รักชั้นอยู่กับนายเย็นชา

วันนี้ชั้นจะต้องไปซื้อหนังสือให้ได้ 
 
" ชั้นตั้งนาฬิกาปลุกไว้ ตี5 ตรงกะว่าอาบน้ำทำเสร็จตี5ครึ่งเดินไปรอหน้าร้านขายหนังสือ ผ่านไป2ช.ม ชั้นตื่นขึ้นมาดุนาฬิกา ถึงกับตกใจ เห๊ยยย!!! นี้มัน 7 โมงแล้วนี้หว่า ทำไมนาฬิกาถึงไม่ดังอ่ะหง่าา เขามีช่วงลดราคาด้วยสิ แค่ 1 ช.ม ครึ่งเท่านั้น ไม่ทันแล้วว หึ๊ยย ไม่ได้ๆเราจะยอมแพ้ไม่ได้ถ้าไม่ไปจะไปรู้ได้ยังไงหละ รีบแต่งตัวดีกว่า
หลังจากที่ชั้นแต่งตัวเสร็จก็ปั่นจักรยาน อย่างสุดขั่วเลยทีเดียว ฟิ๊วววววๆๆๆ~~~
อรี๊ดดดดชั้นเบิกไม่ทัน จนไปชนกับกำแพงข้างหน้าอย่างจังสลบไปเลย
แต่พอหลังจากที่ชั้นล้มก็เห็นผุ้ชายคนนึงอายุประมาณราวๆ กับชั้นหน้าตาดีเลยทีเดียว
ชั้นถามเขาไปว่า
 
" นายเป็นใครหนะ?
" ผมก้คือคนที่ช่วยคุณไง!
" ช่วยหรอ?
" ใช่แล้ว
" ชั้นลุกขึ้นยืนเอามือปักตรงกางเกงข้างหลังทีมีดินเกาะ แล้วพูดไปว่า ไม่เป็นไรหรอกไม่ต้องช่วยชั้นหรอก ชั้นไม่อยากให้นายช่วยเลยหละ
" งั้นแสดงว่าผมไม่ควรช่วยคุณสินะ!!
" ใช่แล้วนายไม่ควรช่วยชั้น ชั้นเหลือบไปเห็นป้ายชื่อที่ติดอยู่ตรงอกข้างซ้าย เบริรัน หรอ?
" ใช่แล้วผมชื่อ เบริรัน อ่ะคุณหนะรีบกลับไปเถอะตอนนี้มีคนมองคุณเต็มเลยนะ ไม่อายหรอ?
" ชั้นมองไปรอบตัวแล้วเห้นคนจึ้งมองเต็มเลย ชั้นพูดเลยว่า ชั้...ชั้นรู้ยะไม่ต้องมาบอก!!
" งั้นก็รีบไปสิ อย่าขี่รถเร็วแบบนี้อีกก็แล้วกัน
" แน่นอนชั้นไม่ขี่เร็วแบบนี้อีกหรอกยะ ขอบคุณที่....ช่วยแล้วกัน
" หือ ไหนบอกว่าไม่ต้องขอความช่วยเหลือจากใครแล้วทำไมเธอถึงขอบคุณชั้นหละ
" ชั้นไม่รู้อย่าถามมากได้ไหม นายยเบริน
" ชื่อชั้นไม่ใช่เบริน แต่เป้น เบริรันต่างหากหละ
" มันก็คล้ายๆกันนั้นแหละหน่า ><
" ไม่คล้ายเลยซักนิด 
" หยุด
เถอะหน่า!!!
(ตอนที่3กำลังจะมาแล้วนะค่ะ)