Immortal LoVe, oR sEx... "ได้ผมแล้ว...เฮียต้องรัก

By nooonaa
 
 
ไทยแลนด์ XXX : เพื่อมึง..
"เฮียเงิน.....เราเลิกกันเถอะ"
"มึงว่าอะไรนะ!!" ผมเห็นเฮียเซไปข้างหลังเล็กน้อยเหมือนทรงตัวไม่อยู่ แต่ขาแกร่งก็ยังสามารถยั้งได้ ผมเองก็แทบจะถลาเข้าไปหา แต่ในเมื่อผมเลือกที่จะพูดแบบนั้นผมก็ต้องอดทน ถึงจะปวดใจก็เถอะ
"เราเลิกกันเถอะเฮียเงิน ผมเนรคุณต่อแม่ของผมไม่ได้ ผมทำไม่ได้" เฮียเข้ามากอดผมไว้แน่นพอน้ำตาผมเริ่มไหล นี่ผมคิดถูกหรือผิดเนี่ย
"อย่าทำกับกูแบบนี้สิ นาชา...มึงฟังเสียงหัวใจกูสิ มันกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆอยู่แล้วนะ มึงอย่าพูดคำนั้นกับกูเลยนะ" ริมฝีปากบางมีเสน่ห์ที่ผมมักจะภาวนาให้มันคลี่ยิ้ม แต่ตอนนี้มันกลับเม้มกันแน่นก่อนจะระดมจูบผมถี่จนผมต้องกำเสื้อที่เอวเฮียไว้ไม่ให้หงายหลัง
อย่าทำแบบนี้สิ ผมเลือกแล้ว
"เฮียเงิน...ผมขอโทษ" ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทำไมมันต้องเกิดขึ้นกับพวกเราสองคน
"มึงบอกกูได้มั้ยว่าแม่มึงพูดอะไร มึงถึงคิดจะเลิกกับกู" ผมหลุบตาลงต่ำก่อนจะอึกอักเล็กน้อยที่จะเล่ามันออกมา มันเป็นเรื่องในครอบครัวผม แล้วมันก็ไม่สมควรจะพูดกับคนอื่น
"ไม่ได้พูดอะไรหรอกครับ มันเป็นความคิดของผมเอง" ขอโทษครับเฮียเงิน ขอโทษที่ผมทรยศเฮีย
"ไม่จริงหรอก หรือมึงจะบอกกับกูว่ามึงไม่ได้รักกูแล้ว มึงจะบอกอย่างนี้รึไง" เฮียดันผมออกจากตัวแล้วจ้องตาผมนิ่ง ตาคมสวยคู่นั้นมันสั่นระริกอย่างเจ็บปวด
"มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ ผมรักเฮียเงิน รักมากด้วย" ทำไมต้องทำเสียงน้อยใจขนาดนั้นด้วยเฮียเงิน ผมมันแย่เอง ทำไมต้องมาเสียใจกับคนอย่างผม
"งั้นมึงบอกกูมาสินาชา บอกกูมาว่ามันเพราะอะไร กูอาจจะช่วยมึงหาทางออกได้ มึงต้องเชื่อใจกูสิ เหมือนที่กูบอกว่ากูจะไม่ปล่อยเมียกูไป แล้วกูก็รับมึงกลับมาหากูจนได้ กูทำได้ทุกอย่างนะนาชา เพื่อมึง"
เพื่อผม...งั้นหรอ
เฮียเงิน.....ผมพูดมันไม่ออกแล้วจริงๆ
เฮียดูเสียใจมากแต่ก็ยังควบคุมอารมณ์เพื่อจะช่วยผม ผมมันบ้าเองที่คิดอะไรคนเดียว ใช่สิ..เฮียเงินอุตส่าทำทุกอย่างจนเราได้อยู่ด้วยกัน แล้วผมละทำอะไรบ้าง คอยแต่จะให้เฮียทำเพื่อผมคนเดียว เหมือนที่ผมขอเฮียเลิกตอนนี้ แล้วให้เฮียต้องมาเจ็บปวด
"บอกกูมาเถอะนาชา อย่าเก็บมันไว้คนเดียว" นั่นสิ ผมจะเก็บมันไว้คนเดียวทำไม ในเมื่อผมมีเฮียเงินอยู่ด้วย
ผมสูดผมหายใจเข้าเล็กน้อยก่อนจะเข้าสวมกอดเอวหนาแน่น ผมซบลงบนอกกว้างนั้นอย่างเหนื่อยล้า โดยที่มีเฮียเงินสามีของผมคนนี้กำลังประคองผมไว้
ไม่ว่าผมจะทำอะไร...เฮียก็คอยจะรอรับผมไว้เสมอ เหมือนกับเฮียเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้วที่จะดูแลผม
"แม่เขาอยากให้ผมมีลูก มีเมีย สร้างครอบครัวที่สมบูรณ์แบบในสังคมและสืบทอดสกุลของครอบครัว" สังคมจอมปลอมที่คอยจะกัดกร่อนชีวิตของผม ผมละเกลียดจริงๆ
"ลูกกับเมีย กูเป็นเมียให้มึงก็ได้นะ แค่เมียเอง"
"เฮียเงิน!! พูดอะไรออกมาเนี่ย" ตกใจสิครับ นี่คิดได้ยังไงว่าจะเป็นเมียผม ผมมีเมียตัวใหญ่ขนาดนี้มันไม่ดีต่อชีวิตผมแน่ แต่มันก็ทำให้ผมหยุดเครียดได้พักหนึ่งเลยและครับ ผมขำออกมาเล็กน้อยก่อนจะทรุดลงนั่งกับพื้นทราย เฮียเองก็นั่งลงตามผมแต่กลับดึงผมไปนั่งซ้อนตักก่อนจะจัดท่าให้เรามองหน้ากันได้ชัดขึ้น
ยิ่งเฮียทำแบบนี้ผมยิ่งหายเครียดเลยครับ มันรู้สึกดีมากๆเหมือนกับว่าเฮียกลัวว่าผมจะหายไปยังงั้นแหละ น่ารักชะมัด
"กูพูดเรื่องจริงนะ กูเป็นเมียให้ก็ได้ แต่กูไม่ยอมให้มึงเสียบหรอกนะ อันนั่นกูขอ"
"ฮ่าๆๆ เฮียเงินนี่ จะตลกเกินไปแล้วนะ ต้องทำให้ผมขนาดนั้นเลยรึไงกัน"
"กูทำได้ทุกอย่างนั่นแหละ ขอเพียงแค่มึงอยู่กับกู" อีกแล้ว...สายตาแบบนั้น น้ำเสียงจริงจังแบบนั้น ผมทิ้งมันไม่ลงหรอก
"แล้วเราจะทำยังไงละครับ ความจริงมันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว รั้นที่จะอยู่ต่อก็ไม่ได้อะไร"
"ได้กูกับมึงอยู่ด้วยกันไง ถ้าแม่เขากลัวจะไม่มีหลานเราก็รับเด็กมาเลี้ยงสักคนก็ได้นี่ ส่วนเรื่องเมีย มึงก็แค่บอกว่าจะอยู่กับกู มันก็ไม่มีใครมายุ่งกับมึงหรอก"
"มันไม่ใช่แค่นั่นละสิเฮียเงิน มันหมายถึงว่าผมต้องออกงานสังคมพร้อมกับเมียของผมต่างหาก" นั่นคือสิ่งที่แม่เค้าต้องการ เค้าแค่ต้องการความนับหน้าถือตาในสังคมเท่านั้นเอง ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่จับผมกับน้องต้นหลิวแต่งงานกันหรอก
"เรื่องออกสังคมมึงก็ให้คนอื่นออกไปสิ หรือถ้ามึงกลัวเรื่องนี้กูสามารถพามึงไปอยู่ที่จีนก็ได้ กูสามารถขอย้ายงานไปประจำที่นั่น มึงจะได้ไม่ต้องไปงานสังคมพวกนั้น"
"เฮียเงิน...." เฮียทำได้ทุกอย่างจริงๆ แค่เพื่อให้ผมมีความสุข
"นาชา...มึงฟังกูนะ มึงแค่ใจเด็ดที่จะบอกกับแม่เค้าไปว่ามึงจะอยู่กับกูแค่นั้นเอง แล้วเรื่องทุกอย่างก็จะจบ" มันจะจบจริงๆน่ะหรอ มันไม่เห็นแก่ตัวไปหน่่อยหรอ ผมจะกลายเป็นลูกอกตัญญูไปเลยนะ
"แต่ว่า..." ผมนั่งคิดอยู่สักพักก่อนที่เฮียจะจับหน้าผมไว้มั่น ผมมองตาเฮียนิ่งเมื่อนิ้วเรียวลูบแก้มผมเบาๆ
"กูเก็บเงินมาทั้งชีวิต ออกมาทำงานเป็นบ้าเป็นหลัง เพื่อให้มึงได้ใช้ชีวิตได้สุขสบายตามที่มึงเป็นมาตลอด กูเอามึงมาอยู่ด้วย...กูก็ไม่อยากจะให้เมียกูลำบาก ถึงแม้มันจะไม่มากเท่าที่พ่อกับแม่มึงมี แต่มันก็มากพอที่มึงจะแค่ยิ้มหวานๆให้กูเมื่อกูกลับมาถึงบ้าน แล้วก็แค่นอนหลับข้างๆกูก่อนกูจะไปทำงาน กูขอแค่นั้นจริงๆ มึงไม่จำเป็นต้องไปทำงานให้เหนื่อย มึงแค่อยู่กับกูเท่านั้นเอง"
อึก!
"เฮียเงิน" ผมดีใจจริงๆ ผมดีใจที่มีสามีอย่างเฮีย ขอบคุณมากจริงๆนะครับ
"มึงตกลงมั้ย"
"แต่แม่เค้าก็ต้องเสียใจ" นั่นแหละคือสิ่งที่ผมกลัว
"สักวันเค้าจะอภัยให้มึงเอง"
"จริงหรอ.." แต่ทุกครั้งที่ผมสร้างเรื่องแม่ก็ไม่เคยโกรธผมสักครั้ง หรือมันจะเป็นอย่างที่เฮียว่าจริงๆ
"แต่แม่บอกว่าเราสองคนแค่หลงกันในช่วงเวลานี้ แล้วสักวันก็จะเบื่อกัน" แล้วเฮียก็จะทิ้งผมไป ไปใช้ชีวิตที่เป็นความจริง มีเมียที่สามารถมีลูกให้เฮียได้ ในขณะที่ผมก็จะกลายเป็นตาแก่โดดเดี่ยวที่ยังคิดถึงแต่เฮีย
"มึงรู้มั้ยว่าทำไมคืนนั้น(คืนที่ได้กันครั้งแรก)กูถึงมีเซ็กซ์กับมึงได้ ในเมื่อกูก็ไม่ใช่เกย์และกูก็ชอบแกล้งมึงทุกครั้งที่เจอ มันก็เป็นเพราะว่ากูรักมึงมานานแล้วไงล่ะ กูเลยสามารถนอนกับมึงได้"
รักผมมานานเนี่ยนะ!!!
ผมไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ มันเหมือนผมได้รับรางวัลที่หนึ่งเลยพอได้ยินแบบนั้น มันเป็นเรื่องจริงนะหรอ
"เฮียไม่ได้โกหกผมใช่มั้ย เฮียรักผมจริงๆนะหรอ"
"กูจะโกหกมึงไปทำไม"
"แล้วทำไมเฮียไม่บอกผม" ปิดมันเงียบไว้ทำไม ผมก็วนเวียอยู่ในชีวิตเฮียต้องแปดปี แล้วทำไมเพิ่งมาบอกกัน หรือว่าวันนั้นที่ผมบอกว่าจะไปหลังเรามีเซ็กซ์กัน แล้วเฮียกลับรั้งและบังคับให้ผมอยู่ มันเป็นเพราะเฮียรักและต้องการให้ผมอยู่ข้างกายเขาจริงๆ
"ก็กูอายนี่ กว่ามึงเลิกจีบน้ำมนต์ได้กูนี่เจ็บจี๊ดอยู่ต้องนาน"
"อย่าบอกนะว่าที่พยายามขัดขวางผมมาตลอดแปดปีเต็มเพราะเฮียแอบรักผมเนี่ยนะ" ตายแล้ว ผมจะหัวใจวายตายมั้ย มันเต้นเร็วและแรงจะผมทรงตัวไม่อยู่แล้ว
"จะบอกว่างั้นก็ได้"
อ๊ากกกก อยากจะกรี๊ดให้โลกแตก ให้ตายสิ มันเป็นไปได้ยังไง
"เฮียล้อผมเล่นแน่"
"หึ ยังไม่เชื่ออีก กูจะพูดให้มึงฟังก็ได้ ถึงมันจะไม่ใช่ตัวกูแต่ถ้าเพื่อที่มึงจะอยู่กับกู...กูก็จะพูด" พอว่าจบ เฮียก็ขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะจับหน้าผมขึ้นมาสบตา
"กูชอบสายตาร้อนแรงและมั่นคงที่มึงมองน้ำมนต์ มันคอยตอกย้ำว่ามันมีความรักที่จริงใจแบบนี้อยู่บนโลก แล้วกูก็อยากได้มันมาครอบครองซะเอง แค่นี้มึงจะเชื่อกูมั้ย"
เชื่อสิ ผมเชื่อทุกอย่างที่เฮียพูด ผมเชื่อทุกอย่าง
"แล้วคราวนี้...มึงยังอยากจะเลิกกับกูอีกมั้ย"
ยังจะต้องถามอีกรึไง
"พูดมาขนาดนี้ผมจะเลิกกับเฮียได้ยังไง" ยังไงผมก็ทิ้งเฮียไม่ลงหรอก ผมรักเฮียมากเกินไปที่จะตัดสินใจแบยนั้นลง
"เห้อ...โล่งอก วันนี้กูยอมมึงสุดๆเลยนะ รู้ไว้ซะ" รู้แล้วครับ เพราะถึงขนาดที่เฮียเอ่ยปากพูดทุกอย่างออกมาในขณะที่เมื่อแต่ก่อนพยายามเดินหนีผม แต่วันนี้มันออกมาหมดผมก็ดีใจมากแล้ว
"เฮียเงิน...ถ้างั้นเฮียก็รู้ไว้อีกอย่างนะครับ ว่าสายตาคู่นั้นมันหันมามองเฮียแล้ว"
"หึ กูรู้แล้ว เพราะมึงก็กำลังมองกูอยู่นี่ไง"
ถ้าเกิดวันนี้ผมยังยืนยันที่จะเลิกกับเฮียผมคงจะเป็นผู้ชายที่โง่ที่สุด โง่ที่ยอมทิ้งคนที่รักตัวเองได้มากขนาดนี้ไป ดังนั้นตอนนี้..ผมก็กลายเป็นคนที่มีความสุขที่สุดที่มีเฮียเงิยอยู่กับผม
ตลอดไป
 
"แม่ครับ"
(ว่าไงลูก)
"ผมตัดสินใจแล้วครับ แล้วผมก็จะไม่เปลี่ยนใจ"
(นาชาจะทำตามที่แม่ขอใช่มั้ย)
"แม่ฟังผมให้ดีๆนะครับ...."
(ว่ามาเลย แม่รอฟังอยู่)
"ผมรักเฮียเงินครับ และจะไม่เลิกกับเค้าแน่นอน"
(นาชา!!!!!!)
"ขอโทษครับแม่ อย่าเกลียดผมเลยนะครับ"
ติ๊ด
ผมรีบตัดสายทิ้งก่อนจะได้ยินเสียงร้องไห้ที่มาจากคนในสาย ผมกำโทรศัพท์ไว้แน่นด้วยหัวใจที่บีบรัดกันแน่นจนอยากจะร้องไห้ แม่คงไม่เป็นอะไรใช่มั้ย
"ทุกอย่างมันจะดีขึ้น เพราะมึงมีกูอยู่ด้วย"
"เฮียอย่าทิ้งผมไปนะ เพราะผมมีเฮียคนเดียวแล้ว"
"กูบอกแล้วไงว่ากูจะไม่มีวันปล่อยเมียกูไป แล้วมึงก็คือเมียกู นาชา....."
 
จบบริบูรณ์
+++++++++++++++++++++++++++++++++++130528
 
อ๊ากกกกกก ล้อเล่นนนน ยังไม่จบคร่า 5555 ใจหายกันมั้ยคะ 555 ยังคะยัง แต่ก็ใกล้แล้วละคะ อาจจะมีตอนพิเศษของเฮียมันกับพระจันทร์(หลายตอนอยู่) ตอนตะกูลน้ำ(+แฟนตะกูลน้ำ)รวมตัวกัน และก็ตอนพิเศษของพิเศษที่รีดเดอหลายคนเรียกร้องคือคู่ของเบสกับบอม 555 จิ้นกันไปเรื่อย555 ยังไงก็อยู่เป็นเพื่อนไรเตอก่อนนะคะ
ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ
Housemaid! "ผมนี่แหละแม่บ้าน"
สนุกแน่นอนคะ ลองเข้าไปดูนะคะ ขอบคุนค่า