Legendary men slender

  "ว้าวววววววววววววว!!!   ให้ตายเถอะที่นี้นะ มีงานศิลปะเต็มไปด้วยเลย สวยๆทั่งนั่น"

ฉันมางานโชว์ศิลปะ ยกมาทั่งแกลเลอรี่เลย แต่ละภาพนะ สวยๆทั่งนั่นเลย อิอิก็คนมันชอบแบบนี้นิหน่า   ในขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าไป ดูภาพ เรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ตรงภาพหนึ่ง  เป็นภาพที่วาดดูออกได้เลยทันทีว่าคือวาดป่า ภาพนี้ดูมืดมนจังเลย เพราะใช้ไม่กี่สีเอง ดูออกก็คงจะเป็นสีเท่ากับสีดำ สีน้ำตาล สีที่ดูมนๆ ยังไงยังงั่น และในภาพก็เหมือนจะวาดอะไรเติมเข้ามา ที่อยู่ด้านหลังของต้นไม้ 

  ................................................................ " kill you..."  

    "เอ๋!! เสียงใครกันนะ" ฉันรู้สึกแปลกๆ เพราะ รู้สึกว่าฉันจะเดินเข้ามาดูงานลึกไปแล้วนะ ให้ตายเถอะหลงแล้วหรือเนี้ย ....  บ้าๆๆๆ มาหลงในงานเนี้ยนะ ฉันเริ่มมองไม่เห็นผู้คนแล้ว นี้มันอะไรกัน คนหายไปไหนหมด  ฉันยังคงวิ่งต่อไปเรื่อยๆ !!!! ผลุบ!!  "ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!"

อยู่ๆ ก็มีหลุมดำ เกิดกลางทาง ทำให้ฉัน พลาด ตกลงไป ในนั่น มันมืดไปหมด ...

         "ใครก็ได้...ช่วยฉันที!!"   ..................."ไม่มีใคร ช่วยแก ได้หรอกกก...." 

ตุบ!! ฉันหล่นลงมาที่ไหนกันเนี้ย .... "เฮยยย !!! ไงมาโพล่ อีกมิติได้ละเนี้ย " ดูเหมือนว่าฉันตกลงมาแล้วมาโพล่ที่มิติไหนไม่รู้ที่แน่ใจมันเต็มไปด้วยป่า มืดชะด้วยไม่มีแม้แต่เสียงลมเสียง จิ้งหรีดเลยนะ แบบ นี้มันจะวังเวงไปหน่อยไหมเนี้ยยย  

ฉันเดินไปเรื่อยๆ และรู้สึกว่าบรรยากาศมันไม่คอยจะดีเท่าไหร่แล้วนะเนี้ย แต่ถึงยังงั่นฉันก็ต้องหาทางออก ฉันรู้สึกว่าเดินวนไปมาๆ ก็จะเดินกลับมาทางเดิมทุกครั่ง ไปมาจนครบ 40นาทีกว่าได้ฉันเริ่มหมดความอดทน ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่มันคงไม่ใช่เรื่องน่าขำแน่ๆ ละ ฉันตัดสินใจตะโกนออกไป

       "นี้!! ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าแกเป็นใครทำไปเพื่ออะไรแต่ว่า ฉันอยากจะกลับ หอฉันแล้วเพราะงั่นช่วยกรุณา ปล่อยฉันออกไปจากที่นี้ชะที ฉันไม่มีเวลามาเดินวนแต่ในนี้หรอกนะ" 

   ฉีก!!!!!  ..... "AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!"  

 จู่ๆก็มี ใคร ฆ่าฉันโดยการ ใช้มีดเสียบเข้าที่กลางหลัง ..... .. .. .......... ............... .. .  ก่อนที่จะ หมดสตินอนลงไปฉันหันไปข้างหลังเพื่อดู คนที่มาทำร้าย ฉันแต่แล้วฉันก็ต้องชะงัก เพราะสิ่งที่เห็น เป็น คน คนหนึ่ง ที่ใส่ฮูดสีขาว ปิดหน้า มืดจนมองไม่เห็นชัด ที่กำลังถือมีด ขนาดกลาง มีคาบเลือดติด ที่มืดและตามเนื้อตามตัว กลิ้นเหม็นคาวว ของเลือดฟุ่งกระจาย 

  พอฉันตื่นขึ้นมา ก็มาอยู่ในโรงพยาบาล แล้ว มองไปทั่วห้อง  ก็ไม่เจอใครแล้วจู่ๆ ก็มีคน มายื่นบนเตียงง และมองมาที่ฉัน ตัวสีดำ ผอมแห้งหน้าเละ มองมาที่ฉัน ฉันรู้สึกกลัว จนแทบหัวใจจะวายจึ้งปิดตา และท่องคาถาชีนะบัณชร เพื่อไล่ผีให้ไป และพอลืมตาก็ไม่พบอะไรแล้ว ฉันกดอ๊อตเรียกพยาบาล แต่แล้ว ก็มีมือของใครคนหนึ่งเอื้อม มาจับมือฉันไว้แน่น บีบ ข้อฉัน ชะจนหักกระดูกดังก๊อก  รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวด  "แกไม่จำเป็นต้องรู้หรอก..."   ฉันรู้สึกกลัวจึงพูดออกไปว่า 

 "ได้โปรด ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันสัญญาณว่าจะไม่บอกคนอื่นเรื่องที่ฉันเห็นคุณ" 

    ปีศาจตนนั่นเห็นแก่ความสงสารของเธอ แต่ด้วยที่ว่า ใครก็ตามที่เห็น เขาก็จะต้องตายทุกคน เขาจึงบอกกับเธอไว้ว่า  "เมื่อใดที่เจ้ามีลูก ข้าจะมาลูกของเจ้าไป เจ้าจะสัญญาณหรือไม่?"

 ด้วยความ ที่กลัวมากจึงตัดสินใจ บอกสัญญาณไปโดน ไม่ได้นึกเลยว่า อนาคต ต่อมานั่น จะไม่ใช่แค่เอาลูกยังเดียว เพราะหล่อนจะต้องตาย และจะต้องเห็ยลูกสาวของตัวเอง โดนฆ่าอย่าง สยดสยองง

.....................................ถ้าพวกเจ้าแน่  ก็ลองเอามือปิดหูแล้วตั้งใจฟังเสียงให้ดีละ  เพาะข้ากำลังมองเจ้าอยู่ข้างหลัง ....