รักนี้ไม่มีกั๊ก
เขียนโดย กระดาษขาว
วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.01 น.
แก้ไขเมื่อ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 17.01 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) จูบแรก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เบอที่ 97 98 99 100 ออกมาเลยครับ"
ยัยยูริได้เบอร์ 98 ฉันได้100 แล้วเราก็ต่อแถวกันออกไป ขนาดยืนอยู่ไกลๆแล้วยังได้ยินยัยนั่นพูด
อีก
"อ้าย แกฉันอยากจะได้คู่กับพี่ธามก็ได้ใครจะไปรู้ โฮะๆ"
แล้วมีผู้ชายอีก4คนก็ค่อยเดินมาอยู่ข้างหลังพวกฉันทีละคนแต่พี่พิธีกรบอกให้หลับตาก่อน
"เอาละครับน้องๆ ลืมตาได้แล้วหันไปดูคู่ตัวเอง"
ฉันหันไปมองทำตามพี่พิธีกรทุกอย่างแล้วยัยยูริก็หันมากระซิบกับฉัน
"แกฉันได้คู่กับนายคนนี้ฉันไม่อยากคู่เลยอ่ะ"
ยัยยูริกระซิบกับฉันเบาๆแต่ก็ไม่พ้น เพราะพี่คนนั้นที่มาดูเท้าให้ ฉันว่าเป็นอะไรรึเปล่าคู่กับยูริ
แต่เหมือนยัยยูริจะไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรก เฮ้อ
"น้อง ครับไม่อยากคู่กับพี่ขนาดนั้นเลบหรอ"
"ใช่ ไม่อยากคู่กับนายมากๆเลย"
"พอๆ ยัยยูริเงียบๆเดี๋ยวพี่เค้าก็กัดเอาหรอก"
ฉันยิ้ม แกล้งหยอกพี่เขาไป เพื่อให้สงคามน้ำลายหมดลง
"น้องครับหาว่าเพื่อนพี่ไม่ได้เป็นไอ้นั่นนา"
"ฉันไม่ได้ถามนายเลยนะ"
"ครับ พี่รู้แต่นั่นมันเพื่อนพี่นะหัดเคารพรุ่นพี่ด้วยนะครับ"
แต่ที่ฉันเห็นตรงข้ามกับสุภาพมากๆ เพราะฉันเห็นนายนั่นกัดฟันพูดกรอดๆเลย
เห็นแล้วน่าแกล้งจริงๆสงสัยนายนั่นจะเป็นเกย์แน่ๆ ห่วงกันซะขนาดนั้น
"อือ นาย เฮ้ยค่ะรุ่นพี่"
ฉันกำลังสนุกกับการกวนนายนั่น
"เอาล่ะน้องๆ พี่ว่าเริ่มเล่นเกมเลยดีกว่านะเดี๋ยวเย็นซะก่อน
"ค่า/ครับ"
แล้วพวกเราก็เริ่มเล่นกิจกรรมที่1แล้วมาถึงกิจกรรมสุดท้าย
"น้องๆครับกิจกรรมนี้มีชื่อว่า ขนมหวาดเสียวพี่จะให้น้องๆส่งขนมทางปากใครใครทำเสร็จก่อนและเร็วมากคู่นั้นเป็นคู่ชนะ"
แล้วเกมก็เริ่มขึ้น ฉันพยามยามรับให้ได้แล้วก็ได้หลายอันแล้ว เหลือแค่ชิ้นสุดท้ายฉันพยายามเอามาจากปากนายคนนั้นแต่ผิดพลาดนิดหน่อยปากของฉันถูกปากนายนั่นเต็มๆ
"เฮ้ย/เฮ้ย"
"ได้ผู้ชนะแล้วครับ อันเป็นจบเกมกลับบ้านกันได้แล้วครับแล้วเจอกันใหม่"
พี่พิธีกรดึงสติที่หายไปกับมาทันที
"กรี๊ดดดด ฉันเห็นพี่ธามจูบกับยัยนั่นด้วยแหละแก เขินแทนอ่ะ"
ฉันยังไม่ตื่นเต้นเท่าพวกเธอเลย แต่ที่ฉันอึ้งเพราะนั่นมันจูบแรกของฉ้านนนนนน
"ไอ้บ้านายมาจูบฉันทำไม นั่นมันจูบแรกฉันเลย ไอ้บ้าเอ้ย ฉันเกรียจนาย"
ดีนะพี่พิธีกรประกาศว่าเกมจบแล้ว แล้วยัยยูริก็มาหาฉันเรียกให้กลับบ้านก่อนไม่งั้นฉันจะวีนเยอะกว่า
นี้แน่ๆ
"ป่ะ กลับบ้านกันยูริฉันอยากไปแปรงฟันล้างหน้าเต็มทีปากฉันสกปรกหมดแล้ว"
ฉันตั้งใจพูดดังให้นายนั่นได้ยิน
"เฮ้ย ยัยบ้าปากฉันหอมจะตาย ฉันเช็กทุกวัน เว้ย!!"
พอฉันเถียงกับไอ้บ้านั่นเสร็จ ฉันก็ลากยัยยูริออกมาทันทีดีนะที่ขาฉันหายปวดแล้ว แล้วก็ดีที่นายนั่น
ไม่ตามมาแต่ฉันเห็นนายนั่นกับพี่ที่ช่วยฉันไว้โดนผู้หญิงล้อมหน้าล้อมหลังเต็มไปหมด
"แกไม่ปวดขาแล้วหรอ "
"ไม่และ ฉัยหายแล้ว"
"แกฉันได้ยินพวกนั้นมันพูดว่าคนที่ชื่อพี่ธามไทที่คู่กับแกเป็นนักร้องด้วยแหละดังมากๆด้วย"
ยัยนี่พอเจอนักร้องไม่ได้คั่งมากแต่นักร้องนิสัยเสียอย่างนี้นั้น ฉันไม่สนหรอกเพราะฉันสนแต่นักร้อง
เกาหลี
"แต่พี่ที่ช่วยฉันไว้ ก็หล่อเหมือนกันนะโดนล้อมด้วยนะยัยยูริ"
"อือมั้ง แต่ฉันว่าพี่ธามไทหล่อ ดังมากๆ"
"ดังก็จริง แต่ปากอย่างนั้น คงไม่มีแฟนหรอกแก"
"อือ มั้งแค่แกอาจจะอคติเกินไปหรือเปล่า แต่แกไม่มาเจอคู่ฉันอีตานั่นอ่ะโครตกวนประสาทมาก
อยู่ด้วยแล้วอยากตาย"
"เหรอ แต่ฉันเห็นพี่เค้าออกจะสุภาพนะบางที" ฉันพูดตามความที่เห็นนะ
"ไม่แน่นอนแก จิกกัดฉันตลอดตั้งแต่เล่นเกม"
"อือ กลับบ้านกันเหอะ" ฉันยังไม่ลืมที่จะกลับไปล้างหน้าแปรงฟัน ฉันเคืองสุด แล้วคุณลุงคนขับรถก็
มารับตรงเวลามากๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ