เเปลงโฉลมรักเพื่อนายนะ

     "พี่ชายค่ะ  นี่ดูสิ นี้พี่เดือนฟังอยู่ป่าว"ฉันสะกิดพี่เดือนที่นั่งเก๊กอยู่โซฟา
     "เออ พี่เห็นเเล้ว"เเล้วก็นั่งเก๊กต่อ โหอะไรอ่ะ
     "พี่เป็นไรอ่ะนะเก๊กอยู่ได้"ฉันนั่งลงข้างๆพี่เดือน
     "พี่เเค่อยากจะขอเจนเป็นเเฟนอ่ะ"โห พี่กล้าพูดเนอะ
     "เดี๋ยวหนูช่วยเองนะเเต่จะว่าไปเจนเขาก็บอกชอบพี่เหมือนกันนี้เเค่พี่พาเค้าไปที่ ที่โรเเมนติกเเล้วบอกรักซะเเค่นี้เองนะพี่  ไม่ก็ไปกินข้าวกันในที่ ที่โรเเมนติกบอกไปซะเลยนะ"ฉํนบอกพี่ไปได้ไงเนี่ยอ๊ายอยากให้พี่บอกรักจริงๆเลยมีเพื่อนก็เเบบนี้เเหละ
     "เออ เป็นความคิดที่ดีโทรตามเจนเลยนะยัยน้อง"เเหม่ใช้ยังกะทาส
     (ฮัลโลยัยเจน)
     (เออ ว่าไง)
     (เย็นนี้เเกต้องมากินข้าวกับฉันที่ร้านxxxxนะเเค่ล่ะบาย)ฉันวางสายพอพูดเสร็จอิอิเเกต้องเจออย่างนี้รู้จักเพื่อนคนนี้น้อยเกินไปเเล้ว
     "ว่าไงจ๊ะน้องสาว"เเหม่กำลังจะด่าเลย
     "เรียบร้อยเเล้วค่ะพี่ชายเชิญ"ฉันพูดเเล้วเดินขึ้นห้องไปโทรหาคิม
     (ฮัลโลคิมวันนี้เราไปกินข้าวกันที่เดิมมารับด้วยนะตอนเย็น)
     (ครับ ดาวเย็นนี้นะครับ)เสร็จฉันล่ะ
ตกเย็น
       "ชู๊ปๆๆๆเบาๆๆคิม" ฉ้นทำมือ บอกให้เงียบ "ดูโนน" ฉันชี้ไปที่โต๊ะของพี่ชาย
       "ทำไมหรอครับ"โอ้ยบอกให้เงียบ
       "พี่เดือนเค้าจะบอกรักยัยเจน"ฉันบอกเเล้วมองไปที่โต๊ะนั้น
       "พี่เดือนมีอะไรกับเจนหรือป่าวค่ะ"เล่นรุกยังงี้เลยหรอยัยเจน
       "เอ่อ...พี่อยากบอกว่าเป็นเเฟนกับพี่นะ"เนี่ยพี่บอกเเล้วเยดฉันหันไปป่ะพอดีกับปากคิม
       "อุ้ย โทษทีนะ"ฉันหันไปขอโทษคิมเบาเเล้วหันไปดูที่พี่ชายอีกครั้งยัยเจนยังอึ่งไม่หาย
       "คะ...ค่ะ"ยัยนี่จะตอบรับเเบบติดๆขัดเลยนะอิอิได้ผลเเหะ
       ''เย้ๆๆๆๆพี่ไม่ได้หูฝาดนะ"ยัยเจนพยักหน้าเเล้วยิ้มให้พี่เดือน