คฤหาสน์เกมเสี่ยงโชค

     " ฮ้า...เช้านี้อากาศสดใสจังเลย " ฉันเป็นเด็กม.ปลายคนหนึ่งที่รักการอ่านในเรื่องของปริศนามากๆ ฉันอยู่กับเพื่อนกลุ่มหนึ่ง มีสมาชิกอยู่ด้วยกัน 7 คน รวมตัวฉัน ฉันขอแนะนำตัวเลยละกันนะ ฉันชื่อ นารี เพื่อนสาวของฉันคือ แก้ม แก้ว ฟาง เจน และเพื่อนชายของฉันคือ ฟีม ดิว ในวันนี้เรามีนัดที่จะไปไขปริศนาของ คฤหาสน์หลังหนึ่ง ที่ผู้คนต่างหวาดกลัว กับคฤหาสน์หลังนี้มาก
     " นารี นี่ เที่ยงนี้เราไปสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับบ้านหลังนี้กันดีมั้ย และดึกๆเราค่อยไปไขปริศนากัน"
     " จะดีหรอเจนฉันว่ามันน่ากลัวนะ "
     " ใช่แล้วแก้ว ฉันเคยได้ยินนะว่าใครที่จะเข้าไปไขปริศนาในคฤหาสน์หลังนั้นได้นะจะต้องเล่นเกมเพื่อแก้ปมปริศนา และถ้าใครที่แก้ปมไม่ได้นะจะต้องติดอยู่ในคฤหาสน์หลังนั้นเลย "
     " น่ากลัวจังเลยแก้ว แต่แก้มไม่กลัวหรอก พวกเราจะต้องเป็นคนแก้ปมออกมาให้ได้ " - -
 
     ในตอนเที่ยงฉันได้เดินออกไปหาข้อมูลละแวกรอบๆข้างๆคฤหาสน์ ฉันได้ลองสอบถามข้อมูลชาวบ้านแถวนั้น ทุกคนไม่มีใครทราบว่าในคฤหาสน์หลังนั้นมีคนตายกี่คน และตายเพราะอะไร และนั่นเป็นสิ่งที่ฉันจะเข้าไปไขปริศนาเพื่อหาความจริง
 
               ในเวลา 3 ทุ่มฉันและเพื่อได้อีก 6 คนได้นัดเจอกันที่หน้าประตูเข้าคฤหาสน์ บรรยากาสเงียบเหงา วังเวง มีเพียงเสียงหมาหอนเท่านั้น ฉันและเพื่อนเริ่มขนลุกแล้วสิที่จะเข้าไปในบ้านหลังนั้น ทุกคนหันมามองหน้ากันว่าใครจะเดินเข้าไปก่อน " นารีเธอเข้าไปก่อนสิ " " อ่าวเจนทำไมมาเป็นฉันหล่ะ "  เฮ้อสงสัยฉันคงจะต้องเป็นคนที่เข้าคนแรกแล้ว
     แอ๊ด..! ฉันเปิดประตูเข้ามาพร้อมมองเข้ามาในคฤหาสน์ ที่มีสภาพทรุดโทรมมาก ฉันส่องไฟฉายไปทั่วบริเวณพร้อมค่อยๆเดินเข้ามายังคฤหาสน์หลังนี้  ฉันและเพื่อนได้เดินเกาะกลุ่มกันเดินดูรอบๆห้องๆนี้ ทันใดนั้น
     ปั้ง! เสียงประตูปิด.. เพื่อนๆของฉันรีบวิ่งไปที่ประตูและพยายามเปิดแต่กลับเปิดไม่ได้ ฉันคิดว่าหากเราจะออกจากคฤหาสน์นี้เราต้องแก้ปริศนาของคฤหาสน์หลังนี้ให้ได้ ฉันและเพื่อนเลยเดินหาร่องรอยหลักฐานต่างๆ  ฉันเลือบไปเห็นรูปภาพในกรอบที่มีขนาดใหญ่มากอยู่ในห้องโถงนี้ แต่เอ๊..ฉันก็รู้สึกแปลงใจทำไมรูปภาพอื่นๆมันผุพังไปบ้างแล้วแต่ทำไมรูปของผู้หญิงคนนี้ถึงยังได้ดูคงสภาพเช่นเคย ฉันจ้องมองดูอยู่ครู่หนึ่ง จนฉันรู้สึกว่ามีใครมายืนอยู่ข้างหลังฉัน ฉันตัดสินใจหันควับไป แต่ฉันก็ไม่เห็นใครเลย
     ผิ้ว...ผิ้ว...อยู่ๆก็มีลมมาจากไหนไม่รู้ ทั้งๆที่ไม่มีหน้าต่างเลยสักบาน ทุกคนตกใจมากจึงวิ่งกลับไปที่ประตูและทุบประตูเพื่อที่จะออกไป  ฉันจ้องมองที่รูปเดิมปรากฏว่ารูปนั้นกลายเป็นรูปหญิงที่มีสีหน้าเศร้าโศก พวกฉันตกใจจน ลนลานไปทั้งตัว ทันใดนั้นได้มีกล่องใบหนึ่งตกลงมาอยู่ที่ตรงหน้าพวกเรา ปั๊ง.. พวกฉันตกใจมา ลมก็ยังคงพัดอยู่เหมือนเดิม
     นี่มันกล่องอะไรกันนะ ด้วยความที่ฉันสงสัยฉันจึงตัดสินใจเดินเข้าไปเปิดมัน ทั้งๆที่ในใจของฉันมันไม่กล้าที่จะจับต้องมัน ฉันเปิดกล่องลึกลับออกมา ฮ่ะ! ฉันตกใจพร้อมหยิบของในกล่องออกมา นั่นก็คือ เกมบันไดงูหนิ 
     " นารีมันอาจจะดูเหมือนบันไดงูนะแต่ฉันว่ามันแปลกๆอ่ะ "
     " นี่พวกเรามาดูสินี่มันเป็นเกมบันไดงูแต่เป็นแผนที่ของคฤหาสน์นี้นี่หน่า "
      ในตอนนั้นฉันแปลกใจกับเกมๆนี้มากฉันคิดว่าเราจะต้องเล่นเกมในการแก้ปริศนานี้แน่นอน
     " นารีเจนไม่เล่นแน่ๆใครจะเล่นก็เล่นไปเถอะฉันไม่เอาด้วยหรอก "
     " แต่ถ้าเราไม่เล่นเราอาจจะไม่ได้ออกจากบ้านหลังนี้ก็ได้นะ "
     ฉันและเพื่อนๆตกลงที่จะเล่นหรือไม่เล่นกันไม่นานก็ตัดสินใจที่จะเล่นเพื่อที่เราจะได้แก้ปมและออกจากบ้านลังนี้ด้วย ฉันจึงหยิบกติกาขึ้นมาอ่านให้เพื่อนๆฟัง
     1. ให้ผู้เล่นตกลงกันว่าใครจะเล่นในอันดับที่เท่าไหร่
     2. ทำการทอยลูกเต๋า 1 ครั้งแล้วดูว่าได้เท่าไหร่แล้วให้เดินไปตามจำนวนช่องที่เราได้
     3. หากผู้เล่นไปตกที่ช่องไหนแล้วจะต้องทำการไข้ปริศนาหรือเล่นตามคำสั่งของช่องที่เราไปตกลง
     4. หากใครสามารถเดินไปถึงช่องสุดท้ายได้คนนั้นจะเป็นผู้ไขปริศนาได้    
     >หมายเหตุ หากใครทำตามข้อกำหนดของแต่ละช่องไม่สำเร็จจะไม่สามารถเดินต่อไปได้<
     ฉันและเพื่อนๆทุกคนได้เรียนรู้กติกาแล้วและได้เริ่มตกลงอันดับในการเล่น ทุกคนต่างได้กังวลกับข้อกำหนดที่ตัวเองจะไปลงช่องต่างๆ รวมถึงฉันด้วย แต่ฉันและเพื่อนๆจะได้ข้อกำหนดอะไรกันแน่นะ ฉันเริ่มกลัวแล้วสิ
   
 
 
>>> ขอฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคร้า แนวนี้เพิ่งแต่งครั้งแรกอาจจะยังไม่น่ากลัวเท่าไหร่แต่ตอนหน้าจะพยายามทำให้น่ากลัวนะคร้า  <<<