RaJa “สยบให้...เพราะใจรัก”

ความคิดที่ 13 : อาบน้ำ

"เป็นคนรักของเราสิ เจ้าถิ่น...คบกับเรานะ"

ได้โปรด...ให้โอกาสกับเราที่ล้างลาเรื่องนี้มานาน เราอยากมีเจ้าข้างกายตลอดเวลาจริงๆนะเจ้าถิ่น

"มึงแกล้งกูใช่ปะ" นี่คำพูดของผมตรงไหนที่บอกว่าแกล้ง ผมจริงจังทุกคำพูดเลยนะ ยิ่งตอนที่เจ้าถิ่นบอกให้ผมเลือก ผมนี่แทบไม่ต้องคิดเลยว่าจะต้องเลือกใคร ในเมื่อทุกเวลาที่ผมมีก็มีแต่เจ้าถิ่น เจ้าถิ่น และเจ้าถิ่นที่เอาแต่วิ่งวนเวียนอยู่ในหัว แล้วอย่างนี้ผมจะเอาตรงไหนไปแกล้งมันละ

"แกล้งอะไร เราจริงใจนะ"

"กูไม่เชื่อมึงหรอก เดี๋ยวเมียมึงก็โพล่มาอีก"

เมีย?

นี่เจ้าหมายถึงใครกัน...เรามีเมียซะที่ไหน

"เราไม่เคยมีเมีย เรามีแค่เจ้าจริงๆนะ" แต่พอสิ้นเสียงของผม ใบหน้าสวยขาวเนียนนั่นก็ค่อยๆแดงระเรื่ออย่างเห็นได้ชัด ซึ่งมันเล่นเอาผมอยากจะจับมาฟัดให้หายหมั่นเขี้ยว

อ่า...หน้าแดงแล้ว ทำไมถึงได้ทำอะไรก็น่ามองไปหมด แค่หน้าแดงแค่นี้ก็แทบจะเล่นเอาผมจิตหลุด

นี่คงเป็นสัญญาณ...ว่าผมหลงรักเจ้าถิ่นเต็มเปาแล้วละ

"แล้วมึงเป็นชีคจะมีคนรักเป็นผู้ชายได้ยังไง" ปต่แล้วคำถามที่ผมกลัวมากที่สุดก็หลุดออกมา ความฉลาดของอีกคนช่างทำให้ผมเริ่มเครียดขึ้นมาเสียจริง

นั่นนะสิ ผมลืมคิดไปเลย ผมคิดแค่ว่าต้องรั้งเจ้าถิ่นเอาไว้ที่นี่ แต่ผมดันลืมไปว่า...ผมนั้นมีภาระที่ต้องแบกรับ

แต่ตอนนี้ผมก็ไม่อยากจะจากเจ้าถิ่นไปไหน ดังนั้นผมก็คงต้องเลือก

" ได้สิ ถ้าเป็นเจ้า"

เราก็พร้อมที่จะต่อสู้ทุกอย่างเพื่อที่จะได้อยู่กับเจ้า ไม่ว่ามันจะแสนทุกข์ทรมานหรือลำบากแค่ไหน เราก็จะอดทน เพราะเราเชื่อว่าเราจะผ่านมันได้...ถ้าเจ้ายังอยู่เคียงข้างกายของเรา

เจ้าถิ่นยอดรัก

"แล้วมึงไม่ได้มีคู่หมั้นใช่ไหม เหมือนหนังอะ ที่จะโดนหมั้นหมายกับเจ้าหญิงต่างเมือง ถ้าเป็นแบบนี้กูไม่เอานะเว้ย กูขี้เกียจต้องระวังยาพิษในอาหาร กูแม่งยิ่งชอบกินอยู่"

ผมได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกหน่วงที่หน้าอกขึ้นมาถนัด เพราะมันทำให้ผมนึกถึงจัสมินทรา...คนรักที่ผมยอมแลกแม้แต่ชีวิต แต่ตอนนี้เธอก็ได้ตายจากผมไปนานแล้ว แล้วผมยังจะต้องคิดทำไมอีก

ผมควรจะลืมมันสิ

"คู่หมั้นของเราตะ.... เออ เราไม่มีคู่หมั้นหรอก" ไม่ได้สิ...อย่าให้เจ้าถิ่นรู้อะไรมากไปกว่านี้เลย ยิ่งเป็นเด็กฉลาดแกมโกงขนาดนี้ด้วย มันยิ่งไม่ปลอดภัยสำหรับผม เพราะผมไม่อยากให้มันหาเรื่องมาต่อรองผมอีก

"จริงหรอวะ" แต่แล้วอีกฝ่ายกลับแสดงสีหน้าดูดีใจมากเมื่อผมพูดแบบนั้นออกไป นี่อย่าบอกนะว่าเจ้าดีใจที่เราไม่มีคู่หมั้นน่ะ ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ต้องมีใจให้เราบ้างสิ

ให้ตายเถอะ...เจ้าช่างน่ารักจริงๆ

"แล้วเจ้าจะตกลงมั้ย"

ตกลงสิ...ตกลงที่จะเข้ามาอยู่ภายในอ้อมกอดเรา

"ตกลงอะไร กูไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกเว้ย กูต้องดูความประพฤติมึงก่อน" ดูความประพฤติของผมเนี่ยนะ หึๆ ทำอย่างกับผมเป็นเด็กน้อยไปได้ ผมแก่จนจะลงโลงอยู่แล้ว

"แล้วมันนานเท่าไหร่กว่าเจ้าจะดูความประพฤติเราเสร็จ" ถ้านานมากคงไม่มีต่อตัวผมแน่

"ทำไม มึงรอไม่ได้รึไง!!" นั่น...เอาแล้วไง น้ำเสียงแบบนี้ กำลังอารมณ์เสียอีกแน่ อารมณ์แปรปรวนง่ายจริงๆเด็กคนนี้

"รอได้สิ แต่ตอนนี้เราขอกอดเจ้าก่อนได้มั้ย" เราคิดถึงเจ้าจริงๆ อยากกอด อยากหอม อยากสัมผัสให้ทั่วร่างขาวเนียนของเจ้ามาก

"มึงนี่!!! ขออะไรได้เสื่อมมาก อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะมึง" แล้วนิ้วเรียวก็ชี้หน้าด่าผมเสียงสูง ผมนี่แทบจะผงะหงายหลังเพราะไม่เคยเจอใครที้กล้าทำแบบนี้ใส่ นี่มันเป็นคนแรกจริงๆนะที่ไม่เคยคิดจะกลัวผมเลยสักนิด

แป่ว....แห้วอีกแล้ว สองวันแล้วนะ สองวันแล้วที่ผมไม่ได้กอดมัน ผมจะคลั่งตายแล้วจริงๆ

หน้าผมนี่สลดไปเลยครับ ผมก้มหน้าลงอย่างผิดหวังก่อนจะเดินถอยหลังเพื่อออกจากห้องนี้

ใจร้ายที่สุด...ทำไมถึงได้ใจร้ายกับเราขนาดนี้

"มึงจะไปไหน" แต่แล้วเสียงห้วนก็ขัดผมขึ้นด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัวมาก ผมเลยหยุดเดินแล้วเงยหน้าขึ้นมามอง...ก็เห็นมันกำลังยืนจังก้าจ้องหน้าผมเขม็ง

"เราจะไปหา..../มึงจะไปหาผู้หญิงพวกนั้นอีกใช่มั้ย!!"

เห้ย! ไม่ใช่! ผมจะไปหานีสรีนต่างหาก

"ไม่ใช่นะ!" พอได้ยินแบบนั้นก็รีบปฏิเสธขึ้นทันควัน แต่มือเรียวกลับเท้าเอวเหมือนกำลังจะบอกกับผมว่าองค์กำลังจะลง ก่อนจะขึ้นเสียงเรียกผมให้เข้าไปหา

"มึงมานี่เลยนะมึง!"

หา...ทำไมมองเราอย่างนั้นล่ะ

"กูบอกให้มานี่ไง!"

"อ๊ะ! เจ็บนะ" แต่แล้วอยู่ดีๆมันก็ตรงดิ่งเข้ามาหยิกเอวผมเข้าอย่างจัง แถมยังดึงเอวผมให้ล้มตัวนั่งบนโซฟาอีก เจ็บมากเลยครับ จี๊ดขึ้นสมองเลยอะ แถมมีบิดเล็กน้อยด้วย มันยิ่งเจ็บเข้าไปใหญ่

"มึงนั่งนี่แหนะ ห้ามไปไหนนะมึง" มันสั่งผมเสร็จก็ล้มตัวนั่งลงข้างๆ นี่อย่าบอกผมนะว่ามันกำลังหึงผมอยู่ แล้วหึงแรงสะด้วย

"เจ้าหึงเราหรอ" ต้องแกล้งสะหน่อยแล้ว

"หึง!! อย่างกูนี่นะหึงมึง หึ ฝันไปเถอะ กูอิจฉาต่างหากที่มึงจะได้คั่วสาว"

!!!

"นี่เจ้าว่าอะไรนะ!!"

ทำไมถึงพูดอย่างกับต้องการสาวๆงั้นแหนะ

นี่เจ้ามีเราแล้วนะ! ยังคิดจะมีคนอื่นอีกหรือไง...ไม่ได้แล้วอย่างนี้ สงสัยต้องจัดการให้ขัดหลาบ!

"ก็กูขอนิดขอหน่อยไม่ให้ อย่างนั้นมึงก็ต้องอดด้วย แม่.งเสียดายว่ะ สวยๆทั้งนั้น"

หือ!

"เจ้าถิ่น!!!!" เลือดผมจะขึ้นหน้าอยู่แล้วนะ มันพูดแบบนั้นได้ยังไงกัน

"อะไร!! มึงหวงอีกแล้วนะ หยุดเลยนะมึง"

หวงอะไรเล่า! เจ้าเด็กนี่!

"ทำไมเจ้าชอบยั่วโมโหเรานักนะ!" มันไม่รู้รึไงมาผมหวงมันต่างหาก ร่างกายนี้ หัวใจดวงนี้มันต้องเป็นของผมทั้งหมด

ของผมคนเดียวเท่านั้น!

"มึงก็อย่ายั่วโมโหกูก่อนสิ" นี่เจ้ากำลังเถียงเราอยู่นะ!

"เราไปยั่วเจ้าตอนไหน"

"ทุกตอนนั่นแหละ"

"เจ้าดื้อกับเราอีกแล้วนะ" ดื้อเกินไปแล้ว เถียงคำไม่ตกฝาก แถมยังคิดอะไรพิเรนทร์ๆอีก

"นี่กูดื้ออีกแล้วหรอวะ กูแค่ไม่ยอมมึงเองอะ มึงแม่.งใส่ร้ายว่ะ" ท่าทีมันเริ่มอ่อนลงมากเลยครับพอผมว่ามันว่าดื้อ มันคงกลัวผมจะลงโทษมันอีก

"งั้นก็ทำตัวน่ารักๆกับเราสิ"

"ทำไรคือน่ารักๆสำหรับมึงวะ" ทำหน้างงได้น่าฟัดมากเถอะ

"อย่างเช่น อาบน้ำให้เราไง"

"ห๊ะ! มึงหลอกฟันกูแน่ กูไม่หลงกลมึงหรอก กูไม่ได้โง่นะเว้ย!!" รู้ทันอีก แต่ผมก็ไม่ยอมปล่อยให้หลุดไปง่ายๆหรอก

ดื้อๆอย่างเจ้ามันต้องเจอของจริงอย่างเรา!

"หรือว่าเจ้าจะให้เรากอด เลือกเอา เพราะยังไงเจ้าก็ขัดเราไม่ได้" หึ หน้านี่หงิกไปแล้วครับ กำลังหาทางหนีผมแน่ ถ้างั้นผมก็ต้องชิงลงมือก่อน

"อ๊ะ!"

ผมเลยรีบอุ้มมันเข้าอกก่อนจะเดินออกจากห้องไปที่ห้องนอนของผมอย่างรวดเร็ว มันเองก็ตกใจร้องเสียงหลงใหญ่ แถมทุบไหล่ผมดังอักๆให้ปล่อยตัวเอวลง

"ทำไรวะ ปล่อยกูนะเว้ย กูไม่ไปกับมึง" ดิ้นไปเถอะ ยังไงก็ไม่รอดหรอก

"ไอ้ชีค ไอ้เหี้.ย มึงขัดใจกูอีกแล้วนะ" หึๆ ขัดใจหรอ ถ้าขัดแล้วได้เจ้าคืนนี้มันก็โอเคนะ

เรายอม..ทุกอย่างเลย

หึๆ

"ฝ่าบาท เกิดอะไรขึ้นพะยะค่ะ" อาซลานคงตกใจที่มีเสียงดังโหวกเหวกขึ้นเลยวิ่งมาดูผม แต่เจ้ามาได้ถูกจังหวะจริงๆ ช่างเป็นคนรู้ใจเราที่สุด

"อาซลาน ช่วยผมด้วย มันจะแกล้งผม"

"แกล้งหรอครับ" มันคงจะงงที่เจ้าถิ่นพูด แต่ขอโทษเถอะ อาซลานน่ะฟังคำสั่งของผมคนเดียว

"เปิดประตูห้องให้เราหน่อยอาซลาน"

"พะยะค่ะ" ถึงจะสับสนกับสิ่งที่เห็น แต่อาซลานก็ยังรีบวิ่งไปเปิดประตูให้ผมเข้าห้องอย่างไวก่อนจะสั่งทหารหน้าห้องให้ถอยออกมา รู้ใจเราตลอด แต่หน้าเจ้าถิ่นตอนนี้นี่อึ้งไปเลยครับ

"ท่านชีคต้องการเทียนหอมด้วยหรือไม่"

เทียนหอมหรอ

อืม...สำหรับเจ้าถิ่นคนนี้ในเวลานี้มันคงต้องใช้สินะ

หึ

"เอาสิ เราจะขาดมันไปได้ยังไงกัน"

ขาดไป...มันก็ไม่สนุกสิ

หึๆ

"ปล่อยกู อาซลานกูเกลียดมึง!!!"

"ปิดประตูให้เราด้วย"

ปัง!!

ปึก!!

"โอ๊ย!! ปล่อยกูเบาๆหน่อยไม่ได้รึไง มึงมันไอ้เหี้ยซาดิส" พอหลุดได้นี่ปากเก่งใส่ผมอีกแล้วนะ เดี๋ยวเถอะ...เดี๋ยวเจอดีแน่

"มานี่มา เราถอดเสื้อให้" ถึงจะด่าผมยังไงผมก็ยังคงทำตีมนไม่รู้เรื่อง จนผมทำท่าจะเข้าไปถอดเสื้อให้มันแต่มันกับหมุนตัวไปหลบอีกฝั่งของเตียง เหมือนกับรู้ว่าผมต้องการอะไร

ไวเป็นลิงเชียว

"ไม่อาบเว้ย กูชอบแบบซกมก มึงจะอาบก็ไปอาบสิวะ" ไม่ว่าเปล่า แต่เจ้าตัวรีบเอาหมอนมาปิดร่างกายตัวเองเป็นพลันวัน ผมเห็นแล้วก็ขำ แต่มันกลับทำให้ผมยิ่งอยากจะชนะ

หัวหมออีกแล้ว

"ก็ได้ แต่ถ้าเราอาบเสร็จแล้วยังไม่เห็นเจ้ามาอาบน้ำให้เรา ออกมาเจ้าโดนแน่"

เอื้อก!

เสียงกลืนน้ำลายลงคอจากมันเล่นเอาผมขำเลยครับ มันกลัวผมจริงๆหรอเนี่ย ปากนี่เก่งตลอดแต่พอเอาเข้าจริงๆดันมากลัวผมปล้ำมันเนี่ยนะ

เด็กหนอเด็ก

"เราไปรอข้างในนะ" ผมทิ้งทวนไว้แค่นั้นก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ผมจัดแจงถอดเสื้อผ้าออกจนหมดก่อนจะก้าวเท้าลงไปในสระน้ำขนาดสิบคนลงก็ยังไหว ผมชอบอาบน้ำแบบนี้...แช่น้ำร้อนไปด้วยพักผ่อนไปด้วย ยิ่งมีคนมานวดให้ผมเบาๆยิ่งสบาย ว่าแต่มันจะไม่เข้ามาจริงๆนะหรอ

ชักจะเอาใหญ่แล้วนะเจ้าถิ่น

แอ๊ด....

แต่แล้วเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นเบาๆ มันเรียกอารมณ์ผ่อนคลายของผมให้ตื่นตัว ผมเลยหันไปมองร่างเพรียวที่เดินเข้ามาอย่างกล้าๆกลัวๆ มือเรียวนั่นกำเข้าด้วยกันจนแน่น แถมยังถือแจกันดอกไม้เข้ามาด้วย เห็นแล้วผมก็อดขำไม่ได้ มันน่ารักจริงๆ ให้ตายสิ

"แค่อาบน้ำใช่มั้ยวะ" กลัวรึไงกัน แต่ถ้าเจ้าต้องการให้เราตอบเพื่อความสบายใจเราก็จัตอบให้

"อืม แค่อาบน้ำ"

แล้วหลังจากนั้น...ก็แล้วแต่อารมณ์มันจะพาไปแล้วกันนะ

เจ้าถิ่น

หึๆ

************************************************************

130529

ไอ้ท่านชีคหื่น!! หลอกเด็ก!! 555