บังเอิญเป็นเนื้อคู่~

~5~ซ้อมบทละคร"เห้ย นี้มันทางไปบ้านฉันนี้!""บ้านฉันก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน อย่างว่าแหละ บ้านเดี่ยวสามชั้นหลังโตๆ ห้องเยอะๆ กับพื้นที่รอบบ้าน มันก็ยากแหละนะ ที่จะมีเพื่อนบ้าน ได้อ่ะ""มันก้อจริง แต่ตอนนี้ฉันพักอยู่คอนโดใกล้ ม. ขี้เกียจนั่งรถไกล ""ฉันก้อกะว่าจะไปเหมือนกันแหละ ขี้เกียจขับรถไกล""บ้านฉันอยู่ซอยนี้><~"ฉันชี้ให้นายซันดู"บ้านฉันซอยถัดไป"ถึงสักที บ้านนายซัน แต่งสวยเหมือนกันนะเนี่ย มีสวนดอกกุหลาบด้วย><"สวยจัง อ๊ะ"ฉันไม่ทันระวังเลยโดนหนามกุหลาบตำมือ"ไม่ระวังเลยน้าา มานี่ "นายซัน ดึงมือฉันไปดู แล้ว ดูดเลือด เห้ย บ้าป่ะเนี่ย"แม่ฉันเคยทำแบบนี้ตอนที่ฉันโดนหนามกุหลาบตำมือ555""ฉันจะติดเชื้อบ้าไหมเนี่ย -3-""= = ฉันว่าเธออยากตายแล้วหละ""เห้ย ล้อเล่นนน 5555""คุณหนูค่ะ กลับมาแแล้วหรอ อ้ะ นั่น แฟนคุณหนูหรอค่ะ" คนนี้น่าจะเป็นแม่นมนะ อายุประมาณ50ได้"ไม่ใช่ค่ะๆ เพื่อนของซันนะค่ะ ชื่อเอิร์ธค่ะ^^""ทำไมม๊าพูดงี้หละ-3-""ม๊าอะไรเล่า เลิกเรียกแบบนั้นได้แล้ว เพราะนายอ่ะ คนเขาเข้าใจผิดกันหมด -3- เลยไม่มีใครกล้าจีบฉันเลย-3-""ก็ดีแล้วนี่นา ฉันไม่ให้ใครจีบเธอหรอก^^~" อะไรกัน ใจเต้นแรงอีกแล้ว ถ้านายยังทำแบบนี้อยู่ฉันจะรักนายหมดใจแล้วนะซัน-///-"คุณหนูก็ จะไปแกล้งคุนเอิร์ธทำไมหละค่ะ แบบนั้นคุนเอิร์ธก้อโสดตลอดพอดี นี่ต้องไปโมเมกับคนอื่ยว่าเป็นแฟนเค้าแน่ๆ ถึงไม่มีใครกล้าจีบเค้ิเนี่ย"แม่นมผู่ถูกค่ะ เพราะตานี่แหละค่ะ¥^¥"ตอนนี้อาจจะไม่ แต่ต่อไปไม่แน่ครับแม่นม ผมคิดว่านะ5555" ต่อไปไม่แน่หรอ อาจได้เป็นแฟนกันจริงๆงั้นหรอ! ตึกตักๆๆๆๆ เต้นแรงกว่าเดิมอีก หน้าร้อนผ่าวเลย ไม่ได้ๆ ห้ามให้หมอนั่นเห็นหน้ิแดงๆนี่ ฉันก้มหน้าลงแทบจะมุดดิน"เป็นอะไรอ่ะเขินหรอ""ป่าวซะหน่อย เอ้ย"ฉันเอามือขึ้นมาบังหน้าตัวเอง""ป่าวแล้วหน้าแดงทำไม555""คุณหนูเองก็หูแดงแจ๋เลยนะค่ะ555""จริงหรอแม่นม "เค้ารีบเอามือปิดหูตัวเองใหญ่เลย"เวลาคุณหนูเขินหูจะแดงนะค่ะ แต่หน้าไม่แดง 555"นายนี้ก็เขินหรอ555 "จะซ้อมบทให้ไหมเนี่ย-3-""ไปดิ^^แม่นม ผมขอของว่างหน่อยนะ ให้แจ๋วเอาไปให้ที่ห้องดนตรีนะ^^""ได้จ่ะคุณหนู"
แล้วการซ้อมก็เริ่มต้นขึ้นสักที"ฉากนี้เป็นฉากที่นางเอกแอลร้องไห้ หลังจากที่เจอพระเอกกับนางร้ายอยู่ด้วยกันนะ ลองคิดถึงเรื่องที่ทำให้เธอเสียใจ น้ำตามันจะมาเอง"เค้าสอนเทคนิคฉันมาเรื่อยๆ จนถึงกลางเรื่องแล้ว"อ่อ โอเค"1 2 3น้ำตาฉันเริ่มไหลริน ฉันนั่งลงพิงกำแพงแล้วร้องไห้ หนักขึ้น หนักขึ้น"ฮืออออ ทำไม ทำไมคริสต้องทำกับฉันแบบนี้ ทั้งๆที่ ทั้งๆที่เชื่อใจขนาดนั้นแท้ๆ ฮืออออ""นานา ๆ คุณอยู่ไหน ฟังผมอธิบายก่อน นานา!"เขาเริ่มพูดบทของตัวเอง"คริสหรอ? นายมาทำไม ฉันไม่อยากเจอ ไม่อยากเจอ ออกไปๆ! ฮืออออ" เขาเข้ามากอดฉัน"นานา ผมรักคุณคนเดียวนะผมกับเกรซไม่ได้มีอะไรเลย จริงๆ คุณเชื่อผมนะ"เข้าเริ่มบีบน้ำตา แล้วกอดฉันแน่นขึ้น สมจริงจังนะนายซัน นายทำให้ฉันรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องจริงไม่ใช่การแสดง นายสื่ออารมณ์ออกมาได้อย่างชัดเจน นายสุดยอดมาก"ทำไมฉันต้องเชื่อคุณ? ทำไม.""เพราะผมรักคุณ นานา "เขายื่นหน้าเขามาใกล้เรื่อยๆๆ จนเกือบจะชนกัน เสียงประตูก็ดังขึ้นแอ๊ดด "อุ้ย แจ๋วขอโทษที่ขัดจังหวะนิ แจ๋วเอาของว่างมาให้นิ เชิญต่อเลยนิคิๆๆ""ไม่ใช่อย่างงั้นนะ ฉันซ้อมบทละครอยู่ นายก็พูดอะไรหน่อยเซ้!""อื้มเดี๋ยวจะต่อละ ไปได้แล้วหละ^^""เห้ย พูดแบบนั้นก็เข้าใจผิดไปใหญ่เซ้""บ้ายบายนิ "แจ๋วเดินออกไปจากห้องดนตรีอย่างรวดเร็ว ไม่ทันที่ฉันจะแก้ตัวเลย¥^¥"นายนี่มัน _ _ ""มา ต่อเลยดีกว่า^0^"ยิ้มร่าเลยนะ แล้วเขาก็จับหน้าฉันเข้าไปใกล้ๆโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัวแล้วบทก็ดำเนินต่อแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย"ผมรักคุณ นานา"เขาปะกบปากเข้ามาช้าๆ สัมผัสที่อบอุ่นของปากเขาสะกดฉันให้นิ่ง เห้ยไม่สิ"เห้ยยย นายช่วยให้ฉันตั้งตัวหน่อยได่ไหม แล้วๆๆๆ ใครอนุญาติให้จูบจริงห้ะ เฟิสคิสนะ เฟิสคิส นายนี่มันฮืออออ "ฉันปล่อยโฮเลยเจ้าค่ะ"เห้ย ขอโทดๆ ไม่รู้จริงๆ บทมันพาไปอ่ะ แต่นั้นมันแค่จุ๊บเองนะ ไม่ใช่คิสจริงๆซะหน่อย คิสมันเป็นอะไรที่มากกว่านั้น-3-"ยังมีหน้ามาพูดอีกไอบ้าา"ยังมาพูดอีก ไอบ้าๆๆๆ"ฉันระดมหมัดไปที่นายซันแบบรัวๆ"โอ๊ย เจ็บๆๆ ขอโทษๆ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ ขอโทษ"เขาดึงฉันเข้าไปกอด ฉันพยายามจะดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดเขาแต่ แรงเขาเยอะกว่า เลยได้แต่ร้องไห้ในอ้อมกอดของเขา"ขอโทษจริงๆนะฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแลัว เดี๋ยวตอนซ้อมทำแบบนี้เอาแล้วกัน เขาเอวนิ้วโปงมาวางไว้ที่ปากฉันแล้วจูบลงบนนิ้วโป้งตัวเอง"แบบนี้โอเคไหม^^""ฟืดๆ อืมโอเค"น่าจะทำแบบนี้แต่แรก แต่ก็แอบดีใจลึกๆนะที่เฟิสคิสเป็นนายอ่ะ555"หน้าแดงเพราะร้องไห้หรือเขินเนี่ย5555""ชั่งเหอะน่า ซ้อมต่อได้แล้ว"แล้วก็ซ้อมกันจนจบเรื่อง เห้อทำไม่พระนางต้องตายด้วยเนี่ยยย ไม่เข้าจายย"โอเค ก็ทำได้ดีกว่าที่ผ่านมาอ่ะนะ ไว้อาทิตหน้ามาซ้อมอีกละกัน""เอ่อ ไปส่งฉันที่บ้านหน่อยสิ นี่ก็สองทุ่มแล้ว กะจะนอนที่บ้านเลยอ่ะ_ _""เดินหรือขับรถไปดีหละ""แค่ซอยข้างๆเองเดินไปดีกว่า"ขับรถไปก้อเปลืองน้ำมันแย่"เอ้อ จักยานไง ปั่นจักยานไปดีกว่าเน้อะ"ความคิดดีนี่นายซัน55ฉันนั่งซ้อนท้ายจักยานนายซัน รับลมปะทะเบาๆ โรแมนติกจัง 555 แต่จะหงายท้องนี่หนะสิ-3-"กอดไว้สิ เดี๋ยวได้หงายท้องกันพอดี"นายซันจับมือฉันไปโอบเอวเขา-///-"เอ่อ อืมๆ"ฉันกอดแล้วเอาแก้มแนบไปที่หลัง อุ่นจัง รู้สึกอบอุ่นจริงๆ"เอิร์ธ เธอคิดยังไงกับพีชหรอ""เอ่อ ทำไมอ่ะ-3- ก็เป็นเพื่อนที่ดีนะ""ไม่คิดเกินกว่านั้น?""ไม่อ่ะ อยู่ด้วยแล้วเรารู้สึกสนุกเฉยๆแต่เราไม่รู้สึกอะไรไปมากกว่านั้น""แล้วไปป์อ่ะ""ไม่รู้ดิ เราไม่ค่อยได้คุยกัน แต่เท่าที่คุยดูแล้วเขาก็เป็นผู้ใหญ่ดีนะ""แล้วฉันหละ""ก็สนุกดีนะ ชอบทำให้ใจ.. เห้ย ตอบเพลิน นายนี่เจ้าเล่ห์-0-""ทำให้ใจทำไมหรออ^^~""ทำให้ใจวุ่นวายน่ารำคาญตลอด-3-""หม่าม๊าใจร้ายกับป่าป๊าอีกแล้วว""เลิกเรียกแบบนี้นได้แล้ว ถึงบ้านฉันแล้ว บายยย"ฉันกระโดดลงจากจักยานแล้วเปิดประตูบ้านไม่ลืมที่จะโผล่หัวออกมาฝันดีตาบ้านั่น555

Note sunเปิดเรียนวันแรก ผมก็เจอเรื่องบังเอินเยอะเลย สาวหน้าหวานท่าทางห้าวๆสวมแว่นเฉยๆ มีชื่อเหมือนผม เกิดวันเดียวกันเดือนเดียวกัน แต่คนละเวลาชืัเล่นที่สื่อความหมาย โลกโคจรรอบดวงอาทิต ผมไม่อยากเชื่อเหมือนกัน แต่ที่สำคัญที่สุด แนนนี่ แฟนเก่าของผม คนที่ทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ตัวเองมีอนาคตที่ดีที่สุด ทั้งๆที่เธอบอกว่าจะไปเรียนต่อที่อเมริกากับแฟนใหม่ของเธอแท้ๆ แต่ผมกับเห็นเธอโผล่หัวมาอยู่คณะเดียวกับผม ผมไม่มีวันลืมวันนั้นได้เลย วันที่แนนนี่ทิ้งผมไป ทิ้งไปแบบไร้เยื่อใย ทั้งๆที่เคยบอกว่ารักผมแท้ๆ แต่สุดท้ายเธอมาบอกว่ารักที่เงินของผม และเมื่อเธอเจอคนที่ดีกว่า ผมก็ไม่สำคัญอีกต่อไป เธอทำร้ายผมแบบไร้ซึ่งความปรานี ผมเสียใจจนไม่มีความคิดที่จะสนใจผู้หญิงคนไหนเลย จนผมมาพบกับเอิร์ธ ทั้งๆที่ตอนแรกผมไม่คิดอะไรเลยแท้ๆ แต่ดูเหมือนว่าเธออยากเป็นเพื่อนผมนะ ดูจากที่เอาขนมปังมาให้ที่ห้องซ้อมละคร ถามนู้นถามนี่ แต่ไม่มีท่าทางจะมาจับผมเลยสักนิด ทั้งๆที่ผู้หญิงส่วนใหญ่เวลาอยู่ใกล้ผม แทบจะถวายร่างกายให้เลยด้วยซ้ำ เจอแต่พวกรักหลอกลวง หวังแต่เงิน แต่เธอคนนี้ไม่ใช่ ผมได้พรากเฟิสคิสไปจากเธอ อันที่จริงก็แค่จุ๊บอ่ะนะเล่นร้องไห้ฟูมฟายอย่างกับโลกจะแตก ทั้งๆที่ผู้หญิงหลายคนต้องการให้ผมทำแบบนั้นจนตัวสั่นด้วยซ้ำ ตอนนี้ ผมเลยเริ่มสับสนนิดหน่อยกับความรู้สึกของผมที่มีต่อเอิร์ธ บางทีอาจจะเป็นแค่ความน่าสนใจของเธอหรือไม่ผมก็อาจจะชอบตัวตนของเธอจริงๆ