รักสุดร้าย นายปากแข็ง

          หลังจากที่ฉันแวะเอาลูกชิ้นให้สุนัขในวัดแล้ว ก็เดินออกมาจากวัด ไม่รู้ว่าฉันคิดไปเองรึป่าวน่ะ ฉันรู้สึกว่ามีคนเดินตามตั้งแต่ออกจากโรงเรียนและ ฮึ้ยยยยยย รึว่าเป็นผี อ้ากกกกก ม่ายน๊าาาาาาา ฉันก็เริ่มวิ่งหนีสุดชีวิต แต่ว่าคือแบบผีมันก็วิ่งตามมาด้วยโฮกกกกกอยากจะบ้าตาย เหนื่อยแล้วน๊าาาา ผีนี้แม่มก็วิ่งตามอยู่นั่นแหละเนอะ เอ๊ะหรือว่าไม่ใช่ผี เอ่อแล้วเมื่อกี้วิ่งเพื่ออารายยยยฉันเลยรวบรวมความกล้าสุดชีวิต และแล้วฉันหันหลังกลับไป ผลั่กกก

     โอ้ยยยยยยยย

     ผีมันร้องโอ้ยได้ด้วยหรอว่ะ

     พี่ไม่ใช่ผี

     พี่ไหนหนอ

     พี่ซันไง

     อ่อพี่นี้เอง ว่าแต่พี่มาทำอะไรแถวนี้อ่อค่ะ

     เอ่อออ คือ พี่...ผ่านมาทางนี้อ่ะ

     อ่อหราา แหม่ แล้วพี่วิ่งตามทำไมอ่ะ

     พี่เห็นน้องวิ่ง พี่ก็เลยวิ่งตามน่ะ

     เหตุผลฟังขึ๊นขึ้นเนอะ 

ฉันทำน้ำเสียงกวน และประชดใส่พี่ซัน คนบ้าอะไรเล่นไรไม่รู้เรื่อง โว๊ะะะ ทำซะตกอกตกใจหมด ที่พูดยังงี้ไม่ได้แปลว่าฉันกลัวผีน่ะค่ะผู้อ่าน ป่าวเลย หราาาา นิดๆก็ได้อ่ะ กล้าพูดเนอะ เมื่อกี้วิ่งหนีเหมือนกลัวบ้านหาย เกี่ยวป่ะ??

      ไปล่ะะะะ....

      ให้พี่ไปส่งไหม (ยังมีหน้ามาถาม)

      ไม่อ่ะบายยย

      อ้าวรีบเหรอ (เออสิว่ะ)

      รีบสิโธ่ววว นี้ก็เย็นมากล่ะ ฟ้ามืดตึ้บบบ

      ก็นั่นแหละให้พี่ไปส่งเถอะ

      ก็ได้ค้าาาาาาาาาา

หลังจากที่ขี้เกรียจเถียงกับพี่ซัน ฉันก็ยอมตกลงให้พี่เขามาส่งที่บ้าน ระหว่างทางพี่เขาพูดไม่หยุดเลย น่ารำคาญเนอะ มากๆๆเลยดีกว่า แต่ก็ดีน่ะที่พี่เขามาส่งที่บ้าน พูดงี้คิดไรกะพี่ซันป่ะนั่น ป่าวเฟ้ยยย  

       หลับหรอ (เดินได้ คงหลับมั้ง)

       ยังค่ะๆ

       เห็นเงียบ อ่อเอ่อว่าแต่เมื่อกี้พี่ถามว่าบ้านน้องหลังไหนอ่ะ(ถามตอนไหนหว่าา)

       อ่อ ซอยข้างหน้านี้แหละค่ะ

       อ่อครับ บ้านหลังไหนหว่า

       หลังที่ใหญ่ที่สุดอ่า

       หลังนั่นสิน่ะ 

       ใช่แล้ว

       งั้นบายยยยย

       บายยย

ถึงบ้านสักทีเฮ้อออออออ เหนื่อยมาก ก็วิ่งซะแบบ 1 ก.ม./วินาที ไอ้นี้ก็เว่อร์ไป ก็มันจริงนี้หน่าโถ่ว ที่วิ่งอ่ะไม่ได้กลัวผีน่ะ แต่รีบกลับบ้านตังหากเดี๋ยวแม่รอนาน แหม่ มันยังจะกล้าพูดว่าไม่กลัวผี เหอะะะะะะะ

         โปรดติดตามตอนต่อไปเน้อออ สามารถติชมกันได้น๊า ตามสบายเลยคิดวะว้าที่นี่คือบ้านตัวเอง เอิ่มม คือมันเกี่ยวอะไรกับบ้าน555555