Bad boy&girl รักอันตรายนายนักเลงกับยัยจอมโหด

 
          ฉันไปปรึกษาเเละตกลงกับคุณป๋าว่าจะจัดคณะกรรมการนักเรียนขึ้นมาดูเเลโรงเรียน ซึ่งคุณป๋าก็เห็นดีเห็นงามด้วย และยังบอกอีกว่าพรุ่งนี้นักเรียนหญิง 30 กว่าคนจะมาเข้าโรงเรียนนี้ เลยเป็นงานช้างของฉันตั่งเช้าเลย=__=#
         
         "นี่นาเนียร ริซานน่า อยู่จัดห้องประชุมไปก่อนน่ะเดียวฉันไปลากไอ้บ้าสองตัวนั้นมาเอง" ใช่คนที่ฉันรำลึกถึงคงเป็นใครไม่ได่นอกจาก ไอ้บ้าการ์เซียกับริโอที่โดดการประชุมต้องเป็นทุกข์ให้ฉันต้องไปลากคอสองคนนั้นประจำ
 
         "นาย กา เซีย " ฉันค่อยๆๆพูดชื่อนายการ์เซียอย่างช้าๆๆเเละสะกดอารมณ์ไว้เเอบย่องไปยังที่ซ่อนตัวของการ์เซียเเละริโอเเอบเข้าไปด้านหลัง
 
        "แฮ่ๆๆ ไปเดียวนี้เเหละ" ริโอติดเทอรโบที่เท้ารีบไปที่ห้องประชุม
 
        "เฮ้ยๆๆไอ่ริโอเเกอย่าเรียนเสียงยัยบ้บนั้นได้ไม มันสยองว่ะ" นายการ์เซียที่หลบอยู่หลังต้นไม้กับริโอไม่รู้เลยว่าเพื่อนรักได้หนีตายไปดาวอังคาร์เเล้ว ยังบ่นต่อไปเรื่อยๆๆ
 
      โป๊กกกกก!!!!  มืออันเรียวเล็กกำหมัดเเน่นเคกลงไปที่หัวของคนที่กำลังไม่รู้ว่าคนที่ตัวเองบ่นอยู่ได้มายืนฟันอยู่ด้านหลัง  
 
      "โอ๊ยยยยยย" การ์เซียเอามือลูบหัวที่โดนเคกอย่างเบามือ สมน้ำหน้า
 
       "ไปห้องประชุม เดี๋ยวนี้!!!" ฉันไม่พูดเปล่าเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อนายการ์เซีย
 
        "โอ๊ยยย" ตุบบบบ  OoO OoO ฉันกระชากนายการ์เซียที่ไม่ทั้นตังตัวทำให้ร่างของนายการ์เซียรล้มทับฉันอย่างจังๆๆ ทำให้หน้าเราหางกันเเค่ ครึ่งเซ็นได้มัง >o<
 
       ความเงียบ  อึง  ทึ่งเเละตกใจเข้ามาปกคุมเราสองคนต่างคนต่างไม่พูดอะไรได้เเต่มองตากันอย่างเงียบ 
 
      "นี!!นายลุกไปซิฉันหนักจะตายเเล้วเนี้ยย เเล้วเลิกจ้องตาได้เเล้วถ้านายเป็นปลากัด ฉันท้องโตได้ลูกเป็นโหลๆๆแล้วมัง ออกไป ออกป๊ายยย" ฉันผลักการ์เซียรออกจากตัวฉัน 
      "ท่านการ์เซีย>/////<"  ไม่ทันที่ฉันจะได้ต่อล้อต่อเถียงกับการ์เซียก็มีเสียงกรี๊ดดสุดสวาทร เเทรกขึ้นมา (แฟนคลับการ์เซีย)
 
       "0o0 เฮ้ย เฮ้ย หนีเถอะ" การ์เซียคว้าเเขนของฉันเเละวิ่งอย่างไม่คิด 
 
       สวนสาธารณะ
 
       "แฮ่ๆๆๆ"  เสียงลมและเสียงหอบด้วยควมเหนื่อยของฉันเเละการ์เซียที่ต่างคนต่างพ่นออกมาราวกับพึ่งพาตัวเองไปเเข่งขันวิ่งเร็ว 100 เมตร ก็จากโรงเรียนมาที่สวนสาธารารณะมันก็ 100 เมตรจริงๆๆ แถมนายการ์เซียยังพาฉันวิ่งหนีฝูงเเฟนครับตัวเองที่นับวันยิ่งเพิ่มขึ้นเล่นเอาฉันซวยไปด้วย อย่างวันนี้ไม่ได้ไปประชุมเเละต้องโดดเรียนมากับนายการ์เซีย นี่มันบ้าสุดโต่งเลย
 
       "นายมันบ้า ไม่คิด ฉันเลยต้องซวยไปด้วย แฮ่ๆๆ เหนื่อย" 
 
       "เอาหน่าไหนๆๆก็มาเเล้ว ให้ฉันพาไปเที่ยวห้างเพื่อเป็นการขอโทษละกัน"
 
        "เลี้ยงปะถ้าเลี้ยงจะไป"
 
       "คร้าบบบ เลี้ยง คร้าบบบ" การ์เซียพูดแกรมประชด
 
       "ตกลงวันนี่เรามาโดดเรียนกัน เเล้วไปสนุกกันให้สมกับวิ่งมาตั่ง 100 เมตรหน่อย" รู้สึงตัวเองเป็นเด็กไม่ดีงันเเหละโดดเรียนมาเทียวกับผู้ชาย เเต่นายการ์เซียเป็นคนลากฉันมาเองนิ ช่วยไม่ได้
 
        "ป่ะ รถมาเเล้วมาล่ะ" รถหรูคันสีดำจอดตรงหน้าฉันเเละการ์เซีย(รถทางบ้านของการ์เซีย) การ์เซียคลายมือที่จับเเขนเปลี่ยนมาจับมือของฉันเเทนเเล้วพาขึ้นรถ พึ่งรู้นายนี่!!ยังไม่ปล่อยเเขนฉันตังเเต่โรงเรียนมาถึงที่สวนสาธารณะจวนถึงขึ้นรถนายนี่ยังไม่ปล่อยมือฉัน
 
       "คูณหนูจะไปไหนครับ ถึงโทรเรียกกระผมออกมา" คนรถถามอย่างน้อมน้อม
 
       "ห้างXXXX"