เเปลงโฉลมรักเพื่อนายนะ

หนึ่งปีต่อมาหลังจากการหมั้นเเละรับปริญา
     "เย้ๆดีใจจังวันนี้เราจบเเล้วจริงๆหรอเนี่ย"จะดีใจหรือฝันย่ะยัยเจนเหนื่อยจริงเลยกว่าจะจบเเล้วคิมไปไหนเนี่ย
     "ไปถ่ายรูปตรงนั้นกันเถอะยัยเจน"พวกเราวิ่งไปจนเกือบจะถ่ายรูปเเล้วเชียวมีเเซก
     "เฮ้ยๆๆๆยัยดาวดูๆๆ"ให้ดูอะไรอีกฟ่ะ
     "ไรๆๆๆไหนให้ดูอะไรเนี่ยยัยเจน"ฉันหันกลับมาอีกที"อ้าวไปไหนขอมันว่ะ"ฉันมองไปเรื่อยๆจนไปสะดุดตากับป้าย
     'เชิญดาวมหาลัยเดินตามลูกศรนี้ไปขอให้โชคดีในการเดินทางอิอิ'ฉันเดินไปเรื่อยๆมีลูกศรโอ้ยเมื่อไรจะถึงเนี่ย เอ๋มีโต๊ะอยู่ในสวนนี้ได้ไงนะ
     ''เชิญนั่งครับ''เสียงใครอ่ะ 
     "อุ้ย!"อยู่ดีฉันก็จูบกับใครไม่รู้
     "เชิญนั่งครับเดี๋ยวผมบอกว่าใคร"
     "ค่ะ"ฉันนั่งตามคำเชิญ
     "ผมเองครับ คิมผมมีอะไรจะบอก"ฉันคมวดคิ้วเค้าหากัน
     "มีอะไรหรอคิม"ฉันนั่งเฉยๆเเต่ใจมันเต้นเเปลกๆ
     "เดี๋ยวอีกแปปนึ่งครับ..1..2..3..ปิ้ง"ต้นไม้ทุกต้นเต็มไปด้วยไฟที่สวยตอนนี้ฉันรู้สึกดีมากเเล้วมีคน คนหนึ่งหายตัวไป
     "อ้าวหาวไปไหนอีกเเล้วเนี่ย"ฉันมองไปหันมามองซ้ายขวา
     "ผมอยู่นี่ครับเดินมานี่ครับ"ฉันเิดินตามเสียงตอนนี้ฉันเดินเข้าไปในทุ่งดอกไม่เหมือนในความคิดฉันเลยฉันบอกเเค่คนเดียวคือพี่เดือนเเล้วทำไม
     "คิม นายอยู่ไหน ? "ฉันตะโกนหาคิมจนทั่ว จนมาหยุดตรงต้นไม้ใหญ่เเล้วมีดอกไม่ปลิวลงมาจากต้นไม้มันสวยมาก
     "ดาวครับเเต่งงานกับผมนะครับ"ฉันตกใจเล็กน้อยทำไมเขาเหมือนในฝันฉันเลย
     "อืม ฉันจะเเต่งงานกับนายนะ"ฉันพยักเเล้วก้มลงไปจูบกับคิมโดยบังเอิญเเต่นายทำบ้าอะไรเนี่ยฉันตกใจหมดเลย
     "อืม ครับผมดีใจมากเลยครับ"หึหึ ฉันยิ้มหวานๆให้นายคิม
     "เเล้วลงทุนไปเยอะไหมเนี่ย"ฉันถามเค้าตรงๆในดงดอกไม้ที่เรานอนกันอยู่
     "ก็เยอะครับ เเต่นี่มันโรงเรียนผมนิก็ไม่เเปลกที่สามารถทำอะไรได้"ทำสีหน้าตกใจเค้าไปใหญ่เลยจนเค้าขำออกมาซะชุดใหญ่                              "อย่าขำนะไม่งั้นเราเลิกกัน"เค้าหยุดขำเเต่ยังขำเบาๆ
     "ครับ  เลิกขำเเล้วครับ หึๆๆๆ''ยังอีกฉันนอนลงในดงดอกไม้หอมมากเลยช๊อบ ชอบ