' กาเบเรียลยังคงทำเสียงแซวอีกฝ่ายโดยที่อชิระทำท่าทีรู้สึกขนลุกกับคนตรงหน้าพร้อมกวาดตามองสภาพป่าช้าที่ถูกถล่มย่อยยับก่อนที่วิราวจะมีดวงตาที่เปลี่ยนไป 
 
ในสภาพของวิราวตอนนี้เสื้อขาดหลุดหลุ่ยและใบหน้าที่ตอนนี้กำลังจะปะทุระเบิดออกมาด้วยความโทสะของตนเองพร้อมกับกระบอกปืนที่ยิงยูริลล์ขงขาดสะบั้นภาพตรงหน้าทำเอาอชิระทำหน้าเหวอเล็กน้อย 
 
  ''อย่ามาเรียกฉันว่าที่รักนะเฟร้ย!!'' อชิระชี้หน้าอีกฝ่ายด้วยดาบคาตานะสีดำของตนเองด้วยความโกรธเกรี้ยวในตอนนี้
 
  ''แหม่ ...อะไรเล่า อะไรกันเล่า เจ้านี้นะ ไม่ไหวเลยน้า'' กาเบเรียลยังคงพูดจาติดตลกก่อนแววตาจะจริงจำ... และคำพูดที่เริ่มเปล่งวาจาเหมือนคำสาป ... 
 
  ''ประเทศแห่งนี้จะถูกการชำระล้างบาป ''
 
  ''ประเทศแห่งนี้จะเข้าสู่ยุคสมัยสงคราม''
 
 ''ประเทศแห่งนี้จะเข้าสู่การทำลายล้าง''
 
คำพูดที่ออกมาจากปากของกาเบเรียลนั้นเหมือนเป็นการทำนายพร้อมมองอชิระกับวิราวที่ยืนอึ้งกับคำพูดก่อนริมฝีปากสีชมพูออ่นของกาเบเรียลจะขยับอีกครั้ง
 
  ''มันไกล้ถึงจุบจบเต็มที่แล้ว ลูซิเฟอร์ที่รักของข้า'' กาเบเรียลพูดด้วยรอยยิ้มที่เลห์นัย
 
  ''อีกไม่ช้าเราจะได้พบกันอีก '' สิ้นเสียงสายลมพัดโหนกระหนํ่าก่อนร่างของกาเบเรียลจะหายไปพร้อมยูริลล์บางตัวที่บินหนีกลับทำให้สองพี่น้องตระกูลอนาวรณ์ต่างยืนนิ่งเงียบกริบกันโดยที่คำพูดปริศนาเอาไว้
 
------------------------------------------------------------------------------------