บังเอิญเป็นเนื้อคู่~

~3~ขอร้อง
บทละครที่ฉันต้องจำมันเยอะสุดๆ แต่คาแลคเตอร์ตรงนิดนึงนะ ดูเหมือนเป็นคนเข้มแข็ง แต่ที่จริงอ่อนแอ นี่แหละฉันนนน ~ แอบร้องไห้บ่อยๆหรอ บทอะไรเนี่ย ฉันบีบน้ำตาไม่เก่งนะ -3- เฮื๊อกกก ฉากเลิฟซีน จูบหรอ ม่ายน้าาาา จะเสียเฟิสิสงานละครแบบนี้เนี่ยนะ¥^¥ ไม่ๆๆ อาจไม่ได้แสดงก็ได้นี่นา โห๊ะๆๆๆ (คิดในใจอยู่ได้นางเอกเรา-0-)
"อ๊ะ! เพื่อนพระเอกจะข่ม..ข่ม ยึ้ยยย ฉากนี้น่ากลัวสุดๆ ! อะไรเนี่ย งานนี่ฉันจะไม่แสดงแน่ ต้องคอยดูแลตัวจริงซะหน่อย><"
"เอ้าทุกคน มารวมตัวจ่ะ เราจะซ้อมบทกันต่อ"การซ้อมได้เริ่มขึ้นแล้ว ทุกคนพยายามแสดงบทที่ตัวเองได้รับอย่างเต็มที่ จนจบเรื่อง
"เอาหละทีนี้ ตัวสำรองนางเอก มาแสดง มั้งนะ"
ฉากแรกเริ่มขึ้น ทุกคนมีความพร้อมเช่นเคย แต่ฉันรู้วึกหวั่นๆไงไม่รู้สิ ทุกอย่างผ่านไปจนถึงฉากจบของเรื่อง
"ผมไม่รู้ว่าผมจะทำยังไง นานา ผมรักคุณ ผมไม่ได้รักแพทนะ เรื่องที่แพทบอกว่าผมกับเขามีอะไรกัน มันก็ไม่ใช่ รูปนั่นมันไม่ใชของจริง คุณเชื่อผมนะ"พีชเริ่มพูดบทของตัวเอง เขาแสดงได้ดีมาก มันสื่ออารมณ์และความรู้สึกได้อย่างดี
"ขอโทษนะ ไนท์ ฉันรักเธอไม่ได้จริงๆ ฉันมีคนที่ฉันรักแล้ว และฉันจะไม่เปลี่ยนใจไปจากเขา" ฉันพยายามพูดบทตัวเองให้ดีที่สุด แต่ไม่ค่อยจะสื่ออารมณ์อะไร ฉันจะเข้าถึงบทไม่ได้เลย¥^¥
"ทำไมหละ!ในเมืาอผมรักคุณขนาดนี้ เพราะมันใช่ไหม เพราะไอ้คริสใช่ไหม! ถ้าไม่มีมัน คุณต้องรักผมแน่ๆ!" เฮื๊อก ทำไมแสดงได้ดีอย่างนี้นะ ราวกับว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องจริงเลย
"ไนท์!ฟังนานาให้ดีนะ ถึงจัไม่มีคริส ฉันก็ไม่ได้รักนาย ฉันไม่เคยคิดอะไรกับนายเกินคำว่าเพื่อนนะ อีกอย่างคริสเขาเป็นเพื่อนสนิทนายนะ นายมาพูดแบบบนี้ได้ไง!"ฉันเริ่มใส่อารมณ์นิดๆ
"ยังไง ผมก็จะเอาคุณมาเป็นของผมให้ได้!"พีชเดินเข้ามาจับแขนฉันแล้วเหวี่ยงลงเตียงที่จัดไว้ในฉาก แล้วขึ้นคร่อมฉันพร้อมกับลวนลาม อ๊ากกก ไอ้บ้า สมจริงไปแล้ว เขาเอาหน้ามาซุกคอสลับไปมา มันก็ไม่ได้โดนมาหรอกแต่ลมหายใจมันกระทบแล้วจั๊กจี้อ่ะ 555
"ปล่อยนะไนท์ ปล่อยฉัน! ช่วยด้วย!ช่วยด้วย!ฮืออออ คริสช่วยฉันด้วย."ฉันบีบน้ำตาแล้วแสดงท่าทีอ่อนแรงลง มันจะสมบทบาทแค่ไหนก็ไม่รู้หรอกนะ แต่น้ำตาฉันมันมาเป็นสายแล้วหละ
"เห้ย!แกจะทำอะไรนานาว่ะ!"ซันเดินมากระชากเสื้อพีชแล้วต่อย แบบเหมือนจริงแต่ไม่จริง พีชหันหน้าได้ตรงจังหวะมากอ่ะ-0- สุดยอดด
"ฉันรักนานา และเพราะมีแกไง เขาถึงไม่รักฉัน!"
"แกจะบ้าหรอว่ะไนท์ เขาไม่รักแกแล้วทำไมทำแบบนี้! ฉันก็รักนานา และจะไมียอมให้แกทำอะไรทั้งนั้น ถึงแกจะเป็นเพื่อนฉันก็เถอะ!"ซันก็แสดงได้สุดยอดมาก เพื่อนๆทุกคนนั่งมองกันแบบลุ้นมากๆ ทั้งสองคน สู้กันแบบไม่มีใครยอมใคร สักพักพีชก็เอามีดออกมา
"ฉันไม่ยอม ยังไงนานา ก็ต้องเป็นของฉัน!"ขนาดฉันยังลุ้นเลยอ่ะ
"คริสระวัง!"ฉันตะโกนออกไปสุดเสียง แต่ไม่ทัน ซันโดนพีชแทงไปที่ท้อง*0*
"อ๊ากก ไอ่ไนท์ แกทำได้ขนาดนี้เลยไงห้ะ เขาไม่ได้รักแก ถึงฉันไม่อยู่เขาก็ไม่รักแกหรอก!"
"ใช่ไนท์ ถึงเขาจะไม่อยู่ ฉันก็จะไม่รักนาย ฉันรักคริสคนเดียว!"น้ำตาฉันไหลพรากๆ อารมณ์มันพาไป55
"นานา ผม..ระ รักคุนนะ ดูแลตัวเองดีๆ"ซันพูดเหมือนคนใกล้ตาย(ก็เขาแสดงเป็นคนใกล้ตายนี่-0-)
"คริสสส อย่าเป็นอะไรนะ ไปหาหมอกันนะ อย่าเป็นอะไรนะ! นี่ไนท์ มาช่วยหน่อยสิ นายอย่าทำแบบนี้ได้ไหม!"ฉันตะโกนทั้งน้ำตา แบบนี้คงสมบทบาทขึ้นมาบ้างนะ-0-
"นี่ ยังมีผมอยู่ทั้งคนนะ นานา คุนช่วยมองผมบ้างได้ไหม!!"หน้าแดงด้วยแสดงความโกธรได้ชัดมาก นายเอาตุ๊กตาทองไปเลยเหอะพีชเอ๊ยย
"ฉันไม่ได้รักนายย"ฉันลุกขึ้นไปหยิบมีดอีกเล่มขึ้นมาแทงท้องตัวเอง
"ทำไมต้องทำแบบนี้!"
"เพราะฉันรักคริส.."ฉันล้มลงนั่งข้างซันและก้มลงจูบ(หลอกๆ) ค่อยๆหลับตาลงและมีนายซันในอ้อมกอด สุดท้าย ไนท์กลัวความผิดเลยฆ่าตัวตายิสรุปเรื่องนี้เป็นโศกนาฏกรรม-3-
แปะๆๆๆๆๆ เสียงปรบมือดังขึ้น อ.กีกี้เดินบิดตูดมาพร้อมกล่าวชมและตินิดหน่อย หลังจากนั้นก็ปล่อยพักผ่อน
"แว่น!"เสียงนายซันนี่ เรียกแบบนี้จะไฟว้รึไง-0- ฉันหันไป และนายซันก็ยื่นหน้ามาพอดี หน้าเราเลยอยู่ใกล้กันมากกกกก ฉันรู้สึกเหมือนเลือดสูบขึ้นหน้าอย่างเร็ว ใจเต้นรัว ยิ่งดูใกล้ๆยิ่งหล่อ ฉันจะบ้าตายยย
"มีอะไร?"ฉันพึ่งนึกออกว่าต้องตอบ มัวแต่ตกใจ นายชันยื่นหน้ามาใกช้กว่าเดิม อ๊ากกก สติจะหลุดแล้ว
"เธอไม่ค่อยสมบทบาท -3- ฉันช่วยซ้อมบทให้ไหม เผื่อเจ๊ใหญ่จะเล็งเห็นความสามารถ ฉันไม่อยากแสดงคู่กับแนนเน่า -0- "นายซันพูดหน้าเฉยมากก เห้ย แต่ฉันก็ไม่อยากแสดงนะ ทำไงดีๆๆ
"คือว่าาา..ฉัน มะ อ้ะ!"นายซันเอามือมาปิดปากฉันไว้
"จุ๊ๆๆๆ อย่าพูดว่าไม่อยากแสดงให้ฉันได้ยินเชียวนะ ถือว่าฉันขอร้อง"เขาค่อยๆปล่อยมือ แล้วกอดฉัน นึกเห็นใจอยู่นะ แต่ไม่อยากแสดงกับแนนนี่ขนาดนั้นเลยหรอ เป็นเพราะอะไรหละ ฉันจะทำไงดี แต่เขาขอร้องขนาดนี้แล้ว เอาว่ะ ก็ได้ ฉันเอามือลูบหลังเขาแล้วตบหลังปลอบเบาๆ
"อืมได้ ก็ได้ ฉันจะพยายามนะ"
"ขอบคุณนะ แว่น"เขากอดฉันแน่นขึ้นนิดหน่อย แต่จะไม่อยากช่วยตรงคำว่าแว่นนี่แหละ เขาค่อยๆคลายอ้อมกอด แล้วยิัมให้ฉัน สายตาดูเศร้าๆนะ เขาค่อยๆเดินไป ฉันมองดูแผ่นหลังของเขาจนเขาเดินไปลับตา เขาดูเศร้าๆยังไงไม่รู้นะ