Lovely Sasang ซาแซง (ไม่) แกล้งรักกับดักยัยจอมดื้อ

พลั่ก!

“ขะ...ขอโทษฮะ!” ชายหนุ่มรีบเอ่ยปากขอโทษใครก็ไม่รู้ที่เจ้าตัวเพิ่งเดินกระแทกไหล่ผ่านไปด้วยสติอันล่องลอย

“เฮ้! เหม่ออะไรอยู่ไอ้น้อง ^^” เสียงทักของรุ่นพี่ร่วมสังกัดดึงสติชายหนุ่มให้กลับเข้าร่างทันที

“ผม...ผมเพิ่งเจอเรื่องแย่ๆ มาน่ะครับ แหะๆ” ชายหนุ่มตอบไปพร้อมกับตระหนักถึงความสามารถในการยิ้มที่ถดถอยของตัวเอง ในเวลานี้แค่ฝืนยิ้มก็ยังลำบากยิ่งนัก

“หืม? แย่มากเลยเหรอ?”

“สุดๆ เลยครับพี่จุนกอล” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาและอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน

“อ่า...สู้ๆ นะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป” ฝ่ามืออีกฝ่ายตบไหล่เป็นเชิงให้กำลังใจเบาๆ ซึ่งนั่นก็ทำให้หนุ่มรุ่นน้องพอมีกำลังใจมากขึ้นนิดหน่อย ร่างสูงจึงส่งยิ้มขอบคุณไปให้อีกฝ่าย แต่น่าเสียดายที่มันไม่อาจเปล่งประกายได้อย่างที่เคยเป็นอยู่เสมอ มันอ่อนแรงและสิ้นหวังเหลือเกิน...

ชายหนุ่มละจากรุ่นพี่ใจดีและมุ่งหน้าสู่โลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้ง เขาต้องก้าวผ่านอุปสรรคเล็กๆ นี้ไปให้ได้ เรื่องราวในครั้งนี้เป็นดั่งบทเรียนราคาแพงที่เขาไม่อาจลืมได้เพียงชั่วข้ามคืน และถ้าเป็นไปได้...เขาคงจำมันไปตราบสิ้นลมหายใจ!

ตุบ!

“หือ?” เดินออกมาด้านหลังบริษัทได้ไม่เท่าไหร่ก็มีเสียงปริศนาดังอยู่ไม่ไกลจากตัวนัก แรกเริ่มนั้นชายหนุ่มตั้งใจออกมาสงบจิตใจก่อนเริ่มทำงาน ณ สวนหย่อมด้านหลังนี้เสียหน่อย แน่นอนว่ามันเป็นเขตหวงห้ามที่ค่อนข้างจะปลอดภัยสำหรับเขา เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีซาแซงแอบตามเข้ามาประทุษร้ายในเวลาอย่างนี้ แต่ตอนนี้เขาคงต้องเปลี่ยนความคิดเสียแล้ว เพราะว่า...

“อะไรเนี่ย?” ริมฝีปากหยักพึมพำกับตัวเองก่อนจะก้มลงหยิบกระดาษยับยู่ยี่ที่ม้วนพันอยู่กับก้อนหินขึ้นมาดู เมื่อคลี่มันออกเขาก็พบกับตัวอักษรสีแดงฉาน...มันถูกเขียนด้วยเลือด!

‘ฉันรักพี่นะคะ...พี่รักฉันมั้ย?’

อาการวูบวาบด้วยความหวาดกลัวแผ่ซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย ชายหนุ่มมือสั่นอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ใช่คนใจแข็งอะไรเลย ตรงข้ามกันอย่างลิบลับ เขากลับเป็นคนอ่อนโยน นุ่มนวลและไม่คิดจะตั้งตนเป็นศัตรูกับใครใดๆ ทั้งสิ้น แต่ว่านี่มันอะไรกัน..?

ฟิ้ว~

ผัวะ!

“โอ๊ย!” ชายหนุ่มเซถอยหลังพร้อมกับกุมศีรษะตนเองไว้ด้วยความเจ็บปวด เมื่อเอามือออกเขาก็พบว่ามือของตัวเองเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมาอาบแก้ม

ก้อนหินก้อนใหม่แถมใหญ่กว่าเดิมถูกขว้างมากระแทกศีรษะของเขาเต็มๆ บนหินก้อนนั้นเขียนว่า... ‘รัก’

วินาทีนั้นเองที่ชายหนุ่มนึกถึงใครบางคนที่เป็นตัวปัญหามาตั้งแต่ต้น...

‘ฉันชื่อเยจีค่ะ...คิมเยจี เป็นแฟนคลับที่รักพี่มากๆๆๆ เลยค่ะ’

หึ! ความรักของเธอมันเป็นอย่างนี้น่ะเหรอ?

แล้วเราจะได้รู้กัน...ยัยตัวแสบ!

[End]

==========================

ขอโทษที่หายหน้าหายตาไปนานนะคะ T^T

หนีไปต่างจังหวัดมา ฮ่าๆ

ปล. อย่าเพิ่งบ่นนะว่า นอกจากมาช้าแล้วยังอัพน้อยอีก ="= ฮ่าๆ เจอกันตอนหน้าจ้า