พี่รู้ไหม...ว่าฉันรักพี่

       ณ ห้องนอน
หลังจากที่ฉันตั้งใจอ่านนหนังสือสอบเพื่อที่จะสอบเข้าโรงเรียนออซที่อยู่ใจกลางเมือง ซึ่งผู้คนต่างพากันเข้าลงชื่อสมัคร เพราะถือว่าโรงเรียนแห่งนี้หรูหราและมีระดับถ้าไม่รวยจริงไม่สามารถเข้าได้เลยเชียวล้ะ แต่บังเอิญว่าพ่อฉันเป็นนายกส่วนแม่ฉันสร้างโรงแรมที่ต่างประเทศเลยมีเงินมากพอที่จะเข้าโรงเรียนแห่งนี้ได้ ที่ฉันตั้งใจอ่านหนังสือและ พยายามใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์เพราะมีผู้ชายข้างบ้านฉันซึ่งเป็นพี่ชายของฉันเองล้ะ พ่อแม่ของฉันกลับพี่ชายเป็นญาติกันเขาชื่อเบส ตอนนี้ฉันรู้ว่าพี่เบสกำลังจะสมัครเข้าเรียนที่โรงเรียนออซ ฉันจึงต้องติวเข้มอย่างหนักเพื่อที่จะพิชิตใจเขา ใช่ ! ฉันชอบเขามาตั้งแต่ยังเด็ก เขาปกป้องดูแลฉันจนฉันเผลอตกหลุมรักเขามาตลอด ฉันพยายามทำตัวให้น่ารักขึ้น เรียบร้อยขึ้นเผื่อเขาจะหันมามองฉันสักนิดมั้ง แต่ความพยายามของฉันนั้นเปล่าประโยชน์เพราะมีหญิงสาวที่โชคดีได้คว้าหัวใจเขาไป ฉันเสียใจ และเก็บตัวอยู่ในห้องเป็นเวลา 2-3 วัน จนกระทั่งได้ข่าวว่าเขากำลังจะเข้าโรงเรียนออซฉันจึงต้องตั้งใจอ่านหนังสือแล้วลุกขึ้นสู้อีกครั้ง ฉันจะพยายามทำให้เขาทิ้งผู้หญิงของเขาสะแล้วหันมามองในตัวฉันมั้ง ฉันเลยคิดแผนการบางอย่าง โดยมีพี่บอสเพื่อนสนิทของพี่เบสมาเป็นตัวช่วยเพื่อที่จะทำให้พี่เบสห่างจากผู้หญิงของเขาให้มากที่สุด ส่วนฉันก็เขาไปตีสนืทให้ได้มากที่สุดเช่นกัน ฮ่าๆ คิดแล้วสะใจจริงๆ อ้อ ลืมบอกไปผู้หญิงของพี่เบสชื่อ บิสหน้ะ ไม่รู้ทำไมถึงต้องชื่อ บ.ใบไม้เหมือนกันด้วย เบล เบส บอส บิส - -* หลังจากอ่านนั่งหนังสือเสร็จฉันนั่งทำใจอยู่เป็นเวลลานานพอสำควรเพราะว่าพรุ่งนี้ต้องสอบแล้วนะสิ ไม่รู้ว่าข้อสอบจะออกมาจะยากรึป่าว ฉันเดาได้ว่า ฉันต้องทำได้แน่ถ้าไม่มีครูคุมสอบ ฮ่าๆ ฉันค่อยๆขยับตัวลุกออกจากเก้าอี้แล้วทิ้งตัวลงบนที่นอนแสนนุ่มๆของฉัน แล้วค่อยๆหลับตาลง
    กริ้งงง !!
เสียงที่แสนน่ารำคาญที่ฉันไม่อยากจะรับฟัง นาฬิกาที่ฉันตั้งไว้เมื่อคืนดังขึ้นอย่างดัง ปลุกฉันตื่นขึ้นมา ตอนนี้ก็เวลา 6.00 ฉันลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปาทางประตูห้องน้ำ แล้วรีบชำระล้างร่างกายแล้วเดินออกมาแต่งตัวแต่งหน้าและพร้อมทำผม ฉันก้าวผมสีชมพูที่ปลายผมหยิกนิดๆ แล้วปัดขนตาให้ยาว พร้อมทั้งทาสิฟสีชมพูอ่อน ฉันหยิบกระเป๋าเดินลงไปข้างล่าง เพื่อที่อยากจะไปโรงเรียนพร้อมพี่เบส ฉันเดินออกไปนอกบ้านอีกนิดเดียวก็จะผ่านหน้าบ้านของเขาแล้วแต่ทว่าต้องรีบหลบก่อน เพราะฉันเห็นผู้หญิงคนนึงหน้าตาคุ้นๆ ผมสีน้ำตาลอ่อน สูง ขาว ปล่อยผม เหมือนจะยืนรอใครบางคน ฉันเหลือบมองไปทางประตูก็เห็นพี่เบสเดินออกมาแล้วเดินออกไปพร้อมกับผู้หญิงคนที่ฉันเห็น ฉันต้องเบิกตากว้างเพราะคนที่พี่เบสเดินออกไปด้วยคือ ยัยบิสแฟนพี่เบส โอ้ !! น้ำตาฉันแทบจะไหลออกมาแต่ฉันควบคุมไวทัน 2คนนั้นเริ่มเดินออกห่างไปเรื่อยๆจนฉันไม่เห็นแล้ว ฉันจึงลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจนขึ้นรถจนถึงหน้าโรงเรียนออซ ฉันยืนมองหน้าประตูรั้วบานใหญ่สีเทา ข้างหน้าเป็นทางเดินเข้าไปมีน้ำพุอยู่ตรงกลางทางเดินของโรงเรียน ด้านซ้ายเป็นสวนดอกไม้ขนาดใหญ่ ด้านขวาเป็นสนามสำหรับทำกิจกรรมต่างๆ ฉันยืนทำใจเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน ทุกคนเดินพรวดพราด เต็มไปหมด ตอนนี้ฉันยังไม่เห็นพี่เบสเลยไม่รู้ไปตรงไหนกับยัยบิสแล้ว ฉันเดินเข้าในโรงเรียนบานใหญ่สูง มันเปิดเองโดยที่ไม่ต้องมีใครเตะเอ้ยแตะมันเลย ฉันก้าวเข้าไป ข้างในใหญ่มาก โคมไฟขนาดใหญ่ถูกห้อยอยู่เพดานข้างบนตรงกลาง ส่วนฝั่งซ้ายตรงผนังเป็นหนังสือเต็มไปหมด มีที่นั่งเยอะแยะมากมายสำหรับอ่านหนังสือก่อนที่จะเข้าห้องสอบ ส่วนด้านขวาเป็นศูนย์อาหาร ที่มีร้านค้าขายอาหารหลายร้านเต็มไปหมด พร้อมทั้งโต๊ะเก้าอี้มากมายสำหรับกินอาหาร มีบรรไดแยก2ทางอยู่ตรงกลางพร้อมกระจกขนาดใหญ่อยู่กลางบรรได้แยก ตอนนี้อีกใจฉันก็หิวอยากจะไปทางขวาเหลือเกินอีกใจก็นึกอยากจะอ่านหนังสือเพื่อที่จะสอบเข้าให้ได้ ฉันมองสลับกันไปมาฉันเจอพี่เบสกับพี่บิสกำลังนั่งอานหนังสือด้วยกันอยู่ โอ๊ย !! สวิทกันเข้าไปเหอะ เดี่ยวจะสวิทกันได้ไม่นานหรอก(ตกลงแกร์จะเป็นนางมารร้ายรึไง ยัยเบล) แต่ก่อนที่ฉันจะเดินไปหยิบหนังสือฉันก็เห็นพี่บอสยืนเลือกหนังสืออยู่ ฉันได้โอกาสนี้จึงเข้าไปทักเพื่อที่จะถามเรื่องแผนการที่ฉันคิดไว้
  "นี่! สอบครั้งนี้คิดว่าจะเข้าได้ไหม" ฉันเดินเข้าไปถามพี่บอสที่กำลังยืนเลือกหนังสือฉันถามแล้วยิ้มให้เขา เขาก็ยิ้มให้กลับ
  "ก็เบลบอกพี่ว่าต้องเข้าให้ได้สะขนาดนี้ พี่ก็ต้องได้อยู่แล้วล้ะ" เขายิ้มแลดูน่ารัก เขาหล่อมาก แต่สู้พี่เบสของฉันไม่ได้หรอก คิคิ
  "ฮ่าๆ สู้ๆนะค้ะ" ฉันหัวเราะแล้วชู้2นิ้วให้พี่เขา
  "ครับ สู้ๆนะ" เขาก็ยิ้มแล้วชู้2นิ้วให้ฉันเหมือนกัน ฉันคิดไว้ว่าถ้าสอบเข้าได้แล้วฉันจะเริ่มแผนการทันที เมื่อถึงเวลาเข้าห้องสอบฉันเดินขึ้นบรรไดพร้อมเตรียมใจสู้ศึกครั้งนี้ ฉันนั่งโต๊ะแล้วมองครูที่กำลังเดินแจกข้อสอบ ฉันต้องเบิกตากว้างแล้วอยากจะเอาหัวทุบกับกำแพง วิชาคณิตเห็นแล้วเหมือนรู้สึกว่าตัวเองดูโง่ยังไงอย่างงั้น เมื่อข้อสอบวิชาที่ทำให้ฉันต้องปวดหัวผ่านไปอีกหลายๆวิชาก็ทำให้ฉันยิ่งปวดหัวขึ้นมากกว่าเดิม จบแล้วสินะการสอบในวันนี้ฉันเดินพร้อมกับทำหน้าตาเซงนิดๆ ฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะเข้าได้ไหมอยากจะบอกว่ามันยากมากกกกกกกก ฉันแทบจะมุดดินเลยล้ะ ฉันกลับบ้านอย่างเหนื่อย เปิดประตูห้องนอนแล้วเตรียมใจไปฟังผลสอบในพรุ่งนี้
  กริ่งงงงงง!!
นาฬิกาเฮงซวยปลุกฉันอีก ฉันเอามือทุบมันจนมันหยุดส่งเสียง ฉันแค่อยๆลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะไปฟังผลสอบ ตอนนี้ฉันอยู่ในโรงเรียนฉันเดินเข้าไปดูตรงบลอดที่เขาติดประกาศไว้อยู่ คนเยอะแยะมุงดูกันเบียดเสียด ฉันนั่งรอไปเวลาสัก 15 นาที เพื่อที่จะให้คนเริ่มน้อยๆก่อนถึงจะเข้าไปดู พอสักพักคนก็ค่อยๆลดน้อย ฉันเดินเขาไปดูก็พบว่า ฉันมีชื่ออยู่ในนั้น ฉันกระโดดไปมาอย่างกับคนบ้าที่พึ่งออกจากโรงพยายาล ฉันรีบวิ่งตรงดิ้งไปหาพี่บอสเพื่อที่จะถามว่าสอบเข้าได้รึป่าว
 นั้นไง!! ฉันเจอเขาแล้ว ฉันวิ่งเข้าไปถามอย่างหน้าตาตื่น
 "พี่ๆๆ บอส สอบเข้าได้ไหม" ฉันยิ้มให้เขาแล้วถามเขาอย่างลุ้นนิดๆ
 "พี่..เอ่อ พี่" เขาพูดกระตุกกระตัก เหมือนไม่มั่นใจจนทำให้ฉันรู้สึกใจไม่ดียังไงอย่างงั้น
 "พี่อะไร?" ฉันถามเขาย้ำๆเพื่อที่จะให้เขารีบบอกฉัน ฉันทำหน้าใจเสียใส่เขา แล้วฟังคำตอบจากปากเขา
 "พี่... พี่สอบเข้าได้"
 "กรี๊ดดดดดดดดดด" ฉันกรี๊ดเสียงดังแล้วกระโดดกอดเขา อย่างแน่น
 "ปะ ปล่อยพี่ได้แล้ว พี่หายใจไม่ออก คนอื่นมองกันหมดแล้ว พี่อายนะ ^^" เขาเตือนสติฉันก่อนที่คนอื่นๆจะมองฉันกับเขาแย่ไปกว่านี้
 "ค้ะๆ ^^' " ฉันรีบปล่อยเขาแล้วยิ้มให้นิดๆก่อนจะจับข้อมือเขาเพื่อที่จะไปนั่งคุยเรื่องแผนการร้ายที่ฉันวางไว้ ฉันลากเขาไปนั่งที่ไม้หินอ่อน ฉันเริ่มถามเขา
 "เริ่มแผนกันเลยดีกว่า" ฉันเริ่มถามเขาก่อน
 "จะให้พี่ทำยังไง ว่ามาเลย"
 "พี่ต้องทำให้พี่บิสออกห่างจากพี่เบสให้มากที่สุดส่วนฉันก็จะเข้าไปตีสนิทกับพี่เบส"
 "แล้วจะให้พี่ทำยังไงล้ะ ถึงจะทำให้บิสออกห่างจากเบส"
 "พี่ก็ชวนเขาไปนู้นไปนี้ ตีสนิทให้มากๆอะไรประมาณนี้หรือไม่ก็ทำให้พี่บิสหลงรักพี่บอสไปเลย"
 "ห้ะ !! จะบ้าหรอ พี่จะทำได้ไง เพื่อที่จะให้บิสมาหลงรักพี่" เขาทำหน้าตกใจใส่ฉัน
 "พี่ก็ตีสนิทไง พี่ก็ชอบพี่บิสไม่ใช่รึไง"
 "แต่..อย่างงั้นก็เหอะ พี่จะพยายามแล้วกัน"
 "โอเค ตามนั้น *.^" ฉันคุยกับพี่บอสเสร็จก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้านแล้วพรุ่งนี้ก็เริ่มปฎิบัติแผนการที่วางไว้ 
 ขอต้อนรับเช้าวันใหม่ ฉันลุกออกจากเตียงแล้วอาบน้ำแต่งตัว ฉันเดินออกไปหน้าบ้านก็พบว่าเห็นพี่เบสกำลังจะเดินไปโรงเรียน ฉันรีบวิ่งเพื่อที่จะเข้าไปทักทายเขา
 "สวัสดีตอนเช้าค้ะ^^" ฉันทักทายให้เขาพร้อมกับยิ้มให้
 "สวัสดีตอนเช้า เช่นกัน ^^" เขายิ้มให้ฉัน กรี๊ดดดดดดดดดด !! อะไรจะน่ารักขนาดนี้ ฉันเดินขึ้นรถพร้อมไปกับเขา แล้วนั่งอยู่ข้างๆกัน >///< เขิลจัง
 "เราไม่ได้ทักทายกันแบบนี้นานเท่าไหร่แล้วน่า" ฉันยิ้มให้แล้วถามเขา
 "ก็นานอยู่เหมือนกัน ตั้งแต่เบลเริ่มขึ้นม.1เลยหนิ"
 "ฮ่าๆก็พี่เบสอ้ะแหละมีสาวแล้วลืมน้อง>3<" ฉันทำหน้าบู้ใส่เขา เขาขำที่ฉันทำหน้าฮาๆใส่
 "ฮ่าๆ พี่ขอโทดนะ ^^"
 "ยังไม่รับคำขอโทด"
 "แล้วจะให้พี่ทำไงล้ะ"
 "พี่ต้องเลี้ยงขนมเค้กฉันวันนี้ตอนเย็นนะ เครม้ะ ^^"
 "อ่า..ได้สิๆ เดี่ยวพี่รอหน้าโรงเรียนนะ" เย้ !! ในที่สุดฉันก็ทำคะแนนได้แล้ว ฉันลงจากรถพร้อมโบกมือให้เขา แล้วเดินไปยังที่ห้องเรียน ส่วนพี่บอสนะหรอ ก็อยู่กับบิสนะสิ เพราะกักยัยบิสไว้ได้วันนี้ฉันถึงมาโรงเรียนพร้อมพี่เบสได้ยังไงล้ะ ถึงเวลาเลิกเรียนฉันรีบวิ่งไปหน้าโรงเรียนก็พบว่าเห็นพี่เบสยืนรออยู่ ฉันจึงรีบวิ่งเข้าไปหา
 "รอนานไหมค้ะ"
 "ไม่หรอก พี่ก็พึ่งมาถึงเมื่อกี้" ฉันกับเขานั่งรถไปกินร้านขนมเค้กที่ตอนเด็กๆชอบไปนั่งกินด้วยกัน ฉันนั่งโต๊ะแล้วดูเมนูที่น่ากิน
 "เอ่อ..เอาเค้กวานิลา1ที่ครับ" เขามองมาทางฉัน เหมือนจะบอกว่าฉันจะสั่งอะไรกิน
 "เอาเค้กช็อกโกแลตก็ได้ค้ะ ^^"ฉันสั่งเสร็จก็ยื้นใบสั่งขนมเค้กให้พนักงาน ฉันนั่งกินขนมเค้กพลางมองพี่เขา เขาดูหล่อขึ้น แข็งแรงขึ้น ตัวใหญ่ขึ้น แล้วก็..... >///< อร๊ายยย นี่ฉันคิดอะไรเนี้ย ฉันนั่งกินขนมเค้กกับเขาจนอิ่มแล้วก็ชำระเงิน แล้วก็กลับบบ้าน พี่เขาเดินไปส่งฉันที่หน้าบ้าน
 "กลับบ้านดีๆนะค้ะ" ฉันโบกมือบ๊ายบายเขา แล้วเขาก็โบกมือให้ฉันกลับแล้วก็เดินกลับไปจนฉันมองไม่เห็นเขา ฉันเดินเขาบ้าน จนนึกขึ้นได้ว่า ยังไม่ขอเบอเขา ฉันรีบวางกระเป๋าแล้ววิ่งตรงไปทางบ้านเขา ฉันกดกริ่งหน้าบ้านเขาเลยหลายๆครั้งแล้วก็มีคนเดินออกมาแต่ไม่ใช่เขา น่าจะเป็นป้าล้ะมั้ง
 "มาหาใครค้ะ" เขาถามฉัน
 "มาหาพี่เบสค้ะ"หลังจากที่ฉันบอกชื่อไปป้าคนที่ออกมาถามฉันก็เดินเข้าไปตามพี่เบสออกมาหาฉัน
 "อ่าว! เบลมีอะไรหรอก นี่ดึกแล้วนะ"
 "ฉะ ฉันลืมไปว่า.."ฉันพูดค้างไว้
 "ลืมอะไรหรอ?" เขาถามฉันกลับมา
 "ฉันอยากจะขอเบอพี่ไว้หน้ะ เอาไว้คุยเล่นๆหน้ะ"
 "อ้อ ได้สิ" พอฉันแลกเบอกับเขาแล้วฉันก็โบกมือให้เขาอีกครั้งแล้วก็เดินกลับบบ้าน ดีใจจังได้เบอมาแล้ว >< จะโทหาเลยดีไหมน่า ไม่เอาดีกว่า ไว้พรุ่งนี้ล้ะกัน ^^
 เช้าวันต่อมาอากาศสดใส ตอนนี้ฉันนี่งกินข้าวเช้าอยู่ที่โรงอาหาร แต่ฉันเห็นพี่บาสจู่ๆก็รีบวิ่งท่าทางจะดีใจอะไรมานี้แหระ ฉันวางช้อนลง เพราะว่าเขากำลังวิ่งมาทางฉัน
 "เบล พี่ทำสำเร็จแล้วนะ"
 "สำเร็จอะไรพี่" ฉันถามเขาอย่างงุนงง
 "บิส บิสรับรักพี่แล้ว ตอนนี้เขากำลังจะไปบอกเลิกเบส" ฉันเบิกตากว้างเมื่อได้ยินคำตอบของพี่บอส อะไรกัน อะไรมันจะไวขนาดนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะทำสำเร็จแล้วจิงๆ
 "โอเคๆ รีบไปดูกัน" ฉันวิ่งตามหาพี่บิส เจอแล้ว !! พี่เบสนั่งอยู่ตรงน้ำพุ ส่วนพี่บิสกำลังเข้าไปบอกเลิก
 "เบส"
 "มีอะไรหรอบิส ?" พี่เบสถามกลับอย่าง งงๆเพราะว่าจู่ๆพี่บิสก็ทำหน้าจิงจังแลดูเศร้าๆปนๆด้วย
 "บิสขอโทดนะที่ผ่านมา ขอบคุณพี่เบสคอยดูแลบิสมาตลอด "
 "บิสพูดงี้หมายความว่าไง ?"
 "ก็หมายความว่า บิสเจอคนที่ดีกว่าเบสแล้ว บิสว่าเราสิ้นสุดกันตรงนี้เถอะ" พี่เบสทำหน้าอึ้งไม่ได้พูดอะไรส่วนพี่บิสก็เดินจากไปอย่างไม่แลมองเลยว่าคนที่นั่งรับฟังจากปากคนที่เรารักมันเจ็บปวดมากแค่ไหน ฉันเห็นเช่นนั้นรู้สึกเสียใจยังไงไม่รู้ ฉัน ฉันทำอะไรลงไป ฉันทำให้พี่เบสต้องเสียใจงั้นหรอ ฉันขอโทด จู่ๆน้ำตาฉันก็ไหลออกมา ฉันวิ่งเข้าไปในห้องเรียนแล้วหยิบกระเป๋าแล้วกลับบ้าน ฉันกำลังจะไปหาพี่เบสที่บ้านแต่ว่าป้าบอกว่าพี่เบสยังไม่กลับบ้านเลย ฉันว่าเขาต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งนี้แหละ ฉันเดินออกตามหาในโรงเรียนก็ไม่เห็น ฉันเลยนึกที่1ได้ สนามเด็กเล่นที่ไม่ค่อยมีใครไปเล่นนักเพราะมันเก่าหมดแล้ว จิงๆด้วยเขากำลังนั่งอยู่ตรงชิงช้า ฉันค่อยๆเดินเข้าไปนั่งข้างๆเขา ตอนนี้สีหน้าเขาเศร้ามาก
 "พี่เบส ไม่เป็นไรนะ" ฉันจับไหล่เขาแล้วปลอบ
 "ฉันอยากอยู่คนเดียวหน้ะ"
 "แต่ว่า.."
 "ฉันบอกว่าอยากอยู่คนเดียวไง!!" เขาตะคอกใส่ฉันจนฉันอึ้งไปชั่วขนาด แต่จะให้ตะคอกสักกี่ครั้งฉันก็ไม่ไปหรอก เพราะฉันผิดเอง ที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้ ฉันต้องรับผิดชอบ
 "ไม่ค้ะ ฉันจะอยู่ที่นี้"
 "นี่!พูดไม่รู้เรื่องรึไง"
 "พี่หน้ะแหละที่พูดไม่รู้เรื่อง มานั่งเศร้าแบบนี้แล้วพี่บิสจะกลับมาหางั้นหรอ"
 "แล้วเทอจะไปรู้อะไรล้ะ คนที่รักมากถูกเพื่อนสนิทแย่งไปมันเจ็บแค่ไหนเทอไม่รู็หรอก !!" ยอมเลยค้ะ ขอยอมเลย เถียงไม่ออก ฉันจะบอกเขาไปดีไหมนะว่าฉันเป็นคนให้พี่บอสไปจีบพี่บิส พี่เบสจะโกรธฉันรึป่าว
 "พี่ค้ะ ถ้าเบลบอกไปพี่จะโกดเบลรึป่าว" ฉันก้มหน้ามองพื้นแล้วบอกเขาไป
 "บอกอะไร?" เขาถามฉันกลับมาอย่างประหลาดใจ
 "ฉัน..เอ่อ..ฉัน"
 "ฉันอะไรเทอก็บอกมาสิ !!!" เขาหงุดหงิดใส่ฉันจนฉันต้องพูดออกไป
 "ฉันเป็นคนสั่งให้พี่บอสไปจีบพี่บิสเองค้ะ !!" อุ้บ !! บอกไปแล้วพูดออกไปแล้ว ทำไงดี ฉันหัวขาดแน่ๆ
 "เทอว่าไงนะ"
 "..."
 "ฉันไม่คิดว่าเทอจะเป็นคนแบบนี้เลยนะเบล เทอทำไปได้ไง ฉันผิดหวังในตัวเทอที่สุด!"
 "พี่ค้ะ ฉันขอโทด ฉันไม่ได้ตั้งใจ"
 "พอถอะ!!"
 "..."
 "หวังว่าฉันจะไม่เห็นหน้าเทออีก" เขาเดินผ่านหน้าฉันไป ฉะ ฉันทำอะไรลงไป ฉันไม่น่าคิดแผนบ้าๆนี้ขึ้นมาเลย ฉันไม่ได้ตั้งใจแค่ต้องการให้พี่หันมามองฉันมั้ง ฉันขอโทด ฮือๆ ฉันเดินกลับบ้าน พร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลไม่หยุด ฉันกดโทรหาเขา หลายสายแต่เขาไม่รับสักสาย
  ตอนนี้ฉันกำลังเดินเข้าโรงเรียนแต่ทว่าฉันได้ยินเสียงเหมือนมีคนพูดถึงพี่เบส
 "นี่ๆ ได้ข่าวไหมว่า เบสจะลาออกจากโรงเรียนหน้ะ"
 "จิงอ้ะ! "
 "ใช่ๆ แล้วเห็นเขาว่ากันว่าเบสกับบิสเลิกกันแล้วหรอ" ฉันได้ยินอย่างงั้นฉันรีบวิ่งย้อนกลับออกจากโรงเรียนแล้วขึ้นรถตรงไปยังบ้านเขา อะไรกัน แค่เลิกกับบิสทำไมต้องถึงกับลาออกด้วยนะ ตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่ตรงหน้าบ้านของเขา ฉันกดกริ่งหลายๆครั้งก็มีป้าคนเดิมออกมา
 "พี่เบสอยู่ไหมค้ะ"
 "อยู่จ้า"
 "หนูขอเข้าไปหาได้ไหมค้ะ"
 "ได้จ้ะๆ" ฉันเดินเข้าไปในห้องนอนของเขาแล้วเคาะประตู ฉันยืนเคาะแต่ไม่มีใครเปิดประตูเลย ฉันจึงให้ป้าเขาเอากุณแจส่วนตัวไข ถ้าขืนเรียกไปคงไม่ยอมมาเปิดแน่ๆ ฉันเปิดออกก็พบว่าเขานอนโทรมอยู่ตรงที่นอน ห้องรกมาก ผมยุ่ง
 "พี่ทำแบบนี้ทำไม"
 "ทำอะไร"
 "พี่ทำแบบนี้แล้วมันได้อะไรขึ้นมา หัดรับความจิงมั้งสิค้ะ"
 "แล้วเป็นเพราะใครล้ะ ฉันถึงต้องเป็นอย่างนี้หน้ะ!!" เขาบีบข้อมือฉันอย่างแน่น แน่นจนฉันน้ำตาไหลออกมา
 "โอ๊ย !! พี่ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ"
 "แล้วทีเทอทำกลับฉันอย่างนี้ล้ะ มันไม่เจ็บกว่าหรอ" เขาบีบข้อมือฉันแน่นมากขึ้นแล้วเหวี่ยงฉันไปยังเตียงนอน
 "พี่จะทำอะไรหน้ะ!! ปล่อยฉันนะ"ตอนนี้เขาคร่อมฉันอยู่ ฉันพยายามดิ้นแต่ดิ้นไม่หลุด
 "อย่างเทอต้องเจอแบบนี้" เขาไซด์คอฉัน ฉันพยายามดิ้น ทั้งตี ทั้งทุบ เขาก็ไม่ยอมหยุด น้ำตาฉันไหลพลาก
 "ฮือๆออกไปนะ" พอฉันพูดจบเขาก็เอาปากมาประคบฉัน เขาจูบฉัน  ฉันหมดแรงที่จะทุบ จะตีแล้ว
 "พี่จะทำอะไรก็ทำเลย ถ้าทำแบบนี้จะทำให้พี่ดีขึ้น" เขาทำหน้าเหมือนจะไม่เชื่อฉัน จึงจูบฉันอีกครั้ง แต่ฉันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร
 "ทำไม"
 "ถึงพี่จะเลิกกับพี่บิสแต่พี่ก็ไม่ได้อยู่เดียวหนิ พี่ยังมีฉันอยู่นี่ไง" ฉันลุกขึ้นแล้วพูดกับเขาดีๆ จนเขานั่งอยู่ปลายเตียง เขานั่งคิดประมาณ 15 นาทีก่อนที่จะเงยหน้ามามองทางฉัน
 "ขอบใจนะ^^" ยิ้มแล้วเขายิ้มแล้ว ฉันดีใจมากๆที่เขายิ้มให้ฉัน
 "ค้ะ ฉันดีใจที่พี่ยิ้มได้อีกครั้ง^^" ฉันลุกขึ้นแล้วเดินออกมากับเขา เขามาส่งฉันที่หน้าบ้านแล้วก็โบกมือให้เขาแล้วก็เดิกจากไป ฉันก็ไม่ได้หวังอะไรมาก ก็แค่อยากเห็นคนที่เรารักมีความสุขกับคนที่เขารักเท่านั้น ฉันก็ดีใจมากพอแล้ว ใช่!! ฉันถูกไม่รับรักเพราะพี่เขายังไม่พร้อม ฉันยังเด็กเกินไปล่ะมั้ง แต่ก็ไม่เป็นไรรอให้ฉันโตขึนแล้วสวยก่อนนะ แล้วพี่จะเสียใจที่พี่ไม่รับรักฉันในครั้งนี้ คิคิ ^^
 
          --------^^จบไปแล้ว 1ตอน รออ่านตอนที่2นะค้ะ^^-----------