[Fic Fairy Tail] ปาฎิหาริย์รัก

"อย่างมาเรียกพวกเราว่าตัวน่ะ"

"แล้วถ้าไม่ให้เรียกว่าตัวแล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะ"

"นั้นนะสิ... ไม่รู้อะพวกเราไม่ให้นายเรียกแบบนั้นก็แล้วกัน"

"เฮ้อ... ยังไงพวกนายก็มีกันต้อง10 คนแหนะ พวกฉันแค่6คนจไปชนะได้ยังไง"

"แต่เมื่อกี้พวกฉันมีแค่5 ส่วนพวกนายมี8 กลับล้มพวกฉันไม่ได้สักคน แต่กลับ
ฝั้งนายซะมากกว่าที่ล้มลงอย่างง่ายดาย"

"ฮึยยยยย "

"เข้ามาได้แล้วละมั้ง"

"ได้!!! "

"เข้ามา!!!" พวกเราและพวกมันพูดพร้อมกันอีกครั้ง

หลังจากที่ทั้งสองทีมพูดเสร็จก็วิ่งเข้าหากัน ยกเว้นนัตสึ เวนดี้ ชาค์ลและผมตอนนี้ผมได้รับรักษาจากชาค์ล ถึงชาค์ลจะไม่ค่อยถนัดเรื่องรักษาสักเท่าไร่ แต่มันก็ทำให้ความเจํบปวดที่ท้องของผมบรรเทาลงได้มาก ตอนนี้ผมให้ฟรอชไปช่วยสู้กับพวกลูซี่ วึ่งตอนแรกมันไม่ยอมไป แต่สุดท้ายมันก็ยอมไป เพราะชาค์ล สัญญาว่าจะรักษาผมสุดความสามารถ ทางด้านลูซี่กำลังสู่อยู่กับสติง ชายที่มีคู่หูเป็นนกไฟ เป็นนกที่มีลำตัวใหญ่ สูงประมาณ 2เมตรกว่าเห็นจะได้ พร้อมทั้งขนนกสีเหมือนเปลวเพลิงที่กำลังโชกโชนติ ส่วนเร็คเตอร์เป็นมังกรดำ ถึงจะสูงไมเท้ากับนกไฟแต่ลำตัวใหญ่กว่าสมกับที่เป็นมังกร ถึงจะยังเป็นมังกรเด็กอยู่ก็ตาม แต่เรื่องการต่อสู้ เร็คเตอร์ก็ไม่ได้น้อยหน้าใคร ส่วนเอลซ่าที่กำลังสู่อยู่กับโร็คอยู่ก็เปลี่ยนจากใส่ชุดเกราะมาเป็น ใช้หุ่นรบเกราะกลที่มีคุณสมบัติอยู่ที่ความเร็วและการโจมตี (หุ่นรบนี้ ลินลี่เป็นคน(?)เอามาให้เอลซ่า)ส่วนทางด้านของโร็ค ชายที่มีคู่หูเป็นม้ามีปีกหรือก็คือเพกาซัส ที่ลำตัวของมันเป็นสีฟ้าใล่ลงมาที่ขาทั้งสี่ข้างเป็นสีเขียวอ่อน และที่เท้าของมันเป็นสีขาวนวล ส่วนลินลี่ก็นั่งดูอยู่เฉยๆ เพราะถ้าเอลซ่าใช้หุ่นรบนี้เมื่อไร่ยังไงก็ชนะอยู่ดี หรือจะต่อให้เป็น10 ต่อ 1 ก็ยังไหวเลย ก็เอลซ่าถึกจะตาย (ว่าใครถึกไม่ทราบย้ะ : เอลซ่า ) ส่วนฟรอชก็ไปสู้กับคนที่ชื่อว่า...ชื่อว่า...ไม่รู้ดิฟรอชจำไม่ได้อะ (รูฟัสโว้ย รูฟัส!!!~ : คนที่ถูกลืมชื่อ ) เอาเป็นว่าฟรอชกำลังสู้เพื่อป๊ะป๊าอยู่ก็แล้วกัน(ใครป๊ะป๊าไม่ทราบ ฉันยังไม่มีเมียน่ะโว้ยยยย!!! : เกรย์ ) ถึงป๊ะป๊าจะยังปฎิเสธิอยู่ก็เหอะ แต่ฟรอชจะตื้อ ตื้อจนกว่าป๊ะป๊าจะยอมรับและยอมมาเป็นป๊ะป๊าคนใหม่ให้ฟรอช ฟรอชสู้ตายยยยยยยยย!!! >๐< ฟรอชที่กำลังเพ้อฝันถึงเรื่องของเกรย์อยู่ ไม่ทันระวังตัวโดน คู่หูของรูฟัสเตะเข้ากลางหลัง และคู่หูของรูฟัสก็เป็น นกน้ำ นกตัวนี้มีขนาดลำตัวใหญ่แต่ผอมมากอย่างกับคนขาดสารอาหารอย่างนั้นแหละ แต่ก็ยังดูหน้าเกรงขามอยู่ดี(เฮ้ย!!! เดียว ทำไมบรรยายคู่หูฉันน้อยจังละ ไรเติร์ลำเอียง : รูฟัส) (ฉันลำไม่เป็นยะ : ไรเตอร์) ฟรอชที่ยังไม่ทันตั้งตัวให้ลุกขึ้นมาได้ ก็โดนนกน้ำตัวนั้นโจมตีอีก...อีก...อีกและอีกครั้งส่วนรูฟัสนั้นก็หัวเราะชอบใจกับการที่เห็นอีกฝ่ายโดนโจมตีจนมีแผลเต็มตัวแค่ลุกก็ยังลำบาก และอยู่ดีๆ นกตัวนั้นก็โจมตีไปทางที่เกรย์อยู่ แต่ฟรอชเข้ามารับแทนและล้มลงไปอีกครั้ง แต่ฟรอชก็ยังลุกขึ้นเพื่อปกป้องป๊ะป๊าของมัน นกน้ำตัวนั้นพ้นน้ำเพื่อโจมตีฟรอชอีกครั้ง ซึ้งครั้งนี้มันพ้นน้ำลูกใหญ่มากถ้าหากโดนเข้าไปมีหวังฟรอชต้องตายแน่ๆ แต่ฟรอชก็ไม่กลัวมันยินดีที่จะยกชีวิตของมันให้กับป๊ะป๊าคนใหม่คนนี้

"..." ฟรอชยืนรอรับลูกน้ำและหลับตาลง

ซู่มมมมม

"ฟรอชชชชช" เสียงของลูซี่และเอลซ่าที่อยู่ใกล้ๆฟรอช

เปรี๊ยะ!!!

"เกรย์!!!!"

"ป๊ะป๊าาาา"

"พ-ว-ก-แ-ก-ทำ-กั-น-ม-า-ก-เ-กิ-น-ไป-แ-ล้-ว-น่-ะ !!!"

เกรย์ที่ทนเห็นฟรอชโดนทำรายต่อไปไม่ได้ ใช้เวททางสายเลือด หรือก็คือเวทที่สืบทอดกันมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษของเกรย์ นั้นคือ เวทสลาย เป็นเวทที่จะสลายหรือย้ายการโจมตีของอีกฝ่ายไปอีกมิติหนึ่ง แต่เกรย์ยังใช้ไม่ได้ดีเท่าที่ควร เพราะเกรย์เพิ่งได้รับการสืบทอดเวทนี้จากพ่อของเขาเมื่อไม่นานมานี้ ทั้งที่เขาพยายามจะใช้ แต่กับไม่ได้ผล แต่ในครั้งนี้เขาใช้มันได้ เวทนี้ เวทที่จะปกป้องเพื่อนพ้องของเขา เขาต้องทำได้แน่ถ้าเพื่อพวกพ้อง
และหลังจากนั้นเกรย์ก็เข้าร่วมการต่อสู้ สู้จนเกมจบ สรุปคือ พวกของเกรย์ชนะ ชนะอย่างง่ายด้าย ถึงเกรย์จะยังใช้เวทไม่ค่อยคร่อง จึงไม่ใช้มันในการต่อสู้ เกรย์เลือกใช้ดาบสั้นของตัวเองสู้
ตอนนี้พวกของเกรย์กำลังจะกลับ แต่ถูกพวกของสติงรั้งไว้ก่อน

"มีอะไร"

"ฉะ...ฉันอยากรู้ว่าทำไมพวกนายถึงได้แข็งแกร่งงอย่างนี้"

"ก็พวกเรา...พวกเราไม่เคยทอดถึงพวกพ้องยังไงละ"

"??? ยังไงละ"

"ก็ดูนั้นสิ" นัตสึชี้ไปที่นกน้ำคู่หูของรูฟัส "ไม่ว่าพวกพ้องจะเป็นตัวอะไรก็ต้องดูแล และถึงเขาจะไม่แข็งแกร่งก็ต้องดูแล อย่าให้เขาคิดว่าเป็นตัวที่ถูกลืมไง"

"นั้นมัน"

"เพราะพวกนายเป็นอย่างนี้แหละถึงได้แพ้พวกฉัน"

หลังจากนั้นพวกนัตสึก็เดินจากไป

ทางด้านรูฟัส
รูฟัสหลังจากที่ได้ยินสิ่งที่ออกมาจากปากพวกนั้นและได้เห็นสายสัมพันธุ์ของเกรย์และฟรอช ก็เดินกลับไปหานกน้ำ คู่หูของตน

"เนส คือ...คือฉัน ที่ผ่านมา ฉันขอโทษน่ะ"

"ไม่เป็นไร เนสไม่เคยโกรธเจ้านายหรอก ^___^ "

"ขอบคุณน่ะ ^___^"

ทางด้านเกรย์

"เป็นไงบ้างจร๊า สนุกไหม ^_^"

"^_________^" นี่คือสีหน้าของทุกคน

และหลังจากนั้นพวกของเกรย์ก็ขึ้นขี่คู้หูของตนและกลับมหาวิทยาลัย โดยที่...ทิ้งอาจารย์ใหญ่ให้งง งงกับการกระทำของพวกลูกศิษดิ์ของตน

"อะไรของพวกมะนว่ะ เฮ้อ... =_="

________________________________________________