CatWalk “กูจะดังให้มึงจำ”

by nooonaa

Catwalk 06 : ยั่วยวน
 
 
 
+พี่หมาใหญ่+
 
 
ขาเรียวเล็กสวย
 
บั้นท้ายสะโพกกลมกลึง
 
เอวสวยคอดกิ่ว
 
ยอดอกเม็ดเล็กสีชมพู
 
ใบหน้าสวยคมเฉี่ยว
 
เรือนร่างขาวนวล
 
สวย...
 
ทำไมผมถึงละสายตาจากมันไม่ได้
 
ผมนั่งมองเรือนร่างเปลือยเปล่าที่สลบคาเตียงตั้งแต่เมื่อวานนั้น มองตั้งแต่ปลายเท้าไล่ขึ้นไปถึงใบหน้าสวย...ทำไมผมถึงเอาแต่มองมัน ทำไมกัน
 
หรืออาจจะเป็นเพราะผมติดใจมัน
 
ให้ตายเถอะ...มึงต้องทำยาเสน่ห์ใส่กูแน่ กูไม่เคยติดใจใครแบบนี้ ต้องเป็นแบบนั้นแน่ ใช่!
 
ไอ้แวน...มึงเลวมาก! ที่กล้าทำยาเสน่ห์ใส่กู
 
ผมยกเบียร์กระป๋องที่สี่ขึ้นดื่มก่อนจะละสายตาออกจากคนตรงหน้า แต่ละได้ไม่นานผมก็หันกลับมามองใหม่ นี่ผมเป็นแบบนี้มาทั้งวันแล้ว จะห้ามไม่ให้หันไปมองแต่ก็หันไปมองจนได้ เหมือนคนบ้าที่ไร้การควบคุมสติ นี่ผมกำลังจะบ้าจริงๆใช่มั้ย
 
แต่แล้วร่างบางนั้นก็พลิกกลับมานอนหงายจนผมเห็นอะไรต่อมิอะไรจนหมด มันเล่นเอาผมซี๊ดจนขนลุกไปหมดทั้งตัว แถมตอนนี้มือผมยังสั่นเป็นเจ้าเข้า เหมือนจากจะสัมผัสร่างเนียนตรงหน้าอีกครั้ง
 
ความผิดมึงเองนะที่นอนท่านั้น
 
ผมลุกจากโซฟาแล้วขึ้นไปบนเตียงที่มันนอนอยู่ ค่อยไล่มองใบหน้าสวยที่หลับตาพริ้มพร้อมกับน้ำตา จมูกโด่งสวยเรียว ริมฝีปากบางอมส้ม ทำไมมันถึงสวยขนาดนี้ สวยจนต้องไล้จมูกตั้งแต่แก้มนวลจนถึงซอกคอขาว ดอมดมจนทั่วก่อนจะใช้ฝ่ามือสัมผัสที่เอวคอดกิ่ว คนใต้ร่างเองก็ครางหื่ออย่างรำคาญใจที่มีอะไรไปกวนร่างกายมัน แต่ยิ่งมันทำแบบนั้นผมยิ่งเค้นมือหนักลงไปให้หายหมันเขี้ยว
 
ถ้าผมสอดแทรกเข้าไปในตัวมันตอนที่ไม่ได้สติแบบนี้...ผมจะบ้าเกินไปมั้ย แต่ผมก็ชักทนไม่ไหวแล้ว มันยั่วยวนผมเกินไป
 
ขอโทษนะไอ้แวน กูจะเบาๆให้มึงล่ะกัน
 
ถ้าทำได้อะนะ
 
ผมลุกออกมาจากตัวมันช้าเพื่อไม่ให้มันตื่นจากความเหนื่อยล้า ก่อนจะค่อยแหวกขาเรียวนั้นทั้งตั้งขึ้นจนเห็นช่องทางนุ่มที่บวมฉึ่งจากฝีมือผมเมื่อวาน แต่มันกลับไม่ได้ทำให้ความสวยลดลงเลยแม้แต่น้อย ผมเขยิบตัวเข้าไปในระหว่างขามันแล้วก้มลงชิมยอดอกเม็ดเล็กอย่างเมามัน แต่อีกคนกลับเอามือเล็กพยายามดันหัวผมออก เหมือนมันกำลังจะรู้สึกตัวตื่น ผมเลยรีบจ่อปลายหัวบานที่ตื่นตัวเต็มที่เพราะเพียงแค่ได้มองร่างขาวนี้ มันสะดุ้งหนีแท่งร้อนทันทีที่ผมค่อยๆกดมันเข้าไปช้าๆ ใบหน้าสวยนั้นเหยเกอย่างเห็นได้ชัดก่อนตาเฉี่ยวคมทั้งสองข้างจะค่อยๆลืมขึ้นมา
 
"อะ ไอ้ทิว! มึงจะทำอะไร!" เสียงแหบพร่าสั่นอย่างกลัวๆเมื่อเห็นร่างกายตัวเองผิดปกติ มันผวาดันตัวออกหนี ผมเลยตรงเข้ากอดตัวมันแน่นเพื่อกดตัวมันไว้ไม่ให้หนีผมไป แต่แล้วเสียงสะอื้นก็ดังครื้นอย่างเสียขวัญเมื่อผมดันแท่งร้อนเข้าไปจนมิดด้าม
 
"ฮึกๆ ฮือออ ปล่อยกู ไอ้ทิว ปล่อยกู พอแล้ว...กูจะไม่ด่ามึงแล้ว แต่ปล่อยกูไป กูเจ็บ" มันอ้อนวอนด้วยเสียงที่แหบจนแทบไม่ได้ยินนอกจากเสียงสะอื้น ผมเลยค่อยๆประคองมันให้นอนดีๆแล้วจับหน้ามันให้หันมามองผม ใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาที่ร่วงออกก่อนจะจูบซับให้มันแห้ง แต่เพียงผมขยับตัวนิดเดียวช่องทางนุ่มก็ตอดแท่งร้อนของผมจนแทบบ้า แล้วแบบนี้ผมจะปล่อยมันไปได้ยังไง ในเมื่อมันตอบสนองผมดีขนาดนี้ ถึงปากจะบอกให้พอ แต่ผนังร้อนนุ่มด้านในมันกลับต้อนรับผมซะดิบดี อย่างนั้นผมก็ต้องเป็นแขกที่ดีสิ
 
"ไม่ร้องนะ...ไม่ร้อง มันไม่เห็นเจ็บเลย หายใจเข้าลึกๆนะ" กระซิบเสียงนุ่มเบาให้อีกคนรู้สึกสบาย แต่มันกลับไม่ได้ผล เล็บนั้นยังคงจิกแขนผมจนเลือดซึม ผมเลยตัดสินใจเล้าโลมมันให้เคลิ้มตาม
 
ใช้ลิ้นเย้าหยอกติ่งหูน่ิมไปมาก่อนจะสะกิดเม็ดทับทิมสีสวย เสียงร้องเริ่มกลายเป็นเสียงครางหวานแต่ก็ยังคงร้องห้ามให้ผมออกจากมัน แต่ขอโทษทีเถอะ...ฉันทำแบบนั้นไม่ได้
 
"พอ...ฮึก  หยุดเถอะ ฮือๆ"
 
"แวนๆ ผ่อนแรงให้พี่หน่อย พี่ขยับไม่ได้" ผมจับมือมันมาประสานไว้แน่นแล้วมันก็ได้ผล ร่างเล็กนิ่งสนิทก่อนใบหน้าสวยจะมองผมอย่างสงสัย ส่วนรูร้อนก็เริ่มผ่อนคลายทำให้ผมสามารถเคลื่อนตัวออกได้
 
"ดีมากคนเก่ง น่ารักมาก อ่า...อย่างนั้นแหละ" ผมค่อยๆถอนแกนออกแล้วเคลื่อนตัวเข้าไปใหม่ช้าๆ สีหน้าที่เคยร้องเจ็บปวดตอนนี้กลับครางซี๊ดจนกระตุ้นให้อารมณ์ผมปะทุมากขึ้น
 
สวยมาก...
 
"อ๊าาาา อึกๆ อ๊ะๆๆ..."
 
"ซี๊ด...อาาาาา ดีมากเด็กดี อย่างนั้นแหละ เก่งมาก" เมื่อผมสวนกระแทกกลับเข้าไปมันก็จะกระเด้งก้นเข้าหาอย่างลืมตัวว่าทำอะไร อารมณ์มันคงพาไป พอผมเห็นมันเริ่มเคลิ้มตามก็เริ่มเร่งจังหวะเน้นทุกเม็ดจนหัวทุยสวยสั่นคลอน แถมกระเด้าเข้าออกแบบถี่ยิบ ไม่นานรูร้อนก็ขมิบถี่เพื่อเป็นสัญญาณว่ามันกำลังจะไป ผมเลยช่วยคว้าแท่งสวยสีชมพูขึ้นชักแล้วมันก็ปลดปล่อยออกมา ลมหายใจหอบถี่เหมือนจะขาดใจแต่ผมนั้นยังไปไม่ถึงไหน นี่สิคือปัญหา
 
"อีกรอบนะ แวน...อีกรอบ"
 
"ไม่เอาแล้ว...ไม่ไหวแล้ว พอ..."
 
"ไม่เอาหน่า อย่างอแงสิ ให้พี่อีกรอบนะ นะ" ผมอ้อนขอแล้วจูบซับลงไปที่ปากอิ่ม แต่มันก็ยังคงปฏิเสธ
 
"ผมเจ็บ ผมไม่ไหวแล้ว"
 
"คนเก่ง...งั้นนอนนิ่งๆนะพี่จะทำเบาๆ" ผมหว่านล้อมจนมันเริ่มร้องไห้อีกครั้ง แต่จะให้ผมหยุดตอนนี้คงไม่ไหวหรอก มันมาครึ่งทางแล้ว
 
"พี่ทิว...ผมปวดหัว ผมเจ็บ...ฮือๆ" คราวนี้มันปล่อยโฮจนผมตกใจ แล้วตอนนี้สีหน้ามันเริ่มซีดกว่าเดิมแถมตัวมันยิ่งเริ่มร้อนระอุขึ้น ผมเริ่มใจไม่ดีเมื่อตามันเริ่มปรือลงช้าๆ
 
"ฮื่อออออ..."
 
"แวน แวน! นายเป็นอะไร! ไอ้แวน!"
 
ตายห่า สลบคาแท่งกูเลยเว้ย!
 
เอาไงดีวะ
 
ผมรีบถอนตัวเองออกจากมันแล้วลุดลงจากเตียง มองร่างที่ไร้สติอย่างเป็นห่วง
 
ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกแล้ว ผมไม่เคยทำให้แล้วสลบแบบนี้เลยสักครั้ง แล้วผมต้องทำไงดีเนี่ย หรือมันตายแล้ววะ
 
ไอ้ทิว! หาเรื่องแล้วไง!
 
"แล้วมึงจะโด่งอีกนานมั้ย มันจะตายห่.าอยู่แล้วยังอยากอยู่อีก แม่.ง! มึงจะหื่นไปมั้ยสัด"
 
โอ๊ย! พาลตัวเองก็ได้เว้ย ไอ้บ้า!
 
ผมกร่นด่าตัวเองไม่ยั้งเมื่อน้องชายผมยังไม่ยอมลง ผมเลยค่อยๆตั้งสติกาทางออกจนคิดได้ว่าต้องหายาลดไข้หรือยาอะไรก็แล้วแต่มาให้มันกินก่อนที่มันจะตาย
 
คิดได้อย่างนั้นผมก็รีบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วออกไปร้านขายยาทันที ไอ้ผมเองก็เป็นถึก ไม่เคยป่วยอะไรกับเขา จะให้มามียาเยอไว้พร้อมที่ห้องคงยาก พอขับรถมาถึงร้านขายยาผมก็สั่งขาทันที
 
แต่กูต้องซื้อยาอะไรไปวะ แม่.ง! โง่อีกกู!
 
"เอาอะไรดีครับ" เภสัชกรเอ่ยถามผมที่เพิ่งเข้ามาในร้าน ผมมองรอบๆร้านเมื่อคิดอะไรไม่ออก จนอีกคนต้องถามอีกที
 
"เป็นอะไรมาครับ" นั่นสิวะ...มันเป็นอะไร อ่อๆ...ตัวมันร้อน
 
"ตัวร้อน เสียงแหบ เออ...ปวดหัวด้วย อะไรอีกวะ แม่.ง! มึงขนยามาให้หมดเลยมา เร็ว!" ไม่รู้แล้วเว้ยว่าอาการมันเป็นอะไร นี่ใจผมไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว กลัวไอ้หมานั่นจะตายห่.าไปซะก่อน
 
"คะครับ...ผมจะเอาให้" เภสัชกรดูจะตกใจกับอารมณ์ของผมมากเหมือนกัน เขารีบหยิบถุงแล้วคว้ายามาใส่ลงไป
 
"เอาอันที่ดีที่สุดนะเว้ย" ผมตะโกนสั่งอีกครั้งจนเขาสะดุ้งเฮือกก่อนจะเอายาทั้งหมดมาให้ผม
 
"ทานอย่างละเม็ดก่อนอาหารนะครับ"
 
"แล้วถ้าไอ้นั่นมันฉีกขาดต้องใช้อะไร" ลืมไปเลยว่าตรงนั้นของมันบวมแดง
 
"ไอ้นั่นคืออะไรครับ" ถามมากจริงเว้ย
 
"ก็ไอ้นั่นไง" ผมชี้ลงไปข้างล่างทันที
 
"เท้าหรอครับ ใช้ยาแดงก็ได้"
 
"โอ้ย! เวลามึงเอากับเมียมึงแล้วไอ้นั่นมันฉีกขาดมึงใช้ไรทา!!!" กูชี้ขนาดนั้นยังคิดว่าเป็นเท้าอีก! มึงนี่จบเภสัชมาได้ไงวะ!!
 
"ห๊ะ!!!"
 
"ไม่ต้องมาห๊ะ! เร็ว! ไปเอามา!"
 
หลังจากที้ผมเสียเวลากับเภสัชกรซื่อบื้อคนนั้นผมก็รีบตรงดิ่งกลับคอนโด ไม่รู้ป่านนี้มันตายไปยัง ออกมาร่วมชั่วโมงได้ ไหนรถจะติดแล้วยังเจอเภสัชกวนประสาทอีก แต่พอผมขึ้นมาถึงหน้าห้องได้ก็รู้สึกโล่งใจยังไม่รู้
 
"ไอ้แวน! กูมาแล้ว" ผมรีบเปิดประตูเข้าไปหาร่างที่รอนสลบเมือดคาเตียง แต่มันกลับไม่อยู่ เตียงว่างเปล่า ผมเห็นอย่างนั้นก็กระโจนเข้าไปเปิดประตูห้องน้ำแต่ก็ไม่มี วิ่งหาจนทั่วห้องก็ไม่เจอ
 
ไอ้เหี้.ย! มึงหายไปไหนวะ!
 
ผมผวาคว้ากุญแจรถก่อนจะขับตามหาร่างเล็กจนทั่ว แต่ก็ไม่เจอ ตอนนี้ร่างกายมันก็แย่สุดๆยังจะซ่าหนีหายไปอีก มันคิดอะไรของมันวะ นี่กูเป็นห่วงนะเว้ย!
 
เป็นห่วง!
 
ไม่ใช่ๆ ผมแค่รู้สึกผิดที่เป็นคนทำให้มันเป็นแบบนั้น
 
แต่ตอนนี้มันอยู่ไหนวะ อย่างมันจะหายไปไหนได้ไกล หรือว่าหนีกลับบ้าน
 
งั้นก็ต้องโทรหาผู้จัดการมัน เพราะผมไม่รู้ว่าบ้านมันอยู่ไหน
 
แต่ผมดันไม่มีเบอร์ผู้จัดการมันอะดิ ทำไงดีวะ โอ๊ย! หัวจะระเบิดอยู่แล้วนะเว้ย!
 
ไอ้หมาแวน! ถ้าไมเกรนกูขึ้น กูจะจับมึงทำเมียซะให้เข็ดเลยมึง!!!
 
 
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
130916
 
วันนี้หวยออก แต่พี่ทิวของเราไม่ออกนะคะ ฮ่าๆๆ