บังเอิญเป็นเนื้อคู่~

~5~ซ้อมบทละคร
"เห้ย นี้มันทางไปบ้านฉันนี้!"
"บ้านฉันก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน อย่างว่าแหละ บ้านเดี่ยวสามชั้นหลังโตๆ ห้องเยอะๆ กับพื้นที่รอบบ้าน มันก็ยากแหละนะ ที่จะมีเพื่อนบ้าน ได้อ่ะ"
"มันก้อจริง แต่ตอนนี้ฉันพักอยู่คอนโดใกล้ ม. ขี้เกียจนั่งรถไกล "
"ฉันก้อกะว่าจะไปเหมือนกันแหละ ขี้เกียจขับรถไกล"
"บ้านฉันอยู่ซอยนี้><~"ฉันชี้ให้นายซันดู
"บ้านฉันซอยถัดไป"
ถึงสักที บ้านนายซัน แต่งสวยเหมือนกันนะเนี่ย มีสวนดอกกุหลาบด้วย><
"สวยจัง อ๊ะ"ฉันไม่ทันระวังเลยโดนหนามกุหลาบตำมือ
"ไม่ระวังเลยน้าา มานี่ "นายซัน ดึงมือฉันไปดู แล้ว ดูดเลือด เห้ย บ้าป่ะเนี่ย
"แม่ฉันเคยทำแบบนี้ตอนที่ฉันโดนหนามกุหลาบตำมือ555"
"ฉันจะติดเชื้อบ้าไหมเนี่ย -3-"
"= = ฉันว่าเธออยากตายแล้วหละ"
"เห้ย ล้อเล่นนน 5555"
"คุณหนูค่ะ กลับมาแแล้วหรอ อ้ะ นั่น แฟนคุณหนูหรอค่ะ" คนนี้น่าจะเป็นแม่นมนะ อายุประมาณ50ได้
"ไม่ใช่ค่ะๆ เพื่อนของซันนะค่ะ ชื่อเอิร์ธค่ะ^^"
"ทำไมม๊าพูดงี้หละ-3-"
"ม๊าอะไรเล่า เลิกเรียกแบบนั้นได้แล้ว เพราะนายอ่ะ คนเขาเข้าใจผิดกันหมด -3- เลยไม่มีใครกล้าจีบฉันเลย-3-"
"ก็ดีแล้วนี่นา ฉันไม่ให้ใครจีบเธอหรอก^^~" อะไรกัน ใจเต้นแรงอีกแล้ว ถ้านายยังทำแบบนี้อยู่ฉันจะรักนายหมดใจแล้วนะซัน-///-
"คุณหนูก็ จะไปแกล้งคุนเอิร์ธทำไมหละค่ะ แบบนั้นคุนเอิร์ธก้อโสดตลอดพอดี นี่ต้องไปโมเมกับคนอื่ยว่าเป็นแฟนเค้าแน่ๆ ถึงไม่มีใครกล้าจีบเค้ิเนี่ย"แม่นมผู่ถูกค่ะ เพราะตานี่แหละค่ะ¥^¥
"ตอนนี้อาจจะไม่ แต่ต่อไปไม่แน่ครับแม่นม ผมคิดว่านะ5555" ต่อไปไม่แน่หรอ อาจได้เป็นแฟนกันจริงๆงั้นหรอ! ตึกตักๆๆๆๆ เต้นแรงกว่าเดิมอีก หน้าร้อนผ่าวเลย ไม่ได้ๆ ห้ามให้หมอนั่นเห็นหน้ิแดงๆนี่ ฉันก้มหน้าลงแทบจะมุดดิน
"เป็นอะไรอ่ะเขินหรอ"
"ป่าวซะหน่อย เอ้ย"ฉันเอามือขึ้นมาบังหน้าตัวเอง"
"ป่าวแล้วหน้าแดงทำไม555"
"คุณหนูเองก็หูแดงแจ๋เลยนะค่ะ555"
"จริงหรอแม่นม "เค้ารีบเอามือปิดหูตัวเองใหญ่เลย
"เวลาคุณหนูเขินหูจะแดงนะค่ะ แต่หน้าไม่แดง 555"นายนี้ก็เขินหรอ555
"จะซ้อมบทให้ไหมเนี่ย-3-"
"ไปดิ^^แม่นม ผมขอของว่างหน่อยนะ ให้แจ๋วเอาไปให้ที่ห้องดนตรีนะ^^"
"ได้จ่ะคุณหนู"

แล้วการซ้อมก็เริ่มต้นขึ้นสักที
"ฉากนี้เป็นฉากที่นางเอกแอลร้องไห้ หลังจากที่เจอพระเอกกับนางร้ายอยู่ด้วยกันนะ ลองคิดถึงเรื่องที่ทำให้เธอเสียใจ น้ำตามันจะมาเอง"เค้าสอนเทคนิคฉันมาเรื่อยๆ จนถึงกลางเรื่องแล้ว
"อ่อ โอเค"
1 2 3
น้ำตาฉันเริ่มไหลริน ฉันนั่งลงพิงกำแพงแล้วร้องไห้ หนักขึ้น หนักขึ้น
"ฮืออออ ทำไม ทำไมคริสต้องทำกับฉันแบบนี้ ทั้งๆที่ ทั้งๆที่เชื่อใจขนาดนั้นแท้ๆ ฮืออออ"
"นานา ๆ คุณอยู่ไหน ฟังผมอธิบายก่อน นานา!"เขาเริ่มพูดบทของตัวเอง
"คริสหรอ? นายมาทำไม ฉันไม่อยากเจอ ไม่อยากเจอ ออกไปๆ! ฮืออออ" เขาเข้ามากอดฉัน
"นานา ผมรักคุณคนเดียวนะผมกับเกรซไม่ได้มีอะไรเลย จริงๆ คุณเชื่อผมนะ"เข้าเริ่มบีบน้ำตา แล้วกอดฉันแน่นขึ้น สมจริงจังนะนายซัน นายทำให้ฉันรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องจริงไม่ใช่การแสดง นายสื่ออารมณ์ออกมาได้อย่างชัดเจน นายสุดยอดมาก
"ทำไมฉันต้องเชื่อคุณ? ทำไม."
"เพราะผมรักคุณ นานา "เขายื่นหน้าเขามาใกล้เรื่อยๆๆ จนเกือบจะชนกัน เสียงประตูก็ดังขึ้น
แอ๊ดด
"อุ้ย แจ๋วขอโทษที่ขัดจังหวะนิ แจ๋วเอาของว่างมาให้นิ เชิญต่อเลยนิคิๆๆ"
"ไม่ใช่อย่างงั้นนะ ฉันซ้อมบทละครอยู่ นายก็พูดอะไรหน่อยเซ้!"
"อื้มเดี๋ยวจะต่อละ ไปได้แล้วหละ^^"
"เห้ย พูดแบบนั้นก็เข้าใจผิดไปใหญ่เซ้"
"บ้ายบายนิ "แจ๋วเดินออกไปจากห้องดนตรีอย่างรวดเร็ว ไม่ทันที่ฉันจะแก้ตัวเลย¥^¥
"นายนี่มัน _ _ "
"มา ต่อเลยดีกว่า^0^"ยิ้มร่าเลยนะ แล้วเขาก็จับหน้าฉันเข้าไปใกล้ๆโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัวแล้วบทก็ดำเนินต่อแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
"ผมรักคุณ นานา"เขาปะกบปากเข้ามาช้าๆ สัมผัสที่อบอุ่นของปากเขาสะกดฉันให้นิ่ง เห้ยไม่สิ
"เห้ยยย นายช่วยให้ฉันตั้งตัวหน่อยได่ไหม แล้วๆๆๆ ใครอนุญาติให้จูบจริงห้ะ เฟิสคิสนะ เฟิสคิส นายนี่มันฮืออออ "ฉันปล่อยโฮเลยเจ้าค่ะ
"เห้ย ขอโทดๆ ไม่รู้จริงๆ บทมันพาไปอ่ะ แต่นั้นมันแค่จุ๊บเองนะ ไม่ใช่คิสจริงๆซะหน่อย คิสมันเป็นอะไรที่มากกว่านั้น-3-"ยังมีหน้ามาพูดอีกไอบ้าา
"ยังมาพูดอีก ไอบ้าๆๆๆ"ฉันระดมหมัดไปที่นายซันแบบรัวๆ
"โอ๊ย เจ็บๆๆ ขอโทษๆ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ ขอโทษ"เขาดึงฉันเข้าไปกอด ฉันพยายามจะดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดเขาแต่ แรงเขาเยอะกว่า เลยได้แต่ร้องไห้ในอ้อมกอดของเขา
"ขอโทษจริงๆนะฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแลัว เดี๋ยวตอนซ้อมทำแบบนี้เอาแล้วกัน เขาเอวนิ้วโปงมาวางไว้ที่ปากฉันแล้วจูบลงบนนิ้วโป้งตัวเอง
"แบบนี้โอเคไหม^^"
"ฟืดๆ อืมโอเค"น่าจะทำแบบนี้แต่แรก แต่ก็แอบดีใจลึกๆนะที่เฟิสคิสเป็นนายอ่ะ555
"หน้าแดงเพราะร้องไห้หรือเขินเนี่ย5555"
"ชั่งเหอะน่า ซ้อมต่อได้แล้ว"
แล้วก็ซ้อมกันจนจบเรื่อง เห้อทำไม่พระนางต้องตายด้วยเนี่ยยย ไม่เข้าจายย
"โอเค ก็ทำได้ดีกว่าที่ผ่านมาอ่ะนะ ไว้อาทิตหน้ามาซ้อมอีกละกัน"
"เอ่อ ไปส่งฉันที่บ้านหน่อยสิ นี่ก็สองทุ่มแล้ว กะจะนอนที่บ้านเลยอ่ะ_ _"
"เดินหรือขับรถไปดีหละ"
"แค่ซอยข้างๆเองเดินไปดีกว่า"ขับรถไปก้อเปลืองน้ำมันแย่
"เอ้อ จักยานไง ปั่นจักยานไปดีกว่าเน้อะ"ความคิดดีนี่นายซัน55
ฉันนั่งซ้อนท้ายจักยานนายซัน รับลมปะทะเบาๆ โรแมนติกจัง 555 แต่จะหงายท้องนี่หนะสิ-3-
"กอดไว้สิ เดี๋ยวได้หงายท้องกันพอดี"นายซันจับมือฉันไปโอบเอวเขา-///-
"เอ่อ อืมๆ"ฉันกอดแล้วเอาแก้มแนบไปที่หลัง อุ่นจัง รู้สึกอบอุ่นจริงๆ
"เอิร์ธ เธอคิดยังไงกับพีชหรอ"
"เอ่อ ทำไมอ่ะ-3- ก็เป็นเพื่อนที่ดีนะ"
"ไม่คิดเกินกว่านั้น?"
"ไม่อ่ะ อยู่ด้วยแล้วเรารู้สึกสนุกเฉยๆแต่เราไม่รู้สึกอะไรไปมากกว่านั้น"
"แล้วไปป์อ่ะ"
"ไม่รู้ดิ เราไม่ค่อยได้คุยกัน แต่เท่าที่คุยดูแล้วเขาก็เป็นผู้ใหญ่ดีนะ"
"แล้วฉันหละ"
"ก็สนุกดีนะ ชอบทำให้ใจ.. เห้ย ตอบเพลิน นายนี่เจ้าเล่ห์-0-"
"ทำให้ใจทำไมหรออ^^~"
"ทำให้ใจวุ่นวายน่ารำคาญตลอด-3-"
"หม่าม๊าใจร้ายกับป่าป๊าอีกแล้วว"
"เลิกเรียกแบบนี้นได้แล้ว ถึงบ้านฉันแล้ว บายยย"ฉันกระโดดลงจากจักยานแล้วเปิดประตูบ้านไม่ลืมที่จะโผล่หัวออกมาฝันดีตาบ้านั่น555

• Note sun
  เปิดเรียนวันแรก ผมก็เจอเรื่องบังเอินเยอะเลย สาวหน้าหวานท่าทางห้าวๆสวมแว่นเฉยๆ มีชื่อเหมือนผม เกิดวันเดียวกันเดือนเดียวกัน แต่คนละเวลาชืัเล่นที่สื่อความหมาย โลกโคจรรอบดวงอาทิต ผมไม่อยากเชื่อเหมือนกัน แต่ที่สำคัญที่สุด แนนนี่ แฟนเก่าของผม คนที่ทำทุกอย่างเพื่อที่จะให้ตัวเองมีอนาคตที่ดีที่สุด ทั้งๆที่เธอบอกว่าจะไปเรียนต่อที่อเมริกากับแฟนใหม่ของเธอแท้ๆ แต่ผมกับเห็นเธอโผล่หัวมาอยู่คณะเดียวกับผม ผมไม่มีวันลืมวันนั้นได้เลย วันที่แนนนี่ทิ้งผมไป ทิ้งไปแบบไร้เยื่อใย ทั้งๆที่เคยบอกว่ารักผมแท้ๆ แต่สุดท้ายเธอมาบอกว่ารักที่เงินของผม และเมื่อเธอเจอคนที่ดีกว่า ผมก็ไม่สำคัญอีกต่อไป เธอทำร้ายผมแบบไร้ซึ่งความปรานี ผมเสียใจจนไม่มีความคิดที่จะสนใจผู้หญิงคนไหนเลย จนผมมาพบกับเอิร์ธ ทั้งๆที่ตอนแรกผมไม่คิดอะไรเลยแท้ๆ แต่ดูเหมือนว่าเธออยากเป็นเพื่อนผมนะ ดูจากที่เอาขนมปังมาให้ที่ห้องซ้อมละคร ถามนู้นถามนี่ แต่ไม่มีท่าทางจะมาจับผมเลยสักนิด ทั้งๆที่ผู้หญิงส่วนใหญ่เวลาอยู่ใกล้ผม แทบจะถวายร่างกายให้เลยด้วยซ้ำ เจอแต่พวกรักหลอกลวง หวังแต่เงิน แต่เธอคนนี้ไม่ใช่ ผมได้พรากเฟิสคิสไปจากเธอ อันที่จริงก็แค่จุ๊บอ่ะนะเล่นร้องไห้ฟูมฟายอย่างกับโลกจะแตก ทั้งๆที่ผู้หญิงหลายคนต้องการให้ผมทำแบบนั้นจนตัวสั่นด้วยซ้ำ ตอนนี้ ผมเลยเริ่มสับสนนิดหน่อยกับความรู้สึกของผมที่มีต่อเอิร์ธ บางทีอาจจะเป็นแค่ความน่าสนใจของเธอหรือไม่ผมก็อาจจะชอบตัวตนของเธอจริงๆ