This Love รักนี้ขอเถอะ ยัยนักบู๊

     นี้เป็นเวร เป็นกรรมไรของฉันฟระเนี่ย -0- ทำไมฉันต้องมาถือของพวกนี้ไปที่ห้องด้วยเนี่ย หนักก็หนัก ของก็เยอะ ทำไมไม่มีใครมาช่วยฉันเลยย หุ่นฉันทั้งผอมบาง แข้งขาก็เรียวสวยงาม แล้วมาให้ฉันแบกของพวกนี้ได้ยังไงกัน เดี่ยวหุ่นของฉันก็สลายไปกับสายลมพอดีหรอก(เวอร์แระ)

     หืมมม..ว่าแต่หมอนั้นเป็นใครกัน เฮ้ยย เขาหันมาแล้วต้องขอความช่วยเหลือซะแล้ว

                   "ขะ ขอโท......"

                   (- -)(  - -)(   - -)

     หาาา อะไรของนายห้ะ แทนที่จะช่วยฉันหันหนีทำไมเนี่ย -0- แล้วยังมายืนเก๊กอีก เดี่ยวๆ นายต้องเจอดีแน่ๆ หึ

                    "นี่นายไม่คิดจะช่วยกันเลยเหรอห้ะ!" 

                    "อะไรของเธอ ทำไมต้องช่วย มันงานเธอไม่ใช่เหรอ -..-"

                    "นี่ ตกลงจะช่วยมั๊ย ถือว่าฉันเตือนแล้วนะ"

                    "ไม่"

                    "ให้โอกาศครั้งสุดท้าย จะช่วยมั๊ย!?"

                    "ไม่-มี-ทาง!"

                    (หึหึ)

          ผลัวะ

     ชิชะ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับฉันมันต้องเจอดีอย่างนี้แหละ ฮ่าๆๆๆ ขอโทษทีนะจ้า รู้สึกมีปัญหาผิดคนซะแล้วสิ

                    "เฮ้ยย มันเจ็บนะเฟ้ยย! นี่หมัดคนหรือหมัดช้างเนี่ย!"

                    "อุ้ย เป็นไรมากมั๊ยอ่ะนาย เจ็บรึเปล่า 0.0"

                    "เจ็บสิ เธอลองโดนมั๊ยละห้ะ!"

                    "ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจเลย อยู่ดีๆมือมันก็ไปเองเลยอ่ะ >.<"

                    "ทำไม ไม่เตือนฉันก่อนห้ะ!"

     เอ๋..ฉันว่าฉันเตือนนายตั้งแต่แรกแล้วนะ ฉันจึงรีบตีหน้าซื่อได้อย่างแนบเนียน จนนายนี่ถึงกับเงิบเลยละ       

                    "เธอ เธอ มันนางมารร้ายชัดๆ!"

                    "แหมม พูดไม่ดูตัวเองเลยนะ ไอ้ซาตาน"

     พอพูดจบฉันก็รีบเผ่นมาก่อนที่จะโดนระเบิดบาทาจากนายนั้น แต่เอ..ฉันว่า มันรุนแรงไปรึเปล่าหว่า -..-? ทำถึงขนาดนั้นเรื่องไม่จบง่ายๆ แน่ๆเลย ไม่แน่เขาอาจจะไปบอก ผอ. แล้วเตะฉันออกโรงเรียนนี้ ฉันจะทำไงดีละ? เขาจะส่งฉันออกนอกประเทศมั๊ยอ่ะ? เขาจะเอาฉันไปประหารมั๊ยละ?แล้วฉันจะติดคุกมั๊ยอ่าาา แงแง (ทำไมพึ่งมาคิดได้ฟระ -0-)

                    "นี้ ฉันทำอะไรลงไปปปป T0T"

     ฉันเดินเข้าไปในห้องเรียนด้วยใบหน้าที่เหมือนคนใกล้ตาย - - จนกระทั้งมีคนเรียกสติฉันให้ตื่นจากภวังของตัวเอง

                    "นี้ ยัยมิยู เธอเป็นอะไรเนี่ยหน้าตาอย่างกับจะตายให้ได้เลยนะ -..-"

                    "หืมม? จริงเหรอ หน้าตาฉันเนี่ยนะ"

                    "เอากระจกไปส่องดูไป เห็นแล้วสยองแทน"

     ฉันรับกระจกมาอย่างหมดอารมณ์ แต่พอได้เห็นหน้าของตัวเองฉันก็ถึงกับ...

                    "กรี๊ดดดด!"

                    "เป็นไงรู้รึยังละ - -"

                    "เฮ้ยย แกฉันไม่รู้มาก่อนเลยนะ ว่าฉันสวยขนาดนี้ *0*" 

                    "โอ๊ย เจริญแระเพื่อนฉัน"

                    "อะไรๆ ก็มันเป็นความจริงหนิย่ะ โฮะๆๆๆ"

     เฮ้ยย ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาหัวเราะนะ เธอยังเหลือกรรมที่เธอสร้างเอาไว้อยู่นี่ ได้โปรดท่านเทพโพไซดอนช่วยคุมครองลูกจากเงือมมือของคนไม่ดีด้วยเถอะคะ T^T (ใครกันแน่ที่ไม่ดีอ่า) แต่ถึงยังไงนายนั้นต้องไม่ใช่เด็กโรงเรียนนี่แน่นอน จากชุดก็รู้แล้วว่าไม่ใช่ เด็กโรงเรียนนี้เขาไม่ใส่กันหรอกชุดโปรเวทมาโรงเรียนนะ ฮ่าาๆๆๆ 

                    "นักเรียนนั่งที่ได้แล้ว วันนี้ครูมีข่าวดีมาบอก"

                    "คะ/ครับ"

                    "มีนักเรียนใหม่พึ่งย้ายมา ทำตัวดีๆกับเพื่อนคนนี้ด้วยนะจ้า ><"

                    "จริงดิครู สวยมั๊ยครับ *0*"

                    "ผู้ชายย่ะ..แต่คนนี้ครูจองนะจ้า ฮิฮิ >////<" ครูฉันเป็นเอามาก -.,-          

     พอครูพูดจบก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา ผมสีดำเงางาม ดวงตาสีนิลน่าหลงไหล ริมฝีปากเป็นกระจับได้รูป จมูกคมโด่งเป็นสัน โดยรวมแล้วหล่อมากก *0*  แต่ไหงใส่ชุดโปรเวทมาโรงเรียนละ เฮ้ย!!หรือว่าคนนี่คือ..

                    "นาย!!"

     ทุกสายตาหันมามองฉันด้วยแววตาที่เหมือนกันว่า 'เป็นอะไรมากมั๊ย?' บางคนก็เหมือนจะบอกว่า 'ร้องหาสวรรค์วิมานไรห้ะ' สายตาแบบนี้ส่วนใหญ่จะเป็นของนังผู้หญิงทั้งหลายเท่านั้นแหละ ผู้ชายไม่มีใครกล้ากับฉันหรอก เพราะฉันก็เปรียบสเมือนนางฟ้าแห่งโรงเรียนนี้เชียว โฮะรู้ตัวอีกทีนายนั้นก็มองฉันแล้วยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวฉันเนี่ยย!!!

                    "พอๆ สงบสติอารมณ์กันหน่อยสิ ครูจะแนะนำคนๆนี้ชื่อ คริสเฟอร์ เป็นลูกครึ่งไทย-แคนาดา สาเหตุที่ไม่ได้ใส่เครื่องแบบเรา เพราะว่าย้ายมากะทันหัน ฝากดูแลด้วยนะ"

     จากนั้นคุณครูก็ออกไปคุยกับ คริสเฟอร์ ข้างนอกเหมือนจะตกลงอะไรกันสักอย่าง แล้วครูก็กลับเข้ามาในห้องก่อนที่กิงวิชาแรกจะดังขึ้นก่อน แล้วบอกว่า..

                    "หาที่นั่งตามสบายนะจ้า ถ้าหาไม่ได้มานั่งบนตักครูก็ได้นะ ><"

                    "ครูครับ รู้สึกผมจะเจอแล้วละครับ"

     อยู่ดีๆหมอนั่นก็ชี้มาทางที่นั่งข้างฉัน แล้วเดินมาอย่างว่องไวโดยที่ฉันยังไม่ทันจะพูด แล้วนั่งลงตรงนั้นข้างๆฉันทันที -..-

                    "นี่นาย!"

                    "ครูครับ ผมจะนั่งตรงนี้นะครับ"

                    "ดีมากจ้า มีไรก็ถามหัวหน้าได้นะ คนที่นั่งข้างๆเธอนั้นแหละจ้า ^^"

                    "ครับ ผมมีหลายเรื่องมากเลยที่สงสัย ยังไงๆหัวหน้าก็ช่วยผมหน่อยละกันนะครับ ^^ หัววหน้าา~~"

     จากนั้นนายหน้าปลาไหลก็ส่งรอยยิ้มหวาน จนผู้หญิงทั้งห้องฉันถึงกับละลาย ไม่เว้นแม้แต่กับผู้ชาย -..- รู้สึกนายจะมากไปแล้วนะ แย่งความโดดเด่นไปจากฉันได้ไงกันฮะะ แง๊งๆ(นี้คือการเลียนเสียงสัตว์น้อยผู้น่ารักนะคะ -..-)

                    "คะๆT^T"

     อร๊ายยย ม.ปลายแสนรักของฉันปีนี้ คงจะไม่มันซะแล้วซิถ้ามีนายหน้าปลาไหลมาอยู่ร่วมโลกกับฉัน ฉันยอมไม่ด้ายยยยๆๆ!!!! หลังจากนี้ไปชีวิตฉันต้องอยู่ไม่สุขแน่ละสิ T^T แค่คิดสมองฉันก็จะระเบิดเป็นโกโก้คาร์ชแล้ว (เอ่อ ไม่ได้โฆษณานะคะ - -) ไม่ได้ๆฉันต้องหาแผนการกำจัดนายนี่ซะแล้วสิ

อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะคะ มีข้อผิดพลาดอะไรบอกกล่าว ติ ชม ได้นะคะ ><