สายสัมพันธ์ที่มิอาจตัดขาด [Satan]

ในช่วงที่โรงเรียนไกล้เลิกพวกนักเรียนในโรงเรียนอนุสรณ์ที่ยืนรอคอยให้พวกอาจารย์เตรียมปล่อย
พวกเขาออกจากนอกโรงเรียนนี้พร้อมกับสองพี่น้องตระกูลอนาวรณ์ที่ยืนรออยู่ด้วย
 
  ''อ่า ..เมื่อไรเขาจะปล่อยนะ?'' เสียงอันนิ่งเงียบๆพร้อมกับแววตาสีนํ้าตาลที่มองไปทางข้าง
หน้าที่มีเด็กนักเรียนยืนรออยู่แต่ทว่านั้นทำให้ผู้เป็นพี่สาวเริ่มอารมณ์เสีย
 
  ''อยากกลับบ้านไปอาบนํ้าเฟร้ย ..''อชิระเริ่มหงุดหงิดและอารมณ์เสียขึ้นมาเพราะพวกเขายืน
รอตั้งสิบนาทีถ้าเป็นห้านาทีเธอจะเดินออกไปโดยไม่สนใจใครทั้งนั้นแต่น้องยังอยู่กับเธออชิระจึงได้
แต่ยืนนิ่งๆ 
 
 
 ในที่สุดพวกเด็กนักเรียนก็ได้เดินออกนอกโรงเรียนด้วยความดีใจที่อาจารย์ได้ขยับประตูรั้วออก
พร้อมกับวิราวและอชิระที่เดินตามติดๆกันไปโดยที่ไม่ทันสังเกตในขนาทดี่พวกเขาเดินไปนั้นก็มีใคร
บางคนจับจ้องมองมาร่างของทั้งสองคนพร้อม 
 
 
  ''ฉันต้องรู้ให้ได้!''ลูกอมเกาะต้นไม้พร้อมกับแอบตามอีกฝ่ายโดยไม่สนใจพวกเพื่อนๆในคาบที่
แล้วที่ไปชวนเธอไปเที่ยวไปซื้อของเธอสะกดรอยตามวิราวและอชิระโดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายเห็นจงกระ
ทั้งสายตาของวิราวเหลือบไปเห็นลูกอมที่เกาะต้นไม้และกำลังข้ามถนนอยู่กับอชิระ
 
  ''มีอะไรหรือ?''อชิระถามวิราวที่หันไปมองใครบางคนพร้อมกับหันไปตามผู้เป็นน้องชายที่มองดู
ตรงต้นไม้แต่ไม่มีใคร 
 
  ''ไม่มีอะไรหรอก กลับบ้านกันเถอะครับพี่'' สิ้นเสียงวิราวก็เดินนำหน้าอีกฝ่ายพร้อมรอยยิ้มที่ประดับอยู่ตรงหน้าของเขา
 
 
ลูกอมที่ยืนอยู่ข้างหลังพร้อมหัวใจที่เต้นสั่นระรัวที่ในขนาดที่เธอกำลังตามสองพี่น้องไปวิราวก็หัน
หน้าไปมองเจอเธออยู่พอดีพร้อมกับรอยยิ้มที่ออกมากับความรู้สึกที่ไม่สามารเดาได้ของลูกอม
 
------------------------------------------------------------------------------------ 
 
 
  ''กลับมาแล้วครับ/คะ'' สองพี่น้องเดินเข้าไปเปิดประตูพร้อมกับถอดรองเท้าเข้ามาในคอนโดสี
เขียวที่ซึ่งเป็นบ้านของพวกเขากับบรรยากาศที่นิ่งเงียบที่ไม่มีใครอยู่
 
  ''ทำแบบนี้มันก็แปลกดีนะ ฮ่าๆ'' วิราวหลุดขำออกมานั้นก็เพราะพวกเขาต้องการที่จะลอง
เปลี่ยนอะไรดูบ้างในชีวิตพร้อมกับอชิระที่รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน
 
  ''ค...แค่อยากจะลองเปลี่ยนอะไรบ้างนี้หน่า?อย่างเช่น''กลับมาแล้วนะ''อะไรอย่างนี้''  
 
  ''ครับๆ .... หิวนํ้าไหมละ ผมจะได้ไปหยิบนํ้ามาให้?'' วิราววางกระเป๋าตรงที่นั่งโซฟาก่อนที่
อชิระจะเดินไปชั้นใต้ดิน
 
  ''มัวแต่เล่นๆไปได้ ... รีบลงมาซะ''ผู้เป็นพี่สาวรีบออกคำสั่งให้น้องชายเดินตามเธอลงมาก่อน
ที่วิราวจะเข้าใจก็รีบเดินตามพี่สาวของเขาลงไป
 
ภายในชั้นใต้ดินที่มืดมิดและไม่มีแสงไฟฟ้าอะไรที่สามารถส่องได้วิราวหยิบไฟฉายในกางเกงขนาด
เล็กส่องทางให้อีกฝ่ายก่อนที่อชิระจะเดินไปเปิดสวิตซ์ไฟฟ้าที่ติดอยู่กับกำแพงพร้อมกับ
 
ภาพที่ปรากฏให้เห็นทั้งคู่แสงไฟที่เปิดมาออกมาพบกับขวดโหลขนาดเล็กตรงพื้นกับสายไฟที่เชื่อม
ต่อกันไปต่อกันมาตรงตู้ชีพจรหัวใจพร้อมกับเครื่องสัญญาไฟฟ้าหลายชิ้นที่กำลังเชื่อมต่อกับหัวที่ส่ง
กลิ่นเหม็นเน่าพร้อมกับมีปีกหกปีกและสองปีกคลุมหน้าทั่วใบหน้าแต่ก็ยังมีชีวิตและขยับได้อยู่ 
 
 
  ''ฉันจะงัดปากแกออกมาจงกว่าแกจะยอมบอกข้อมูล ใครเป็น'เจ้านาย'แก?''ดวงตาสีแดง
ฉํ่าที่คืนสภาพออกมาของอชิระพร้อมกับดวงตาสีเหลืองเข้มของวิราวที่เผยออกมาพร้อมกันมองหัว
ของเทวดาหญิงที่มองพวกเขาต้องการคำตอบอยู่
 
------------------------------------------------------------------------------------
 
ลูกอมเดินสุดจงถึงคอนโดสีเขียวที่เหมือนคอนโดทั่วๆไปพร้อมกับกลิ่นหอมของดอกไม้ที่ถูกตั้งอยู่
ตรงหน้าบ้าน และดอกไม้หลายๆชนิดที่เธอไม่รู้เรื่องอะไรกับประตูขนาดเล็กพร้อมกับประตูรั้วที่ติดอยู่
ฝั่งตรงข้างในขนาดที่ลูกอมกำลังจะไปเปิดประตูอยู่ก็ครุ่นคิด
 
 ''ถ้าเปิดประตู สองพี่น้องคู่นั้นก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าตามพวกเขามา?''ลูกอมพึมพำพร้อมกับมอง
ตรงประตูแต่ก็ไม่กล้าเข้าไปเพราะกลัวว่าจะถูกจับได้ก่อนจะเดินไปตรงด้านหลังเจอหน้าต่างบานเล็ก
ที่สามารถให้เข้าไปได้ 
 
 ''ดีละ!'' ลูกอมรีบปีนต้นไม้ขนาดใหญ่แอบเข้าไปทางตรงหน้าต่างบานเล็กนั้นโดยไม่รอช้าเธอก็เข้ามาได้ก่อนจะรู้สึกอะไรบางอย่างหัวใจของเธอเต้นระรัวและไม่รู้ว่าทำไมถึงทำแบบนั้น
 
 ฉันก็แค่อยากจะรู้....ว่าสองพี่น้องนั้นเป็นใคร ...
 
หญิงสาวคิดอยู่ในใจก่อนที่จะเปิดประตูห้องนํ้าพบห้องครัวขนาดเล็กกับโต๊ะกินข้าวสีขาวดำสองอันที่
วางอยู่กับตู้เย็นขนาดใหญ่พร้อมฝั่งตรงข้ามอีกห้องคือห้องรับแขกลูกอมมองคอนโดนี้ที่แทบจะไม่
เชื่อเลยว่าวิราวกับอชิระจะอยู่ในสภาพแบบนี้ มันช่างเหมือนลูกคุณหนูเสียจริงๆ ลูกอมเดินตรงไป
ห้องรับแขกพร้อมเปิดประตูดู ภายในห้องมีโซฟาขนาดใหญ่สีขาวนวลพร้อมกับกองเอกสารที่เกลื่อน
กลาดอยู่ตรงโต๊ะ 
 
ลูกอมหยิบเอกสารขึ้นมาอ่านดูก็ลองอ่าน
 
[ทระนงศักดิ์ เสรีไน ลูกครึ้งยิวเศรษฐีวงการศาสนาขนาดใหญ่ใจบุญได้บริจาคเงินให้กับวัด
และโรงเรียนสอนธรรมให้กับประเทศไทยทั่วทุกจังหวัด] 
 
''ทระนงศักดิ์'' พอได้ยินชื่อนี้ลูกอมก็อดคิดทบทวนไม่ได้ว่าสองพี่น้องคู่นั้นไปเกี่ยวกับคนดังๆคน
นั้นได้ไงพร้อมกับเธอเคยเห็นเขาเกือบออกทีวีทั่วบ้านทั่วเมืองพร้อมกับคำชื่นชมของพวกชาวบ้านที่
เขาบริจาคมากมายขนาดนี้ให้กับประเทศไทย ลูกอมนึกอยู่ในใจว่า วิราวกับอชิระไปเกี่ยวอะไรกับ
พวกเขากันแน่?
 
ในขนาดที่ลูกอมกำลังหยิบเอกสารบนโต๊ะขึ้นมาอ่านอยู่ก็ไม่ทันสังเกตเห็นตุ๊กตาลิงที่ถือกลองอัน
เล็กพร้อมกับขยับมาทางลูกอมก่อนที่จะเริ่มตีกล่องกับเสียงสัญญาขนาดใหญ่
 
 
[มีผู้บุกรุก!! พบผู้บุกรุก!!]
 
 
 ------------------------------------------------------------------------------------
 ในชั้นใต้ดินที่ไม่มีมีอะไรสองพี่ตระกูลอนาวรณ์ที่กำลังรีดไถข้อมูลจากร่าของเทวดาหญิงอยู่
 
  ''ฉันจะถามแกอีกครั้ง ...'' อชิระหันหน้าไปมองวิราวเพื่อส่งสัญญาให้จัดการสิ่งมีชีวิตที่ขยับอยู่
ในขวดโหลวิราวกดสัญญาวงจรไฟฟ้าส่งกระแสไปทางขวดโหลขนาดมากช็อตเทวดาหญิงให้ทรมาน
 
  ''ใครเป็นเจ้านายแก?'' 
 
  ''อ๊ากกกกกกกกก----!!'' เสียงครํ่าครวญพร้อมกับเสียงโหยหวนขนาดใหญ่ดังออกมาจากปาก
ร่างของเทวดาหญิงพร้อมกับเสียงกรีดร้องแทบจะขาดใจตายอยู่ตรงนี้ในขนาดที่วิราวยืนอยู่ตรงที่กด
ไฟและอชิระที่ยืนอยู่ตรงหน้าเพื่อต้องการข้อมูลจากปากของร่างนี้ 
 
   ''ม--มนุษย์อย่างพวกเจ้า! ไม่มีวัน! ไม่มีวันพบเจอท่านหร--อ๊ากก---!!''เสียงโหยหวนยัง
คงดังไม่หยุดพร้อมกับศรีษะของเทวดาหญิงที่ดิ้นพล่ามไปมาเหมือนปลาตัวน้อยที่ถูกจับออกจาก
พื้นนํ้าแล้วพยายามเพื่อมีชีวิตรอดให้ได้ 
 
  ''เหรอ ..... ''อชิระตอบเสียงครุ่นเครือและเริ่มหงุดหงิดพร้อมกับใบหน้าที่เบื่อหน่ายก่อนที่วิราว
จะเดินเข้าไปจับไหล่พี่เพื่อไปสงบอาการที่เตรียมจะโมโห
 
  ''พี่ไปสงบสติก่อนก็ได้นะ ...'' วิราวจับไหล่ของพี่สาวเขาอย่างอ่อนโยนพร้อมกับรอยยิ้มที่ร่าเริง
ที่ไม่เข้ากับสถานการณ์ที่ยืนอยู่ตรงนี้
 
  ''เฮ้อ! โอเค! ฝากถามมันต่อละกัน!''แววตาสีแดงที่เกือบจะประทุออกมาเมื่อเทวดาหญิงนั้น
ไม่ยอมตอบคำถามของพวกเขา
 
  ''ครับๆ ... '' วิราวแอบหัวเราะเบาๆที่พี่เขายอมเขาสักครั้งก่อนที่จะเดินเข้าไปหา 
 
  ''นายของคุณเป็นใครหรือครับ?''  วิราวถามอีกฝ่ายด้วยความสุภาพและเรียบร้อยที่ซึ่งแตก
ต่างจากอชิระที่ถามอีกฝ่ายด้วยความรุงแรงในขนาดที่วิราวกำลังถามร่าของจอยก็แน่นิ่งพร้อมกับ
เสียงหอบหายใจที่ออกมา
 
  ''ข ..ข้า ...ไม่มีวัน! ไม่มีวันจะบอกพวกเจ้าหรอก!''รอยบาดแผลที่อยู่ตรงคอเริ่มเจ็บปวดและ
ไหลออกมาพร้อมกับส่งกลิ่นเหม็นเน่ากับวิราวที่มองศรีษะของร่างนั้นที่ยังดื้อดึงและไม่ยอมถาม
คำถามของพวกเขา
 
 ''แย่จังเลยน้า แย่จังเลยน้า ...  '' วิราวพูดซํ้าไปซํ้ามาก่อนจะถอดแว่นตาของเขาพร้อมกับจ้อง
มองพร้อมกับพูดออกมา
 
 ''มิคาเอล'' ช่วงตรงแขนของวิราวตรงข้อมือตรงเนื้อมีกระบอกปืนสีขาวที่มีลวดลายเทพเจ้าพร้อม
กับโซ่ตรงกระดูกที่ติดอยู่เอาปืนจ่อตรงขวดโหล
 
 ''คำถามสุดท้าย ...'' วิราวเริ่มมีเสียงที่เย็นชาและนิ่งเงียบ 
 
 ''นายของคุณเป็นใคร?'' ดวงตาสีเหลืองเข้มเผยให้เห็นสัตว์ประหลาดในตัวของวิราวทั้งสองข้าง
พร้อมกับร่างที่ขยับอยู่ยูริลล์แทบจะสะอึกสะอื้นออกมาพร้อมกับความหวาดกลัวที่ตัวเองจะ
ไกล้ตายเข้ามาก่อนจะเริ่มกัดฟันของตัวเองพร้อมกับเสียงอันสั่นกลัว
 
 
 ''ท ...ท..ทระนง .. ศัก---! '' สิ้นเสียงของร่างยูริลล์มีวงเวทขนาดใหญ่สีทองพร้อมเสียง
กรีดร้องของเธอดังออกมากับภาษาที่ตะโกนออกมาอย่างไม่เข้าใจพร้อมกับเสียงโหยหวนอชิระที่ดึง
คอเสื้อของน้องชายให้ออกไปจากที่นั้นพร้อมกับถกเสื้อตรงแขนของตน
 
 ''ลูซิเฟอร์!!'' ช่วงแขนข้างซ้ายของอชิระเผยให้เห็นเลือดสีดำที่ไหลท่วมออกมากับโซ่สีดำที่เผย
ให้เห็นดาบคาตานะที่ติดเปลวไฟสีดำออกมาก่อนจะกางดาบคาตานะป้องกันระเบิดที่ออกมา
 
 ''กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!'' เสียงโหยหวนของเทวดาหญิงพุ่งพรวดก่อนที่จะนิ่งเงียบกับวงเวทที่เริ่มใหญ่ขึ้น
 
ตู้ม!
 
เสียงระเบิดขนาดใหญ่ที่ดังออกมาเล็กน้อยภายในขวดโหลเลือดสาดท่วมกระจายพร้อมกับส่งกลิ่น
เหม็นเน่าชวนสาปออกมาอชิระตวัดแขนพร้อมกับไอออกมาเป็นระยะ 
 
 ''เล่นแบบนี้มันขี้โกงเกินไปนะเฟร้ย!! แค่กๆ!'' อชิระไออกมาเพราะเศษฝุ่นและเครื่องชีพจร
หัวใจกับเครื่องไฟฟ้าพังเรียบกับวิราวที่นิ่งเงียบเดินตรงไปขวดโหลหยิบแว่นตาที่ตกอยู่พื้นแต่ไม่ได้
รับความเสียหายอะไรมากเท่าไร
 
 ''เป็นเขาคนนั้นจริงๆด้วยสินะครับ ...'' วิราวได้ข้อสรุปเลยว่าคนที่อยู่เบี้องหลังนั้นคือง
''ทระนงศักดิ์ เสรีไน'' นั้นเอง
 
 ''ถ้ายังงั้นจะมัวรออะไรอยู่ละวะ?'' อชิระยกดาบคาตานะวางตรงหัวไหล่ในขนาดที่วิราวก็จะตอบ
เห็นด้วยกับอีกฝ่ายนั้นก็มีสัญญาแจ้งเตือนดังเข้ามา 
 
 
[พบผู้บุกรุก! พบผู้บุกรุก!!]
------------------------------------------------------------------------------------