Friends

เรท PG-13 มีคำหยาบและเนื่อหารุนแรงภายในเรื่อง 
"โอ๊ย! สายแล้วโว้ย!" เด็กหนุ่มร่างสูงบ่นกับตัวเองพลางวิ่งไปขึ้นรถ
"ไม่ต้องมาบ่นเลย" ผู้เป็นแม่กล่าว "แม่ปลุกลูกตั้งแต่หกโมงแล้วนะ มัวแต่นอนดูทีวีทั้งคืน
เป็นไงล่ะ" 
"โอ๊ยแม่เร็วหน่อยดิ เดี๋ยวเจมส์ก็ไปสายพอดี" เด็กหนุ่มกล่าวหลังจากที่เขาเปิดประตูรถ เขามีหน้าตาคมเข้มและผิวออกคล้ำเล็กน้อย คิ้วโก่งของเขาขมวดเข้าหากันด้วยความหงุดหงิด
"แล้วคิดว่าแม่ไม่สายหรอไง? วันนี้แม่ก็มีประชุมเช้าเหมือนกัน" หญิงวัยกลางคนเริ่มหัวเสีย เธอเดินขึ้นรถไปนั่งฝั่งคนขับแล้วสตาร์ทรถ จากนั้นรถแวนสีดำขลับก็เคลื่อนออกจากบ้านหรูสีครีมอย่างช้าๆ
     เจมส์มองมันด้วยสายตาหงุดหงิดก่อนที่จะหยิบสมาร์โฟนที่พ่อซื้อไว้ให้ห่อนที่จะไปทำงานที่ญี่ปุ่นออกมาจากกระเป๋ากางเกง
"เจมส์ ห้ามเล่นโทรศัพท์ในรถนะ เดี๋ยวสายตาก็เสียพอดี" ผู้เป็นแม่ปรามก่อนในขณะที่เธอยังจดจ่ออยู่กับการขับรถ
"รู้แล้วน่า! เจมส์แค่จะโทรหาไอ้แม็ก" เขาบอกปัดก่อนที่จะปลดล็อคหน้าจอแล้วโทรหาเพื่อน "ไอ้แม็ค มึงอยู่ไหนแล้ววะเนี่ย?"
"กูก็รอมึงหน้าโรงเรียนตั้งแต่เจ็ดโมงแล้ว ทำเชี่ยไรอยู่วะ" ปลายสายกล่าว
"เออๆ กูตื่นสายเดี๋ยวก็ถึงละ มึงรอไปก่อนละกัน แค่นี้นะ"
"เฮ้ย! เดี๋ยวดิวะ กูยัง......." 
     เจมส์กดสายทิ้งโดยแทบไม่ฟังเสียงห้ามจากปลายสายซักนิด เขายิ้มเล็กที่มุมปากก่อนจะหันไปบอกแม่ "แม่ ขับเร็วๆหน่อยนะ วันนี้เจมส์มีบางอย่างต้องทำ"
 

"ค่าแม่" สาวตาโตตอบรับเสียงใส เธอเดินข้ามทางมาลายตามสัญญาณไฟ ผิวสีน้ำนมของเธอขาวราวกับเครื่องแบบของโรงเรียน เธอหิ้วกระเป๋าหนังแล้วเดินเข้าประตูโรงเรียนอย่างช้าๆ มือข้างซ้ายถือสมาร์ทโฟนสีขาว ลมแรงพัดผมสีน้ำตาลของเธอพลิ้วไสว หน้าตาอันน่ารักจิ้มลิ้มของเธอทำเอาหนุ่มๆที่ยืนเรียงรายกันบนฟุตบาตหน้าโรงเรียนมองกันตาไม่กระพริบ "เดี๋ยวเพื่อนๆก็คงมาแล้วค่ะ นี่เมก็เดินเข้าโรงเรียนมาแล้ว" เธอเหลือบสายตาไปเห็นหนุ่มผิวเข้มที่ยืนพิงเสาอยู่ เสื้อนักเรียนของเขาหลุดลุ่ยออกนอกกางเกง มือทั้งสองข้างล่วงกระเป๋ากางเกง เขายิ้มเล็กๆเมือเห็นหน้าเด็กสาว "แค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วเมโทรหานะ" เธอวางสายแล้วเดินไปหาเด็กหนุ่มอย่างช้าๆ 
"ไงเม" เด็กหนุ่มโบกมือให้ "ไปเรียนอเมริกาเป็นไงบ้าง"
"ก็ดีนะ" เธอยิมตอบตอนที่เดินมาหยุดอยู่ข้างหน้าเด็กหนุ่ม "แม็กสบายดีนะ"
"อื้อ" หนุ่มผิวเข้มตอบอย่างห้วนๆ
"แล้วนี่นายรอใครอยู่อ่ะ?"
"อ๋อ ไอเจมส์ไง"
"เจมส์ที่ตัวอ้วนๆป้ะ?" สาวน้อยยิ้มกว้างเมื่อได้ยินชื่อของเพื่อน
"ใช่ แต่ตั้งแต่เธอไปอยู่อเมริกา มันก็ผอมลง เดี๋ยวนี้มันป๊อปสุดในโรงเรียนเลย สาวๆตามกันตรึม" เด็กหนุ่มขำเล็กน้อย
"โห หล่อขึ้นแน่เลย" สาวตาโตขำบ้าง "งั้นเดี๋ยวเจอกันนะ เราเข้าโรงเรียนก่อน บายจ้ะ" เธอโบกมือเบาๆก่อนจะเดินทอดน่องเข้าโรงเรียนไป
"บาย" เด็กหนุ่มโบกมือให้แล้วมองเด็กสาวตาโตที่เดินเข้าไปในโรงเรียน โรงเรียนของพวกเขามีขนาดใหญ่ และเป็นโรงเรียนที่ข้อนค่างมีชื่อเลยทีเดียว อาคารเรียนแต่ละหลังตกแต่งด้วยอิฐสีแดงส้ม สนามกีฬาสีเขียวสดสะท้อนแสงแวววาวจากน้ำค้างที่กระทบกับแสงแดดอุ่นๆยามเช้า ในขณะที่แม็คกำลังชมความงามของโรงเรียนนั้น เขาก็ต้องชะงักเมื่อหันไปเจอสายตาของพวกเด็กหนุ่มหน้าโรงเรียนที่จ้องเขากันด้วยสายตาอำมหิด "เอ่อ.... เพื่อนเฉยๆ" เขายิ้มเจื่อนๆแล้วตะโกนให้เด็กหนุ่มเหล่านั้น ก่อนจะทำทีหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเพื่อหลบสายตา
     สาวตาโตเดินทอดน่องต่อไปจนถึงชุดโต๊ะม้าหินที่ตั้งเรียงรายหน้าตึกหนึ่ง เธอวิ่งปรี่เข้าไปหา กลุ่มเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันมาร่วมปี
"นังเม!" สาวผมดำร้องด้วยความดีใจเมื่อหันมาเจอเพื่อนสาว
"ซิน!" สาวตาโตวิ่งเข้าไปนั่งข้างเพื่อนก่อนที่จะกอดกันกลม
"กรี๊ดดดดด เม เป็นไงบ้างแก หนุ่มเมกาแซ่บป้ะ?" สาวร่างท้วมที่นั่งผั่งตรงข้ามกรี๊ดกร๊าดเมื่อเจอเพื่อนสาว
"แหมยัยแอน หล่อนนี่ตลอดเลยนะยะ" สาวแว่นร่างเล็กที่นั่งหัวโต๊ะปรามเพื่อนสาว แต่เธอก็ดูจะตื่นเต้นไปไม่น้อยกว่าแอนเลย
"บ้าหรอแก ชั้นไปเรียนนะไม่ได้ไปหาแฟน" สาวตาโตวางกระเป๋าบนโต๊ะหลังจากที่ตอบเพื่อนด้วยรอยยิ้ม
"แล้วเป็นไงเมกา ดีกว่าที่ไทยอ่ะดิ" สาวผมดำหันไปถามเพื่อน
"ไม่ขนาดนั้นหรอก แต่ก็ดีอ่ะแหละ แต่ไม่มีที่ไหนอยู่สบายเหมือนบ้านเกิดหรอก"
"อย่ามาสำนงสำนวนนะ" สาวแว่นขำก่อนที่จะใช่ศอกทุ้งเพื่อนเบาๆ
"แล้วมีพวกเชียร์ลีดเดอร์ร้ายๆแบบในหนังป้ะ? คือถ้ามีตอนนี้ชั้นอยากตบมันมาก" แอนถาม
"บ้าแก นั่นมันแค่ในหนังเว้ย" เมขำน้อยๆ ก่อนที่เธอจะได้ยินเสียงเพลงมาร์ชโรงเรียน
"ป่ะ เข้าแถวละ ดีใจนะเว้ยที่แกกลับมา" ซินหิ้วกระเป๋าก่อนที่จะลุกขึ้นพร้อมกับเพื่อนๆ
"อื้ม ชัั้นก็ดีใจที่ได้กลับมา" เมตอบเสียงใจก่อนที่กลุ่มเด็กสาวจะเดินไปที่สนามหญ้าด้วยกันภายใต้แสงอาทิตย์สีทองสว่าง