Love inadvertently แสบนักนะยัย ตัวร้าย!!

                 bul but-yeobwara [uhh] - x2.

                 nae nun-eul bwara

                 MAN WHO IS HOTTER

                 eoseo but-yeobwawr [uhh]

                 bul but-yeobwawr - x3

                 I burn it UP UP UP. (เพลง Light lt Up with lyrics.)

     เสียงไอโฟน5s รุ่นใหม่ล่าสุดดังขึ้นด้วยท่วงทำนองหนักแน่นแนวร็อก ฉันคลุมโปงทันทีด้วยความรำคาญ แต่เดี๋ยวก่อน นี่มันเสียงมือถือของฉันนี่ ทำให้ฉันเอื้อมมือไปหยิบมันมาดูก่อนจะพบว่าเป็นบุคคลที่ฉันเกลียดที่สุด และจะไม่รับสายเป็นอันขาด!!

     ฉันวางมือถือไว้ที่เดิม แล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างไม่สนใจเสียงเพลงที่ดังมาจากมือถือที่ทำตามหน้าที่ของมันต่อไป

      bul but-yeobwara [uhh] 

      เมื่อฉันเสร็จสิ้นภารกิจในห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว ก็พบว่าเสียงมือถือยังคงดังต่อไปเรื่อยๆซึ่งบุคคลที่โทรมานั้นยังคงเป็นคนที่อันตรายสำหรับฉันเหมือนเดิม นายนี่ีมีความพยายามจริงๆนะ แต่คงเสียใจด้วย จัสมินคนนี้เจ็บแล้วจำ!!

      หลังจากสวมชุดนักเรียนระดับชั้นม.4เสร็จ ใช่ ฉันอยู่ม.4 ด้วยอายุ16ปีเพราะว่าฉันเรียนก่อนเกณฑ์หนะ (PB : ใครอยากรู้ย่ะ จัสมิน : ช่างเถอะหน่า) ฉันจึงสำรวจตัวเองในกระจก เงาสะท้อนภาพของหญิงสาวหน้าตาน่ารัก น่าเอ็นดู ฉันหละไม่ชอบหน้าตาแบบนี้เอาซะเลย มันดูอ่อนแอชมัด

     "จะไปเรียนแล้วหรอจ๊ะหนู" คุณป้าแม่บ้าน คนดูแลความสะอาดของคอนโดที่ฉันอยู่ ถามขึ้นเมื่อเห็นฉันเดินออกมาจากลิฟ

      "จะไปแล้วค่ะป้า"

      "แล้วแฟนหนูหละจ๊ะ"

      "เลิกกันแล้วหละค่ะ"

      "อะไรกัน ป้าเห็นมารับมาส่งหนู3-4เดือนแล้วหนะ ป้าเสียใจด้วยนะหนูแต่ผู้ชายมีอีกเยอะ น่ารักๆแบบนี้ หนูหาง่ายจะตายไป อย่าคิดมากนะจ๊ะ"

      "ขอบคุณค่ะป้า งั้นหนูไปเรียนแล้วนะคะ สวัสดีคะ" ฉันบอกคุณป้าแม่บ้านก่อนจะเดินไปที่ลานจอดรถ ใช้ฉันมีรถให้ขับหนะ มีใบขับขี่แล้ว พ่อแม่ฉันเอาแต่ทำงานหนะพวกท่านทำงานที่ต่างประเทศ หาเงินให้ฉันและพี่ใช้จนเหลือเฟือ เห้อ เปลี่ยนเรื่องเถอะ ฉันเดินมาจนถึง Lamborghini Aventador สีแดง รถฉันเองหละ ฉันขับรถออกมาจากคอนโด ประมาน1ชั่วโมงกว่าๆ จนถึงโรงเรียน

                         + + + โรงเรียนมาทิลด้า + + +

       ปี4 ห้องA เดินมาจนถึงซะได้ กะว่าจะไปว่ายน้ำที่โรงยิมสระซะหน่อย เห้อ ขณะนี้เป็นเวลา 9:57 ใช้ชีวิตแบบเดิมๆ ซ้ำๆ มันน่าเบื่อนะส่วนคาบโฮมรูมหนะนะ ลืมมันไปซะ่เถอะเวลานั้นฉันยังไม่ตื่นหรอก 

       สารละลายในส่วนผสมต่างๆ@#$%! Teacher ประจำวิชาวิทยาศาสตร์ สอนอยู่หน้าชั้นเรียน นี่มันเสียงสวดมนย์ กล่อมให้หลับชัดๆ เบื่อวะ (PB : คำหยาบออกแล้วนะเธอ จัสมิน : นิดๆหน่อยๆไม่เป็นไรหรอกหน่า) 

       "นี่ยัยอมีเรีย เอมเบอร์ ทำไมมาซะป่านนี้ฮะ รู้มั้ยมันสายมากเลยนะ!!!" ทีเชอร์ที่สอนอยู่หันมาตะคอกใส่ฉัน

       "นี่ทีเชอร์กลัวลืมชื่อหรอคะ เรียกทั้งชื่อทั้งนามสกุลเนี่ย วันหลังจำไว้ด้วยนะคะว่าปริ้นชื่อ จัสมิน"

       "นี่เธอกล้าเถียงฉันหรอฮะ!!"

       อะไรนักหนาวะเนี่ย ฉันเดินไปนั่งประจำที่ที่ฉันนั่งกับเพื่อนสนิท ยัยนี่มาเร็วไปมั้งวันนี้ปกติมาพร้อมฉันหนิ

       "นี่ที่ฉันพูดไม่ได้ยินหรอ!!!" รำคาญจริง จะอะไรนักหนา ฉันคิดอยู่ในใจ เพราะตอนนี้ง่วงเต็มที อยากเอาหัวฟุบลงกับโต๊ะแล้วหลับไป แต่ดันมีเสียงนกเสียงกามาขัด

       "อะไรอีกทีเชอร์มีหน้าที่สอนก็สอนไปสิ จะนอน" ฉันพูดไปด้วยเสียงเหนื่อยๆ ก็ง่วงหนิให้ทำไงได้