คุณน่ะเมียผมครับ

 
คุณน่ะเมียผมครับ ตอนที่ 4                     
 
“เป็นเชี่ยไรเนี๊ยะ จะพากูไปไหน กูไม่ไป” มันโวยวาย
 
“มึงมากับใคร มายังไง” ผมไม่ตอบแต่ผมถามมันกลับ
 
“....”  มันไม่ตอบ หันหน้าออกไปทางหน้าต่างรถฝั่งที่มันนั่ง
 
“กูถามว่ามากับใคร” ผมตะคอกถามอีกครั้ง
 
“ ไอ้นาว” มันตอบเสียงดังไม่แพ้กัน
 
 “โทรไปบอกมัน ว่ามึงจะกลับก่อน” ผมสั่งมัน พร้อมกับจ้องหน้า
 
“...” เงียบเหมือนเดิมแล้วมันก็ไม่ขยับตัวทำอะไร ผมเลยล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงตัวเองกดหาเบอร์ไอ้นาว ไอ้นาวเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่า ช่วงม.ปลายเคยทำกิจกรรมโรงเรียนด้วยกัน เลยสนิท มีเบอร์เก็บไว้ แม้ช่วงหลังมาจะไม่ค่อยได้เจอแต่ก็ยังไม่ลบเบอร์
 
“มึงไม่โทรกูโทรเอง มึงคงอยากให้ไอ้นาวรู้ว่ามึงอยู่กับกูใช่ไหม” ปากผมว่าแต่มือก็กดไล่หาเบอร์ไอ้นาวต่อ
 
“ กูโทรเอง ไม่ต้องเสือกมาสั่งกู” มันหันมามองผมแล้วพูดแค่นั่นก่อนหยิบโทรศัพท์ออกมา กดโทรหาไอ้นาวทันที
 
“เออ กูออกมาแล้ว เจอคนรู้จัก
 
ไม่ต้องห่วงกลับก่อนเลย 
 
พาไปส่งให้ด้วย เออ ”
 
ผมได้ยินมันคุยแค่นั้น แล้วตัดสายไม่รู้คุยอะไร แต่ที่ให้ไปส่งคงเป็นสาวที่มันยืนจูบมันคุยเสร็จก็วางสายหันหน้าไปนอกรถเหมือนเดิม
 
ผมพามันกลับมาที่คอนโดจอดรถเสร็จมันเปิดประตูลงแล้วเดินออกไปทางหน้าคอนโดทันที ลำบากกูวิ่งตามอีก
 
“ มึงจะไปไหน มานี่เลย” พูดเสร็จจับแขนมันลากขึ้นคอนโด  มันดิ้นพยายามจะหนีแต่สู้แรงผมไม่ได้
 
“กูไม่ไปกับมึง กูจะกลับห้องกู ไอ้เชี้ย ปล่อยกูเลยนะ”
 
“ มึงไม่ต้องกลับไปไหน คืนนี้มึงต้องอยู่ที่นี่”
 
“สัส ปล่อยกู”
 
ผมลากมันเข้ามาในลิฟท์ได้แล้ว มันยังคงโวยวายจะกลับห้องมัน ผมรู้ว่ามันพักอยู่คนเดียวที่คอนโดไม่ห่างจากคอนโดของผมเท่าไหร่ แต่มันไม่ค่อยได้อยู่คนโดของตัวเองส่วนมากจะกลับไปนอนบ้านหรือ นอนห้องเพื่อนมากกว่า บ้านมันมีกิจการห้างสรรพสินค้ารายใหญ่อยู่กลางใจเมือง
 
 เมื่อผมอยากรู้เรื่องอะไรหรืออยากรู้เกี่ยวกับใครก็ต้องรู้ให้ได้ หลอกถามจากบรรดาสาวๆที่รู้จักครับ เพราะไอ้พรตมันเป็นคนดัง มีเสน่ห์มีแต่คนรู้จัก แต่มันค่อนข้างนิ่ง จากที่สาวๆเล่ามานี่มันเจ้าชู้มากเจ้าชู้เงียบ เปลี่ยนสาวตลอด ผมเคยเห็นบ้างก็พอจะรู้เพราะไม่เคยเห็นซ้ำหน้า แต่ไม่เป็นไรมันเป็นเรื่องก่อนที่ผมกับมันจะรู้จักกัน แต่หลังจากนี้ไม่ได้ ผมตัดสินใจแล้วมันเป็นของผม
 
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ารู้สึกกับมันอย่างไรจะบอกว่ารักตอนนี้คงยังไม่ใช่ ถ้าชอบก็ไม่แน่เพราะช่วงนี้เห็นมันทีไรผมว่ามันน่ารัก น่ามองทุกที
 
ผมหลุดจากความคิดเมื่อประตูลิฟท์เปิดออกชั้นที่ต้องการ ผมลากมันเข้าห้อง มันยังมีขัดขืนบ้างแต่ไม่มาก คงรู้แล้วว่าพยายามไปก็ไม่สำเร็จ
 
มันเดินไปนั่งที่โซฟา หน้ามันนิ่งมากครับ ไม่พูดซักคำ ผมคิดว่าถ้าผมไม่พูดก่อนมันก็คงไม่พูดเช่นกันเลยตัดสินใจคุยกับมันก่อน
 
“ ต่อไปนี้มึงห้ามทำแบบนี้อีก”             “กูทำอะไร”
 
“มึงอย่าทำเป็นไม่รู้ เมื่อก่อนมึงจะเป็นอย่างไร ทำตัวอย่างไรกูก็ไม่ว่า
 
แต่ต่อไปนี้ มึงเป็นคนของกู เป็นเมียกู ห้ามไปอ่อยหรือไปมั่วกับใคร             ที่มีอยู่ก็เลิกให้หมด อย่าให้กูรู้”
 
“มึงไม่มีสิทธ์ มาสั่งกู
 
กูจะทำอะไรก็เรื่องของกู”
 
“ทำไมกูจะไม่มีสิทธ์ สิทธ์ของความเป็นผัวมึงไง หรือว่ามึงลืมกูจะได้ทบทวนให้”ผมเริ่มเสียงดังหลังจากได้ยินมันพูดว่าผมไม่มีสิทธ์ในตัวมัน โมโหครับ
 
“ กูบอกแล้วไงว่ากูจะลืม กูแค่เมา” มันว่าด้วยน้ำเสียงนิ่งตามแบบฉบับของมันผมเดาอารมณ์มันไม่ถูก
 
“กูไม่ลืม  ไม่มีวัน” ผมตอบมันไปด้วยเสียงที่เบาลง
 
“แต่กูลืมไปหมดแล้ว ฉะนั้นมึงต้องลืมเหมือนกัน” มันยังคงไม่ยอม ผมเอื้อมมือไปจับที่ท้ายทอยของมันแล้วบีบอย่างแรง รู้ครับว่ามันเจ็บ หน้ามันแสดงออกว่าเจ็บมากแต่มันไม่พูด ไม่โวยวาย 
 
“กูบอกหลายครั้งแล้วนะว่ากูไม่ลืม มึงน่ะเมียกูจำไว้ให้ดี แต่ถ้ามึงลืมกูจะทำให้มึงจำได้เอง”
 
“มึงเป็นเกย์รึไง ถึงมาวุ่นวายกับกูไม่เลิก” มันถามผมเสียงดังครับคราวนี้
 
“กูไม่ได้เป็น แต่ถ้าที่กูได้มึงเป็นเมีย เขาเรียกว่าเกย์  กูก็จะเป็น”
 
ผมกัดฟันพูด แล้วก้มลงประกบปากมันทันที มันพยายามขัดขืนเอามือผลักผมออกผมเลยเอามืออีกข้างที่ว่างจับมือทั้งสองข้างของมันรวบไว้ แรงมันเยอะมาก  แต่ก็ยังสู้ผมไม่ได้อยู่ดีมันเม้มปากไม่ยอมให้ผมเอาลิ้นเข้าไปได้ ผมเลยบีบท้ายทอยมันแรงขึ้น
 
“กูเจ็......” มันอ้าปากจะพูดแต่ยังไม่จบผมสอดลิ้นเข้าไปในปากก่อน
 
“อึก....อื้ม...”  ผมเอาลิ้นตวัดและควานหาลิ้นของมัน จูบแรงมากครับ ผมดันไปนึกถึงภาพที่มันจูบกับผู้หญิงที่สนามแข่งรถ เลยเพิ่มแรงลงไปอีก มันเริ่มตอบสนองและส่งเสียงครางออกมาเบาๆ
 
ผมจูบมันนานมาก มือที่บีบท้ายทอยก็คลายออก มือที่จับมันไว้ก็ปล่อยเป็นอิสระตอนนี้มือมันวางไว้บนเสื้อตรงหน้าอกผมเฉยๆ   ผมถอนริมฝีปากออกมาเมื่อเห็นมันทำท่าว่าจะหายใจไม่ทัน มันหอบเลยทีเดียว
 
“มึงก็มีอารมณ์กับกูนี่น่า แล้วจะมาปฏิเสธทำไม”  ผมยิ้มมุมปากแล้วถามมัน
 
“…” มันไม่ตอบ
 
“ คืนนี้มึงต้องนอนที่นี่ แล้วต่อจากนี้ไปมึงต้องมาอยู่ที่นี่กับกู ถ้าไม่อยากให้เพื่อนมึงหรือใครรู้อย่าทำให้กูหงุดหงิด” ผมบอกมันก่อนที่จะเดินเข้ามาในห้องนอน เตรียมเสื้อผ้าอาบน้ำของตัวเองและของมันด้วย เป็นเสื้อกล้ามกับกางเกงบอลครับ
 
“เชี้ย....กูไปทำอะไรใครไว้วะ” ผมได้ยินมันสบถตามหลังมาแว่วๆ
 
 
 
             เปิดประตูออกมามันยังนั่งนิ่งอยู่ที่โซฟา ไม่ขยับไปไหน
 
“ไปอาบน้ำกูเตรียมชุดไว้ให้แล้ว” ผมบอกมันพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้มันเรื่อยๆมันเริ่มกระเทิบหนีคงกลัวผมทำอะไรมัน  หึหึ ยังครับ ยังไม่ใช่เวลานี้
 
“กูบอกให้ไปอาบน้ำ หรือมึงอยากทำอย่างอื่นก่อน”  พอผมพูดเสร็จ มันรีบลุกแล้ววิ่งเข้าไปในห้องผมทันที ผมเดินตามเข้าไปดู ผ้าเช็ดตัวกับชุดที่วางไว้หายไป ประตูห้องน้ำปิดไปแล้ว ได้ยินเสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องน้ำเบาๆ             ผมเลยเดินออกมา ตรงไปที่ห้องครัว ลองหาดูในตู้เย็นว่าพอมีอะไรทำเป็นอาหารกินได้บ้างผมเริ่มหิวอีกแล้วครับ สงสัยแข่งรถใช้พลังงานมากไปหน่อย  แต่ในตู้เย็นไม่ค่อยมีของสดเท่าไหร่เลยเอามาม่าออกมา  เอาหมูสับกับไข่แล้วก็ผักอีกนิดหน่อยใส่ลงไป แค่นี้ก็น่าจะอิ่มแล้วครับว่าแต่ไอ้พรตมันจะกินด้วยรึเปล่า คิดได้ดังนั้นเลยไปถามมันหน่อย
 
เดินมาหยุดหน้าห้องน้ำแล้วตะโกนถามมัน ขี้เกียจรอมันอาบเสร็จ
 
“ ไอ้พรต กูจะกินมาม่า มึงจะกินด้วยไหม”
 
“ ...” เงียบครับ แม่งชอบเงียบใส่
 
“ ไอ้พรตได้ยินที่กูถามมึงไหม”
 
“ไม่กิน”  แค่นี้ก็จบ  ต้องให้กูถามซ้ำตลอด 
 
ผมออกมาต้มมาม่าของผม กินจนเสร็จ ล้างถ้วยเรียบร้อยแล้วเดินเข้าไปในห้องกะจะอาบน้ำแล้วนอนครับ เปิดประตูเข้ามาเจอไอ้พรตยืนอยู่หน้าประตู ในมือมันมีหมอนกับผ้าห่มพร้อม
 
“จะไปไหน”
 
“กูจะไปนอนอีกห้อง”  คอนโดผมค่อนข้างใหญ่มีห้องนอนสองห้อง ห้องน้ำ 2 ห้องห้องครัวและห้องรับแขก ห้องรับแขกที่กว้างมากนะครับอยู่ได้เกือบ 20 คน ผมชอบห้องกว้างๆ เพื่อนๆในกลุ่มก็ชอบมานอนเล่นที่นี่ เวลามีบอล หรือมาปาร์ตี้ก็จะค้างที่นี่เลย
 
“ห้องไม่ว่างกูใช้เก็บของ”
 
“....กูนอนโซฟาเหมือนเดิมก็ได้”  มันบอก
 
“ กูให้มึงมานอนที่นี่ถ้าจะให้ไปนอนโซฟา หรือ ห้องรับแขกกูจะให้มึงมานอนทำไมวะ
 
 เอาของไปเก็บที่เดิม แล้วนอนในห้องนี้ บนเตียงกูนี่
 
ไม่ต้องไม่นอนที่อื่น แล้วก็ไม่ต้องลงไปนอนกับพื้นอีกนะ
 
เห็นชอบเหลือเกินพรมห้องกูน่ะ”  ผมว่าเสร็จก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวอีกผืนมาฟาดไหล่เตรียมเดินเข้าห้องน้ำ แต่เห็นไอ้พรตยังยืนอยู่ที่เดิม
 
“ถ้ามึงยังเรื่องมากไม่รีบมานอน กูออกมามึงคงได้ทำอย่างอื่นและไม่ได้นอนยันเช้า”ผมว่ามันด้วยใบหน้ายิ้มหื่น ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำเข้ามาอาบน้ำ  สายน้ำเย็นๆช่วยให้รู้สึกโล่งสบาย ที่เหนื่อยมาทั้งวันก็รู้สึกดีขึ้น
 
ออกมามีผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างมาผืนเดียว ผมเดินไปหยิบกางเกงบ็อกเซอร์มาใส่ผมชอบใส่แต่บ็อกเซ่อร์นอนมันเย็นสบายดี เอาผ้าไปตากไว้ที่ราวแขวนผ้าตรงระเบียงห้องนอนมองมาเห็นไอ้พรตนอนห่มผ้าอยู่บนเตียงแล้วครับ ผมรู้ว่ามันแกล้งหลับแต่ไม่อยากหาเรื่องมันเท่าไหร่ปล่อยมันพักผ่อนไปก่อน
 
ผมเดินอ้อมมาอีกด้านแล้วก้าวขึ้นเตียง ห่มผ้าผืนเดียวกับมัน
 
มันนอนหันหลังให้ผม  ผมเลยเอื้อมมือไปดึงมันเข้ามากอด ตอนแรกมันขัดขืนครับทำตัวแข็งมาก แต่ผมใช้แรงที่มากกว่าจับมันพลิก หันหน้ามาทางผม เท่านั้นครับ ทั้งมือทั้งตีนทุบบ้างถีบบ้างเจ็บครับ แต่ก็สู้มัน จับล็อคไว้จนมันหมดแรง แล้วก็หอมแก้มมันไปข้างละทีแรงๆ จากนั้นก็ปล่อยมันนอน
 
แปลกนะครับผมว่าจะไม่สนใจมันแล้ว ปล่อยให้มันไปใช้ชีวิตเหมือนที่มันเคยเป็นมาแต่ผมก็เอาแต่คิดถึงมัน มีแต่เรื่องของมันอยู่ในหัว เวลาไปม.ก็คอยมองหาแต่มัน จนไอ้คิมมองผมอย่างสงสัยว่าผมมองหาอะไร             เวลาเห็นผู้ชายเดินสะพายกล้องผ่านหน้า หรือมีเด็กคณะศิลปกรรมผ่านมาผมต้องมองทุกทีว่าเป็นมันหรือเพื่อนมันรึเปล่า  มันอยู่ไหน ทำอะไร จนเวลาผ่านมาสามสัปดาห์นี่แหละผมเลยคิดว่าผมสนใจมันแล้ว
 
วันนี้ผมเจอมันเมื่อเช้ากะว่าจะคุยกับมันดีๆ ลองจีบมันดู ผมก็ไม่เคยจีบผู้ชายหรือมีแฟนเป็นผู้ชายมาก่อน แต่คิดว่าคงเหมือนกับเวลามีแฟนผู้หญิงแหละครับ ชอบกัน รักกันแล้วก็คบกัน 
 
แต่นี่ปัญหามันอยู่ที่ว่าผมเริ่มสนใจมันและคิดว่าคงจะชอบมันบ้างแล้วเพียงแต่ยังไม่แน่ใจแต่มันไม่ได้ชอบ ไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมเลย พอผมเห็นมันจูบกับผู้หญิงที่สนามแข่งรถ อารมณ์ผมไปแล้วก่อนสมองจะสั่งการซะอีก ผมโมโหมาก คิดว่ายังไงผมต้องเอามันมาเป็นของผมให้ได้จากที่คิดไว้ตอนแรกว่าจะคุยดีๆไม่ต้องแล้วครับ ดูแล้วไอ้พรตมันเป็นคนไม่ยอมใครดังนั้นต้องบังคับมันอย่างเดียว ไม่งั้นเอามันไม่อยู่ไม่รู้ความคิดของผมจะถูกรึเปล่า
 
แต่ที่แน่ๆตอนนี้ผมก็ได้มันมานอนกอดแล้ว...
 
เหมือนผมจะมองข้าม หรือลืมอะไรไปซักอย่าง   ชั่งมันเถอะไม่ว่าจะเกิดอะไรผมก็พร้อมจะรับมือ ถ้ามีมันอยู่ด้วยแต่วันนี้ขอนอนก่อน
 
ผมพลิกตัวเอาขาขวาพาดไปบนขาไปพรต  และกระชับอ้อมกอดมากขึ้นกันมันดิ้นแล้วหล่นลงไปข้างเตียง จากนั้นผมก็หลับตามมันไป
 
 
 
To be Con.