รักอันตราย ก๊วนรัก ท้าทาย หัวใจ มาเฟีย 18+
9.4
เขียนโดย pu_mong
วันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.19 น.
21 chapter
36 วิจารณ์
106.74K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 18.49 น. โดย เจ้าของนิยาย
12) ป้อนใหหน่อย ><
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ คฤหาสน์โรจนธนันต์ชัย
ติ่ง ติง ติง ติ๊ง...
เสียงริงโทนของฉันดังขึ้น ฉันวางเจ้าวินที่อุ้มอยู่วางไว้บนเตียงและเดินไปรับโทรศัพท์ โนอาห์โทรมา
"มีอะไร - -"
(ใจเย็นๆสิ ฉันยังไม่พูดอะไรเลย -3-)
"รีบๆพูดมา - -"
(โอเคครับ วันนี้เราจะไปอัมพวากันนะ ) อัมพวา ไปทำไม?
"ไปทำไม ?"
(ก็คำใบ้มันบอกว่าอัมพวาไม่ใช่เหรอ ฉันคิดว่าคำใบ้ต่อไปมันต้องอยู่ที่นั่นแน่ๆ ) อืม...น่าคิดนะ
"มารับกี่โมงล่ะ "
(ก็จะออกไปเลยตอนนี้ ประมาณ 10 นาทีพอไหม)
"ไปกี่วัน"
(ก็จนกว่าจะหาคำใบ้เจอนั่นแหละ ) คงจะอีกนาน -3-
"โอเค ตามนั้น " ฉันกดวางสายและไปหยิบกระเป๋าสะพายใบใหญ่มาใส่เสื้อผ้าประมาณ 10 ชุด ฉันเดินไปหากระเป๋าใส่สัตว์เลี้ยงที่สามารถถือไปได้มันมีลักษณะคล้ายๆกระเป๋าใส่เครื่องสำอาง และวางเจ้าวินในนั้นตามด้วยกระเป๋าผ้าที่ใส่นมเสือและอาหารเสริมสำหรับวิน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ฉันเดินไปเปิดประตู ก็ปรากฎว่าป้านวลเป็นคนมาเคาะประตู
"มีอะไรเหรอคะ ป้านวล "
"คุณโนอาห์มาแล้วค่ะ " ทำไมมาเร็วจังนี่มันแค่ห้านาทีเองนะ แต่เอาเถอะ ฉันเก็บของเสร็จแล้วนี่
"ป้านวลคะ ให้คนมาขนของด้วยนะคะ " ฉันหยิบ กระเป๋าที่ใส่วินและกระเป๋าสะพายใบเล็กมาสะพายลงมาข้างล่าง ก็เห็นโนอาห์นั่งอยู่บนโซฟา เขาลุกขึ้นและเดินมาหาฉัน และหยิบกระเป๋าใส่วินไปถือ เขาไม่กลัววินแล้วเหรอ 0.0?
"นายไม่กลัววินแล้วเหรอ 0.0?"
"กลัวสิ "
"แล้วนายถือนั่นทำไม "ฉันพูดพร้อมชี้ไปที่กระเป๋าที่วินอยู่
"ก็กระเป๋าใส่เครื่องสำอางธรรมดาไม่ใช่เหรอ หรือว่า...!!"
ฉันพยักหน้าทำนองว่าเป็นอย่างที่เขาคิด นั่นก็คือ วิน...อยู่ในนั้น
"เห้ย!! " เขาพูดพร้อมยื่นกระเป๋านั้นมาให้ฉัน ฉันรีบรับมาเพราะกลัวเขาทำตก
"ส่งดีๆสิ เกือบตกแล้วนะ -3-"
"ก็ ฉันกลัวนี่!! เธอจะพามันไปอัมพวาด้วยเหรอ 0o0!!!"
"ก็ใช่น่ะสิ ปล่อยให้อยู่ที่นี่ไม่มีคนดูแล คราวก่อนไปอังกฤษฉันลืมพากระเป๋านี่มาเวลาไปไหนมาไหนมันก็ไม่สะดวกแต่คราวนี้สะดวกแล้วเเหละ ^^" ฉันพูด
"-o-!!"
"ยืนอยู่ทำไม จะไปไหมอัมพวา " เขาเดินไปที่รถอย่างงงงง คงจะกลัววินมากสินะ ฉันเดินตามเขาไปที่รถและเปิดประตูเข้าไปนั่งที่เบาะข้างคนขับ ฉันเปิดกระเป๋าที่ใส่วินออกเพื่อให้อากาศวินหายใจ เขาเปิดประตูเข้ามานั่งตรงเบาะคนขับและเคลื่อนรถออกไปอัมพวา
ระหว่างทาง 12.00 am.
"นาย แวะเซเว่นที่ปั๊มต่อไปด้วยนะ เที่ยงแล้ว หิว " ฉันพูดพร้อมเล่นกับวินไปด้วย เขามองมาอย่างไม่สบอารมณ์นัก
" -^-"
"นี่ วินไม่ได้ดุหรอกนะ น่ารักจะตาย ถ้านายลองมาเล่นด้วยนายจะรู้ว่ามันน่ารัก " ฉันพูดปลอบใจเขา เนื่องจากเขาดูกลัววินเอามาก
"ฉันจะพยายาม " เขาพูดขณะที่เลี้ยวรถไปที่ปั๊มพอดี
"นายจะกินอะไรไหม " ฉันพูดขณะเตรียมกระเป๋าตังค์
"ไม่เอา ฉันไม่ชอบกินเวลาขับรถ "
"ตามใจ อย่ามาพลอยฉันกินก็แล้วกัน " ฉัพูดพร้อมเปิดประตูออกจากรถและเดินเข้าเซเว่น และเดินไปหยิบมาม่าคัพไปเติมน้ำร้อน และอิชิตันสีเขียวมา แต่ฉันสังหรใจว่าเขาจะพลอยกินของฉัน ฉันเลยไปหยิบฟาร์มเฮาส์หน้าเนยมาด้วยหนึ่งแผ่น ฉันไปจ่ายตังค์และเดินขึ้นรถ เขามองฉันและขัยรถออกไป ฉันเปิดฝามาม่าที่สุกได้ที่แล้วอกทำให้กลิ่นฟุ้งกระจายไปทั่วรถ ฉันหยิบซ่อมมาและกินมาม่าไปหนึ่งคำ เขาหันมามองฉันทำนองว่าอยกกินบ้าง เห็นบอกว่าไม่กินเวลาขับรถไม่ใช่เหรอ -*-
"กินไหม " ฉันถามเขาไปกินไป
"กิน ^^" นี่แหละ สิ่งที่ฉันสังหรใจไว้ -*- ฉันหยิบฟาร์มเฮาสหน้าเนยส่งให้เขา
"ไม่ได้อยากกินฟาร์มเฮาส์ อยากกินมาม่า " นั่นไง เขาพลอยของฉัน เอาเถอะฉันกินฟาร์มเฮาส์แทนก็ได้ ถึงแม้อยากกินมาม่ามากก็ตาม TT ฉันยื่นมาม่าไปให้เขา
"ป้อนให้หน่อย ฉันขับรถอยู่ ^^" เขาพูด
"มากเรื่อง กินเองถ้ากินไม่ได้ก็ไม่ต้องกิน -*-" ฉันพูดพร้อมวางมาม่าไว้และหันไปแกะขนมปังฟาร์มเฮาส์กิน
"นี่ฉันขับรถอยู่นะ จะกินได้ยังไงเล่า -3-"
"ฮึ่ยย!" ฉนสบถออกมาเพราะอารมณ์เสีย และหยิบถ้วยมาม่าขึ้นมาป้อนให้เขา
"โอ๊ยย!! ร้อนๆๆๆ!!" เขาพูดพร้อมกำมือที่พวงมาลัยแน่นเพราะความร้อน เออ จริงด้วยฉันยังไม่เป่าให้เขาทนี่นา -0-
"ขอโทษ " ฉันพูดพร้อมตักคำใหม่มาเป่าและป้อนให้เขากิน คราวนี้เขาก็กินได้ตามปกติ ฉันก็ตักมาป้อนให้เขาเรื่อยๆจนเหลอประมาณหนึ่งคำเท่านั้น ย้ำ! หนึ่งคำเท่านั้น -*-
"เธอไม่กินเหรอ -0-"
"นายจะบอกตอนหมดเลยไหมล่ะ -*-"
"อ่าว จะหมดแล้วเหรอ -0-"
"เออ! -*-"ฉันพูดพร้อมตักคำสุดท้ายมาป้อนให้เขาและเก็บใส่ถงเซเว่นให้เรียบร้อย และหันมากินขนมปังฟาร์มเฮาส์ต่อจนหมด...
ติ่ง ติง ติง ติ๊ง...
เสียงริงโทนของฉันดังขึ้น ฉันวางเจ้าวินที่อุ้มอยู่วางไว้บนเตียงและเดินไปรับโทรศัพท์ โนอาห์โทรมา
"มีอะไร - -"
(ใจเย็นๆสิ ฉันยังไม่พูดอะไรเลย -3-)
"รีบๆพูดมา - -"
(โอเคครับ วันนี้เราจะไปอัมพวากันนะ ) อัมพวา ไปทำไม?
"ไปทำไม ?"
(ก็คำใบ้มันบอกว่าอัมพวาไม่ใช่เหรอ ฉันคิดว่าคำใบ้ต่อไปมันต้องอยู่ที่นั่นแน่ๆ ) อืม...น่าคิดนะ
"มารับกี่โมงล่ะ "
(ก็จะออกไปเลยตอนนี้ ประมาณ 10 นาทีพอไหม)
"ไปกี่วัน"
(ก็จนกว่าจะหาคำใบ้เจอนั่นแหละ ) คงจะอีกนาน -3-
"โอเค ตามนั้น " ฉันกดวางสายและไปหยิบกระเป๋าสะพายใบใหญ่มาใส่เสื้อผ้าประมาณ 10 ชุด ฉันเดินไปหากระเป๋าใส่สัตว์เลี้ยงที่สามารถถือไปได้มันมีลักษณะคล้ายๆกระเป๋าใส่เครื่องสำอาง และวางเจ้าวินในนั้นตามด้วยกระเป๋าผ้าที่ใส่นมเสือและอาหารเสริมสำหรับวิน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ฉันเดินไปเปิดประตู ก็ปรากฎว่าป้านวลเป็นคนมาเคาะประตู
"มีอะไรเหรอคะ ป้านวล "
"คุณโนอาห์มาแล้วค่ะ " ทำไมมาเร็วจังนี่มันแค่ห้านาทีเองนะ แต่เอาเถอะ ฉันเก็บของเสร็จแล้วนี่
"ป้านวลคะ ให้คนมาขนของด้วยนะคะ " ฉันหยิบ กระเป๋าที่ใส่วินและกระเป๋าสะพายใบเล็กมาสะพายลงมาข้างล่าง ก็เห็นโนอาห์นั่งอยู่บนโซฟา เขาลุกขึ้นและเดินมาหาฉัน และหยิบกระเป๋าใส่วินไปถือ เขาไม่กลัววินแล้วเหรอ 0.0?
"นายไม่กลัววินแล้วเหรอ 0.0?"
"กลัวสิ "
"แล้วนายถือนั่นทำไม "ฉันพูดพร้อมชี้ไปที่กระเป๋าที่วินอยู่
"ก็กระเป๋าใส่เครื่องสำอางธรรมดาไม่ใช่เหรอ หรือว่า...!!"
ฉันพยักหน้าทำนองว่าเป็นอย่างที่เขาคิด นั่นก็คือ วิน...อยู่ในนั้น
"เห้ย!! " เขาพูดพร้อมยื่นกระเป๋านั้นมาให้ฉัน ฉันรีบรับมาเพราะกลัวเขาทำตก
"ส่งดีๆสิ เกือบตกแล้วนะ -3-"
"ก็ ฉันกลัวนี่!! เธอจะพามันไปอัมพวาด้วยเหรอ 0o0!!!"
"ก็ใช่น่ะสิ ปล่อยให้อยู่ที่นี่ไม่มีคนดูแล คราวก่อนไปอังกฤษฉันลืมพากระเป๋านี่มาเวลาไปไหนมาไหนมันก็ไม่สะดวกแต่คราวนี้สะดวกแล้วเเหละ ^^" ฉันพูด
"-o-!!"
"ยืนอยู่ทำไม จะไปไหมอัมพวา " เขาเดินไปที่รถอย่างงงงง คงจะกลัววินมากสินะ ฉันเดินตามเขาไปที่รถและเปิดประตูเข้าไปนั่งที่เบาะข้างคนขับ ฉันเปิดกระเป๋าที่ใส่วินออกเพื่อให้อากาศวินหายใจ เขาเปิดประตูเข้ามานั่งตรงเบาะคนขับและเคลื่อนรถออกไปอัมพวา
ระหว่างทาง 12.00 am.
"นาย แวะเซเว่นที่ปั๊มต่อไปด้วยนะ เที่ยงแล้ว หิว " ฉันพูดพร้อมเล่นกับวินไปด้วย เขามองมาอย่างไม่สบอารมณ์นัก
" -^-"
"นี่ วินไม่ได้ดุหรอกนะ น่ารักจะตาย ถ้านายลองมาเล่นด้วยนายจะรู้ว่ามันน่ารัก " ฉันพูดปลอบใจเขา เนื่องจากเขาดูกลัววินเอามาก
"ฉันจะพยายาม " เขาพูดขณะที่เลี้ยวรถไปที่ปั๊มพอดี
"นายจะกินอะไรไหม " ฉันพูดขณะเตรียมกระเป๋าตังค์
"ไม่เอา ฉันไม่ชอบกินเวลาขับรถ "
"ตามใจ อย่ามาพลอยฉันกินก็แล้วกัน " ฉัพูดพร้อมเปิดประตูออกจากรถและเดินเข้าเซเว่น และเดินไปหยิบมาม่าคัพไปเติมน้ำร้อน และอิชิตันสีเขียวมา แต่ฉันสังหรใจว่าเขาจะพลอยกินของฉัน ฉันเลยไปหยิบฟาร์มเฮาส์หน้าเนยมาด้วยหนึ่งแผ่น ฉันไปจ่ายตังค์และเดินขึ้นรถ เขามองฉันและขัยรถออกไป ฉันเปิดฝามาม่าที่สุกได้ที่แล้วอกทำให้กลิ่นฟุ้งกระจายไปทั่วรถ ฉันหยิบซ่อมมาและกินมาม่าไปหนึ่งคำ เขาหันมามองฉันทำนองว่าอยกกินบ้าง เห็นบอกว่าไม่กินเวลาขับรถไม่ใช่เหรอ -*-
"กินไหม " ฉันถามเขาไปกินไป
"กิน ^^" นี่แหละ สิ่งที่ฉันสังหรใจไว้ -*- ฉันหยิบฟาร์มเฮาสหน้าเนยส่งให้เขา
"ไม่ได้อยากกินฟาร์มเฮาส์ อยากกินมาม่า " นั่นไง เขาพลอยของฉัน เอาเถอะฉันกินฟาร์มเฮาส์แทนก็ได้ ถึงแม้อยากกินมาม่ามากก็ตาม TT ฉันยื่นมาม่าไปให้เขา
"ป้อนให้หน่อย ฉันขับรถอยู่ ^^" เขาพูด
"มากเรื่อง กินเองถ้ากินไม่ได้ก็ไม่ต้องกิน -*-" ฉันพูดพร้อมวางมาม่าไว้และหันไปแกะขนมปังฟาร์มเฮาส์กิน
"นี่ฉันขับรถอยู่นะ จะกินได้ยังไงเล่า -3-"
"ฮึ่ยย!" ฉนสบถออกมาเพราะอารมณ์เสีย และหยิบถ้วยมาม่าขึ้นมาป้อนให้เขา
"โอ๊ยย!! ร้อนๆๆๆ!!" เขาพูดพร้อมกำมือที่พวงมาลัยแน่นเพราะความร้อน เออ จริงด้วยฉันยังไม่เป่าให้เขาทนี่นา -0-
"ขอโทษ " ฉันพูดพร้อมตักคำใหม่มาเป่าและป้อนให้เขากิน คราวนี้เขาก็กินได้ตามปกติ ฉันก็ตักมาป้อนให้เขาเรื่อยๆจนเหลอประมาณหนึ่งคำเท่านั้น ย้ำ! หนึ่งคำเท่านั้น -*-
"เธอไม่กินเหรอ -0-"
"นายจะบอกตอนหมดเลยไหมล่ะ -*-"
"อ่าว จะหมดแล้วเหรอ -0-"
"เออ! -*-"ฉันพูดพร้อมตักคำสุดท้ายมาป้อนให้เขาและเก็บใส่ถงเซเว่นให้เรียบร้อย และหันมากินขนมปังฟาร์มเฮาส์ต่อจนหมด...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ