คาสโนวี่น่าใส่เดิมพันหัวใจนายเพลย์บอย
9.2
เขียนโดย PPreaw
วันที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.52 น.
10 ตอน
1 วิจารณ์
17.84K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 20.01 น. โดย เจ้าของนิยาย
9) ไม่รักคงไม่ทำแบบนี้
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ตอนที่ 9
ไม่รักคงไม่ทำแบบนี้
ก๊อก ก๊อกๆ
"ประตูไม่ล็อกครับแม่!!" ฉันเปิดประตูเข้าไปเจอเพ้นต์บอลนอนหลับอยู่บนเตียง ห้องรกขนาดนี้เลยหรอเนี่ย
"แม่วางไว้ตรงนั้นแหละครับเดียวเพ้นต์ไปกิน"ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียง ตอบโดยที่ไม่ลืมตา และฉันก็ว่างข้าวต้มไว้ที่โต๊ะ และก็เก็บกวาดห้อง ทำความสะอาดไม่นานแต่ร่างสูงยังไม่ตื่นนี้มัน6โมงแล้วนะนายนอนตั้งแต่ 4 โมง นี้มัน3 ชั่วโมงแล้วนะ ทำไมยังไม่ตื่นอีก
"เพ้นต์บอล ตื่นได้แล้ว ตื่นมากินข้าวได้แล้ว"
".......zzz"
"นี่นายขี้เชาขนาดนี้เลยหรอ ตื่นได้แล้ว"
"อืม ตื่นแล้วzzz"
ฉันเขย่าทำทุกวิถิทางเพื่อให้หมอนี้ตื่นขึ้นมากินข้าว และวิธีสุดท้ายที่ฉันทำคือกระโดดทับและก็5 4 3 2.....ตุบ
"โอ๊ย!!!"ร่างสูงที่โดนทับลืมตาขึ้นมาและจังหวะนั้นที่ร่างสูงผลิกตัวทำให้ฉันที่ทับกำลังยืนขึ้นผลิกกลับแล้วก็ ตุบ!!! โอ๊ะ หน้าฉันกับเพ้นต์บอลเหลืออยู่ไม่กี่เซนก็จะโดนกันอยู่แล้ว ฉันที่ตั้งสติได้ก่อนก็รีบลุกขึ้นมานั่งข้างๆเขา แต่รู้สึกว่าตอนนี้น่าร้อนไปหมด
"เธอเข้ามาได้ไง!!!"
"เปิดประตูเข้ามา"
"ไม่ใช่ฉันหมายถึง โอ๊ยๆ ช่างมันเถอะ"
"อ่ะ กินข้าวหน่อย คุณน้าบอกว่านายไม่ค่อยกินข้าว"
"ออกไป!!"
"กินข้าวก่อนแล้วฉันจะออกไป"
"ออกไป"
"กินข้าว...."เพล้ง!!!! ถ้วยข้าวต้มหลุดออกจากมือฉันเมื่อเพ้นต์บอลปัดออก
"....."เพ้นต์บอลดูชะงัดนิดนึ่งแล้วก็นอนลงแล้วหันหน้าไปทางอื่น
"นายโกรธฉันหรอ"
"......"
"ฉันขอโทษ"
"......."นายนี่คงไม่ยอมง่ายๆฉันเลยขึ้นไปนั่งบนเตียงนั่งข้างๆเขาแต่เขากลับหันน่าหนี
"ฉันขอโทษ..."
"ออกไป"
"ถ้านายไม่ยอมคุยกับฉัน ฉันก็ไม่ไป"
"ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ"
"นาย.....ชอบ....ฉันใช่ไหม?"
"ใครบอกเธอ ฉันไม่เคยชอบเธอ"
"อย่าโกหก หันน่ามามองฉันสิ เพ้นต์บอล อึก อึก อึก " ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆนํ้าตาบ้าก็ไหลออกมาซะงั้น ฉันทุกคนรู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับนายแต่ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าฉันห่วงนายเวลาที่ฉันไม่เห็นนายฉันคิดถึงนาย เพราะฉันรักนาย
"เธอ ร้องไห้ทำไม"เพ้นต์บอลดูตกใจเล็กน้อยที่เห็นฉันร้องไห้
"ฉันขอโทษ อึก อึก"เพ้นต์บอลลุกขึ้นมารวบตัวฉันเข้าไปกอดแต่ฉันกลับไม่ดิ้นปล่อยให้เขากอดปลอบ
"ยัยบ้า!! ร้องทำไมเนี่ย ฉันต่างห่างที่ควรร้องไห้ "
"อึก อึก"
"ยัยบ้า หยุดร้องนะ"
"นายกอดฉันทำไม นายไม่ได้รักฉัน นายกอดฉันทำ...... "คำพูดของฉันถูกกลืนไปเมื่อริมฝีปากของเพ้นต์บอลประกบลงบนปากของฉันและจูบซับนํ้าตาให้อย่างอ่อนโยน และกระซิบที่ข้างหู
"ไม่รักคงไม่ทำแบบนี้หรอ ยัยบ้า"
ไม่รักคงไม่ทำแบบนี้
ก๊อก ก๊อกๆ
"ประตูไม่ล็อกครับแม่!!" ฉันเปิดประตูเข้าไปเจอเพ้นต์บอลนอนหลับอยู่บนเตียง ห้องรกขนาดนี้เลยหรอเนี่ย
"แม่วางไว้ตรงนั้นแหละครับเดียวเพ้นต์ไปกิน"ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียง ตอบโดยที่ไม่ลืมตา และฉันก็ว่างข้าวต้มไว้ที่โต๊ะ และก็เก็บกวาดห้อง ทำความสะอาดไม่นานแต่ร่างสูงยังไม่ตื่นนี้มัน6โมงแล้วนะนายนอนตั้งแต่ 4 โมง นี้มัน3 ชั่วโมงแล้วนะ ทำไมยังไม่ตื่นอีก
"เพ้นต์บอล ตื่นได้แล้ว ตื่นมากินข้าวได้แล้ว"
".......zzz"
"นี่นายขี้เชาขนาดนี้เลยหรอ ตื่นได้แล้ว"
"อืม ตื่นแล้วzzz"
ฉันเขย่าทำทุกวิถิทางเพื่อให้หมอนี้ตื่นขึ้นมากินข้าว และวิธีสุดท้ายที่ฉันทำคือกระโดดทับและก็5 4 3 2.....ตุบ
"โอ๊ย!!!"ร่างสูงที่โดนทับลืมตาขึ้นมาและจังหวะนั้นที่ร่างสูงผลิกตัวทำให้ฉันที่ทับกำลังยืนขึ้นผลิกกลับแล้วก็ ตุบ!!! โอ๊ะ หน้าฉันกับเพ้นต์บอลเหลืออยู่ไม่กี่เซนก็จะโดนกันอยู่แล้ว ฉันที่ตั้งสติได้ก่อนก็รีบลุกขึ้นมานั่งข้างๆเขา แต่รู้สึกว่าตอนนี้น่าร้อนไปหมด
"เธอเข้ามาได้ไง!!!"
"เปิดประตูเข้ามา"
"ไม่ใช่ฉันหมายถึง โอ๊ยๆ ช่างมันเถอะ"
"อ่ะ กินข้าวหน่อย คุณน้าบอกว่านายไม่ค่อยกินข้าว"
"ออกไป!!"
"กินข้าวก่อนแล้วฉันจะออกไป"
"ออกไป"
"กินข้าว...."เพล้ง!!!! ถ้วยข้าวต้มหลุดออกจากมือฉันเมื่อเพ้นต์บอลปัดออก
"....."เพ้นต์บอลดูชะงัดนิดนึ่งแล้วก็นอนลงแล้วหันหน้าไปทางอื่น
"นายโกรธฉันหรอ"
"......"
"ฉันขอโทษ"
"......."นายนี่คงไม่ยอมง่ายๆฉันเลยขึ้นไปนั่งบนเตียงนั่งข้างๆเขาแต่เขากลับหันน่าหนี
"ฉันขอโทษ..."
"ออกไป"
"ถ้านายไม่ยอมคุยกับฉัน ฉันก็ไม่ไป"
"ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ"
"นาย.....ชอบ....ฉันใช่ไหม?"
"ใครบอกเธอ ฉันไม่เคยชอบเธอ"
"อย่าโกหก หันน่ามามองฉันสิ เพ้นต์บอล อึก อึก อึก " ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆนํ้าตาบ้าก็ไหลออกมาซะงั้น ฉันทุกคนรู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับนายแต่ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าฉันห่วงนายเวลาที่ฉันไม่เห็นนายฉันคิดถึงนาย เพราะฉันรักนาย
"เธอ ร้องไห้ทำไม"เพ้นต์บอลดูตกใจเล็กน้อยที่เห็นฉันร้องไห้
"ฉันขอโทษ อึก อึก"เพ้นต์บอลลุกขึ้นมารวบตัวฉันเข้าไปกอดแต่ฉันกลับไม่ดิ้นปล่อยให้เขากอดปลอบ
"ยัยบ้า!! ร้องทำไมเนี่ย ฉันต่างห่างที่ควรร้องไห้ "
"อึก อึก"
"ยัยบ้า หยุดร้องนะ"
"นายกอดฉันทำไม นายไม่ได้รักฉัน นายกอดฉันทำ...... "คำพูดของฉันถูกกลืนไปเมื่อริมฝีปากของเพ้นต์บอลประกบลงบนปากของฉันและจูบซับนํ้าตาให้อย่างอ่อนโยน และกระซิบที่ข้างหู
"ไม่รักคงไม่ทำแบบนี้หรอ ยัยบ้า"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ