ซีรีย์ชุดมัถยมวัยใสหัวใจว้าวุ่น รัก....ข้ามชั้น!

หลังจากที่กลับมาจากทะเล ก็เกือบอาทิตย์กว่าๆได้จูนเพิ่งทราบว่านาโอะซังเรียนอยู่ที่เดียวกับเธอและอยู่ห้องเดียวกับโบนัสด้วย และด้วยความที่ชอบภาษาและวัฒธรรมจึงขอตามไปเรียนด้วยแต่เรื่องมันก็ไม่งายเสียแล้วเมื่อ น้ำ เด็กสาวห้องเดียวกับเธอที่กำลังแอบชอบนาโอะซังตามไปขวางทุกที

"นี่ตูน กันเพื่อนเธอหน่อยก็ดีนะ ฉันเรียนไม่รู้เรื่องเลย"จูนเอ่ยในขณะที่นั่งทานข้าวกลางวันอยู่

"เอาน่า เขาก็แค่หวงน่ะ เออนี่เรารู้มาว่าอีฟย้ายมาเรียนที่นี่แล้วนะเรียนห้องเดียวกับพวกเราด้วยแหละ"ตูนพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

"หรอ ไม่เห็นจะแปลกก็แม่เขาอยากให้มาอยู่เมืองไทยที่มาเรียนที่นี่ก็คงร้องให้แม่พามาแทนที่จะไปอยู่นานาชาติแท้ๆ"จูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเอือมๆ

"อื้มม......แต่ก็น่าสงสารเขานะใครในนี้ก็ไม่รู้ เมินเขาอยู่ได้"โบนัสเปิดประเด็น

"ปากมันว่างมากงับพู่กันไปกินมั้ย?"จูนเอ่ย

"พอเลยพอทั้งสองคนเลย พี่เขาแค่แหย่เล่นน่าจูน"

"พี่เนย์หนูไม่ขำนะ แล้วหนูก็ไม่ชอบให้ใครมาตามติดแจ มันน่ารำคาญ!"

"เบาๆหน่อยดิ เดี๋ยวคนอื่นเขาก็หันมานี่หมดหรอก"เนย์เอ่ย

"พี่เนย์พอก่อนเหอะ ไอ้จูนมันอารมณ์ไม่ดี เดี๋ยวก็กินกันไม่สนุก"เคนเอ่ยเพราะเห็นบรรยากาศเริ่มเครียด(อันที่จริงมันเครียดมาตั้งแต่เริ่มแล้วนะ//ไรต์)

"ไอ้เคน กูว่าไม่ทันละ"นพเอ่ย

"อิ่มแล้ว ไปก่อนนะเดี๋ยวไปเรียนสายพวกแกด้วยถ้าไม่เข้าเรียนคาบนี้ชั้นจะตบกระบาให้หลุดเลย"

"จ้า..."นพและเคนตอบเสียงอ่อย

"ก็คาบจาร์ยป้าแกน่าเบื่อจะตายเขาโดดกันเกือบครึ่งห้อง"

"แล้วเกรดน่ะจะเอามั้ย จาร์ยแกก็แค่สอนน่าเบื่อเข้าไปเรียนแล้วนั่งหลับจาร์ยแกไม่ว่าหรอก"จูนเอ่ย

"ครับๆแม่เดี๋ยวผมจะเข้าเรียนให้ตรงเวลานะครับ ขึ้นไปได้แล้วไป"เคนไล่

"ให้มันจริงเถอะ"

"จูนเดี๋ยว...."

"อะไร"

"เราจะบอกว่าคาบสุดท้ายอาจาร์ยฝากมาบอกว่าไปเรียนที่ห้องศิลปะนะ"

"เคแค่นี้ใช่ป่ะพี่นัส"

"อื้มม......."

คาบสุดท้าย

"อ้า...วันนี้ครูอยากให้นักเรียนวาดรูเหมือนนะครับครูมีแบบมาให้วาด เข้ามาสิ"

"นาโอะซัง/จูนซัง!"

"นี่พวกเธอรู้จักกันหรอ?"

"ค่ะ พวกเราเจอกันตอนไปเที่ยวน่ะค่ะ"

"งั้นก็แนะนำตัวสินาโอะ"

"สวัดดีคับ ผมชื่อนาโอยูกิ อินาสึนะคับ"

"โห ยัยน้ำงี๊แกก็วาดสวยเลยอ่ะดิ"เพื่อนของน้ำเอ่ยส่วนน้ำก็ทำท่าเอียงอาย

"งั้นนักเรียนเริ่มวาดได้"

"ครับ/ค่ะ"

"จูน พอไหวมั้ย"เบลสะกิด

"อื้มม........ทำไมล่ะคิดว่ายัยน้ำมันจะมาขย้ำฉันหรือไง?"

"ก็เอออะดิ"

"ช่างเถอะฉันไม่คิดอะไรอยู่แล้วล่ะ"

"งั้นก็ดีแล้วล่ะ เพราะว่ายังไงคนที่ฉันต้องการก็ต้องมาเป็นของฉันอยู่แล้ว"น้ำเอ่ย

"ได้แต่ตัว หัวใจไม่ได้ เสียแรงเปล่า"นพเอ่ยลอยๆ

"เงียบไปเลยไป"น้ำตะคอก

"เมื่อไหร่จะเลิกเถียงกันฮะ ฉันจะวาดรูป!"จูนและตูนเอ่ยพร้อมกันเพราะสองคนนี้ในเวลาวาดรูปจะต้องการสมาธิมาก

"ได้ๆๆๆๆ"หลังจากนั้นทั้งหมดก็เงียบลงเหลือแต่เสียลมที่พัดโชยมาจาดหน้าต่าง

จบคาบ.......

"บายนะ/ไปก่อนนะ/เจอกันพรุ่งนี้"เสียงของนักเรียนที่คุยกันดังลั่นห้องส่วนจูนก็ได้แต่นั่นอยู่อย่างนั้นเพราะยังลงลายละเอียดไม่เสร็จ

"จะเสร็จหรือยัง"

"เกือบแล้วอีกนิดเดียว สองนาทีตูนไปก่อก็ได้"

"อืมม"ว่าแล้วตูนก็เดินออกไป

"นาโอะ วันนี้กลับบ้านพร้อมกันมั้ย?"เสียงของน้ำถาม

"ไม่เป็นไรครับ ผมนั่งรถโรงเรียน"

"นั่งคันไหนแล้ว ให้ไปส่งมั้ย"

"ไม่เป็นไรคับ แล้วจูนล่ะจะกลับหรือยังคับ"

"เรียบร้อยแล้วค่ะ กลับกันเลยมั้ยคะ"

"คับ"

"ดะ...เดี๋ยวสิคะ นี่หมายความว่านาโอะกับยัยนี่กลับรถคันเดียวกันหรอคะ"

"คับ"

"งั้นเรากลับบ้านเลยนะคะ"

.................................................................

โอ้วดองไว้ซะเหนือนเกือบขึ้น โทดทีน้าอารมมันไม่มีอะไรต์อยากแต่งให้เสร็จเหมือนกันนะเพราะจะได้ลุยฟิคต่อเลยอ่ะค่ะ

บะบาย

เม้นท์คือกำลังใจ.......