Immortal LoVe, oR sEx... "ได้ผมแล้ว...เฮียต้องรัก

By nooonaa

มาเก๊า IV : เมิงเอาประตูกรุคืนมา

ตั้งแต่วันนั้นถึงวันนี้ก็สามวันแล้วที่ผมกับเฮียยังไม่ได้คุยกันสัักคำเลยครับ ผมหลบหน้าเฮียตลอดไม่ออกจากห้องเลย เฮียเงินก็มาเคาะประตูห้องผมให้ออกไปกินข้าวบ้าง แต่ผมไม่มีกระจิตกระใจมากินมันหรอก ผมรู้เลยว่าผมเครียด เครียดมากด้วย ในชีวิตผมแค่ทำตัวลัลล้าไม่ให้ป๋าและแม่อารมณ์เสียก็พอแล้ว ไม่เคยได้ทำอะไสักอย่าง แล้วเฮียมันเป็นใครมาทำให้ผมเครียดขนาดนี้ นี่ผมจะบ้าตายจริงๆนะเนี่ย ยิ่งเฮียเงินดูอารมณ์เสียจะเข้ามาเสยผมทุกครั้งที่เจอกันแค่แวบเดียว ก็เล่นเอาผมกลัวขี้หดตดหายแล้ว คนบ้าอะไรดุชะมัด แล้วต่อแต่นี้ไปผมจะจัดการกับเฮียยังไงดีวะ

ผมนั่งๆนอนๆรอไอ้อาหวังติดต่อกลับมาหลังจากที่มันบินไปทำงานที่ปักกิ่งผมเลยต้องอดทนรอให้มันกลับมาเพื่อพาผมไปจากที่นี่ ก็ดูเฮียดิกล้าได้ยังไงมาเอาพาสบอส ตั๋วกลับ แล้วเงินผมไปหทดทั้งกระเป๋า ATMอินเตอร์ผมก็โดนเฮียเงินเอาไปในช่วงที่ผมออกหากินที่ห้องครัว สรุปผมไปไหนไม่รอด แต่ยังโชคดีที่เฮียเงินช่วงนี้งานเยอะเป็นพิเศษทำเป็นบ้าเป็นหลังแถมยังเอางานมาทำที่ห้องนั่งเล่นอีก ทำเอาผมไม่กล้าออกจากห้องเลย ถ้าออกมีสิทธิไม่ได้กลับเข้าห้องแน่

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"นาชา ออกมากินข้าวได้แล้ว" เฮียเรียกผมเสียงเข้มแบบนี้ทุกเวลาอาหาร แต่ผมก็ไม่เคยออกไปสักครั้ง จนเสียงเคาะประตูนั้นเปลี่ยนเป็นตบประตูอย่างแรง

ปัง!!!!

"เมิงจะออกมาไม่ออกมา ถ้าเมิงไม่ออกกรุจะพังประตูแล้วนะเว้ย ล็อคทำเหี้.ยอะไร" เสียงตะโกนจากอีกฟังทำเอาผมสะดุ้งโหยง นี่ผมทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจเฮียสักอย่าง

"อย่าให้กรุเข้าไปได้นะเมิง กรุเอาเมิงตายแน่!! ไอ้นาชา!!!!" ผมกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อกเลยครับ จะโดนอะไรอีกวะเนี่ย

"กรุบอกให้ออกมาไง นี่ตกลงเมิงจะไม่เอาประตูห้องเมิงแล้วใช่มั้ย!!" แล้วเฮียแกก็เงียบไป สักพักก็มีเสียงของแข็งกระแทกกัน ผมรีบมองทางต้นเสียงเห็นกลอนประตูผมสั่นเป็นเจ้าเข้า ผมจ้องมันอย่างงงๆ นี่เฮียทำอะไรกับประตูผมเนี่ย

แอ๊ด...

"กรุบอกแล้วใช่มั้ย ว่าอย่าให้กรุเข้าไปได้ กรุเอาเมิงตายแน่" เฮียเงินเดินเข้าหาผมช้าๆแล้วค่อยๆถอดเสื้อตัวเองที่ใส่อยู่ เล่นเอาผมคอแห้งแหบพร่า เฮียย่างก้าวมาช้าๆแล้วยิ่งรอยยิ้มแสยะนั่นอีก มันอะไรกัน เฮียจะทำอะไรผมเนี่ย

"กรุจะเล่นเมิงจนกว่าเมิงจะเชื่อฟังกรุง่ายๆ ไอ้นาชา"

"เห้ย!!  เฮียเงิน อย่านะ!!!"

"ไอ้เฮียบ้า!!" ผมเอามือใหญ่ที่วางไว้บนสะโพกเปลือยเปล่าของผมอย่างอารณ์เสีย เฮียแม่.งบ้าดีเดือด บุกเข้ามาในห้องผมแล้วยัง ยัง โอ้ย!!  สะโพกกรุคลากแล้วมั้งเนี่ย แม่.งน่าจับโยนลงตึกจริงๆ เมิงจะเถื่อนทำห่.าไรกันหนักหนาวะ

"ปล่อยเลยนะ!! จะไปไหนก็ไป สมใจอยากแล้วนิ" ผมเบี่ยงไหล่ออกจากริมฝีปากร้อนและนุ่มที่กำลังไล้เล็มผิวเนื้อของผม เฮียแกส่งเสียงจิ๊ในลำคออย่างรำคาญก่อนคว้าเอาเอวผมเข้าชนแผ่นอกกว้างที่เปลือยนั้น

"เมิงยังจะดื้อกับกรุอีกรึไง หรือจะเอาอีกรอบ!!" ริมฝีปากร้อนกดแน่นเข้ามาที่ปากผมอย่างแรง มันคงช้ำแล้วแน่ ลิ้นร้อนเลียที่ริมฝีปากผมไปมา ก่อนที่มือใหญ่จะบีบคางผมอย่างแรงจนผมเผยปากออก เฮียแกไม่รอช้าส่งลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจข้างในทันที ทำเอาผมเผลอจิกไหล่แกร่งนั่นแน่นก่อนจะถอนมันออกอย่างช้าๆ

"เมิงยังจะดื้อกับกรุอีกมั้ย" เฮียถามเสียงเข้มแต่ผมก็ไม่ตอบอะไรออกไป

"กรุถามว่าเมิงจะดื้อกับกรุอีกมั้ย!!!" เมิงจะดุหาพ่องเมิงอ่อ แค่นี้กรุก็กลัวจนขี้หดแล้วเนี่ย

"มันเรื่องของผม ถ้ารับไม่ได้ก็ไม่ต้องมายุ่ง!!" ผมผลักไหล่เฮียออกอย่างแรงแล้วพยายามลุกออกจากเตียงอย่างยากลำบาก แต่เฮียก็ดึงผมกลับมานั่งปุกที่เดิมแล้วรั้งเอวผมเข้ากระแทกอกเฮียนั้น

"เบาๆหน่อยไม่ได้ไงวะ นี่เมียนะเว้ย..เมีย!!" ผมตวาดใส่เฮียเสียงดัง แต่เฮียแกก็แค่หน้าบูดใส่ผมเท่านั้น มันจะอะไรกันหนักหนาวะ ต่างคนต่างอยู่ไม่ได้ไงวะ แม่.ง!! จะแก้แค้นกรุรึไงหะ ที่ไปยุ่งกับน้องชายเมิง กรุให้เกียรติ์น้ำมนต์เค้าตลอดไม่เคยแตะน้องมันสักนิด แต่เมิงนี่ก็เอากรุตั้งแต่วันแรกที่เจอเลย เคยให้เกียรติ์กรุสักครั้งมั้ยเมิงเนี่ย

“ปากบอกว่าเป็นเมีย  แต่ทำไมดื้อกับกรุจังวะ”

"เออ!!!...ผมบอกว่าเป็นเมีย แล้วเฮียเคยทำกับผมว่าเป็นเมียมั้ย..เอาแต่ตะคอกๆตวาดอยู่นั่นแหละ"

"แล้วที่เมิงโป๊อยู่เนี่ย เค้าไม่ได้เรียกว่าผัวทำกับเมียรึไงวะ ห๊ะ!!" ผมอึ้งเลยครับ อึ้งกับความกล้าหน้าด้านของเฮียมัน ด้านสุดๆเลยวะเฮีย ด้านจนผมหมันไส้ ผมเลยจิกเข้ากับหนังหัวเฮียอย่างแรงจนเฮียร้องเสียงหลง สมน้ำหน้าเว้ย ฮ่าๆๆ กรุสะใจมาก!!

"โอ๊ย!!..ไอ้นาชา เมิงเอาอีกแล้วนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลย โอ๊ย กรุบอกให้ปล่อย" เฮียจับผมเหวี่ยงลงกับเตียง จนผมงอตัวด้วยความเจ็บ มันแตกไปแล้วมั้งกระดูกผมเนี่ย เหี้.ยเอ้ย แรงควายหรือควายวะ เมิงจะมากเกินไปแล้ว

"เจ็บนะเว้ย!! ไอ้เฮียแรงควาย"

"นี่เมิงกล้าด่ากรุหรอหะ!  แล้วที่เมิงจิกหัวกรุเนี่ยกรุไม่เจ็บเลยใช่มั้ย!!"

"แล้วที่เฮียขย่มผมจนเตียงแทบหักนี่ผมไม่เจ็บใช่มั้ย!!"

"แล้วที่เมิงไล่กรุไปไกลๆจากเมิงนี่...กรุไม่เจ็บใช่มั้ย!!" ผมอึ้งกับประโยคสุดท้ายที่เฮียพูด เฮียต้องการสื่ออะไรกับผม หมายความว่าไงกัน

"หมายความว่าไง"

"เมิงเก่งนักนิ งั้นเมิงก็คิดเอาเอง!" เฮียพูดแค่นั้นก่อนจะคว้าเสื้อผ้าตัวเองแล้วออกจากห้องผมไป ปล่อยให้ผมใจเต้นกับสิ่งที่เฮียพูด

"กลับมาพูดให้รู้เรื่องเลยนะ อย่ามาเดินหนีผมแบบนี้ เฮียเงิน!!" ผมร้องเรียกเฮียเสียงดังจากเตียงที่ผมนั่งอยู่ แล้วเฮียเงินเดินกลับมาหาผม

"กรุไม่มีอะไรจะพูดกับเมิง จนกว่าเมิงจะเลิกดื้อกับกรุ" เฮียพูดแค่นั้นก่อนจะหันไปทำอะไรก๊อกแก๊กที่บานประตูผม สักพักเฮียเงินก็ยกบานประตูห้องผมออกไปจากวงกบเฉยเลย ก่อนที่จะเดินออกไปเฮียก็ทิ้งท้ายไว้ทำเอาผมอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก

"คราวนี้เมิงก็หลบหน้ากรุไม่ได้แล้วไอ้นาชา"

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

130430

ยังไงก็อย่าลืมอ่านกันให้สนุกๆนะคะ เม้นแนะนำไรเตอร์ด้วยจะดีมากๆเลยคะ แต่ถ้าขี้เกียจก็เหมือนเดิมคะไม่ต้องเม้นก็ได้แต่ต้องติดตามจนกว่ามันจะจบด้วยนะคะ

ขอบคุณคะ

ไรเตอร์

!!!!!!!!