รักชั้นอยู่กับนายเย็นชา

วันนี้ชั้นจะต้องไปซื้อหนังสือให้ได้ 

" ชั้นตั้งนาฬิกาปลุกไว้ ตี5 ตรงกะว่าอาบน้ำทำเสร็จตี5ครึ่งเดินไปรอหน้าร้านขายหนังสือ ผ่านไป2ช.ม ชั้นตื่นขึ้นมาดุนาฬิกา ถึงกับตกใจ เห๊ยยย!!! นี้มัน 7 โมงแล้วนี้หว่า ทำไมนาฬิกาถึงไม่ดังอ่ะหง่าา เขามีช่วงลดราคาด้วยสิ แค่ 1 ช.ม ครึ่งเท่านั้น ไม่ทันแล้วว หึ๊ยย ไม่ได้ๆเราจะยอมแพ้ไม่ได้ถ้าไม่ไปจะไปรู้ได้ยังไงหละ รีบแต่งตัวดีกว่า

หลังจากที่ชั้นแต่งตัวเสร็จก็ปั่นจักรยาน อย่างสุดขั่วเลยทีเดียว ฟิ๊วววววๆๆๆ~~~

อรี๊ดดดดชั้นเบิกไม่ทัน จนไปชนกับกำแพงข้างหน้าอย่างจังสลบไปเลย

แต่พอหลังจากที่ชั้นล้มก็เห็นผุ้ชายคนนึงอายุประมาณราวๆ กับชั้นหน้าตาดีเลยทีเดียว

ชั้นถามเขาไปว่า

" นายเป็นใครหนะ?

" ผมก้คือคนที่ช่วยคุณไง!

" ช่วยหรอ?

" ใช่แล้ว

" ชั้นลุกขึ้นยืนเอามือปักตรงกางเกงข้างหลังทีมีดินเกาะ แล้วพูดไปว่า ไม่เป็นไรหรอกไม่ต้องช่วยชั้นหรอก ชั้นไม่อยากให้นายช่วยเลยหละ

" งั้นแสดงว่าผมไม่ควรช่วยคุณสินะ!!

" ใช่แล้วนายไม่ควรช่วยชั้น ชั้นเหลือบไปเห็นป้ายชื่อที่ติดอยู่ตรงอกข้างซ้าย เบริรัน หรอ?

" ใช่แล้วผมชื่อ เบริรัน อ่ะคุณหนะรีบกลับไปเถอะตอนนี้มีคนมองคุณเต็มเลยนะ ไม่อายหรอ?

" ชั้นมองไปรอบตัวแล้วเห้นคนจึ้งมองเต็มเลย ชั้นพูดเลยว่า ชั้...ชั้นรู้ยะไม่ต้องมาบอก!!

" งั้นก็รีบไปสิ อย่าขี่รถเร็วแบบนี้อีกก็แล้วกัน

" แน่นอนชั้นไม่ขี่เร็วแบบนี้อีกหรอกยะ ขอบคุณที่....ช่วยแล้วกัน

" หือ ไหนบอกว่าไม่ต้องขอความช่วยเหลือจากใครแล้วทำไมเธอถึงขอบคุณชั้นหละ

" ชั้นไม่รู้อย่าถามมากได้ไหม นายยเบริน

" ชื่อชั้นไม่ใช่เบริน แต่เป้น เบริรันต่างหากหละ

" มันก็คล้ายๆกันนั้นแหละหน่า ><

" ไม่คล้ายเลยซักนิด 

" หยุด

เถอะหน่า!!!

(ตอนที่3กำลังจะมาแล้วนะค่ะ)