บังเอิญเป็นเนื้อคู่~
5.0
เขียนโดย Skyblue
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 23.12 น.
6 บทนำ แรกพบ
0 วิจารณ์
9,233 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 23.17 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) ขอร้อง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ~3~ขอร้องบทละครที่ฉันต้องจำมันเยอะสุดๆ แต่คาแลคเตอร์ตรงนิดนึงนะ ดูเหมือนเป็นคนเข้มแข็ง แต่ที่จริงอ่อนแอ นี่แหละฉันนนน ~ แอบร้องไห้บ่อยๆหรอ บทอะไรเนี่ย ฉันบีบน้ำตาไม่เก่งนะ -3- เฮื๊อกกก ฉากเลิฟซีน จูบหรอ ม่ายน้าาาา จะเสียเฟิสิสงานละครแบบนี้เนี่ยนะ¥^¥ ไม่ๆๆ อาจไม่ได้แสดงก็ได้นี่นา โห๊ะๆๆๆ (คิดในใจอยู่ได้นางเอกเรา-0-)"อ๊ะ! เพื่อนพระเอกจะข่ม..ข่ม ยึ้ยยย ฉากนี้น่ากลัวสุดๆ ! อะไรเนี่ย งานนี่ฉันจะไม่แสดงแน่ ต้องคอยดูแลตัวจริงซะหน่อย><""เอ้าทุกคน มารวมตัวจ่ะ เราจะซ้อมบทกันต่อ"การซ้อมได้เริ่มขึ้นแล้ว ทุกคนพยายามแสดงบทที่ตัวเองได้รับอย่างเต็มที่ จนจบเรื่อง"เอาหละทีนี้ ตัวสำรองนางเอก มาแสดง มั้งนะ"ฉากแรกเริ่มขึ้น ทุกคนมีความพร้อมเช่นเคย แต่ฉันรู้วึกหวั่นๆไงไม่รู้สิ ทุกอย่างผ่านไปจนถึงฉากจบของเรื่อง"ผมไม่รู้ว่าผมจะทำยังไง นานา ผมรักคุณ ผมไม่ได้รักแพทนะ เรื่องที่แพทบอกว่าผมกับเขามีอะไรกัน มันก็ไม่ใช่ รูปนั่นมันไม่ใชของจริง คุณเชื่อผมนะ"พีชเริ่มพูดบทของตัวเอง เขาแสดงได้ดีมาก มันสื่ออารมณ์และความรู้สึกได้อย่างดี"ขอโทษนะ ไนท์ ฉันรักเธอไม่ได้จริงๆ ฉันมีคนที่ฉันรักแล้ว และฉันจะไม่เปลี่ยนใจไปจากเขา" ฉันพยายามพูดบทตัวเองให้ดีที่สุด แต่ไม่ค่อยจะสื่ออารมณ์อะไร ฉันจะเข้าถึงบทไม่ได้เลย¥^¥"ทำไมหละ!ในเมืาอผมรักคุณขนาดนี้ เพราะมันใช่ไหม เพราะไอ้คริสใช่ไหม! ถ้าไม่มีมัน คุณต้องรักผมแน่ๆ!" เฮื๊อก ทำไมแสดงได้ดีอย่างนี้นะ ราวกับว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องจริงเลย"ไนท์!ฟังนานาให้ดีนะ ถึงจัไม่มีคริส ฉันก็ไม่ได้รักนาย ฉันไม่เคยคิดอะไรกับนายเกินคำว่าเพื่อนนะ อีกอย่างคริสเขาเป็นเพื่อนสนิทนายนะ นายมาพูดแบบบนี้ได้ไง!"ฉันเริ่มใส่อารมณ์นิดๆ"ยังไง ผมก็จะเอาคุณมาเป็นของผมให้ได้!"พีชเดินเข้ามาจับแขนฉันแล้วเหวี่ยงลงเตียงที่จัดไว้ในฉาก แล้วขึ้นคร่อมฉันพร้อมกับลวนลาม อ๊ากกก ไอ้บ้า สมจริงไปแล้ว เขาเอาหน้ามาซุกคอสลับไปมา มันก็ไม่ได้โดนมาหรอกแต่ลมหายใจมันกระทบแล้วจั๊กจี้อ่ะ 555"ปล่อยนะไนท์ ปล่อยฉัน! ช่วยด้วย!ช่วยด้วย!ฮืออออ คริสช่วยฉันด้วย."ฉันบีบน้ำตาแล้วแสดงท่าทีอ่อนแรงลง มันจะสมบทบาทแค่ไหนก็ไม่รู้หรอกนะ แต่น้ำตาฉันมันมาเป็นสายแล้วหละ"เห้ย!แกจะทำอะไรนานาว่ะ!"ซันเดินมากระชากเสื้อพีชแล้วต่อย แบบเหมือนจริงแต่ไม่จริง พีชหันหน้าได้ตรงจังหวะมากอ่ะ-0- สุดยอดด"ฉันรักนานา และเพราะมีแกไง เขาถึงไม่รักฉัน!""แกจะบ้าหรอว่ะไนท์ เขาไม่รักแกแล้วทำไมทำแบบนี้! ฉันก็รักนานา และจะไมียอมให้แกทำอะไรทั้งนั้น ถึงแกจะเป็นเพื่อนฉันก็เถอะ!"ซันก็แสดงได้สุดยอดมาก เพื่อนๆทุกคนนั่งมองกันแบบลุ้นมากๆ ทั้งสองคน สู้กันแบบไม่มีใครยอมใคร สักพักพีชก็เอามีดออกมา"ฉันไม่ยอม ยังไงนานา ก็ต้องเป็นของฉัน!"ขนาดฉันยังลุ้นเลยอ่ะ"คริสระวัง!"ฉันตะโกนออกไปสุดเสียง แต่ไม่ทัน ซันโดนพีชแทงไปที่ท้อง*0*"อ๊ากก ไอ่ไนท์ แกทำได้ขนาดนี้เลยไงห้ะ เขาไม่ได้รักแก ถึงฉันไม่อยู่เขาก็ไม่รักแกหรอก!""ใช่ไนท์ ถึงเขาจะไม่อยู่ ฉันก็จะไม่รักนาย ฉันรักคริสคนเดียว!"น้ำตาฉันไหลพรากๆ อารมณ์มันพาไป55 "นานา ผม..ระ รักคุนนะ ดูแลตัวเองดีๆ"ซันพูดเหมือนคนใกล้ตาย(ก็เขาแสดงเป็นคนใกล้ตายนี่-0-)"คริสสส อย่าเป็นอะไรนะ ไปหาหมอกันนะ อย่าเป็นอะไรนะ! นี่ไนท์ มาช่วยหน่อยสิ นายอย่าทำแบบนี้ได้ไหม!"ฉันตะโกนทั้งน้ำตา แบบนี้คงสมบทบาทขึ้นมาบ้างนะ-0-"นี่ ยังมีผมอยู่ทั้งคนนะ นานา คุนช่วยมองผมบ้างได้ไหม!!"หน้าแดงด้วยแสดงความโกธรได้ชัดมาก นายเอาตุ๊กตาทองไปเลยเหอะพีชเอ๊ยย"ฉันไม่ได้รักนายย"ฉันลุกขึ้นไปหยิบมีดอีกเล่มขึ้นมาแทงท้องตัวเอง"ทำไมต้องทำแบบนี้!""เพราะฉันรักคริส.."ฉันล้มลงนั่งข้างซันและก้มลงจูบ(หลอกๆ) ค่อยๆหลับตาลงและมีนายซันในอ้อมกอด สุดท้าย ไนท์กลัวความผิดเลยฆ่าตัวตายิสรุปเรื่องนี้เป็นโศกนาฏกรรม-3-แปะๆๆๆๆๆ เสียงปรบมือดังขึ้น อ.กีกี้เดินบิดตูดมาพร้อมกล่าวชมและตินิดหน่อย หลังจากนั้นก็ปล่อยพักผ่อน"แว่น!"เสียงนายซันนี่ เรียกแบบนี้จะไฟว้รึไง-0- ฉันหันไป และนายซันก็ยื่นหน้ามาพอดี หน้าเราเลยอยู่ใกล้กันมากกกกก ฉันรู้สึกเหมือนเลือดสูบขึ้นหน้าอย่างเร็ว ใจเต้นรัว ยิ่งดูใกล้ๆยิ่งหล่อ ฉันจะบ้าตายยย"มีอะไร?"ฉันพึ่งนึกออกว่าต้องตอบ มัวแต่ตกใจ นายชันยื่นหน้ามาใกช้กว่าเดิม อ๊ากกก สติจะหลุดแล้ว"เธอไม่ค่อยสมบทบาท -3- ฉันช่วยซ้อมบทให้ไหม เผื่อเจ๊ใหญ่จะเล็งเห็นความสามารถ ฉันไม่อยากแสดงคู่กับแนนเน่า -0- "นายซันพูดหน้าเฉยมากก เห้ย แต่ฉันก็ไม่อยากแสดงนะ ทำไงดีๆๆ"คือว่าาา..ฉัน มะ อ้ะ!"นายซันเอามือมาปิดปากฉันไว้"จุ๊ๆๆๆ อย่าพูดว่าไม่อยากแสดงให้ฉันได้ยินเชียวนะ ถือว่าฉันขอร้อง"เขาค่อยๆปล่อยมือ แล้วกอดฉัน นึกเห็นใจอยู่นะ แต่ไม่อยากแสดงกับแนนนี่ขนาดนั้นเลยหรอ เป็นเพราะอะไรหละ ฉันจะทำไงดี แต่เขาขอร้องขนาดนี้แล้ว เอาว่ะ ก็ได้ ฉันเอามือลูบหลังเขาแล้วตบหลังปลอบเบาๆ"อืมได้ ก็ได้ ฉันจะพยายามนะ""ขอบคุณนะ แว่น"เขากอดฉันแน่นขึ้นนิดหน่อย แต่จะไม่อยากช่วยตรงคำว่าแว่นนี่แหละ เขาค่อยๆคลายอ้อมกอด แล้วยิัมให้ฉัน สายตาดูเศร้าๆนะ เขาค่อยๆเดินไป ฉันมองดูแผ่นหลังของเขาจนเขาเดินไปลับตา เขาดูเศร้าๆยังไงไม่รู้นะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ