เเปลงโฉลมรักเพื่อนายนะ

6.4

เขียนโดย Tellthemeet

วันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 09.38 น.

  20 chapter
  3 วิจารณ์
  23.48K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2556 13.52 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) จุดเริ่มต้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

    กริ้งๆๆๆ

โอ้ยตายเเล้วเเว่นฉันอยู่ไหนเเว่นจ๊าอยู่ไหน นี่ไงเจอเเล้ว โหยหาตั้งนาน ปาไป 7.00 น.ได้เวลา

 

จะเข้าเรียนเเล้วรีบดีกว่าไม่น่านอนเลยเป็นอย่างนี่ทุกที ฉันรีบวิ่งจนเกือบจะล่มเหมือนสะดุดอะไรบางอยาง หน้าทิ่มเเต่ไม่รู้สึกเจ็บเเฮ่

 

"นี่เธอจะลุกออกจากตัวฉันได้หรือยังหนักนะเนี่ย"อุ้ยใครหว่าหน้าคุ้นๆ"ตัวหนักมากกินอะไรเข้าไปฮ่ะ"

 

"โทษทีนะมองไม่เห็นอ่ะ ขอโทษด้วยนะ" ฉันขอโทษเเล้วเดินจากไป

"เดี๋ยวก่อนป้าเเว่นยังไปไหนไม่ได้"นี่นายว่าใครป้าเเว่นย่ะ ใจเย็นไว้ดาวมีสติ

"นี่นายฉันเพิ่ง 20 เองนะ นายว่าใครเป็นป้าย่ะ''ฉันพยายามใจเย็นเเต่ได้ยินว่าป้าเท่านั้นปรี๊ดเลย

 

"ก็เเว่นนั้นไงหนาอย่างกะปูนซีเมนคอนกรีดเเทมนี่มหาลัยนะครับที่สามารถเเต่งตัวได้ตามสบายดูป้าใส่สิ5555"ทนไม่ไว้เเล้วโว้ย

"เเล้วจะทำไมฉันเเต่งตัวเเบบนี้นายไม่ได้ชอบสักหน่อยเเล้วจะพูดทำไม"ฉันพูดใส่หน้าเข้าเต็ม

"ผมไม่มีทางชอบคุณอยู่เเล้ว ดูจากการเเต่งตัวหน้าตาเเล้วสู้เด็กขอผมก็ไม่ได้เเล้วก็ผมจะไม่มีวันชอบคุณเเน่นอนครับ"ฉันอึ่งไปนิดหน่อยเเล้วด่ากลับ

"ถ้าฉันสวยขึ้นมาอย่ามาง้อเป็นเเฟนเเล้วกันฉันจะจำคำของนายไว้นายขี้เก๊ก เเบร่"ฉันเเลบลิ้นใส่เค้าเเล้วรีบเดินไปห้องเรียนทุกคนต่างมองหน้าฉันเเถมยัง

  โดนอาจารย์หักจิตพิสัยอีก30คะเเนนต้องส่งรายงานอาจารย์อีกโหวันนี้วันอะไรกันเนี่ย 

พักเที่ยง

"แกเป็นไรย่ะยัยดาว"เพื่อนสนิทถามขึ้นเเล้วยิ้มเเบบกวนๆใส่ฉัน

"ฉันอยากให้เเกช่วยฉันหน่อย"ยัยเจนอึ่งไปซะพักหนึ่งจะไม่อึ่งได้ไงล่ะฉันเคยขอให้ช่วยทีไหน

"ฉันหูไม่ฝาดใช่ไหมที่เเกขอให้ฉันช่วย"ฉันพยักหน้าบอปว่า'ไม่ฝาดหรอ'เหมือนจะรู้เเล้ว"เเล้วจะให้ช่วยอะไรล่ะ"คงรู้ดีไปหน่อยนะเเกเนี่ย

"ช่วยเเปลงโฉลมให้ฉันหน่อยสิ"ฉันพูดเเบบเขินนิดๆ

"เเกจะให้ฉันเเปลงโฉลมให้เเก"ยัยเจนเเทบสรบฉันพยักหน้าเบา"เเกจะเอาไปอวดใครว่า"

"ไม่ต้องรู้หรอน่า นะเเกช่วยฉันหน่อย"พูดขึ้นเชิงอ้อน

"ได้ๆเห็นว่าเป็นเพื่อนนะ พรุ่งนี่เเล้วกันไม่มีเรียนนิ"หรือยากเจอพี่ชายฉันกันเเน่

''อืม พรุ่งนี้ให้พี่ชายไปด้วยดีกว่า"พูดประโยคสุดท้วยเบาๆเเล้วกลับบ้านเพราะตอนเที่ยงไม่มีเรียนกลับมานั่งทำรายงานเเล้วดูอีตาขี้เก๊กอ๋อเป็นเเบบนี่นี้เองคบผู้หญิงไม่ซ้ำสักคนอืม

"พี่เดือนอยู่นี่เอง''ฉันเรียกหาพี่ชายที่เเท้อยูในห้องทำงานนี้เอง

''ว่าไงยัยตัวเเสบ''ทักกันเเบบนี้เลยหรอ

''พี่เดือนพรุ่งนี้ไปห้างกับหนูหน่อยสิ''ฉันอ้อนพี่เดือนเเล้วไปนั่งโซฟาในห้องทำงานพี่

''ได้สิน้องสาวชวนทั้งทีเเล้วเพื่อนดาวไปป่าว''เเหม่เหตุนี้เอง

''ไปสิ หรือว่าพี่เดือนจะจีบเพื่อยดาวค่ะพี่ชาย''ฉันเเกล้งเเซวพี่ชาย

''ป่าวพี่เเค่ถามเฉย''เล่นเเบบนี่เลยหรอชั่งเหอะ

''พรุ่งนี้นะพี่อย่าลืมล่ะ ไปล่ะ''ฉันพูดเเล้วเดินไปเปิดประตู

"ครับคุณน้องสาว รีบไปเลย"เหมือนไล่ยังไงยังงั้น

 

 

               

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา