เเปลงโฉลมรักเพื่อนายนะ

 ห้างxxx
"ยัยดาวดูโนนสิ เหมือนคิมเลยเนอะ"ฉันหันไปมองตามนิ้วที่ยัยเจนชี้
"ใช่ จริงๆด้วยเเกตามฉันมา"ฉันวิ่งไปจนเจอเค้าจูบกัน
"แกใจเย็นก่อนๆ"ฉันเดินเค้าไปหาคิมฉํนตบหน้าคิมไปชาบหนึ่ง
"เราเลิกกัน"ฉันหันไปหายัยเจนเเล้วลากออกมาจากห้าง
"เเกใจเย็นๆก่อนมีอะไรค่อยพูดค่อยจากันก่อน"ฉันหันไปหายัยเจน
"แกก็เห็นสิ่งที่เขาทำกับผู้หญิงคนนั้น นั่นมันเรียกว่าอะไรหรอ"ฉันหันไปบอกยัยเจนเเล้วขึ้นไปนั่งบนรถ
"เออ เเต่เเกอยู่เดียวได้นะ"ฉันหันไปพยักหน้าใส่ยัยเจนเเล้วหันออกไปมองกระจกจนถึงบ้าน
"ไปก่อนนะยัยดาวอยู่ได้นะ"ฉันไม่ได้ฟังเรื่องที่ยัยเจนพูดเเล้วเร่งฝีเท้าเข้าไปในบ้าน
 "พี่ค่ะวันนี้หนูไม่กินข้าวนะค่ะบอกพ่อเเม่ด้วย"ฉันวิ่งขึ้นไปห้องตอนนี้น้ำตาฉันไหลไม่หยุดตั้งเเต่ขึ้นบ้านมาตอนนี้ปาเข้าไปเที่ยงคืนเสียงโทรศัพท์ดังเป็นระยะ ฉันเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้จนถึงเช้าดีนะวันนี้มีเรียนบ่ายฉันเข้าห้องน้ำไปปรับตัวเองเเล้วไปโรงเรียน
"ดาวครับๆๆๆ"เสียงตะโกนดังต่อเนื่อง เเต่ฉันไม่ได้สนฉันเดินไปเรื่อยจนสุดท้ายมีผู้ชายมาขว้างทางฉันไว้
"ช่วยหลบด้วยค่ะ"ฉันพูดใส่หน้าคิม เเล้วทำเป็นไม่รู้จักคนตรงหน้า
"เธออย่าทำเเบบนี้เลยครับดาว"
"ฉันทำอะไรฉันก็อยู่ของฉันดีๆ"ฉันเป็นเมินใส่เค้า
"คนที่คุณเห็นเมื่อวานนี้เขาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่เเล้วพ่อของผมให้ผมไปดูเเลเขาซึ่งเขาก็เป็นเเฟนเก่าผมตอนไปเรียนที่อเมริกาน่ะครับ ผมขอโทษนะครับที่ผมจูบเขา เขาให้ผมก้มลงเเล้วอยู่ดีๆเค้าก็จูบผม ผมขอโทษนะครับเราดีกันนะครับดาว ผมโทรไปหาคุณหลายรอบเเต่คุณไม่รับสาย เราดีกันนะครับดาว"ว่าเเล้วเชียวนายนี่นา
"เชอะ ฉันจะทำยังไงกับนายดีนะ"
"ขอเเค่คุณไม่โกธรผมยอมได้ทุกอย่างเเหละครับ''
"งั้น พรุ่งนี้นายต้องเลี้ยงข้าวฉันกับพาไปดูหนังหนึ่งเรื่องตกลงไหม"
"ได้ ครับพรุ่งนี้นะครับ"เยดเเผนนี้ได้ผล
"เเต่ฉันยังไม่หายโกธรนายนะ"
"อย่าเเกล้งกันอย่างนี้สิครับ"เค้าทำหน้าง่อยเหมือนเเมว
"ฉํนไม่ได้เเกล้งฉันพูดจริง:)"ฉันหันหลังหนีเค้า
"รอผมด้วยครับดาว"วิ่งให้ตายไปเลย