อัคเรศเนตรมนตรา

ข้อความในสมุดเถื่อนของพีร์ที่คุยกับนิวมีข้อความว่า
                   "พีร์ แกชอบอิมจิงมั้ยวะ"
                          "ใช่ <3"
                        "ให้ช่วยจีบมะ"
                "เออ แต่อย่าเพิ่งบอกไออิมนะ"
                            "เออ"
 
แต่ละอักษรที่ฉันอ่านหังใจเต้นแรงมากจนแทบจะหลุดออกมา!!
ความจริงเขาคุยกันเยอะกว่านี้นะแต่ฉันแค่จำไม่ได้
 
เอาไงดีวะถ้าใจเราตรงกันเราจะไปบอกเขาดีมั้ยว่าเราก็ชอบเหมือนกัน!!
ฉันตัดสินใจเดินออกมาจากห้องเรียนแล้วโทรบอกว่าชอบพีร์โดยโทรหาเบอร์เขา
ฉันว่าทำไมเสียงเขาแปลกๆที่ไหนได้นั่นคือนิว!!
 
 
 
เวรละฉันบอกรักผิดคนแล้วนิวก็เดินมาเจอฉันพอดีพร้อมกับเพื่อนอีก2คน
ฉันอธิบายว่า"เราไม่ได้ชอบแกเราโทรผิดเราชอบพีร์"และนิวก็บอกว่า"พีร์ก็ชอบแกเหมือนกัน
ไปบอกมันเลย"ทันใดนั้นพีร์ก็เดินมาพอดี!!!
เหมือนเวลาหยุดหมุนฉันบอกรักพีร์ไป!
และพีร์ก็บอกรักฉันเหมือนกัน!
วันพฤหัสบดีที่26 กันยายน พ.ศ.2556 ฉันได้บอกรักคนที่ฉันรักที่สุดไป..
โอ้ววววว พอเพื่อนๆทั้ง3ได้ยินข่าวก็แพร่สู่ห้องป.6/4อย่างรวดเร็ว
 
เพื่อนเกือบทั้งห้องเฮกันใหญ่หยั่งกับว่าเชียร์ให้เราเป็นแฟนกันมานานแล้วแฮะ
เล่นเอาอาการเขินของฉันทำงานทันที >///< มีเพื่อนคนหนึ่งอาสาทำทะเบียนสมรสให้ด้วย
 
โอ้วมายก๊อด พวกคุณอินจัดขนาดนี้เลยหรอ..แต่ก็ขอบคุง ฮ่าๆๆๆ ^0^
แต่ถึงใจตรงกันแต่ก็ยังไม่มีใครขอเป็นแฟนกันเลยนี่นา..เอาไงดี
 
แล้วเรื่องที่วันก่อนนู้นนนนนที่พีร์บอกว่าชอบคนอื่นมันก็เข้ามาวนในหัว
ฉันไม่แน่ใจว่าเขาลืมยัยนั่นได้รึยังจึงถามไปว่า
                    "แล้วอายกับเรานายจะเลือกใครล่ะ"
                    "เลือกคนนี้ก็ได้"แล้วพีร์ก็ชี้มาที่ฉัน >///<
 
วันนี้ฉันมีความสุขมากๆๆๆๆๆ แบบโลกทั้งใบเป็นสีชมพูเลย ใครทำอะไรก็ไม่โกรธ ฮ่าๆ
และพอเลิกเรียนฉันก็เล่นเฟซบุ๊คพบพีร์ออนไลน์อยู่และเขาก็ทักมาพอดี !
                 เขาส่งสติ๊กเกอร์มามากมายยยและแน่นอนฉันก็ส่งกลับไป
                แต่สติ๊กเกอร์ที่ส่งส่วนมากจะเกี่ยวกับความรักและมีหัวใจด้วยนะ
 
            สักพักนึงจะก็คุยกันเรื่องนู่นนี่นั่นจนในที่สุดฉันก็บอกไปว่า
                  "ทำไมนายเป็นคนแบบนี้ 5555"
แล้วพีร์ก็บอกว่า "ก็เราเป็นแบบนี้ไงนายถึงรักเรา" ดูตอบเด้เราเขินจนมือสั่นและ.
 
                 "วันเสาร์ออกจากบ้านได้มั้ย"เขาถามฉันก็บอกว่าออกได้
                  "ว่าจะพาไปเที่ยว พอขากลับจะไปส่ง"
 
                 "แล้วไปในฐานะอะไรอะ"ฉันถาม
                            "แฟนไง"   
                 "นี่คือนายจะขอเราคบหรอ"
              "ถ้าไม่ใช่แล้วจะเป็นเพื่อนสนิทใช่มั้ย"
               "ไม่รู้สิแล้วเราจะเป็นแฟนกันหรือเพื่อนสนิทหล่ะ"ฉันถาม
               "ให้นายเก็บเอาไปคิดนะ"เขาตอบมา
แล้วเราก็พูดคุยกันมากมาย
 
ฉันเก็บไปคิดทั้งคืนว่าเราจะเป็นแฟนหรือเป็นเพื่อนสนิทดีนะ
ฉันคิดดูเราเพิ่งอยู่ป.6เองนะมีแฟนเร็วไปรึเปล่า
แล้วนี่เราเพิ่งรู้จักกันไม่ถึงปีเลยนะ....................
..........................ปล่อยไปตามหัวใจละกัน............................
 
วันต่อมาเรามานั่งเถียงกันว่านายอะคิดดิว่าจะเป็นแฟนหรือเพื่อนสนิทเถียงไปเถียงมา
แต่เถียงแบบน่ารักๆเถียงแบบไม่เครียดอะเข้าใจม้ายนะไม่ใช่เถียงแบบด่ากันด้วย
 
จนในที่สุดฉันก็บอกพีร์ว่าเราตัดสินใจได้แล้วนะ
"ตัดสินใจว่า..." และฉันก็ตอบว่า "นายขอเราคบสิ" นั่นก็หมายความว่าเป็นแฟนกันไง
 
แล้วพีร์ก็จับมือฉันแล้วบอกว่าเป็นแฟนกันนะแล้วก็ก้มลงหอมที่มือของฉัน >////<
ตอนนี้ใจของฉันเต้นเร็วผิดปกตินั่นคงเพราะความเขิน
 
วันศุกร์ที่27 กันยายน พ.ศ.2556 เราได้เป็นแฟนกัน
 
เหมือนฝันฉันกับพีร์รักกันมากทั้งคุยทางเฟซและคุยโทรศัพท์กัน
ช่วงนั้นตอนคุยพ่อแม่เขาไม่อยู่บ้านเลยได้คุยกัน
แต่ถ้าพ่อแม่เขาอยู่บ้านก็อด Y.Y
 
ตอนนี้หัวใจของฉันพองโตมากๆๆๆ โลกเป็นสีชมพูเข้ม ฉันรักเขามาก ><
 
แม้ไม่ใช่รักแรก แต่ก็เป็นคนแรก ที่ฉันรักมากขนาดนี้
พีร์เป็นแฟนคนแรกของฉันแต่เป็นรักคนที่3
แต่ฉันก็รักเขามากที่สุดในบรรดาคนที่เคยรัก
 
แม้ว่าพีร์จะไม่ได้ดีเลิศ
ไม่ได้เรียนเก่ง
ไม่ได้รวยหรืออะไร
แต่ฉันอยู่ด้วยแล้วมีความสุขมากกว่าใคร
นั่นก็คงเป็น'ความรัก'แบบแฟนแล้วหล่ะ ฉันรู้ใจตัวเองพอ
 
 
ฉันจะคงย้ำในคำตอบ..
นานแค่ไหนก็จะบอก....
ว่าฉันนั้นรัก รักเธอ และจะรัก...
อย่างนี้เรื่อยไป..... ( ^__^ )
 
--------------------------------------------------------------------------