อัคเรศเนตรมนตรา

ข้อความในสมุดเถื่อนของพีร์ที่คุยกับนิวมีข้อความว่า

                   "พีร์ แกชอบอิมจิงมั้ยวะ"

                          "ใช่ <3"

                        "ให้ช่วยจีบมะ"

                "เออ แต่อย่าเพิ่งบอกไออิมนะ"

                            "เออ"

แต่ละอักษรที่ฉันอ่านหังใจเต้นแรงมากจนแทบจะหลุดออกมา!!

ความจริงเขาคุยกันเยอะกว่านี้นะแต่ฉันแค่จำไม่ได้

เอาไงดีวะถ้าใจเราตรงกันเราจะไปบอกเขาดีมั้ยว่าเราก็ชอบเหมือนกัน!!

ฉันตัดสินใจเดินออกมาจากห้องเรียนแล้วโทรบอกว่าชอบพีร์โดยโทรหาเบอร์เขา

ฉันว่าทำไมเสียงเขาแปลกๆที่ไหนได้นั่นคือนิว!!

เวรละฉันบอกรักผิดคนแล้วนิวก็เดินมาเจอฉันพอดีพร้อมกับเพื่อนอีก2คน

ฉันอธิบายว่า"เราไม่ได้ชอบแกเราโทรผิดเราชอบพีร์"และนิวก็บอกว่า"พีร์ก็ชอบแกเหมือนกัน

ไปบอกมันเลย"ทันใดนั้นพีร์ก็เดินมาพอดี!!!

เหมือนเวลาหยุดหมุนฉันบอกรักพีร์ไป!

และพีร์ก็บอกรักฉันเหมือนกัน!

วันพฤหัสบดีที่26 กันยายน พ.ศ.2556 ฉันได้บอกรักคนที่ฉันรักที่สุดไป..

โอ้ววววว พอเพื่อนๆทั้ง3ได้ยินข่าวก็แพร่สู่ห้องป.6/4อย่างรวดเร็ว

เพื่อนเกือบทั้งห้องเฮกันใหญ่หยั่งกับว่าเชียร์ให้เราเป็นแฟนกันมานานแล้วแฮะ

เล่นเอาอาการเขินของฉันทำงานทันที >///< มีเพื่อนคนหนึ่งอาสาทำทะเบียนสมรสให้ด้วย

โอ้วมายก๊อด พวกคุณอินจัดขนาดนี้เลยหรอ..แต่ก็ขอบคุง ฮ่าๆๆๆ ^0^

แต่ถึงใจตรงกันแต่ก็ยังไม่มีใครขอเป็นแฟนกันเลยนี่นา..เอาไงดี

แล้วเรื่องที่วันก่อนนู้นนนนนที่พีร์บอกว่าชอบคนอื่นมันก็เข้ามาวนในหัว

ฉันไม่แน่ใจว่าเขาลืมยัยนั่นได้รึยังจึงถามไปว่า

                    "แล้วอายกับเรานายจะเลือกใครล่ะ"

                    "เลือกคนนี้ก็ได้"แล้วพีร์ก็ชี้มาที่ฉัน >///<

วันนี้ฉันมีความสุขมากๆๆๆๆๆ แบบโลกทั้งใบเป็นสีชมพูเลย ใครทำอะไรก็ไม่โกรธ ฮ่าๆ

และพอเลิกเรียนฉันก็เล่นเฟซบุ๊คพบพีร์ออนไลน์อยู่และเขาก็ทักมาพอดี !

                 เขาส่งสติ๊กเกอร์มามากมายยยและแน่นอนฉันก็ส่งกลับไป

                แต่สติ๊กเกอร์ที่ส่งส่วนมากจะเกี่ยวกับความรักและมีหัวใจด้วยนะ

            สักพักนึงจะก็คุยกันเรื่องนู่นนี่นั่นจนในที่สุดฉันก็บอกไปว่า

                  "ทำไมนายเป็นคนแบบนี้ 5555"

แล้วพีร์ก็บอกว่า "ก็เราเป็นแบบนี้ไงนายถึงรักเรา" ดูตอบเด้เราเขินจนมือสั่นและ.

                 "วันเสาร์ออกจากบ้านได้มั้ย"เขาถามฉันก็บอกว่าออกได้

                  "ว่าจะพาไปเที่ยว พอขากลับจะไปส่ง"

                 "แล้วไปในฐานะอะไรอะ"ฉันถาม

                            "แฟนไง"   

                 "นี่คือนายจะขอเราคบหรอ"

              "ถ้าไม่ใช่แล้วจะเป็นเพื่อนสนิทใช่มั้ย"

               "ไม่รู้สิแล้วเราจะเป็นแฟนกันหรือเพื่อนสนิทหล่ะ"ฉันถาม

               "ให้นายเก็บเอาไปคิดนะ"เขาตอบมา

แล้วเราก็พูดคุยกันมากมาย

ฉันเก็บไปคิดทั้งคืนว่าเราจะเป็นแฟนหรือเป็นเพื่อนสนิทดีนะ

ฉันคิดดูเราเพิ่งอยู่ป.6เองนะมีแฟนเร็วไปรึเปล่า

แล้วนี่เราเพิ่งรู้จักกันไม่ถึงปีเลยนะ....................

..........................ปล่อยไปตามหัวใจละกัน............................

วันต่อมาเรามานั่งเถียงกันว่านายอะคิดดิว่าจะเป็นแฟนหรือเพื่อนสนิทเถียงไปเถียงมา

แต่เถียงแบบน่ารักๆเถียงแบบไม่เครียดอะเข้าใจม้ายนะไม่ใช่เถียงแบบด่ากันด้วย

จนในที่สุดฉันก็บอกพีร์ว่าเราตัดสินใจได้แล้วนะ

"ตัดสินใจว่า..." และฉันก็ตอบว่า "นายขอเราคบสิ" นั่นก็หมายความว่าเป็นแฟนกันไง

แล้วพีร์ก็จับมือฉันแล้วบอกว่าเป็นแฟนกันนะแล้วก็ก้มลงหอมที่มือของฉัน >////<

ตอนนี้ใจของฉันเต้นเร็วผิดปกตินั่นคงเพราะความเขิน

วันศุกร์ที่27 กันยายน พ.ศ.2556 เราได้เป็นแฟนกัน

เหมือนฝันฉันกับพีร์รักกันมากทั้งคุยทางเฟซและคุยโทรศัพท์กัน

ช่วงนั้นตอนคุยพ่อแม่เขาไม่อยู่บ้านเลยได้คุยกัน

แต่ถ้าพ่อแม่เขาอยู่บ้านก็อด Y.Y

ตอนนี้หัวใจของฉันพองโตมากๆๆๆ โลกเป็นสีชมพูเข้ม ฉันรักเขามาก ><

แม้ไม่ใช่รักแรก แต่ก็เป็นคนแรก ที่ฉันรักมากขนาดนี้

พีร์เป็นแฟนคนแรกของฉันแต่เป็นรักคนที่3

แต่ฉันก็รักเขามากที่สุดในบรรดาคนที่เคยรัก

แม้ว่าพีร์จะไม่ได้ดีเลิศ

ไม่ได้เรียนเก่ง

ไม่ได้รวยหรืออะไร

แต่ฉันอยู่ด้วยแล้วมีความสุขมากกว่าใคร

นั่นก็คงเป็น'ความรัก'แบบแฟนแล้วหล่ะ ฉันรู้ใจตัวเองพอ

ฉันจะคงย้ำในคำตอบ..

นานแค่ไหนก็จะบอก....

ว่าฉันนั้นรัก รักเธอ และจะรัก...

อย่างนี้เรื่อยไป..... ( ^__^ )

--------------------------------------------------------------------------