คาสโนวี่น่าใส่เดิมพันหัวใจนายเพลย์บอย

                                                   ตอนที่
                                                   ครั้งแรก
                                                  
"อิน มีคนมาหาแกนะ"ยัยนานาเพิ่งมาถึงโรงเรียนบอกว่ามีคนมาหาฉันไงหรอ
"ใครหรอ  อยู่ไหนล่ะ"
"หน้าห้องนะ แต่แกไม่ต้องไปก็ได้นะ ฉันว่ามันไม่จำเป็น"อะไรของยัยนี้บอกว่ามีคนมาหาฉัน แต่ไม่ให้ฉันไปเจอ  แปลกคน
"ยัยโกงฉันนี้ยัยนานา"ออฉันพอจะรู้แล้วว่าทำไมยัยนี้ไม่ยอมให้ฉันไปเจอ ที่แท้ก็ออกัส(แฟนเก่า)นี้เอง
"นายมาทำอะไรที่นี่ "`ฉัน
"อิน เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม  ฉันขอโทษในสิ่งที่ฉันทำลงไป"ออกัส
"ทีตอนทำไม่รู้จักคิด "นานา
"ฉันกลับไปหานายไม่ได้หรอ เพราะฉันคบกับเพ้นต์บอลแล้ว"ฉัน
"ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่านายนั้นเจ้าชู้เพลย์บอย"ออกัส
"ถึงเขาจะเจ้าชู้แต่เขาก็ไม่เคยคบใครพร้อมกันทีล่หลายคน"ฉัน
  หลังเรียนเลิก
"อินให้ฉันไปส่งนะ"
"นี้นายอีกแล้วหรอ ออกัสยัยอินมันไม่กลับไปคบกับนายหรอนะพอนายทำกับมันไว้้หนักเกินกว่าที่จะรับไหวแล้ว  ไปเถอะอิน"
"อินเดียว   คุยกันก่อน"
 
 
[บันทึกพิเศษ:เพ้นต์บอล]
 
วันผมนัดให้ยัยตัวแสบมาเจอที่สวนสาธารณะของหมู่บ้านหลังเรียนเรียนผมมารอเธอก่อนเรื่องเมื่อวานก่อนรบกวนใจผมมากไม่ใช่เรื่องที่ยัยนั้นรู้จักกับแม่ผมหรอนะ แต่เป็นเรื่องยัยนั่นกับไอ้กัสผมเพิ่งรู้ว่าสองคนนั้นเคยคบกันและมันก็เป็นเรื่องทำให้ไอ้กัสมายืนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้
"นายรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี้"
"ฉันรู้เพราะอินบอกกับฉับว่าจะมาหาแฟนของเธอที่สวนสาธรณะแห่งนี้ แล้วฉันก็คิดว่าผู้ชายคนนัั้นต้องเป็นแก ไอ้เพ้นต์"
"แล้วแกมีอะไรกับฉัน"ยัยตัวแสบนี้ บ้าจริงๆทำไมต้องบอกกับไอ้กัสว่าผมเป็นแฟนเธอถึงผมอยากจะเป็นก็เถอะแต่ยัยนั้ยกลับพูดออกมาทั้งที่ฟื้อใจตัวเอง ผมรู้ว่ายัยนั้นไม่ได้คิดอะไรกับผมหรอ แต่ที่เธอทำไปคงจะประชดไอ้กัสแค่นั้นและ ผมคิกว่า เธอยังรักหมอนี้อยู่
"ฉันอยากจะขออินคืน"
"แต่อินไม่ใช่สิ่งของ"อีกด้านหนึ่งของสวนสาธรณะพินอินกับนานาแอบยืนฟังเพ้นต์บอลกับออกัสคุยกันอยู่
"ใช่ฉันรู้ว่าอินไม่ใช่สิ่งของแต่ฉันของเถอะ  เห็นแก่ความเป็นเพื่อนที่ฉันกับแกเคยมีมา"
"ฉันยอม ....ยอมให้แกมาโดยตลอดแต่ผู้หญิงคนนี้  ฉันคงยอมให้แกไม่ได้"
"แกรักเธอไงหรอ  แกเคยรักใครเป็นด้วยหรอ"
"ฉันไม่รู้หรอนะแต่ก่อนฉันเป็นยังไง  แต่ตอนนี้ฉันรักเธอ  ฉันรักพินอิน  กัสนายจะต่อยฉันก็ยอม   แต่ที่ฉันยอมไม่ได้คืนปล่อยพินอินให้กับแก"
"ไม่ฉันจะไม่ปล่อยอินให้แกเด็ดขาด ไอ้เพ้นต์ "  ผวัก  ผวัก!!! ออกัสเข้าใกล้เพ้นต์แล้วอัดมัดใส่เพ้นต์สองมัด แต่เพ้นต์หรอจะให้ต่อยฟรีๆ เพ้นต์สวนกลับไปสองมัดเช่นกัน แล้วก็เกิดการต่อยกันแบบไม่มีใครยอมใครเลยจนมีคนวิ่งเข้ามาห้ามและคนคนนั้นกลับทำให้เพ้นต์ที่กำลังจะต่อยกัสชะงัดทำให้กัสสวนกลับจนทำให้เพ้นต์งายหลังเลยทีเดียว 
"พอได้แล้วเพ้นต์ นี้นาทำอะไร  "
"อิน เธอมาตั้งแต่เมื่อไร"ผมเพิ่งเห็นว่าอินกับนานามา  และสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกพูดไม่ค่อย และเสียใจมากที่สุดคือ  อินไม่แม้จะหันกลับมามองผมเลยเธอกลับไปหาไอ้กัส 
"กัสเป็นไงบ้าง  ไหวไหม เดียวฉันไปส่งที่บ้าน"
"อืม"
หลังจากที่อินพาไอ้กัสไปส่งบ้านผมจึงไปนั่งที่โต๊ะแถวนั้น  ยัยนาจึงเดินเข้าหาผม
"เป็นไง  เจ็บมากไหม"
"ไม่หรอ ไม่รู้สึกเลยต่างหาก "
"ฉันไม่ได้หมายถึงแผลแก ฉันหมายถึงหัวใจแกนะเจ็บมากไหม"
"....ทำไม....ทำไมนาทำไม....ทำไมยัยนั้นไม่เคยลืมไอ้กัสได้เลยทำไม......"
"นายเข้าใจผิดแล้วล่ะ"
"ไม่ฉันเข้าใจทุกอย่างดี  ฉันเข้าใจ  ยัยนั้นไม่เคยลืมรักที่เธอเคยมีเลย...."
"ไม่หรอ ทุกอย่างที่อินทำไปมีเหตุผล"
"เหตุผลที่จะได้ไปจากฉันงั้นหรอ  หึ"
"เดียวแกก็จะเข้าใจเอง"
"อึก .............ฉันทำไมได้  ทำไม่ได้  ยัยนั้นเป็นคนแรกที่ทำฉันเป็นนี้ ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยนา....."
"ถ้าแกอยากร้องแกก็ร้องมาเถอะฉันจะอยู่เป็นเพื่อนแกเอง"
อึก อึก  ผมไม่รู้ว่าผมรักเธอตั้งแรกเมื่อไรแต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมรักเธอผมไม่อยากปล่อยเธอให้ใครแต่สิ่งที่ผมทำได้ก็คืนปล่อยเธอไปตามที่เธอต้องการ  ผมจะไม่ไปรบกวนเธออีกและผมจะไม่ไปให้เธอเห็นน่าอีก  ผมคงทำได้แค่นี้  
 
                                                            [จบบันทึก:เพ้นต์บอล]