My boy แอบรักนาย ไอ้หน้าหล่อ
เขียนโดย hoshiki
วันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 เวลา 15.56 น.
แก้ไขเมื่อ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2556 19.07 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) my boy 3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลังจากตอนเช้าที่โดนโค้ชด่าหูแถบพัง ยังจะมาโดนจารณ์คาบแรกทำโทษอีก ข้อหาขึ้นห้องเรียนสาย ทำไมผมถึงซวยอย่างนี้ว่ะ -_- ตอนกลางวันโค้ชเรียกประชุมอีกต่างหาก กูตายดีกว่าUoU ตอนนี้ผมอยู่ในช่วงพักเบรก 15 นาทีก่อนจะเริ่มเรียนคาบที่สาม ไม่มีไรทำก็หยิบ iphone มาเกมส์แก้เครียด
~ อยากจะขอได้ไหม หยุดเวลานี้ไว้ อยู่อย่างนี้ไปนานนาน ~
ใครแมร่งโทรมาขัดตอนกูเล่นเกมส์ว่ะ -_- ผมมองเบอร์ที่โชว์ชื่อเจ้าของเบอร์ก่อนจะรีบกดรับสายทันที
" ฮัลโหล มีไรมึงไอ้ไทล์ "
( ออกมาเจอกูที่หน้าห้องมึงหน่อย )
แล้วมันก็วางสายไป ผมเก็บ iphone ไว้ในกระเป๋ากางเกงก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องเรียน ซึ่งหน้าห้องผมก็มีบุคคลที่เป็นคนที่ผมแอบรักยืนพิงกำแพงอยู่ มันเรียกผมออกมาทำไมว่ะ =_=?
" มึงมีอะไร ไอ้ไทล์ " ผมเอ่ยถามมันพลางหยิบ iphone ขึ้นมาเล่น
" มึงอย่าพึ่งเล่นโทรศัพท์ดิ๊ -_- " แหน๊ สั่งกูอีก -_-^ แล้วมันก็ยึด iphone ผมไปเฉยเลย อ้าวไอ้เวร! พอโทรศัพท์ผมโดนมันเอาไป ผมเลยยืนเฉยๆ พับผ่าสิ เรียกกูมากวนตีนใช่ไหม -_-^
" มึงเรียกกูมาทำไม และอย่ามาเงียบใส่กู ไอ้ไทล์ "
" ตอนเย็นกูจะไปเที่ยวกับแคท ไปกับกูนะ "
" มึงก็ไปกันเองดิ กูเป็นแค่เพื่อน!! " เจ็บแฮะ คำว่าเพื่อนเนี่ย..... ผมคว้าเอา iphone กลับคืนมาเตรียมเดินเข้าไปในห้องแต่ทว่า
หมับ!
ผมก้มมองที่ข้อมือตัวเองที่ถูกคว้าเอาไว้ด้วยมือของไทล์ ผมเงยหน้ามองหน้ามันอย่างไม่เข้าใจ ในใจเจ็บแปลบ มันจะให้ผมไปเที่ยวกับแฟนมันด้วย มันคิดได้ไงว่ะ มันเคยคิดถึงจิตใจผมบ้างมั้ย... น้ำตาผมเริ่มจะไหลออกมาอีกแล้ว นี่ผมเสียน้ำตาให้กับมันไปกี่หนแล้ว....
ผมสะบัดข้อมือตัวเองออกจากการเกาะกุมของไอ้ไทล์ แล้วเดินปึงปังเข้าห้องเรียนตัวเอง
พักกลางวัน
หลังจากที่กินข้าวกลางวันได้ไม่ถึง 5 นาที ผมก็ต้องรีบแจ๊นไปที่สนามบาส 2 ( พอดีโรงเรียนผมมันมีสนามบาสอีกที่อ่ะนะ ) ก็เจอโค้ชกับบรรดารุ่นน้องและเพื่อนฝูงในชมรม ผมเดินไปหย่อนก้นนั่งลงข้างๆ ไอ้ญี่ปุ่น ญี่ปุ่นเป็นเพื่อนในชมรมที่ผมสนิทด้วยรองจากไอ้ไทล์ ไอ้ญี่ปุ่นมันเรียนอยู่ ม.6/8 อยู่คนหล่ะห้องกับผมเลย -__-;
" มาสายนะมึง ไอ้ทิม " ไอ้ญี่ปุ่นหันมาพูดกับผมจบ มันก็หันกลับไปสนใจโค้ชต่อ
" เอาหล่ะมากันครบแล้วนะ อีกไม่กี่อาทิตย์โรงเรียนเราจะจัดการแข่งบาสระหว่างโรงเรียน เพราะชะนั้น!! ถ้าโรงเรียนเราชนะก็จะไปแข่งในภาคระดับเขต กูหวังว่าพวกมึงอยากจะก้าวหน้าไปสู่ในระดับประเทศ สู้มั้ย!!! "
" สู้!!! "
พอโค้ชเรียกกำลังใจจากพวกเราได้มากพอสมควร ก่อนจะปล่อยให้แยกย้ายไปเรียนส่วนคนที่เป็นตัวจริงตอนเย็นต้องมาซ้อม
( หลังเลิกเรียน )
โค้ชบอกให้พวกเราแยกย้ายไปซ้อม ผมเป็นตัวจริงในการแข่งบาสในครั้งนี้ ส่วนลูกทีมของผมก็จะมี ไอ้ญี่ปุ่น ไอ้เลมอน ไอ้เทชอล และคนสุดท้ายเป็นรุ่นน้อง ไอ้กันต์
" เฮ้ย! ไอ้ทิมส่งลูกมาให้กู "
แล้วไอ้ญี่ปุ่นก็วิ่งไปอยู่หลังรุ่นน้องที่ขอให้มมาเป็นคู่แข่งให้หน่อย ผมวิ่งไปหยุดอยู่ตรงหน้ารุ่นน้องคนนั้นสับขาหลอกเล็กน้อยก่อนจะกระโดดส่งลูกบาสไปให้ไอ้ญี่ปุ่น ไอ้ญี่ปุ่นวิ่งมารับลูกบาสได้พอดี เลี้ยงลูกส่งไปให้ไอ้กันต์ และจบด้วยการที่ไอ้กันต์ชู้ตบาสลงห่วงได้อย่างสวยงาม ^^
ระหว่างพักเหนื่อย ผมขึ้นไปนั่งบนสแตนข้างๆไอ้เทชอล ไอ้เชี่ยนี่เป็นลูกครึ่งเกาหลี แถมมันยังเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวที่อยู่ห้องเดียวกับผม
" อ่ะ น้ำมึง มีคนฝากมาให้ "
ผมรับขวดน้ำมาจากไอ้เทชอลอย่างงงๆ ใครแมร่งเอามาให้ว่ะ โอ๊ะ! มีกระดาษแปะอยู่ด้วยแฮะ
กูรออยู่หน้าโรงเรียนนะ จาก.....ไทล์
ผมบีบขวดน้ำจนบี้แบนแล้วขว้างทิ้งไปที่ใต้สแตน มันจะให้ผมไปเที่ยวกับมันจริงๆใช่ไหม.....
ผมวิ่งลงจากสแตนเดินไปเอากระเป๋านักเรียนที่ฝากไว้ที่รุ่นน้องในชมรมมาถือ ก่อนจะบึ่งไปหน้าโรงเรียน และเป็นอย่างที่คิด คนที่ยืนอยู่หน้าโรงเรียนนั่นก็คือ....ไทล์กับแคท....สองคนนั้นจับมือกันด้วย
ก็แน่แหละแฟนกันนิ ผมก็แค่เพื่อน -^- (นี่ผมงอนมันป่าวว่ะ )
ผมเดินไปหาสองคนนั้น แคทยิ้มร่าเลย สงสัยอยากไปเที่ยวจัด
" ปล่อยให้กูรอตั้งนาน ^^ " แล้วไอ้ไทล์ก็เดินมาโบกหัวผมหนึ่งที เจ็บนะเฮ้ย! ผมมองมันอย่างเคืองๆ ผมไม่อยากไปเลย
" จะไปไหนหล่ะ " ผมเอ่ยถามระหว่างนั่งอยู่บนรถเมย์ แน่นอนว่าไอ้ไทล์กับแคทนั่งด้วยกัน ส่วนผมนั่งข้างๆกับหนุ่มมหาลัย แถมพี่แกพยายามเบียดผมด้วยนะ จะเบียดทำไมว่ะ ตัวก็ไม่ได้อ้วน -_-^
" แคทอยากไปไหนอ่ะ " ไทล์หันกลับไปถามแคท
" ห้างเปิดใหม่น่ะ ^^ "
อ้อ.... พอมาถึงที่หมาย ผม ไทล์ แคท ก็มายืนอยู่หน้าห้างเปิดใหม่ที่สูงเสียดฟ้า มองไปรอบตัวก็มีแต่คนมีแฟนมาเที่ยวกัน รู้งี้ชวนไอ้เทชอลมาด้วยก็ดีหรอก T^T ผมเดินตามไอ้ไทล์กับแคทที่สวีทหวานกันตั้งแต่เดินเข้ามาในห้าง เห็นแล้วอยากโบกรถแท็กซี่กลับบ้านไปนอนร้องไห้....เหมือนผมเป็นส่วนเกินยังไงก็ไม่รู้.......
ผมเดินตามไปอย่างเงียบๆ พยายามกลั้นน้ำตาตัวเองไม่ให้ไหลออกมาตอนนี้.....ใจผมมันสั่นเทาเหมือนกำลังจะตายอยู่ร่อมร่อ ไอ้ไทล์มันต้องการให้ผมตายอย่างทรมานใช่ไหม? ผมเข้าใจ....ว่ามันไม่รู้ว่าผมรักมัน และเพราะว่ามันไม่รู้ไง ผมถึงโดนทำร้ายอยู่อย่างนี้ โดนทำให้เจ็บช้ำอยู่ตลอดเวลา ทุกคนไม่เคยได้ยินเหรอ
........รักเค้า แล้วเค้าไม่รู้ ดีกว่าเค้ารู้ แต่เค้าไม่รัก.........
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ