รักวุ่นๆสาวจอมจุ้นกับหนุ่มน่ารัก
9.2
เขียนโดย pu_mong
วันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 18.02 น.
19 chapter
13 วิจารณ์
23.12K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2556 01.45 น. โดย เจ้าของนิยาย
6)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ6
อยู่ตามลำพัง 1
วันนี้เป็นวันปิดเทอมวันเเรก มันน่าเบื่อจริงๆ อีกอย่างแม่ก็ไม่อยู่เพราะงานที่ร้านยุ่งมาก ส่วนน้าโรสกับอาไพศาลไปฮันนีมูนกันที่ภูเก็ต ฟางไปเข้าค่าย 3 วัน ที่บ้านก็เหลือแค่ฉันกับฟรอยด์เท่านั้น ฉันนั่งดูซีรีย์เกาหลีอยู่ข้างล่าง ส่วนเขาก็นอนหลับอยู่ด้านบน ถึงแม้จะ 1 ทุ่มแล้วก็เหอะ
"ดูอะไรอยู่^^" เขาลงจากบันไดมานั่งข้างฉัน
"ตื่นแล้วเหรอ " ฉันพูดพร้อมเขยิบมาทางซ้ายอีก เพราะเขานั่งไกล้ฉันเกินไป แต่เค้าก็เขยิบเข้ามาใกล้ฉันอีก
"- -++++" ฉันหันไปจิกตาใส่เขา เป็นเชิงว่าเข้าใกล้มากไปแล้ว เขาก็เขยิบออกไปโดยดี
"หิว..." เขาพูด จริงด้วยตั้งแต่ตอนเย็นยังไม่กินอะไรเลย
"- -"ฉันไม่สนใจนั่งดูซีรีย์เกาหลีต่อไป และรู้สึกได้ว่าเขาเขยิบมาใกล้ฉันอีกรอบ
"ถ้านายเขยิบเข้ามาใกล้ฉันอีกนิดล่ะก็ นายไม่ตายดีแน่ - -" ฉันพูดขณะที่ตายังจ่อซีรีย์เกาหลีไป
"ไปทำอะไรให้กินหน่อยสิ หิวว..."
"ทำเองสิ ฉันไม่ใช่คนรับใช้ของนายนะ - -"
"ถ้าฉันทำเองนะ ครัวเละไม่่เป็นท่าแน่ "
"ไม่สน " ฉันพูดพร้อมลุกขึ้นไปอาบน้ำด้านบน
5 นาทีต่อมา
ฉันเดินออกจากห้องน้ำและลงมาดูซีรีย์เกาหลีต่อ
ฟุดฟิดๆ -..-
กลิ่นไหม้ที่ไหน -..- อย่าบอกนะว่าหมอนั่นไปทำอาหารในครัว! ฉันรีบไปที่ครัวโดยด่วน พบว่าเขากำลังทอดไข่แล้วมันไหม้ควันขึ้นเยอะแยะ
"นี่ รู้อยู่แล้วว่าทำไม่เป็นยังมาทำอีก แคกๆ " ฉันพูดกับเขาพร้อมจัดการปิดแก็สให้เรียบร้อย
"ก็เธอไม่ยอมทำให้ฉันกินนี่ -3-"
"แล้วใครจะนึกว่านายทำอาหารไม่เป็น 18 แล้วนะ!แล้วทอดไข่ ไม่ต้องเปิดไฟแรงก็ได้ แคกๆ"ฉันพูดพร้อมเอาไข่ที่เขาทอดออกไม่รู้ว่าเป็นไข่เจียวหรือไข่ดาว เพราะว่ามันไหม้จนมองไม่เห็น ฉันตักทิ้งทันที
"เห้ย! นั่นไข่ของฉันนะ ทิ้งทำไม TT"
"นายยังจะกินอีกเหรอ ไข่ไหม้สะขนาดนั้น " ตอนนี้ห้องครัวดูดีขึ้น ควันเริ่มออกไปทางหน้าต่าง เริ่มเบาลงและเห็นหน้ากันได้ ตอนนี้หน้าของฉันมีแต่สีดำๆที่หน้าเช่นเดียวกับเขา ฉันไปล้างหน้าที่อ่างล้างจาก และเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าให้เขา ตาเรามองกันแปปนึง
"เอาไป เช็ดเอง " ฉันพูดพร้อมยื่นผ้าให้เขา และไปดูกับข้าวในตู้เย็น ตอนนี้ไม่เหลืออะไรในตู้เย็นแล้ว คงจะมีแต่มาม่าในตู้ ฉันเขย่งตัวไปเปิดตู้และเอามาม่ามา 2 ซอง
"อิ่มไหม 1 ซอง " ฉันหันไปถามเขาที่จ้องฉันอยู่
"ไม่ ฉันหิวไส้จะขาดแล้ว -3-" ฉันเขย่งอีกครั้งและไปหยิบอีกหนึ่งซองมา ตั้งหม้อใส่น้ำและเปิดแก๊สให้เรียบร้อย และเมื่อน้ำเริ่มเดือดก็ใส่มาม่าลงไปทั้ง 3 ซอง ฉันเอากรรไกรตัดผงต้มยำและพริกเผาใส่ลงในหม้อและปิดฝาตั้งทิ้งไว้ เมื่อเดือนแล้วจึงปิดแก๊สและยกมาไว้ที่โต๊ะ ฉันเปิดฝาออกและเห็นมาม่าสุกได้ที่แล้ว เขารีบตักมาไว้ในถ้วยของเขาประมาณ 3 ส่วน 4 ของมาม่าที่ทำ
"- -++++" ฉันจิกตาใส่เขา แต่เขาไม่สนใจกินต่ออย่างอร่อย
"^3^ ซูดดด~" เสียงเขากินมัน... ฉันกินมาม่าที่เหลือต่อ
"เธอทำอร่อยจริงๆ " เขาพูดหลังจากกินมันหมดแล้ว
"- - " ฉันไม่พูดอะไร และลุกขึ้นเก็บจานของฉันและหม้อไปล้าง
"เห้! นี่เธอโกรธฉันเหรอ" เขาเดินตามฉันมา
"เห็นแก่ตัว กินเกือบหมดแล้วให้คนอื่นกินที่เหลือ น่าจะทำให้ - -" ฉันประชดใส่เขาและล้างจานไปด้วย
"ขอโทดดด TT"
" - -" ฉันไม่พูดอะไร ฉันเดินไปดูซีรีย์เกาหลีหลังจากล้างจานเสร็จ เขาตามมานั่งข้างฉัน
"ขอโทดน้าาา ^^"
"อืม..- - " ไม่รู้โกรธไปเพื่ออะไร -3-
"หน้าเธอเหมือนยังโกรธอยู่นะ " เขาพูดพร้อมเขยิบเข้ามาใกล้ คราวนี้เขาจับฉันให้หันไปประจัญหน้ากับเขา
"บอกว่าไม่โกรธแล้วไง ปล่อย" ฉันพูด
"ไม่เชื่อ " เขาเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉัน จนฉันต้องเบือนหน้าหนี
"ก็บอกว่าหายโกรธแล้วไง "
"ยิ้มสิ ^^"
"^____^"
"เอาดีๆ"
"^^" เขาเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ฉันจนจมูกชนกัน
"นาย! หยุดเดี๋ยวนี้นะ !" ฉันพยายามผลักเขาออกไป แต่เขาก็เลื่อนหน้ามาใกล้มากขึ้น ฉันเลยเตะไปที่...
"โอ๊ยยย!!!! " แน่นอน เขาลุกขึ้นโดยอัตโนมัต และเอามือกุมส่วนนั้น ฉันรีบวิ่งขึ้นบนห้องทันที เกือบแล้วเรา...ฮู้ววว~
อยู่ตามลำพัง 1
วันนี้เป็นวันปิดเทอมวันเเรก มันน่าเบื่อจริงๆ อีกอย่างแม่ก็ไม่อยู่เพราะงานที่ร้านยุ่งมาก ส่วนน้าโรสกับอาไพศาลไปฮันนีมูนกันที่ภูเก็ต ฟางไปเข้าค่าย 3 วัน ที่บ้านก็เหลือแค่ฉันกับฟรอยด์เท่านั้น ฉันนั่งดูซีรีย์เกาหลีอยู่ข้างล่าง ส่วนเขาก็นอนหลับอยู่ด้านบน ถึงแม้จะ 1 ทุ่มแล้วก็เหอะ
"ดูอะไรอยู่^^" เขาลงจากบันไดมานั่งข้างฉัน
"ตื่นแล้วเหรอ " ฉันพูดพร้อมเขยิบมาทางซ้ายอีก เพราะเขานั่งไกล้ฉันเกินไป แต่เค้าก็เขยิบเข้ามาใกล้ฉันอีก
"- -++++" ฉันหันไปจิกตาใส่เขา เป็นเชิงว่าเข้าใกล้มากไปแล้ว เขาก็เขยิบออกไปโดยดี
"หิว..." เขาพูด จริงด้วยตั้งแต่ตอนเย็นยังไม่กินอะไรเลย
"- -"ฉันไม่สนใจนั่งดูซีรีย์เกาหลีต่อไป และรู้สึกได้ว่าเขาเขยิบมาใกล้ฉันอีกรอบ
"ถ้านายเขยิบเข้ามาใกล้ฉันอีกนิดล่ะก็ นายไม่ตายดีแน่ - -" ฉันพูดขณะที่ตายังจ่อซีรีย์เกาหลีไป
"ไปทำอะไรให้กินหน่อยสิ หิวว..."
"ทำเองสิ ฉันไม่ใช่คนรับใช้ของนายนะ - -"
"ถ้าฉันทำเองนะ ครัวเละไม่่เป็นท่าแน่ "
"ไม่สน " ฉันพูดพร้อมลุกขึ้นไปอาบน้ำด้านบน
5 นาทีต่อมา
ฉันเดินออกจากห้องน้ำและลงมาดูซีรีย์เกาหลีต่อ
ฟุดฟิดๆ -..-
กลิ่นไหม้ที่ไหน -..- อย่าบอกนะว่าหมอนั่นไปทำอาหารในครัว! ฉันรีบไปที่ครัวโดยด่วน พบว่าเขากำลังทอดไข่แล้วมันไหม้ควันขึ้นเยอะแยะ
"นี่ รู้อยู่แล้วว่าทำไม่เป็นยังมาทำอีก แคกๆ " ฉันพูดกับเขาพร้อมจัดการปิดแก็สให้เรียบร้อย
"ก็เธอไม่ยอมทำให้ฉันกินนี่ -3-"
"แล้วใครจะนึกว่านายทำอาหารไม่เป็น 18 แล้วนะ!แล้วทอดไข่ ไม่ต้องเปิดไฟแรงก็ได้ แคกๆ"ฉันพูดพร้อมเอาไข่ที่เขาทอดออกไม่รู้ว่าเป็นไข่เจียวหรือไข่ดาว เพราะว่ามันไหม้จนมองไม่เห็น ฉันตักทิ้งทันที
"เห้ย! นั่นไข่ของฉันนะ ทิ้งทำไม TT"
"นายยังจะกินอีกเหรอ ไข่ไหม้สะขนาดนั้น " ตอนนี้ห้องครัวดูดีขึ้น ควันเริ่มออกไปทางหน้าต่าง เริ่มเบาลงและเห็นหน้ากันได้ ตอนนี้หน้าของฉันมีแต่สีดำๆที่หน้าเช่นเดียวกับเขา ฉันไปล้างหน้าที่อ่างล้างจาก และเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าให้เขา ตาเรามองกันแปปนึง
"เอาไป เช็ดเอง " ฉันพูดพร้อมยื่นผ้าให้เขา และไปดูกับข้าวในตู้เย็น ตอนนี้ไม่เหลืออะไรในตู้เย็นแล้ว คงจะมีแต่มาม่าในตู้ ฉันเขย่งตัวไปเปิดตู้และเอามาม่ามา 2 ซอง
"อิ่มไหม 1 ซอง " ฉันหันไปถามเขาที่จ้องฉันอยู่
"ไม่ ฉันหิวไส้จะขาดแล้ว -3-" ฉันเขย่งอีกครั้งและไปหยิบอีกหนึ่งซองมา ตั้งหม้อใส่น้ำและเปิดแก๊สให้เรียบร้อย และเมื่อน้ำเริ่มเดือดก็ใส่มาม่าลงไปทั้ง 3 ซอง ฉันเอากรรไกรตัดผงต้มยำและพริกเผาใส่ลงในหม้อและปิดฝาตั้งทิ้งไว้ เมื่อเดือนแล้วจึงปิดแก๊สและยกมาไว้ที่โต๊ะ ฉันเปิดฝาออกและเห็นมาม่าสุกได้ที่แล้ว เขารีบตักมาไว้ในถ้วยของเขาประมาณ 3 ส่วน 4 ของมาม่าที่ทำ
"- -++++" ฉันจิกตาใส่เขา แต่เขาไม่สนใจกินต่ออย่างอร่อย
"^3^ ซูดดด~" เสียงเขากินมัน... ฉันกินมาม่าที่เหลือต่อ
"เธอทำอร่อยจริงๆ " เขาพูดหลังจากกินมันหมดแล้ว
"- - " ฉันไม่พูดอะไร และลุกขึ้นเก็บจานของฉันและหม้อไปล้าง
"เห้! นี่เธอโกรธฉันเหรอ" เขาเดินตามฉันมา
"เห็นแก่ตัว กินเกือบหมดแล้วให้คนอื่นกินที่เหลือ น่าจะทำให้ - -" ฉันประชดใส่เขาและล้างจานไปด้วย
"ขอโทดดด TT"
" - -" ฉันไม่พูดอะไร ฉันเดินไปดูซีรีย์เกาหลีหลังจากล้างจานเสร็จ เขาตามมานั่งข้างฉัน
"ขอโทดน้าาา ^^"
"อืม..- - " ไม่รู้โกรธไปเพื่ออะไร -3-
"หน้าเธอเหมือนยังโกรธอยู่นะ " เขาพูดพร้อมเขยิบเข้ามาใกล้ คราวนี้เขาจับฉันให้หันไปประจัญหน้ากับเขา
"บอกว่าไม่โกรธแล้วไง ปล่อย" ฉันพูด
"ไม่เชื่อ " เขาเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉัน จนฉันต้องเบือนหน้าหนี
"ก็บอกว่าหายโกรธแล้วไง "
"ยิ้มสิ ^^"
"^____^"
"เอาดีๆ"
"^^" เขาเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ฉันจนจมูกชนกัน
"นาย! หยุดเดี๋ยวนี้นะ !" ฉันพยายามผลักเขาออกไป แต่เขาก็เลื่อนหน้ามาใกล้มากขึ้น ฉันเลยเตะไปที่...
"โอ๊ยยย!!!! " แน่นอน เขาลุกขึ้นโดยอัตโนมัต และเอามือกุมส่วนนั้น ฉันรีบวิ่งขึ้นบนห้องทันที เกือบแล้วเรา...ฮู้ววว~
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ