Fiend พันธสัญญานิรันดร์

   ชิเรน ฟาลโบเก้ เด็กสาวผู้ถูกตามล่าจนโดนรถชนตกหน้าผา เธอได้รับการช่วยเหลือจากปีศาจหนุ่มดิบ เถื่อน! ไร้ความเป็นสุภาพชน เพื่อแลกกับการทำพันธสัญญา

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ฉันจะไม่ยอมให้ถูกจับหรอก!

            ร่างบางวิ่งหอบหายใจถี่ แม้ตัวจะล้าสักเพียงใดแต่เธอก็ไม่ยอมหยุด ท่ามกลางสายฝนที่ซัดสาดถ้าเธอหยุดนั่นหมายถึงตาย

                พลั่ก!

            เด็กสาวล้มลงลุกคลุกคลานกับพื้น เธอตะเกียกตะกายยืนขึ้น ข้างหลังห่างออกไปไม่ไกลมีเสียงฝีเท้ากำลังไล่ตามเธอมายังป่ามืดทึบแห่งนี้ เธอจะต้องวิ่งให้พ้นแนวป่านี้ ไปยังถนนและร้องขอความช่วยเหลือ เธอคิดแบบนั้น

                เมื่อเธอก้าวออกมาสู่ถนนเปลี่ยว มีเพียงดวงไฟติดๆดับๆดวงเดียวที่ยังคงสว่าง นั่นอาจจะเป็นทางรอดสุดท้ายของเธอ

                เอี๊ยดดดดดดดดด! โครม!

                สิ้นเสียงรถที่เบรกกะทันหัน ร่างบางก็ลอยหวือตกลงสู่หุบเหวที่มีป่าไม้หนาทึบ

                ฉัน…กำลังจะตายงั้นเหรอ…ไม่นะ ฉันยังไม่อยากตาย…

                “ยังอยากมีชีวิตงั้นเหรอครับ” เสียงทุ่มนุ่มเอ่ยราวกับกระซิบข้างหู ร่างบางพยายามมองผ่านดวงที่กำลังจะปิด

                ใคร?...ใครพูดกับเรา…ปีก…ปีกสีดำ…

                “ผมสามารถช่วยให้คุณสมปรารถนาได้นะครับ” เขากระซิบอีกครั้ง

                ช่วยให้ฉันมีชีวิตอยู่ที…

                “คุณต้องทำสัญญากับผม แล้วผมถึงจะช่วยคุณ”

                …ได้ ฉันยอม…ถ้ามันทำให้ฉันมีชีวิตจนกว่าจะถึง…วันนั้น

                “ถ้าอย่างนั้นความปรารถนาของคุณจะสัมฤทธิ์ผล ผมจะคอยเฝ้าดูคุณอย่างใกล้ชิด”

                สิ้นคำพูดของชายหนุ่ม ดวงตาคู่สวยก็ปิดสนิทและไร้สติไปเรียบร้อย ร่างบางถูกช้อนกระชับในอ้อมแขนก่อนที่ปีกสีดำจะสะบัดโบนบินขึ้นสู่ท้องฟ้า

                เด็กสาวเจ้าของดวงหน้ามนนอนหลับตาพริ้มบนพื้นไม้เก่าๆผุผัง ผมสีน้ำเงินแผ่สยายเปียกชุ่ม เนื้อตัวเปียกปอนไปด้วยโคลนและน้ำฝน

                “ถ้าเกือบจะได้สติแล้วก็อย่าสำออยดีกว่านะครับ” ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่นั่งอยู่ข้างๆพูดขึ้นและเอามือตบที่แก้มเด็กสาวเบาๆ

                 ร่างบางลืมตาตื่นเพราะเสียงฟ้าผ่าดังก้อง นัยน์สีดำไปสะดุดอยู่กับชายหนุ่มที่ก้มมองอยู่

                 เขามีเรือนผมยาวสีดำ ดวงตาสีเขียวมรกตฉายประกายเจ้าเล่ห์ หน้าตาหล่อเหลาคมคายทีเดียว ตอนนี้บนแผ่นหลังของเราไม่มีปีกสีดำอีกแล้ว

                 “…นาย” เธอเอ่ยเสียงแผ่วแล้วถูกดึงให้ลุกขึ้นนั่ง

                 “น่าจะหายแล้วนะครับ บาดแผลตามร่างกาย” เขาแสยะยิ้ม เธอรีบมองสำรวจตัว ไม่รู้สึกเจ็บแม้แต่น้อย

                 “ฉัน…โดนรถชน น่าจะตายไปแล้ว” เธอมองชายหนุ่มอย่างขอคำตอบ เขาจับช้อนคางเธออย่างไร้ความอ่อนโยน

                 “เพราะผมช่วยเธอไว้น่ะสิ แล้วเธอก็ทำสัญญากับผมไว้แล้วด้วย แม้จะยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์” นิ้วโป้งกดขยี้ที่ริมฝีปากอวบอิ่มนั้น เธอสะบัดหน้าหนีเขาจึงยอมปล่อยมือ

                 “นายเป็นใคร” ดวงตาของเธอวาวโรจน์ด้วยความไม่สบอารมณ์ เขาเอื้อมมือไปสางผมเธอขึ้นมาแล้วกำแน่น

                 “ผมเป็นคนที่จะทำให้สิ่งที่เธอต้องการเป็นจริง และผมก็ช่วยให้เธอมีชีวิตรอด แต่นั่นยังไม่ใช่ความปรารถนาที่อยู่ในส่วนลึกในใจของเธอ” เขาบอก เธอปัดมือเขาอย่างแรง

                 “อย่างนายน่ะเหรอจะช่วยฉันได้” เธอถามดูแคลน ทว่าเขาไม่สะทกสะท้าน

                 “แน่นอน ถ้าเป็นผู้หญิงที่ดูโสโครกอย่างเธอตอนนี้ละก็” เขามองไล่ไปตามร่างกายที่เปรอะด้วยโคลน เลือดและเศษกิ่งไม้ “รอยเลอะที่ร่างกายยังพอล้างออกได้ แต่ที่ใจนี่สิ ทั้งชีวิตอาจล้างไม่ออกก็ได้”

                 เพียะ!

                 ฝ่ามือลุ่นๆของเจ้าหล่อนประทับลงบนแก้มซ้ายของเขา ชายหนุ่มยังคงมีใบหน้าเปื้อนยิ้มก่อนที่เขาจะทำสิ่งที่เธอรู้สึกว่าไม่มีความเป็นสุภาพชนเลย

                 เขาลากแขนเธอให้ตามไปโดยไม่สนว่าจะกึ่งยืนกึ่งนั่ง จนมาถึงห้องน้ำเก่าๆที่มีถังบรรจุน้ำอยู่เต็ม ชายหนุ่มเหวี่ยงเธอไปติดกับถังน้ำนั้นและใช้ถังเล็กๆตักมันราดใส่เธอ

                “ทำ--อะไร--ของนาย!” เธอพยายามปัดป้อง เขายังคงราดต่อไป

                “ผมไม่อยากจะเจรจากับผู้หญิงที่เนื้อตัวมอมแมมหรอกนะครับ”

                “นาย--ไอ้บ้า!”

                เมื่อราดจนพอใจแล้ว เขาก็ทิ้งตัวลงนั่งยองๆต่อหน้าเธอ มือใหญ่ปัดผมที่ปรกหน้านั้นเสยไปข้างหลัง

                “ค่อยดูดีหน่อย หน้าตาดีไม่เลวเลยนะครับ”

                “แก--ไอ้ปีศาจ” เด็กสาวถบท

                “ครับผมยอมรับ เธอเองก็ไม่ต่างกันหรอก”

                เธอกัดฟันกรอดแล้วคิดจะส่วนหมัดใส่ไอ้หน้าระรื่นนั้น กลับต้องหยุดมือสะกดความโกรธกำหมัดแน่นแล้วกัดฟันพูดขึ้น

                “นายช่วยฉันได้แน่นะ”

                “แน่นอนครับ” เขารับคำเสียงใส

                “ตกลง ฉันจะทำสัญญากับนาย” เธอตอบด้วยน้ำเสียงและแววตามุ่งมั่นไม่สั่นคลอน

                 “เธอจะต้องจ่ายค่าตอบแทนราคาแพงนะครับ” เขาหยั่งเชิง

                 “ฉันยอมจ่าย”

                 ชายหนุ่มยิ้มพราย ช้อนดวงหน้ามนบีบแก้มอย่างแรง

                 “ผมจะทำให้ความปรารถนาของเธอเป็นจริง มายมาสเตอร์” สิ้นคำกล่าว เขาก็กระทำสิ่งอันจาบจ้วงถือดี ริมฝีปากบางอวบอิ่มโดนบดขยี้อย่างรุนแรง เรียวลิ้นของร่างสูงกว่าถูกส่งเข้ากับโพรงปากอีกฝ่ายที่ไร้การต้านทาน มือใหญ่จับกดหัวเธอไว้แน่นเพื่อไม่ให้ขัดขืนได้ ทั้งสองร่างแนบชิดกันจนแทบจะได้ยินถึงเสียงหายใจ…และแล้ว….