จะรักนายคนเดียว ปีศาจของฉัน

   ตอนนี้ฉันกำลังศึกษาเล่าเรียนอยู่บนสวรรค์ ฉันยังเป็นนางฟ้าฝึกหัดตอนนี้อายุ 18เหลืออีกปีเดียวฉันจะจบการศึกษาแล้ว เหลืออีกแค่ 2000ปี เท่านั้น ตอนนี้ฉันเรียนเรื่องเกี่ยวกับปีศาจที่เทวดาท่านหนึ่งกำลังสอน แล้วเล่าประวัติเกี่ยวกับปีศาจให้ฟัง เทวดาบอกว่า นางฟ้ากับปีศาจไม่ถูกกันเพียงเพราะว่าทำงานร่วมกันไม่ได้ถูกปีศาจหักหลังจึงได้เกิดการต่อสู้บนสวรรค์ เทวดาบอกว่าปีศาจเป็นคนเห็นแก่ตัว ใจบาป ไม่มีความปราณี ฉันว่ามันนเป็นแค่บางคนเท่านั้นแหระ ที่ฉันบอกว่าบางคนเท่านั้นแหละก็เพราะว่าฉันกำลังคบกับปีศาจตนหนึ่งอยู่นะสิ ชื่อเซน่อนเขาใจดี อบอุ่น ไม่เหมือนปีศาจตนอื่นๆ ใช่ฉันแหกกฎ ฉันเจอเขาครั้งแรกบนโลกมนุษย์ ฉันกับเซน่อนเราคบกันได้ 6000ปีได้แล้ว คือเราคบกันตั้งแต่ตอนที่ฉันอายุ 16 หน้ะ นานๆทีฉันเจอเขา พอจบวิชานี้ต่อไปเป็นวิชาเกี่ยวกับเรื่องฝนที่บนโลกมนุษย์ฝนตกบ่อยๆก็เพราะว่า ฉันนี่แหระเอาบัวรถน้ำ เทลงไปข้างล่างก็เหมือนรถน้ำต้นไม้แหละ ส่วนไอ่ที่ฟ้าผ่าก็แค่เสียบปลั๊กเพื่อให้ไฟฟ้าลงไปข้างล่างไงล้ะ ฉันนัดเจอเซน่อนที่หลังโรงเรียนนางฟ้า
"คิดถึงจัง >3<" ฉันวิ่งเข้าไปกระโดดกอดเขา
"คิดถึงเหมือนกัน"เขาขยี้หัวฉันไปมาฉันกับเขาจับมือกันไปนั่งเล่นที่สวนดอกไม้ที่ไม่มีใครเคยไปนั่งเลย เขานั่งหลังฉันพร้อมทั้งเอาคางมาไว้ที่ไหล่ฉัน 
"นายคิดว่า นายจะคบกับฉันได้นานแค่ไหน"ฉันตอบเขาเสียงเศร้าๆ แล้วหันไปมองเขาที่อยู่ข้างๆไหล่ฉัน
"ตลอดไป"เขายิ้มให้ฉัน แล้วก็หอมแก้ม >////<
"นายสัณญากับฉันได้ไหม"
"อะไร?"
"สัณญาว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นนายจะไม่ทิ้งฉันไปไหน"
"ฉันสัณญา" ฉันอยากจะใช้เวลลาอันแสนสั้นอยู่กับเขาให้มีค่าที่สุด ฉันรักเขาเหลือเกิน ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่ถูกกับปีศาจบางตนก็ไม่เห็นจะเลวร้ายเท่าไหร่เลย พอได้เวลานางฟ้ากับปีศาจทุกตนต้องเข้านอนกันแล้วฉันจึงบอกลากับเขาเขายิ้มให้ฉันแล้วหันหลังเดินจากไปอย่างช้าๆจนหายไป ฉันเดินเข้าไปยังห้องนอนรวม ฉันนอนรวมกับคนอื่นหน้ะ ไม่มีห้องเดี่ยวหรอก ถ้าจบปีการศึกศาปีกของฉันก็จะงอกแล้วสามารถบินได้ ฉันอยากจะบินไปหานายคนแรกจัง ฉันรีบเข้านอนเวลลาอันแสนยาวนานฉันนอน1วันเท่ากับ3วันของโลกมนุษย์เลยล้ะ พรุ่งนี้เป็นวันหยุด ฉันนัดเขาไว้ที่เดิมของเรา
 เช้าวันต่อมา
ฉันอาบน้ำใส่เสื้อตัวยาวสีขาว ปล่อยผมสีเทา ฉันเปิดประตูออกไปข้างนอกเดินก้าวๆผ่านหมู่บ้านอีกหลายๆหลัง ฉันเดินยิ้มจนถึงสวนดอกไม้ที่มองเห็นก้อนเมฆที่อยู่ตรงหน้าแต่มีต้นไม้ต้นเดียว ที่เหลือดอกไม้สวยๆเต็มไปหมด ฉันยืนนิ้งเมื่อภาพตรงหน้า คือเทวดา5ตนส่วนทหารอีก2ตนจับเซน่อนเอาไว้
"ไม่นะ ปล่อยเขาไป"ฉันวิ่งเข้าไปจับมือทหารออกแต่ถูกเทวดาตนหนึ่งพลักฉันออกอย่างแรง ฉันนั่งขุกเข่าเกาะขาเขาร้องไห้วินวอนขอร้องเขาให้ปล่อยเขาไป
"ฮือๆ ท่านปล่อยเขาไปเถอะฉันขอร้อง" เทวดาสะบัดขาออกจนฉันล้มลง
"เทอแหกกฎของสวรรค์ นางฟ้ากับปีศาจรักกันไม่ได้ ปีศาจมันใจบาป ไม่มีความปราณี มันต้องตาย"
เทวดาตนหนึ่งพูดจบสั่งให้ทหารยกขวานขนาดใหญ่ กำลังจะตัดคอของเซน่อน ฉันวิ่งเข้าไปกอดเขาอย่างแน่น ถ้าเขาตายฉันคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา
"ถ้าจะฆ่าเขา เทวดาก็ฆ่าฉันไปด้วยเถอะ ถ้าไม่มีเขาฉันคงอยู่ไม่ได้"
"ถอยออกไปสะ ปีศาจตนนี้ไม่มีหัวใจ "
"ท่านไม่รู้หรอก เขาไม่เหมือนปีศาจตนอื่น เขาใจดี เขาอบอุ่น" ฉันพูดแล้วมองมาทางเขาแล้วยิ้มให้ เซน่อนค่อยๆเอามือมาลูบที่หน้าของฉันเบาๆแล้วยิ้มให้ รอยยิ้มนี้มันเหมือนรอยยิ้มจากลาฉันส่ายหน้าไปมาเพื่อให้เขารู้ว่านายต้องไม่ตาย
"เทอถอยไปเถอะ เทอต้องใช้ชีวิตของเทอ เทอยังตายไม่ได้ เทอบอกกับฉันว่าเทออยากบินได้ไม่ใช่หรอ อีกปีเดียวเทอก็จะจบแล้ว "
"ไม่ๆฉันไม่อยากได้มันแล้ว ที่ฉันอยากได้ที่สุดคือนาย"
"ขอให้เทอโชคดี มีความสุข ถึงเทอไม่มีฉันเทอต้องอยู่ได้นะ เบลล่า..ที่รักของผม" หลังจากพูดเสร็จเทวดาก็ลากตัวฉันออกมา แล้วโยนเซน่อนนอนลงกับพื้น ทหารยกขวานทองขึ้น แล้วตัดลงบนหัวของเซน่อนจนขาด
"ไม่!!!"ฉันตะโกนดังลั่น จนผู้คนแห่กันเข้ามาดู  เมื่อกี้ก่อนที่เขาจะโดนตัดหัวฉันเห็นเขาพูดอะไรบางอย่าง ใช่!! เขาพูดว่า ฉันรักเทอ น้ำตาฉันไหลพลากวิ่งเข้าไปกอดชายที่นอนหัวขาดอยู่ตรงหน้า ฉันหยิบหัวของเขาเข้ามากอดโดยไม่รังเกียดอะไรเลย
"ทำไม ทำไมนายทิ้งฉันล้ะ นายสัณญาว่าจะไม่ทิ้งฉันไง" ฉันร้องไห้น้ำตาหยดสุดท้ายหยดลงตรงใบหน้าของเขา ฉันภาวนาว่าสักวันฉันจะต้องเจอเขาและครองรักกันอีกครั้ง ฉันขอให้นายไปดี ฉันอยากจะบอกนายว่า นายเป็นคนแรกและคนสุดท้ายที่ฉันรัก
 ฉันนำร่างของเซน่อนมาฝั่งใต้ต้นไม้ที่สวนดอกไม้ ที่ที่่เราอยู่ด้วยกันมาตลอด6000ปี ฉันมาหาเขาทุกวันมานั่งอยู่ตรงหลุดฝั่งศพเขาทุกวัน ถ้าภพหน้ามีจิงขอให้ฉันกับเขาได้เจอและครองรักอยู่ด้วยกันกับเขาอีก ขอให้ฉันกับเขาเป็นนางฟ้าไม่ใช่ปีศาจ
                 ----------------------จบแล้วจ้า--------------------------
                          สนุกไม่สนุกคอมเม้นมาด้วยนะค้ะ ขอบคุณค้ะ