รุ่นน้องคนนี้พี่ขอจอง

8.9

เขียนโดย ปากกาสีคราม

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.05 น.

  24 ตอน
  12 วิจารณ์
  35.95K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2556 08.00 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

14) ข่าวการกลับมาของใครบางคน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

  ที่บ้านเชล 

  กรี้งงงงงง......................

  ["สวัสดีครับใครครับ........"]

  ["อารุมิ...."]

  ["อารุมิจัง......นี่ไม่ได้ติดต่อมานานเลยนะ"]

  [อืมม......เออ..พรุ่งนี้เราจะกลับไทยแล้วนะ...พ่อบอกว่าจะให้ไปเรียนที่ไทยกับเชลคุงไงล่ะ]

  ["เอ....แต่ว่าทำไมล่ะเรียนที่ญี่ปุ่นไม่สบายหรอ......"]

  ["เปล่า.....คุณอาสึยะที่เขาเป็นคนดูแลฉันน่ะ.....เขาจะกลับไปต่างประเทศหลายปี...พ่อเลยให้ฉันกลับน่ะ......"]

  [แล้วทำไมอารุมิจังไม่หาคนดูแลคนใหม่หรือไม่ก็ให้แม่ไปดูแลก็ได้นี่นา]

  [คนดูแลหาง่ายซะที่ไหนล่ะเชลคุง.....อีกอย่างแม่ก็ไม่ว่างด้วยน่ะ...มาอยู่ที่นี่มันคงจะสะดวกกว่า]

  [หรอ............]

  [อืมม....แล้วที่นั่นเป็นยังไงบ้างล่ะ....คุณน้าพิม...สบายดีมั้ย]

  [ก็ดี......แล้วอารุมิจังล่ะ]

  [ก็ดี.......งั้นแค่นี้ก่อนนะต้องไปแล้วล่ะ]

  [โชคดีนะ.....เดินทางโดยสวัสดิภาพ]

  [จ้า.....เชลคุงก็รักษาสุขภาพด้วยนะ......ไปล่ะบาย]

  ติ้ด..........

  เฮ้อ..อารุมิจังกลับมาเรียนที่นี่คงเรื่องใหญ่...เพราะเวลาอารุมิมาเที่ยวที่นี่ทีไรเราต้องเป็นคนดูแลทุกทีและอีกอย่างบ้านอารุมิน่ะไกลจากที่โรงเรียนมากคุณลุงก็คงส่งมาอยู่ที่นี่แน่ๆแม่เราเองก็รักอารุมิแบบลูกสาวคนหนึ่งเลยนะ...ที่บ้านนี่ก็มีห้องอยู่แค่3ห้องถ้ารวมห้องเก็บของด้วยก็4....ห้องน้ำอีก2ห้องนั่งเล่นแล้วก็...โอ๊ย!จะบรรยายเพื่ออะไรเนี่ย...........เอาเถอะอารุมิจังเขาก็เพื่อนเรานะ...เอ...ยังไม่ได้เล่าประวิตอารุมิจังเลยนี่นา...อารุมิเขาเป็นลูกของลุงแต่ดันมาอายุเท่าเราก็เลยเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ.......ผมก็เป็นแค่ลูกของเจ้าของบริษัทผลิตตุ๊กตาหมีน่ารักๆรายใหญ่และมีบริษัทย่อยอีกซัก2ถึง3สาขา...ก็ไม่ได้รวยมากอะไรหรอกนะ......ก็แค่นิดหน่อยพอกินพอใช้น่ะครับ

  กริ้งงงงงงงงงง

  ["สวัสดีครับใครครับ"]

  [นี่...เชลนอนยัง]

  [ถ้าผมนอน..ผมจะมารับโทรศัพท์ได้ไงล่ะครับพี่ซัน]

  [อุ้ย....โทษทีที่ถามอะไรไม่คิด...เออ..พรุ่งนี่พี่ไปรับนะ]

  [พรุ่งนี้วันจันทร์....อืมม...ก็ได้]

  [แล้วพรุ่งนี้มีเรียนอะไรบ้างล่ะเรา]

  [พรุ่งนี้มีชมรม....ดนตรี....กีฬา....แล้วก็ไทยครับ]

  [อืมม...วิชาหลักวันจันทร์มันไม่มีเลยสินะ]

  [ก็ใช่น่ะสิ...แต่ห้ามพาโดดนะเพราะว่าพรุ่งนี้ชมรมเขาจะสอบเก็บคะแนนผมต้องไป]

  [อืมม...รู้แล้วล่ะน่าไอ้ฟีมล์มันบอกพี่แล้ว]

  [พี่ฟีมล์ประทานชมรมน่ะหรอ..นี่ดีกันแล้วหรอเนี่ย]

  [ก็ตั้งแต่แกไปอยู่ชมรมเทนนิสพี่แกมันก็ไปชูธงขาวแล้วก็จับมือคืนดีกันแล้วล่ะ]

  [อ๋อ....เออ...พรุ่งนี่ฝากไปบอกพี่เซนด้วยนะว่าอารุมิจังจะกลับมาแล้ว]

  [อารุมิจัง....ใครหรอ]

  [แฟมผม...] 

  [ฮะ!....เชลมีแฟนแล้วหรอ]

  [บ้า!......ก็พี่เป็นแฟนผมอยู่นะ....ผมไม่ใช่คนหลายใจซะหน่อย]

  [อ้อ...โล่งอก...แล้วอารุมิเนี่ยใครหรอ]

  [ญาติผม..แค่นี้นะ]

  ติ้ด....

 เฮ้อ!...ทำไมต้องมีคนสงสัยจังเลยเรื่องอารุมิเนี่ย....มันมีปัญหาอะไรมั้ยเนี่ยเรื่องอารุมิเนี่ย.....

  "เชล...ทำไมไม่นอนอีกล่ะลูกพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนะ" แม่ตะโกนมาจากหน้าห้องเพราะเห็นผมเปิดไฟอยู่

  "ผมคุยกับอารุมิอยู่น่ะครับ"

  "อ้อ...มะรืนนี้อารุมิจะไปสมัครเรียนนะ...แม่ไปคุยกับคุณครูใหญ่แล้วว่าจะให้ไปอยู่กับเชลที่ห้องเดียวกัน...ครูใหญ่เขาก็ตกลงแล้วด้วย...พรุ่งนี้แม่จะพาไปรับอารุมิที่สนามบินนะ"

  "ครับแม่....งั้นผมนอนแล้วนะครับ"

  "จ้า....."

 ตึกๆๆๆๆ ติก ตึกๆๆๆๆพรึบ.....

  "เฮ้อ...เมื่อไหร่น้าผมจะลืมเรื่องราวพวกนั้นได้ซักที...เรื่องราวแบบนั้นน่ะไม่น่าจดจำเอาซะเลยนะ"

 เช้าวันต่อมา

  "ห้าว.........เช้าแล้วหรอเนียไปอาบน้ำดีกว่าแฮะ....เดี๋ยวอีตาพี่บ้ามันบ่นเอา"

หนึ่งชั่วโมงต่อมาข้างล่างที่บ้านเชล

  "เชลมาทานอาหารเช้าสิลูก...."

  "ครับผม...วันนี้มี....."

  "เชลคุง......สวัสดีจ้า"

  "อารุมิจัง......มากินข้าวสิ"

  "ทานมาแล้วจ้า...จากที่เครื่องน่ะ......สวัสดีค่ะคุณน้า"

  "จ้าสวัสดีจ้าอารุมิ.....อ้าวพี่เอก.....มานี่สิคะมาทานอาหารด้วยกันก่อน"

  "พี่กินแล้วล่ะ........อ้าวนี่จะไปโรงเรียนหรอเชลลุงไปส่งมั้ย"

  "ไม่เป็นไรครับผมมีคนขับรถรับส่งครับ" ผมตอบหลังจากกลืนข้าวผัดลงคอไป

  "อ๋อหรอ...รถโรงเรียนสินะ"

  "เปล่าหรอกค่ะพี่เอก.....แฟนเขามารับน่ะค่ะ"

  "เป็นผู้ชายให้ผู้หญิงมารับน่ะมันไม่ดีนะ"

 เอื๊อก.............

  "ทำไมหรอเชล"

  "ก็แฟนเชลเขาไม่ใช่ผู้หญิงน่ะสิคะพี่เอก"

  "เอ่อ...หรือว่าเชลเป็น...."

  "อืมม........"

  ปี๊นๆ.......

  "พี่ซันมาแล้วงั้นเชลไปล่ะนะ"

  "อืมม.....โชคดีนะ"

  "อืมม.........สวัสดีครับ"

 ที่บนรถซัน

  "ไหนอารุมิจังล่ะ"

  "ฮึ่มม...." ผมพูดพร้อมกับส่งสายตาพิฆาตใส่พี่แก

  "ขอโทษ....."

  "ไปได้แล้วนะ....เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก"

   "ครับคุณผู้หญิง.........."

  "ฮึ่มม....ก็ไปสิจะจอดหามะเขืออะไร"

  "ครับผม....ไปแล้วครับ"

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา