I know as a friend.
เขียนโดย Closefriends
วันที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 18.42 น.
แก้ไขเมื่อ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 22.45 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) เดือนสิบสอง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"วันเพ็ญเดือนสิบสองน้ำในคลองเต็มตะลิ่งเราทั้งหลายชายหญิงสนุกกันจริงวันลอยกระทง ลอย ลอยกระทง..."ผู้คนก็ต่างพากันร้องเพลงนี้ให้ทั่ว
วันนี้ผมไม่อยากออกไปไหนเลยครับ แต่จริงๆก็อยากออกพอถามเพื่อนในกลุ่มบางคนก็ไปกับแฟนบางคนก็ไปกับครอบครัว แต่มีคนนึงครับที่ผมไม่ได้ถามแล้วพอจะรู้คำตอบด้วยคนนั้นก็คือเจม ยังไงเขาก็ต้องไปกับเพชรแฟนของเขาอยู่ดี ผมจะถามไปให้ตัวเองรู้สึกแย่ไปกว่านี้ทำไม ผมเลยคิดว่าจะลอยกระทงหน้าคอมกับฟิวเจอร์เพื่อนผมเองมันโพสหน้าเฟสบุ๊คว่าจะลอยหน้าคอม จะได้มีเพื่อนลอยแถมได้ลอนพร้อมกันอีกตังหาก
"จะรักกันไปถึงไหน เมื่อไรจะเลิกกับเขา ฉันรออยู่รู้หรือป่าว อยากให้เขาทิ้งเธอเสียที..."เสียงโทรศัพท์ดังอะไรตอนนี้ หรือว่าจะเป็นแม่โทรมาผมรีบกดรับทั้งที่ยังไม่ได้ดูว่าเป็นใคร
"ฮัลโลครับแม่"
"ทำอะไรอยู่ลูก ถุ้ย ! เจมเว้ยไม่ใช่แม่"ไม่ใช่เสียงแม่แต่เสียงเจมจริงๆด้วย
"ว่าไง"
"แกอยู่ไหน ทำอะไร แล้วอาบน้ำยัง"ถามมาเป็นชุด
"อยู่บ้าน ไม่ได้ทำอะไร อาบเเล้ว"ผมตอบไปทั้งที่ยัง งง กับคำถามสุดท้าย
"ไปลอยกระทงกัน เดียวไปรับที่บ้าน เคป่าว?"
"อ่าว ! ไม่ได้ไปลอยกระทงกับเพชรหรอ"
"ไปดิ แต่ชวนแกไปด้วย ออกมาได้เเล้วถึงบ้านแกเเล้ว"
ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ...โทรศัพท์ถูกตัดสายไปเเล้วทั้งที่ผมยังไม่ได้ตอบอะไรเลย ผมยิบกะเป๋าตังแล้วเดินออกไปหน้าบ้านก็เห็นรถเก๋งสีขาวจอดรออยู่ พอเดินไปถึงประตูข้างคนขับก็ถูกเปิดออก
"หวัดดีมอส"น้ำแข็งครับเขามากับเจมด้วย
"อ่าห้ะ"ส่งยิ้มแห้งๆไปด้วย
"มอสนั่งหน้ากับเจมนะเดียวเราไปนั่งข้างหลังเอง ที่เรามากลับเจมเพราะเลิกกับแฟนเเล้วไม่มีคนไปลอยกระทงด้วยเลยชวนไอ้เจมนะ"อ่อนี้คือสาเหตุที่น้ำแข็งมากับเจมได้
ผมส่งยิ้มบางๆกลับไปให้น้ำแข็ง
"เห้ยจะยืนคุยกันอีกนะไหมครับผมรีบ"เสียงเจมดังลอดออกมาจากในรถ ผมกับน้ำแข็งเลยรีบขึ้นรถทันที ไม่นานนักพวกเราก็มาถึงมิโมซ่า
"เร็ว ! ทางนี้"เจมพูดขึ้นพร้อมเดิมอย่างตั้งหน้าตั้งตา
"เราจะไปไหนกัน"ผมถามด้วยความสงสัย
"จะไปดูเพชรประกวด"
"ห้ะ!"ผมหยุดเดินทันที ด้วยความช็อกกับคำพูดของเจม
"จะห้ะทำไม เพชรจะประกวดนางนพมาศ แล้วก็กำลังจะขึ้นเวทีเเล้วด้วย"
"ตามไปก่อนเถอะ" น้ำแข็งพูดขึ้นเเล้วจับมือผมเดินตามเจมไป ห้ะจับมือผม*[]* แล้วสักพักหน้าผมก็ร้อนขึ้นมาทันที เมื่อถึงหน้าเวทีเสียงของเจมก็ดัง
"เป็นไรว่ะ หน้าแดงอย่างกับมะเขือเทศเลย ไม่สบายไงว่ะ"คำพูดของเจมทำให้ผมรู้สึกว่าหน้ามันร้อนขึ้นกว่าเก่า
"ไม่สบายหรอมอส" น้ำแข็งพูดต่อพร้อมกับปล่อยมือผมเเล้วมาแตะที่หน้าผากผมเบาๆ
"ป่าว ไม่ได้เป็นอะไร" ผมรีบสะบัดหน้าหนี้ทันที เพราะไม่ใช่แค่หน้าที่ร้อนขึ้นแต่หัวใจผมยังเต้นแรงขึ้นอย่างจะหลุดออกมาข้างนอก
"หมายเลย ๕ น้องเพชรครับ คณะเพื่อนจาก ๔/๓ ส่งเข้าประกวดครับ"ขอบคุณเสียงจากเวทีที่ทำให้เจมและน้ำแข็งไม่ได้สนใจผม เพชรเดินขึ้นมาจากหลังเวทีก็มีเสียงปรบมืออย่างดังผมหันไปมองเพชรเธอสวยจนเจมมองไม่กระพริบตาเลย
"หมายเลข๖ น้อง......" ผมยืนอยู่หน้าเวทีจนประกาศผลรางวัล เพชรได้รางวัลชมเชยครับเจมเลยรีบเข้าไปแสดงความยินดี
"แฟนใครว้าทั้งสวยทั้งเก่ง :D "เจมพูดพร้อมยิ้มจนแก้มปริ
"แฟนหมาแถวนี้"เพชรตอบกลับเเล้วเอามือไปขยี้ผมเจมเบา ทำไมผมถึงได้รู้สึกจุๆอย่างบอกไม่ถูกเลย
"จะไปกันได้หรือยังครับผมรีบ"เสียงน้ำแข็งดังแทรกขึ้น
"เอ่อๆไปเเล้ว"เจมตอบกลับด้วยท่าทีไม่ค่อยพอใจเพราะเหมือนโดนขัดจังหวะ
"เรายังไม่ไม่ได้เปลี่ยนชุดเลยนะเจม"เสียงเพชรดังขึ้นมา
"ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก สวยดี"เจมตอบพร้อมเดินจับมือเพชรไปที่รถ
"เรากำลังจะไปไหนกัน"น้ำแข็งถามขึ้น
"นั้นสินะ เพชรอยากไปไหนอ่ะ ?"
"ไม่รู้อ่ะ มอสไปไหนกันดี ?"
"ไม่รู้อ่ะ"
"ไม่ต้องถามเเล้ว เดียวพาไปกินข้าวกันก่อนเเล้วค่อยไปลอยกระทง"
พวกเราก็มาถึงร้านอาหารริมทะเล สั่งอาหารมากินกันสี่คนคุยกันไปเรื่อยๆเรื่องคนนั้นทีคนนี้ที ง่ายๆคือนินทาเพื่อนในห้องนะครับว่าคนนั้นเป็นไรเวลาอยู่ในห้องกับอยู่ที่บ้านมันแตกต่างกันแค่ไหน ที่ผมแปลกใจนะคือน้ำแข็งมันพูดมากกว่าที่คิดแถมบางทียังพูดไม่้รู้เรื่องด้วย
"พี่คะ ช่วยซื้อกระทงกับโคมลอยหน่อยนะคะ"มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆเดินมาขายกระทงกับโคมลอย
"โคมอันเท่าไรจ้ะ"เพชรถามเด็กผู้หญิงพร้อมกับเตรียมตัง
"โคมอันละ 50 บาทคะ ส่วนกระทง 60 บาทค่ะ"
"น้ำแข็งกับมอสจะเอาไหม ?"
"เราเอาโคม อยากลอยโคม"น้ำแข็งตอบเพชร
"มอสอ่ะ ?"
"กระทงก็ได้"ผมตอบพร้อมส่งตังไปให้เพชร
"ทำไมไม่ลอยกระทงว่ะน้ำแข็ง"เจมถามด้วยความสงสัย
"เดียวลอยกับมอส เนอะมอส"มันบอกผมตอนไหนว่ะ
ผมพยักหน้าเบาๆด้วยความ งง ว่ามันไปตกลงกับผมตอนไหน
"พี่ค่ะเก็บตัง"เพชรเรียกพี่พนักงานมาเก็บตังค่าอาหารพวกเราแชร์ค่าอาหารกันเรียบร้อยเราก็เดินลงไปทะเลเพื่อทีจะไปลอยกระทงกัน
"เดียวแกค่อยลอยกัน น้ำแข็งถ่ายรูปเรากับเพชรให้ด้วยนะ"เจมส่งกล้องมาให้น้ำแข็งถ่ายรูประหว่างที่เข้าสองคนกำลังนั่งอธิฐานขอพรจากกระทงอันเดียวกัน น้ำตาของผมมันค่อยๆไหลออกมาอย่างไม่มีสาเหตุเลยครับ ผมพยายามให้มันหยุดแต่มันกับไม่หยุดให้
"นี่ หน้าเช็ดหน้าเช็ดสิก่อนที่มันจะเห็น" ผมยืน งง เพราะไม่รู้ว่าน้ำแข็งมองผมตั้งแต่เมื่อไร น้ำแข็งเดินเข้ามาหาผมใกล้ๆแล้วค่อยเอาผ้ามาเช็ดน้ำตาให้ผมอย่างเบามือ หัวใจของผมเริ่ีมทำงานหนักอีกครั้งมันเต้นแรงมากเหมือนจะหลุดออกมาเลย
"เห้ย ! ทำอะไรกันนะ"เจมมาตะโกนใส่หูน้ำแข็งจนน้ำแข็งหูเกือบแตก
"ป่าวนิ ก็กำลังจะไปลอยกระทงแกลอยเสร็จเเล้วให้เราลอยบาง ถ่ายรูปให้ด้วย"น้ำแข็งพูดพร้อมส่งกล้องคืนไปให้เจมเพื่อถ่ายรูปเขากับผมที่กำลังจะไปลอยกระทง
"มาลอยกระทงสิ มอส"น้ำแข็งพูดขึ้นต่อ
ผมค่อยๆนั่งริมทะเลพร้อมยกกระทงอธิฐานพร้อมกับน้ำแข็ง ผมขอให้สิ่งที่ไม่ดีออกไปจากชีวิต ขอให้มีคนรักผมจริงๆบาง ขอให้สมหวังในทุกๆสิ่ง ขอ..... สาธุ
กระทงของผมกับน้ำแข็งลอยไปใกล้ๆกระทงของเจมกับเพชรด้วยครับ แล้วสิ่งที่ผมขอต่อจากที่กระทงลอยไปเเล้วคือของให้มันลอยคู่กันตลอดไป
"ลอยโคมกันต่อเลยดีกว่านะ"เพชรพูดขึ้นแล้วส่งโคมมาให้น้ำแข็ง
"อ่ะ ถ่ายรูปด้วยนะ"เจมยื่นกล้องมาให้น้ำแข็งเพื่อที่จะถ่ายรูปเพชรกับเจมลอยโคมด้วยกัน
"มอสถือโคมให้หน่อยนะ" จากนนั้นน้ำแข็งก็เดินไปถ่ายรูปเขาสองคนกำลังลอยโคมกัน
"ตาพวกนายเเล้วเดียวเรามาไปเซนเวนเอาอะไรกันไหม"
"เราไปด้วยดิเพชร"
"ไม่ต้องเลยเจม ถ่ายรูปให้มอสกับน้ำแข็งไปเลย"
เจมก็ถ่ายรูปผมและน้ำแข็งตอนที่กำลังลอยโคม ลอยโคมกันเสร็จพวกเราก็กำลังจะเดินไปหาเพชรที่เซนเวน ผมรูสึกว่าเจ็บที่นิ้วโป้งข้างซ้ายเลยยกมือขึ้นมาดู เลือดครับมันออกมาจากนิ้วผม น่าจะโดนลวดของโคมลอยมั้งครับ
"เป็นอะไรหรอมอส"น้ำแข็งจับมือผมไปดูว่าเป็นอะไร
"ไม่เป็นอะไรนิดเดียวเอง"
"นิดเดียวที่ไหน เลือดไหลเลยนะ"เจมเดินมาดึงมือผมออกจากน้ำแข็งแล้วเอานิ้วผมไปดูดเลือดออก ว้าว *[]* จากนั้นเขาก็ไปซื้อน้ำป่าวมาล้างแผลพร้อมกับติดพาสเตอร์ให้
"กลับกันยัง พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน"น้ำแข็งพูดขึ้นพร้อมกับเดินผ่านระหว่างกลางของผมกับเจม
จากนั้นพวกเราก็นั่งรถกลับบ้านกัน โดยที่น้ำแข็งขอลงกลางทางเพื่อจะไปบ้านญาติต่อ
"ส่งพี่มอส แล้วก็ส่งพี่เพชรด้วยนะจ้ะ น้องเจม" เพชรเป็นคนพูดประโยคนั้น
"ได้เลยครับพี่"
"ดีมากจ้ะน้อง 555+" ผมเดินลงจากรถมาเข้าบ้านอย่างเซ็งๆ เพราะตลอดทางเพชรกับเจมคุยกันผมได้แต่นั่งฟังไม่ได้พูดอะไรแทรกไปเลย แถมเหนื่อยอีกต่างหากรีบมานอนดีกว่า
ผมขึ้นห้องมาอาบน้ำเสร็จกำลังจะนอนเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
"จะรักกันไปถึงไหน เมื่อไรจะเลิกกับเขา ฉันรออยู่รู้หรือป่าว อยากให้เขาทิ้งเธอเสียที..." น้ำแข็งโทรมาครับ
"ฮัลโล มีอะไรหรือป่าว ?"
"นอนยังมอส?"
"กำลังจะนอนเเล้ว"
"อ่อ ! แผลเป็นไงบ้าง"
"เลือดหยุดไหลเเล้วแหล่ะ"
"ดีเเล้ว งั้นนอนพักผ่อนไปนะ"
"อืม ฝันดีนะ"
"ฝันดีเช่นกันครับ" บ้างทีผมก็อดคิดไปเองไม่ได้ว่าน้ำแข็งอาจจะเป็นห่วงผม แต่งจะเป็นไปได้ไงผมก็คิดอะไรเพ้อฝัน #คร๊อกซี่. Zzz...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ