My boy แอบรักนาย ไอ้หน้าหล่อ

 
" ทำอะไรกันน่ะ!! "
เสียงหวานที่ก้องกังวานปนตกใจดังขึ้น เป็นเหตุให้ผมกับไอ้ไทล์รีบกระเด้งตัวออกจากกันทันที ผมกับไอ้ไทล์หันไปมองแคทตาปริบๆ ชิบหายเชี่ยๆ แคทเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย -_- แคทยืนหน้านิ่งใบหน้าของเธอเจื้อไปด้วยน้ำตา ตรงเท้าของแคทมีเค้กก้อนนึงตกอยู่ ไอ้ไทล์รีบลุกขึ้นเดินไปหาแคทพร้อมกับจับมือแคทไว้ เห็นแล้วแอบเจ็บแฮะ กูยังอยู่ตรงนี้นะโว้ยยย!! แคทสะบัดมือออกจากไอ้ไทล์ก่อนจะเดินจ่ำๆออกไปจากบ้านผม
" ทิม.... " เสียงเรียกไอ้ไทล์ดังขึ้นอย่างแผ่วเบา ผมหันไปมองมันที่ยืนหันหลังให้ผมอย่างเงียบๆ ผมพอจะรู้ว่ามันต้องการเคลียกับแคทให้จบไปเลย นึกดีดีก็สงสารแคทเหมือนกัน แต่....ผมเองก็อยากคบกับไอ้ไทล์อย่างเปิดเผย ผมขอเห็นแก่ตัวหน่อยแล้วกัน
" กูจะเคลียกับแคท...วันนี้...กูจะบอกเลิกแคท "
จบประโยคนั้นของมัน ไอ้ไทล์มันก็เดินออกไปจากบ้านผม
( ไทล์ )
ผมวิ่งตามแคทออกมา จนเห็นว่าร่างบางกำลังยืนรอรถเมล์อยู่ป้ายรถหน้าหมู่บ้านผม ผมวิ่งตรงเข้าไปหาแคทก่อนจะคว้าข้อมือแคทไว้ แคทรีบหันหน้ามามองผมทั้งน้ำตา ผมสงสารแคท...ผมไม่อยากให้แคทมาเจออะไรแบบนี้...ผมไม่อยากให้แคทเจ็บเพราะผู้ชายอย่างผม แต่ในเมื่อแคทเห็นทุกอย่างแล้ว ผมก็จะเคลียให้มันจบๆไป ทำไมผมเลวแบบนี้ว่ะ!
" แคท...ไทล์ขอเคลียอะไรด้วยหน่อย " ผมเอ่ยกับแคทด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างซีเรียส แคทพยักหน้าก่อนจะเดินตามเข้ามาในหมู่บ้านอีกครั้ง พอมาถึงบ้านผม ผมก็เดินนำแคทไปนั่งลงบนโซฟา บรรยากาศเงียบๆชวนให้น่าอึดอัดกำลังเกิดขึ้นระหว่างผมกับแคท จะเริ่มยังไงดีว่ะ ชวนเขามาเคลียเองแท้ๆ T^T แต่กลับพูดไม่ออก
" ไทล์...คบกับทิมอยู่เหรอ "
น้ำเสียงแคทสั่นมาก มากซะผมไม่กล้าบอกเลย ผมปล่อยให้ความเงียบเป็นคำตอบก่อนที่แคทจะเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง
" แล้วแคทละ แคทก็...คบกับไทล์อยู่นะ "
" เอ่อ...แคท...ไทล์ขอโทษ "
" ทำไมไทล์ไม่บอกแคท ไทล์คบกับทิมตั้งแต่เมื่อไร "
" ตั้งนานแล้ว แคท..ไทล์ขอโทษ ไทล์ไม่ได้ตั้งใจ "
" ฮึก...เเคทเข้าใจ ไทล์...ไทล์จะเลิกกับแคทมั้ย "
" ถ้าไทล์บอกว่าเลิกละ แคทจะโกรธไทล์มั้ย "
" ไม่หรอก ฮึก...ในเมื่อไทล์เลือกแล้ว แคทจะรั้งไว้ได้ไง ฮึก " แคทว่าพลางลูกขึ้นและเดินออกจากบ้านผมไป
ผมปล่อยให้ความเงียบกัดกินหัวใจผมไปเงียบๆ....ผมมันเลว ผมทำร้ายแคท ทั้งที่แคทดีกับผมทุกอย่าง แต่...ถ้าให้ผมเลือกคบกับเเคทต่อ ทั้งที่ผมไม่ได้รักเธอแล้ว.....ผมเองก็ทำไม่ได้เหมือนกัน
" ไทล์... "
ผมหันไปมองตรงประตูบ้านตัวเองก็พบว่าไอ้ทิมมันยืนเกาะขอบประตูบ้านผมเป็นตุ๊กแกเลย -_- หน้าของไอ้ทิมบ่งบอกว่าเครียดพอๆกับผม ผมเลยลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปดึงมันมากอด ผมกอดมันแน่นมาก เหมือนกับว่าการกอดมันจะเป็นสิ่งที่ช่วยผมคลายความเครียดได้ ผมรู้สึกผิดต่อแคทอย่างบอกไม่ถูก....
" ไอ้ไทล์ไม่เป็นไรนะโว้ย กูยังอยู่ " ไอ้ทิมมันพลางลูบหัวเหมือนเวลาผู้ใหญ่ปลอบเด็ก แต่ผมไม่ใช่เด็กนะ -_-^
" ทิม...กูแมร่งเลว กูแมร่งเลวเชี่ยๆอ่ะ!!! "
" ถ้าการเลิกกับแคท...ทำให้มึงเสียใจ มึงจะกลับไปคบกับแคทต่อ...กูก็ไม่ว่านะ "
ผมผละออกจากไอ้ทิมทันที ทำไมมันพูดแบบนี้..... ผมมองไปยังคนตรงหน้าที่แววตาวูบไหวเหมือนจะร้องไห้อยู่ร่อมร่อ ผมเลยดึงมันมากอดอีกครั้ง
" ไม่! กูจะคบกับมึงแค่คนเดียวไอ้ทิม "
วันเกิดทั้งที ทำไมต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยว่ะ ผมกระชับอ้อมกอดให้แน่นยิ่งขึ้น ตอนนี้...คนที่ผมต้องการที่สุดก็คือไอ้ทิม มันคือคนเดียวที่ผมต้องการ....
" ทิม...มึงอย่าทิ้งกูไปไหนนะ "
" เออ กูจะไม่ทิ้งมึง ทิมรักไทล์นะ "
19:00 p.m.
พอเริ่มดึกอารมณ์ผมก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีสายโทรเข้าจากแคทสักสาย ก็แน่แหละ พึ่งไปบอกเลิกเขาไปเองนี่หว่า -_- ผมไล่ให้ไอ้ทิมไปขนเสื้อผ้ามันมาไว้บ้านผมสักสองสามชุดเผื่อมานอนที่นี่ ทำไมไอ้ทิมมันไปนานจังว่ะ รึว่ามันจะมั่วแต่ดูทีวีที่บ้าน อย่างนี้ปล่อยไว้ไม่ได้ละ ผมยิ่งไม่ชอบอยู่คนเดียวซะด้วย ผมเอื้อมมือไปหยิบBBที่วางอยู่บนโต๊ะหน้าโทรทัศน์ขึ้นมาและกดเบอร์ติดต่อสายไอ้ทิมทันที
ตู๊ดดดดด~
( ฮัลโหล )
" เมื่อไรมึงจะมาบ้านกูว่ะ "
(เจ้เรียกใช้ เดี๋ยวไปหา แค่นี้แหละ )
แล้วไอ้ทิมมันก็วางสายผมไป เฮ้อ~ เจ้อั้มมาเรียกใช้มันอะไรตอนนี้ว่ะ ผมกำลังนอยอยู่นะ T^T  
ผ่านไปนานพอสมควร ประตูบ้านผมก็ถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับร่างไม่สูงมากของไอ้ทิมที่หอบเอาเสื้อผ้ามาด้วย
" กว่าจะมาได้นะมึง " ผมว่าพลางลุกขึ้นไปช่วยมันเอาเสื้อผ้าไปไว้บนห้องผม
วันนี้วันเกิดผมด้วย เพราะงั้น....ผมจะเผด็จศึก ^o^! จะหาว่าผมหื่นใช่ไหมละ ตามนั้นผมหื่นแล้วก็หื่นมากด้วย -_-
พอขึ้นมาบนห้องปั๊บ ผมก็ผลักไอ้ทิมให้นอนราบไปกับที่นอน
" เฮ้ย! ไอ้ไทล์มึงจะทำอะไรกูเนี่ยยยย =[]=!!! " ไอ้ทิมมันโวยวายทันทีเมือผมกระโดคร่อมมันแถมยังถอดเสื้อมันออกด้วย หึๆมึงเสร็จกูแน่ไอ้ทิม (ยิ้มอย่างชั่วร้าย)
" มึงเสร็จกูแน่ไอ้ทิม ^^ "
" ม่ายอ๊าวววววววว!!!~~~ "