ความรักไม่วัดความสูง

พอฉันกับพลอยทานข้าวเสร็จ
"พลอย..."เสียงนี้มันคุ้นๆนะ
"อ้าวแมน!!!"ฉันตะโกน
"อืมไง"แมนพูด
"มีไรหรอแมน"พลอยพูดพร้อมมองหน้าอย่างน่ารัก
"ตัวเองเขาคิดถึงตัวอ่ะ"
"ห้า!!อะไรนะ"
"อ้าวยังไม่รู้อีกหรออิมเราคบกับแมนตั้งแต่ม.1เลยนะ"พลอยพูด
"จริงดิ"ฉันมองหน้าอย่างแปลกใจ
"ก็เออดิ เรารักกันเนอะ"มือของแมนจับไปที่ไหล่ของพลอย
"อ้อ"ฉันอึ้งไปสักพัก
"แมนเธออยู่ห้องไรอ่ะ"
"ห้องเดี๋ยวกับเธออ่ะเรานั่งอยู่ข้างหลังเธออ่ะ"
"งันเราไปก่อนนะ"
"จ้าแมน~"
พอแมนไปฉันก็เริ่มคำถามแบบรั่วๆ
"โอ้ย~พอแล้วำถามรั่วขนานนี้เราจะตอบทันหรอ"
"เฮอะ...ก็เราอยากรู้นิ"
"พอๆเดี๋ยวเล่าให้ฟัง ขึ้นห้องเถอะเดี๋ยวเล่ากลางทาง"
"โอเค"
แล้วพลอยก็เล่า
"อย่างนีนี้เอง"
"555"
ฉันกับพลอยก็อยู่ในห้องคุยกันนานเลยเพราะเราไม่ค่อยได้เจอกัน
"ครื้น~~"เสียงประตูดังขึ้น
"พีร์"แมนพูดขึ้น แล้วฉันก็มองไปตรงประตู
อ้ายยยยยยยยพีร์
"พีร์นั่งกับเราดิ"
"เออได้"
พีร์มานั่งกับเราด้วยอ่าาา
"อ้าวพีร์มานั่งกับแมนอย่าซนนะแมนเจอมาแล้วว่าโดนอะไร"พลอยพูดขึ้นอย่างดุๆ
"ครับบบบบจะไม่ดื้อเลยครับบบบบ"
"555ดีมาก"
"อิม..."พีร์พูดขึ้น
"จ้ามีไรหรอ"
"อ้อเรากินข้าวตอนเที่ยงด้วยกันนะ"อ้ายยยยชวนเราด้วยอ่าาาา
"อืมได้สิ"ฉันยิ้มกริ่ม
"งันพลอยไปกินข้าวกับเราดิ"แมนพูด
"จ้า"พลอยพูดพร้อมยิ้มกริ่มเหมือนกัน